✴️ دسته‌بندی روحانیون در جریان انقلاب سه جریان ایدئولوژیک فعال در تحولات سیاسی اجتماعی ایران؛ سوسیالیسم، ناسیونالیسم لیبرال و اسلام بودند که اسلام گرایان از این بین توفیقات زیادی در رهبری مردم به دست آوردند. در بین گروه هایی که با محوریت اسلامی فعالیت می کردند، بیشتر نگاه ها به عالمان دینی بود؛ ولی این طایفه نیز نسبت به انقلاب همفکر نبودند. علمای درباری که توجیه ظلم شاهان و منع ملت از حق خواهی را وظیفه خود می دانستند و حتی عدالت خواهان را تکفیر نیز می کردند. علمای غیر سیاسی که هرگونه دخالت در سیاست را نفی می کردند؛ چرا که سیاست را مشتی دروغ و نیرنگ می دانستند و تنها وظیفه خود را ابلاغ معارف دینی بر می شمردند که نادانسته در عمل خواسته استعمار را پیاده می‌کردند. علمای محافظه کار با وجود دخالت در امور سیاسی و اعتراض به برخی برنامه های ضد دینی؛ ولی با سلطنت کاری نداشتند و بیشتر به دنبال تعدیل شاه بودند. عمل به قانون اساسی مدنظر این گروه بود. علمای انقلابی که در شعار و عمل، طرفدار عینیت دین و سیاست بودند. و به دنبال حذف نهاد سلطنت و تأسیس نهاد مورد تأیید دین بودند و قیام مردمی برای سرنگونی طاغوت را وظیفه خود می دانستند. ✍ امین محمدلو #دهه_فجر #علمای_انقلابی #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN