حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: «مردم در انقلاب،شاه را از ایران، و در ۱۳ آبان با تسخیر لانه جاسوسی، آمریکا را از ایران راندند. لذا امام(ره) فرمود: انقلابی بزرگتر از انقلاب اول.» ۱۳۹۰/۸/۱۱ #ایران_قوی

🇮🇷بازدارندگی و برازندگی ابرقدرت خفت‌گیر، در حین نفت‌قاپی دریایی از نفتکش ایرانی، به طرز خفّت‌باری خیت شد. دوران #نفتکش کِش رفتن تمام شده و اگر به اموالمان دستبرد بزنند، جیبشان را می‌زنیم. بازیگران ماجراجویی که همیشه در مقابل ایران ژانر وحشت بازی می‌کنند، امروز سوژه‌ی کمدی شده‌اند. کبکبه‌ی هالیوودی و هیمنه‌ی هالووینی نیروی دریایی آمریکا در آستانه روز مبارزه با استکبار جهانی خرد شد. کشوری که برای دنیا آپولو هوا می‌کند، جلوی ما باید واترپلو بازی کند. شاه‌دزدان دریای کارائیب، پیش امپراتوری دریایی جمهوری اسلامی دله‌دزد دریای عمان هم نیستند. به گور کریستوف کلمب خندید آنکه سودای قدم زدن چکمه‌پوشان را بر ساحل امن ایران در سر پروراند. چند قایق سپاه امروز خاورمیانه‌ی جدید را با رسم شکل بر پهنه‌ی دریای عمان نقاشی کردند تا برای ماشین جنگ دریایی آمریکا، خط و نشان کشیده باشند. پهپادهای ایرانی پوشش تصویری لحظه به لحظه‌ی عملیات فرار سرباز رایان‌ها را بعهده داشتند. سوپرمن‌های ایستاده بر عرشه‌‌ی ناوهای فراری با جنتلمن‌های نشسته پشت میز مذاکره از یک قماش‌ند. قهرمان دیپلماسی همان فرماندهان فارسی‌زبان عملیات غنیمت‌گیری نفتکش حاوی نفت سرقتی ایران هستند که زبان کدخدا را بلد بودند و خوب شیرفهمش کردند تا زود به توافق الفرار- الفرار بجای برد-برد تن دهد. سایه‌ی جنگ را نیروی دریایی سپاه از کشور دور کرد وقتی که بدون شلیک حتی یک گلوله، ناوها و بالگردهای آمریکایی را متواری کرد. بازدارندگی و برازندگی مبارک ملتی است که می‌داند امنیت خریدنی نیست، بلکه ساختنی است. #ایران_قوی ✍ زهرا محسنی فر @lafzeghalam

. 😔 کمپوتی که به بچه‌ها نرسید پس از فتح خرمشهر چند نفری که باقیمانده گردان بودیم به سمت مقر خود باز گشتیم. نزدیک چادرهایمان که شدیم، احساس غربتی به ما دست داد. از350 نفر فقط ما چند نفر مانده بودیم بقیه گردان در محاصره، لت و پار شده بودند. حالت شوک به ما دست داده بود. هر کس که وارد چادرش می‌شد، بغضش می‌ترکید و مثل ابر بهار گریه می‌کرد. جای بچه‌ها خالی بود. آنها دیگر در بین ما نبودند. مظلومیت، بی‌کسی، تنهایی، داغ از دست دادن همرزمانمان، ما را از پا درآورده بود. مخصوصاً باباغلامی که مسؤول تدارکات‌مان بود. او آدم سن و سال داری بود که وظیفه پشتیبانی را به عهده داشت. در قبل از عملیات، گاهی وقت‌ها بچه‌های رزمنده (که در سنین 18-17 سال بودند) از او کمپوتی می‌خواستند. چون تدارکات کم بود، از دادن آن به آنها خوددادری می‌ورزید و می‌گفت: فقط شب عملیات! شب عملیات آمد و یکی یکی به افراد یک قوطی کمپوت داد. اما چون می‌دانستیم جنگ سختی در پیش داریم، باید هر چه می‌توانستیم مهمات با خود می‌بردیم. به جای کمپوت، دو سه تا نارنجک برداشتیم و کمپوت‌ها را توی چادرها گذاشتیم و رفتیم. باباغلامی حالا می‌دید چادرها خالی از بچه‌هاست و گوشه کنار چادرها قوطی کمپوت افتاده. شروع کرد به گریه ‌کردن. خودش را می‌زد. مثل پدرهای پسر از دست داده، زار می‌زد. زبان گرفته بود: "مهدی جان، حمیدم، دورت بگردم بابا. کجایی اسماعیلم. برایت کمپوت آوردم. بمیرم من که شما را اذیت کردم. رضا جان. آقا هادی. بابا بیایید! محمدم، کمپوت نمی‌خواهی؟! خدایا کجان بچه‌هایم. خدایا گل‌هایم همه پر پر شدند. #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN

به خاطر بياوريد)هنگامى كه خداوند ابراهيم را با وسائل گوناگونى آزمود،و او بخوبى از عهده آزمايش بر آمد،خداوند به او فرمود:من تو را امام و رهبر مردم قرار دادم،ابراهيم عرض كرد:از دودمان من(نيز امامانى قرار بده) خداوند فرمود:پيمان من به ستمكاران نمى‌رسد(و تنها آن دسته از فرزندان تو كه پاك و معصوم باشند شايسته اين مقامند). تفسير: "امامت"اوج افتخار ابراهيم(ع) از اين آيات به بعد سخن از ابراهيم پيامبر بزرگ خدا و قهرمان توحيد و بناى خانه كعبه و اهميت اين كانون بزرگ توحيد و عبادت است كه ضمن هيجده آيه اين مسائل را بر شمرده است.

مستند حُسن حَسَن _علامه "حسن زاده آملی" _قسمت دوم https://www.aparat.com/v/DV3gW?playlist=390723

آفتی به نام خشک مقدس ها https://www.aparat.com/v/zOXuw/

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله: اَلظُّلْمُ ثَلاثَةٌ: فَظُلْمٌ لایَغْفِرُهُ اللّه ُ وَ ظُلْمٌ یَغْفِرُهُ وَ ظُلْمٌ لایَتْرُکُهُ، فَأَمَّا الظُّلْمَ الَّذی لایَغْفِرُ اللّه ُ فَالشِّرْکُ قالَ اللّه ُ: «إنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظیمٌ» وَ أَمَّا الظُّلْمَ الَّذی یَغْفِرُهُ اللّه ُفَظُلْمُ الْعِبادِ أَنْفُسَهُمْ فیما بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ رَبِّهِمْ وَ أَمَّا الظُّلْمَ الَّذی لا یَتْرُکُهُ اللّه ُ فَظُلْمُ الْعِبادِ بَعْضُهُمْ بَعْضا؛ ظلم سه قسم است: ظلمی که خدا نمی آمرزد، ظلمی که می آمرزد و ظلمی که از آن نمی گذرد. اما ظلمی که خدا نمی آمرزد، شرک است. خداوند می فرماید: «حقا که شرک ظلمی بزرگ است» و اما ظلمی که خدا می آمرزد، ظلم بندگان به خودشان میان خود و پروردگارشان است؛ اما ظلمی که خدا از آن نمی گذرد ظلم بندگان به یکدیگر است.