پرنده به پرنده آن لاموت♡ شخصیت🌿

جای خالی سلوچ🌿 تاریخ پایان ۳ ۱۰ ۰۲

❤️هرچی شبکه های دیگه محتواهاشون روز به روز سخیف تر میشه شبکه مستند بهتر و بهتر میشه... مستند آناهید روایت همزیستی مسیحی ارمنی در روستایی مسلمان برای تکلیف این هفته بر اساسش یه متن داستانی می‌نویسم انشالله🌿

این جمله همون تعلیقی بود که باعث شد این کتاب ۴۰۰ صفحه ای رو ادامه بدم در حالی که خود کتاب حال و هوایی غمگینی داشت برعکس چیزی که این روزها بهش نیاز دارم. هنر محمود دولت آبادی اینه که مخاطبش رو توی تعلیق نگه میداره و تا آخر با خودش همراه می‌کنه... مگه زندگی چیزی غیر از اینه... بین خوف و رجا بال بال می‌زنیم و به امیدِ یک روشنایی حتی کوچیک تاریکی هارو تحمل می‌کنیم... گرچه پایان بندی کتاب رو اصلا دوست نداشتم اما امیدی که توی بند آخر کتاب جاری بود غم های ۴۰۰ صفحه قبلش رو شست و برد. احتمالا تا یه مدت از دولت آبادی رمان نخونم‌. یه کتاب غیر داستانی داره به اسم نون نوشتن که گزینه بعدیه. پ.ن: در کتاب جای خالی سلوچ با زندگی یک خانواده و در مقیاس گسترده‌تری با زندگی مردم یک روستا آشنا می‌شویم که در کنار توصیفات قوی و پررنگ نویسنده، با ریز و درشت روزمرگی شخصیت‌های داستان آشنا می‌شویم. این کتاب در حقیقت سعی می‌کند تقدیرِ زندگیِ زنانی همچون «مرگان» را نشان دهد که در جای جایِ ایران حضور دارند و پابه‌پای مردان کارهای دشوار و سختی انجام می‌دهند و در سخت‌کوشی هیچ کم از مردان ندارند؛ زنانی که در تمامِ عمر حتی یک روز هم رنگِ خوشی را نمی‌بینند امّا خم به ابرو نمی‌آورند و با وجودِ همهٔ اتفاقاتی که ممکن است ده‌ها مرد را از پا بیندازد، می‌جنگند. #روزنگار ۳ ۱۰ ۰۲

نون نوشتن🌿 شروع ۳ ۱۰ ۰۲

پرنده به پرنده آن لاموت♡ شخصیت🌿