بسم رب العشق یا مادر سلام فاطمه جان،بر تو و حیدر سلام ای نظام آفرینش را دلیل سر فرود آورده پیشت جبرئیل ای حیا شد ازحجابت با حجاب وی گدای نور رویت آفتاب اشک چشمان تو طوفان می کند چادرت کافر مسلمان می کند هرکه شد در پیشگاه کنیز در دو عالم شد زلطف تو عزیز بود پیغمبر برایت سینه چاک بارها می گفت زهراجان فِداک گر چه تو سِرِّ نـهانی فـاطـمه مـادر مـا شیعـیانی فـاطـمه در عجب ماندم که با این مَنزَلَت از چه سوزاندند درب مَنزِلَت ؟ خانه ای که حضرت ختم رسول می گرفت ازاهل آن اِذن دُخُول خانه ای که کعبه ی جان شد،ولی بی تو گشته بیت الاحزان علی خانه ای که کودکی دارد حسن پیش چشمش مادر او را زدن خانه ای که داشت ماه عالمین خشت خشتش میدهدبوی حسین خانه ای که زادگاه زینب است شاهدِ اَفغان و آه زینب است غیر این خانه نباشد در زمین اهل آن مظلوم و پاک و نازنین خانه ی عشق رسول الله بود اهل آن برتر زشمس وماه بود عاقبت آن خانه را آتش زدند با پرستو لانه را آتش زدند سینهٔ دُخت رسول الله سوخت فاطمه را میخ بر دیوار دوخت فاطمه را بین کوچه بد زدند بار دیگر پشت در آمد زدند لحظه ای که با لگدآن در شکست پهلوی زهرا وهم حیدر شکست مزد خوبی های حیدر با همه تـازیـانـه شـد بـه جـان فاطمه قهــرمـانِ قهــرمـانـانِ عــرب آن شب از زهراکمک کرده طلب فاطمه جان ای همه هستم مرو ای عصای دستم از دستم مرو بچه ها ازگریه هق هق می کنند در فراق تو همه دق می کنند توبمان وچهره ی غم کن عبوس تو بمان و زینبت را کن عروس فاطمه امشب علی را کن مدد زینبت دارد خودش رامی کشد تو بمان و بچه ها را شاد کن این پسرها را خودت داماد کن ای به هر رنج وبلا غمخوار من من چگونه بر تنت پوشم کفن در توانم نیست ای بشکسته دل جسم پاکت را گذارم زیر گِل گرچه سنگین است بار غم، ولی فاطمه، مأمور بر صبر است علی بی تو حرفی در دلم جز آه نیست بعد از این همدرد من جزچاه نیست بـا خـزان فاطمه ایـن باغ سوخت قلب«مداح»ازتبِ این داغ سوخت

به نفسِ حاج محمد رضا طاهری هر چه میخواهی بگو ، اما حلالم کن نگو من خجالت میکشم اینگونه صحبت می کنی خانه داری می کنی دستاس خونی می شود با چه اوضاعی به ما لطف و محبت می کنی داره نون می پزه ، اما زیر لب هی میگه : آی غریب حسین .. نان بپز باشد ولی دیگر چرا پای تنور از سری خاکستری ذکرِ مصیبت می کنی امشب خونۀ فاطمه اصلاً حرف از جدایی نبود ، تا یه کلمه حرف میزد ، میگفت : اما حسین ... برا هر کدومشون یه جوری حرف میزد اما باز بر می گشت سمتِ حسین ... علی! یادت باشه بچه ام شب ها از خواب می پره،اکثراً بچه ام تشنه است ، هر شب یه کاسۀ آب بالا سرش میذارم ... این خانومی که اینقدر دل نگران بود که آب بالای سر حسین بذارید ، من نمیدونم اون لحظه کنار گودال بود یانه؟ وقتی نانجیب آب هارو دور گودال می ریخت ، هی حسین صدا میزد : آی جگرم ... فکر دوری از حسینت را نکن می بینیش قتلگاهش را تو قبل از ما زیارت می کنی امشب زینب چه حالی داره تو خونه ی فاطمه؟ امیرالمؤمنین اگه این حرفارو میشنوه ، علیِ خیبر شکنه،علیِ پهلوانه،تازه این علی فردا شب اسماء میگه : دیدم زانوهاش داره میلرزه ، دستاش داره میلرزه ... اما بمیرم برا زینب ، این همه درد رو این دختر چطوری تونست تحمل کنه؟ صدا زد : دخترم بیا مادر ، عزیزم برو اون ساروق رو بیار ، رفت آورد از همه جا بی خبر ، گذاشت جلو مادر ، گفت : دخترم میدونی که من دستم کار نمیکنه،خودت این گره هارو باز کن،زینب آروم آروم این گره هارو باز کرد،هنوز نمیدونه چه خبره،یه وقت دید چند تا کفنِ،دخترم همه رو میخوام به تو وصیت کنم ... این یه دونه رو فردا میدی به بابات علی ، وقتی میخواد بدنم رو غسل بده ، زینب داره اشک میریزه ، کفن بعدی رو شب بیست و دوم میدی دست داداش حسنت ، ماه رمضان ازت طلبِ کفن میکنه ، بدن بابات علی رو کفن میکنه ، اما کفنِ آخر ، یه روز میدی دست داداش حسینت،بدنِ حسن رو کفن میکنه، یه وقت دیدن زینب داره اشک میریزه ، گفت : مادر همه رو گفتی ، آخه مگه حسینم کفن نداره ؟ چرا برا حسینم وصیت نکردی؟گفت:برا حسینم،یه پیروهن گذاشتم ، این پیروهن رو اون لحظه ای میدی به داداشت که خداحافظیِ آخر رو میکنه ، زینب! عوض مادر زیرِ گلوی حسین رو ببوس ... شنید وصیت رو زینب ، وصیتِ حسین رو هم عمل کرد،وقتی داشت می رفت ، صدا زد : "مهلاًمهلا،یا بن الزهرا!" بایست وصیت مادرم رو عمل کنم ، زیر گلوی حسین رو بوسه زد ، اما هنوز نمیدونه ، چرا مادر نگفت : پیشونیش رو ببوس ، چرا مادر نگفت : لب هاش رو ببوس .. اما اون ساعتی که اومد بالای گودال،نگاه کرد "والشمر جالسٌ علی صدره" خنجر رو روی گلویِ برادر حسین

‍ امید علی مهر و ماه علی کجا می روی تکیه گاه علی امید علی مهر و ماه علی کجا می روی تکیه گاه علی ببین بی تو ای چراغ دلم جهان شب شده در نگاه علی کجا می روی تکیه گاه علی امید علی مهر و ماه علی کجا می روی تکیه گاه علی بداغت دلم چو غم خانه شد که تشییع تو غریبانه شد غمت شمع و دل چو پروانه شد به شب های پر غصه ماه علی کجا می روی تکیه گاه علی امید علی مهر و ماه علی کجا می روی تکیه گاه علی عزیز خدا تو بی ما مرو همه هستیم از اینجا مرو بهشت علی تو زهرا مرو که هر جا تو بودی پناه علی کجا می روی تکیه گاه علی امید علی مهر و ماه علی کجا می روی تکیه گاه علی از این کودکان جدا می شوی از اندوه و غم رها می شوی سوی جنت الرضا می شوی ببین اشک طفلان و آه علی کجا می روی تکیه گاه علی امید علی مهر و ماه علی کجا می روی تکیه گاه علی. بانوای حاج صادق آهنگران .............

🏴⚜🏴 ⚜_ یاعلی " شنیده ام این روزها در مدینه کسی سلامت نمیکند .. _ فاطمه جان ، سلام میکنم ، کسی جواب سلامم را نمی دهد ... ... ... این روز ها زیاد بگوییم: السلام علیک یا مظلوم یا امیرالمومنین ع 🏴#فاطمیه

شهادت حضرت زهرا(س) نوحه یارجوانم رفته ای زدستم یا فاطمه بودی تمام هستم ای سوره ی کوثر ای لاله ی پرپر زینب زند ناله مادر مرو مادر یافاطمه یافاطمه مرو زهرا زهرا بیمارمن آخرشفاگرفتی جان دادی و جان مرا گرفتی بشکسته پهلویت شدارغوان رویت کشته مرا زهرا این زخم بازویت یافاطمه یافاطمه مرو زهرا زهرا شمع شب تارم خدانگهدار تنها طرفدارم خدانگهدار پشت وپناه من ای تکیه گاه من بودی علمدارم تنها سپاه من یافاطمه یافاطمه مرو زهرا زهرا اجرا:کربلایی سعیدشعبانی ابوذر رییس میرزایی(بهار)

شهادت حضرت زهرا(س) سنگین پشت و پناه حیدری.تو تکیه گاه حیدری تنها سپاه حیدری.فاطمه جونم از غریبی سرم رو.رو زانوهام میزارم توو دنیا جز تو زهرا.کسی ندارم یار و طرفدار.بمون کنارم بلندشو ازجا.نرو قرارم فاطمه جانم تویی امید آخرم.ببین چی اومده سرم نرو تموم باورم.عزیز حیدر این پهلوی شکستت.صبر منو ربوده روی تو یاس نیلی.چرا کبوده داءم به ذکره.امن یجبیبم هیچکی باهام نیس.خیلی غریبم فاطمه جانم ای سرو قدکمون من.باغ گل خزون من همسر نیمه جوون من.ای مهربونم میکنم التماست.نرو صفای خونه نرو پرستوی من.زآشیونه چی میشه زهرا.پیشم بمونی سنی نداری.خیلی جوونی فاطمه جانم ابوذر رییس میرزایی(بهار)

▪️تک مدحی حضرت زهرا سلام الله علیها▪️ ▪️بند اول▪️ بر‌ مهر فاطمه تا تکیه دارم از هول روز حشر باکی ندارم سر بر آرم اگر با اذن حضرت داور فاطمه بنشسته بر اریکه ی محشر رسم به رسم محبت به محضر مادر برد مرا به بهشت از محبت حیدر سائل نظر مادر ساداتم زیر بال و پر مادر ساداتم ▪️بند دوم▪️ زهرا اگر نبود ما دین نداشتیم نام علی در این آیین نداشتیم راه و رسمش عوض کرد راه و رسم جهان را او معلم عشق است جمله متقیان را زنی که شکل جهادش شبیه مردان بود میان کوچه جهادش جهاد با جان بود یک تنه همه جا یاور حیدر بود فاطمه همه لشگر حیدر بود ✅شعر و سبک: #محسن_طالبی_پور