eitaa logo
علامه عسکری
5.2هزار دنبال‌کننده
608 عکس
111 ویدیو
23 فایل
🏫کانال علامه عسکری 💠 جهت ارتباط و سفارش کتاب های علامه عسکری و استاد جاودان 👈 @A721374Z 💫
مشاهده در ایتا
دانلود
‌‌◾️ به مناسبت وفات حضرت خديجه کبری سلام الله عليها ( ۱۰ رمضان ۱۰ ق) 💠 ... بعد از مراسم جشن عروسی حضرت سلام الله علیها، دو نفر از بانوان خاندان پیامبر به نام و که دو زن باشخصیت بودند و خیلی به حضرت زهرا علاقه داشتند، به خدمت حضرت آمدند و گفتند: یا رسول الله! اگر زنده بود با تشکیل مراسم جشن زهرا چشمش روشن می‌شد. اینطور نیست؟! 🔘 تا آنها نام آن بانوی فداکار را بردند اشک در چشمان حلقه زد و یاد آن مهربانی‌ها و آن و از خود گذشتگی‌های خدیجه افتاد. فرمود: کجا مانند زنی پیدا می‌شود؟! آن روز که همه مردم مرا تکذیب کردند، او مرا تصدیق نمود. تمام و زندگی خود را برای نشر آیین خداوند در اختیار من گذاشت. امروز هم اگر یک از این دانشمندان پیدا شود، یک خانم دکتر، یک خانم پروفسور پیدا شود، بگوید: من دارایی‌ام این است؛ مثلاً کاخ فلان جا در شمال مال من است، این دستگاه در تجریش مال من است، در فلان کارخانه سهم دارم. دارایی‌های من این‌هاست، همه‌ی این‌ها را به دفتر آقا می‌دهم که در راه آن‌چه که لازم می‌دانند، صرف کنند. برای خودم دو اتاق گذشته‌ام که در یکی بخوابم و در یکی دیگر هم مثلاً مهمانی کنم و این‌ها. خود این می‌شود خدیجه. خدیجه چنین کاری کرد. هر چه داشت داد. و زنها از این عمل خیلی ناراحت شدند. به طوری‌که وقتی باردار شد؛ فرستاد از این‌ها کمک خواست. گفتند: ما نمی‌آییم!. چقدر به تو گفتیم: به این شخص شوهر نکن!. نشنیدی!. حالا موقعش شده که ما نشان بدهیم که ما خیر تو را می‌خواستیم که می‌گفتیم این شوهر را قبول نکن! وقتی شوهرِ این شخصِ دست خالی شدی ما هم نمی‌آییم!. دل این بانو خیلی شکست در حالی که غریب و باردار بود و موقع وضع حملش فرا رسیده بود، و در فکر بود که چه کار بکند؟! نشست زانوی غم به بغل گرفت. یک‌وقت دید دو سه تا خانم آمدند در اتاق، تعجب کرد و تکانی خورد!. یکی‌شان گفت: خانم تکان نخور؛ نترس!. یکی از این‌ها زن است، یکی از این‌ها است، یکی از این‌ها خواهر بن عمران است، ما آمده‌ایم به کمک تو برای این پیش‌آمد زایمان!. این است که می‌کند را؛ "إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ" (: ۳۰)؛ کسانی‌که کنند - چه در ، چه در پیش‌آمدهای دیگر مشکل زندگی- و مرامِ و حق‌محوری را بر همه چیز مقدم بدارند؛ در همین دنیا چشم‌شان روشن می‌شود. "قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا"؛ می‌گویند: ما خدا داریم و این‌که خدا داریم می‌شود امید و جان و ، و روح‌شان و وجودشان را تسخیر می‌کند. دیگر جایی را نمی‌بینند، کسی را نمی‌بینند، به چیزی اهمیت نمی‌دهند، این‌ها مقاوم می‌شود. و از این جهت باید نتیجه گرفت و آن این است که در پی این بود که در خود جنس چنین بانویی پیدا شود و چنین فداکاری‌ای بکند. در هر استانی یکی دو تا پیدا شود کافی است. دیگر مردم و زنان دیگر خجالت نمی‌کشند که مثلاً دست‌شان خالی از زینت باشد. گوش‌شان خالی از زینت باشد. لباس‌شان، لباس پارسال باشد. هر سال لباس نو نداشته باشند. برای‌شان این ننگ نیست. وضع زندگی پایین می‌آید. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
هدایت شده از سیدالعلماء
🔺 امتحان و آزمایش مومنان 🔹 در حدیث پانزدهم کتاب شریف (ص ۲۳۵) وارد شده: «عَن اَبی‌عبدِالله علیه‌السلام، قالَ اِنَّ فی کِتابِ علیٍّ، علیه‌السلام»، حضرت نباید مدرک نشان دهد، ولی از بس‌که مطالب مهم است می‌فرماید: در کتاب حضرت (علیه‌السلام)، مثلاً به خط حضرت علی (علیه‌السلام)، این مطلب را من برای شما دارم می‌گویم. «أنّ أشدّ النّاس بلاء النّبیّون»؛ سخت‌ترین و مشکل‌ترین در مال است، «ثُمَّ الوَصیّون»؛ مال و ، بعد از آن‌هاست. «ثُمَّ الامثَلُ فَالاَمثَلُ»؛ بعد از پیامبران و اوصیا، مشکل‌ترین برنامه‌ها و پیش‌آمدها و بلاها و متوجه آنی است‌که به این خانواده، به این بزرگان نزدیک‌تر باشد؛ اخلاقاً، علماً، اعتقاداً شبیه‌تر باشد، آن‌وقت درجات شروع می‌شود. دیگر درجه همین‌طور پایین می‌آید، درجه‌درجه تا به ماها می‌رسد. هر کسی مطابق آن و و و خود، امتحان دارد. «و اِنَّما یُبتَلَی المؤمِنُ عَلی قَدرِ الاَعمالِ الحَسَنهِ»؛ هر کسی‌که کار می‌کند و آذوقه برای خود تهیه می‌کند، در این دنیا، و اهل است، به همان مقدار هم برایش نوشته می‌شود. خب معلوم است دیگر هر کلاسی یک امتحان خاص خودش را دارد. ممکن است صد هزار نفر توی یک شهر باشند و صد هزار گونه هم امتحان جورواجور برای‌شان پیش بیاید. «فَمَن صَحَّ دینُهُ»؛ این‌ها همه در کتاب حضرت علی است و علی (علیه‌السلام) باید این‌ها را حفظ بکند. «فَمَن صَحَّ دینُهُ و حَسُنَ عَمَلُه»؛ هر کسی‌که دینش، صحیح و راستین باشد، نه دین دست‌خورده و نیم‌خورده و ناتمام و نیمه‌کاره و نیم‌بند و این‌جور چیزها. «فَمَن صَحَّ دینُهُ و حَسُنَ عَمَلُهُ، إشتَرَّ بَلاءُهُ»؛ پیش‌آمدهای ناگوارتری برایش پیش می‌آید. خب این‌ها چرا آخر این فلسفه‌اش چیست؟ مثلاً دین بلاست؟ می‌فرمایند: «و ذلک أنَّ الله تَعالی لَم یَجعَلِ الدُّنیا ثَواباً لِمُؤمِنٍ و لا عُقوبَةً لِکافِرٍ»؛ فلسفه‌اش این است: این دنیا فقط جای امتحان است و چیز دیگری نیست. این‌جا نمی‌شود کرد. این‌که و ما راحت‌طلب و خوشی و عیش و نوش‌طلب است، درست است، این‌ها جزء وجود ماست، اما جایگاهش کجاست؟ این دنیا جایگاهش نیست؛ مگر ما در رحم مادر، یک زندگی نداشتیم، نُه ماه ما آن‌جا زندگی کردیم. آیا آن‌جا، جای این حرف‌ها بود؟ آن‌جا می‌شد ساختمان ساخت؟ یا این‌که می‌شد ماشینِ سواری آن‌جا آدم پیدا کنه؟ آن‌جا جای این حرف‌ها نبود؟ دنیا هم همین‌جور است. دنیایی که دارد، دنیایی که دارد، دنیایی که دندان شکستن و پیشانی آن حضرت را جراحت زدن دارد، این دنیا هم مثل دنیای رَحِم می‌ماند. هیچ، جای راحتی نیست. انبیاء را شما یکی‌یکی نگاه کنید. بپرسید از آن که این‌ها را معرفی می‌کند، زندگی‌هایشان را بیان می کند: آیا حضرت راحت بود؟ آیا حضرت راحت بود؟ آیا حضرت راحت بود؟ آیا حضرت (علیهم‌السلام) راحت بود؟ جریانات چند نفر از همین بزرگان را در این سوره‌ی بیان می‌کند. پس فلسفه‌اش این است که دنیا خلق برای راحتی نشده. نه دادن در این‌جا می‌شود و نه دادن در این‌جاست. هیچ کدامش نیست. ۸۵٫۷٫۹ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama