🔹🔷《اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ الحُسَینِ(ص)، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ(ص)، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خِیَرَةَ اللَّهِ و َابْنَ خِیَرَتِهِ》🔷🔹
✅امام حسین(علیه السلام) در سفر از مکه به سمت کوفه به منزل «شقوق» رسید.
در اینجا بود که فرزدق امام حسین(ع) را ملاقات نمود.
امام حسین(ع) از او پرسید :
📋《اَخبِرنِی عَنِ النَّاسِ خَلفَکَ؟》
♦️مرا خبر ده از وضع مردمی که آنها را پشت سر گذاشتی!
فرزدق به امام(ع) عرض کرد :
📋《قُلُوبُ اَلنَّاسِ مَعَكَ وَ أَسْيَافُهُمْ عَلَيْكَ》
♦️دلهای کوفیان با توست و شمشیرهایشان علیه توست!(۱)
ابن اعثم می گوید :
📋《فَلَمَّا كَانَ وَقْتُ السَّحَرِ خَفَقَ الْحُسَيْنُ(ع) بِرَأْسِهِ خَفْقَةً ثُمَّ اسْتَيْقَظَ فَقَالَ :
أَ تَعْلَمُونَ مَا رَأَيْتُ فِي مَنَامِي السَّاعَةَ؟》
♦️سحرگاهان امام حسین(ع) را خوابی مختصر ربود.
وقتی بیدار شد، فرمود :
می‌دانید هم اینک در خواب چه دیدم؟
آنان پرسیدند : ای پسر رسول خدا(ص)! چه در خواب دیدید؟
امام(ع) فرمود :
📋《رَأَيْتُ كَأَنَّ كِلَاباً قَدْ شَدَّتْ عَلَيَّ لِتَنْهَشَنِي وَ فِيهَا كَلْبٌ أَبْقَعُ رَأَيْتُهُ أَشَدَّهَا عَلَيَّ وَ أَظُنُّ أَنَّ الَّذِي يَتَوَلَّى قَتْلِي رَجُلٌ أَبْرَصُ مِنْ بَيْنِ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ》
♦️در خواب سگ‌هایی را دیدم که بر من حمله آورده‌اند و مرا می‌درند.
در میان آنها سگ خال خالی بود که بر من بیشتر حمله می‌آورد، فکر می‌کنم آنکه قاتل من است، مردی لک و پیس دار از این گروه است.(۲)
از یاران امام حسین(ع) در کربلا نقل شده است که؛
📋《كُنّا مَعَ الحُسَينُ(ع) بِنَهرِ كَربَلاءَ، فَنَظَرَ إلى شِمرِ بنِ ذِي الجَوشَنِ وكانَ أبرَصَ!
فَقَالَ :اَللهُ أَكْبَرُ! اَللهُ أَكْبَرُ! صَدَقَ اللّه ُو رَسولُهُ(ص)!
قالَ رَسولُ اللهُ(ص) :
كَأَنّي أنظُرُ إلَى كَلبٍ أَبقَعَ يَلَغُ فِي دِمَاءِ أهلِ بَيتِي》
♦️ما در كنار نهر كربلا به همراه حسين(ع) بوديم.
حضرت(ع) به شمر بن ذى الجوشن نگاهى كرد و شمر برص داشت، پس امام(ع) فرمود : الله اکبر! خدا و رسول(ص) او راست فرمود.
رسول خدا(ص) فرمود :
گويى سگِ پيسه اى(خال خالی) را مى بينم كه در خون اهل بيت من دهان مى زند.(۳)
🏴در روز عاشورا، بعد از اینکه امام حسین(ع) یکّه و تنها ماند، برای آخرین بار برای وداع به خیمه ها آمد و پس از توصیه اهل بیتش به سکوت، با خواهران، زنان، فرزندان و کودکان خویش وداع کرد.
سپس درخواست کرد که پیراهنی را برایش بیاورند و فرمود :
📋《اِئْتُونِی بِثَوْبٍ لَایُرْغَبُ فِیهِ، اَلْبِسُهُ غَیْرَ ثِیابِی، لَااُجَرَّدُ، فَاِنِّی مَقْتُولٌ مَسْلُوبٌ》
♦️برایم جامه کهنهاى بیاورید که کسى به آن رغبت نکند، تا آن را زیر لباسهایم بپوشم و بعد از شهادتم مرا برهنه نکنند، زیرا مىدانم پس از شهادت لباسهایم ربوده خواهد شد.
📋《فَلَبِسَهُ ثُمَّ وَدَّعَ النِسَاءَ》
♦️پس امام(ع) آن لباس را پوشید و از زنان خیام خداحافظی کرد.(۴)
بعد از اینکه امام حسین(ع) شهید شد و بدن مطهرش در قتلگاه افتاد.
در این هنگام؛
📋《وَ نَزَلَ شِمْرٌ إِلَيْهِ فَذَبَحَهُ ثُمَّ دَفَعَ رَأْسَهُ إِلَى خَوَلِيِّ بْنِ يَزِيدَ فَقَالَ : احْمِلْهُ إِلَى الْأَمِيرِ عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ ثُمَّ أَقْبَلُوا عَلَى سَلْبِ الْحُسَيْنِ(ع)》
♦️شمر بر روی امام حسین(ع) فرود آمد و سر مبارک ایشان را از بدن مطهرش جدا ساخت وسپس سر را به خولی داد تا آن را به نزد عمر بن سعد ببرد.
سپس به طمعِ رُبودن لباس امام(ع) بر جَسَد مقدّس آن شهيد مظلوم روى آوردند.(۵)
نقل است که امام حسین(ع) قبل از شهادت خطاب به شمر فرمود :
📋《اَنتَ الكَلبُ الأَبقَعُ الّذِّي رَأَيتُكَ فِي مَنَامِي!》
♦️تو همان سگ خالداری هستی که من در خواب دیده بودم.(۶)
طبری می نویسد :
📋《وَ سُلِبَ اَلْحُسَيْنُ(ع) مَا كَانَ عَلَیهِ》
♦️هر آنچه با حسین(ع) بود، از او ربوده شد.(۷)
در مقاتل آمده است که؛
📋《فَأَخَذَ قَمِيصَهُ إِسْحَاقُ بْنُ حَيْوَةَ الْحَضْرَمِيُّ وَ أَخَذَ سَرَاوِيلَهُ أَبْجَرُ بْنُ كَعْبٍ وَ أَخَذَ عِمَامَتَهُ أَخْنَسُ بْنُ مَرْثَدٍ وَ أَخَذَ سَيْفَهُ رَجُلٌ مِنْ بَنِي دَارِمٍ وَ انْتَهَبُوا رَحْلَهُ وَ إِبِلَهُ وَ أَثْقَالَهُ وَ سَلَبُوا نِسَاءَهُ》
♦️پيراهن شريفش را اسحاق بن حَيْوَة حَضْرَمى برداشت و رویین پوشش را ابجر بن کعب و عِمامه حضرت سيدالشهداء(ع) را اَخْنَس بن مَرْثَد و شمشیرش را مردی از قبیله بنی دارم برداشت وسپس همگی یورش بردند و بار و بنه و شتر و چیزهای با ارزش را به غارت بردند و زینتهای زنان را ربودند.(۸)
در نقلی آمده است که؛
📋《أَخَذَ خَاتَمَهُ بَجدَلُ بنُ سُلَيمِِ الكَلبِي وَ قَطَعَ اِصبَعَهُ مَعَ الخَاتَمِ》
♦️انگشتر امام حسین(ع) را بجدل بن سلیم کلبی ربود که حتی انگشتان امام(ع) را به همراه انگشتر برید.(۹)
@AsnadolMasaeb
ادامه مطالب :👇
این شرح گوشه ای از جنایات سگهای به ظاهر انسان است که بر سر امام حسین(ع) آوردند و این گونه جنایاتی را در تاریخ رقم زدند.
نقل است که بعد از شهادت امام حسین(ع) در روز عاشورا؛
📋《بَكَتْ عَلَيْهِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ السَّبْعُ وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ وَ مَنْ يَنْقَلِبُ عَلَيْهِنَّ وَ الْجَنَّةُ وَ النَّارُ وَ مَا خَلَقَ رَبُّنَا وَ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى》
♦️آسمانهاى هفتگانه و طبقات هفتگانه زمين و آنچه در آنها و بين آنها بود و تمام موجودات و جنبندگان بر روى آنها و بهشت و دوزخ و بالأخره كليّه اشيایى كه پروردگار ما آنها را آفريده و موجودات مرئى و نامرئى كلّا بر آن حضرت(ع) گريستند.(۱۰)
و در نقلی دیگر آمده است که؛
📋《مَا رَفَعْنَا حَجَراً وَ لَا مَدَراً وَ صَخْراً إِلَّا وَ رَأَيْنَا تَحْتَهَا دَماً يَغْلِي وَ احْمَرَّتِ الْحِيطَانُ كَالْعَلَقِ وَ مُطِرْنَا ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ دَماً عَبِيطاً وَ انْكَسَفَتِ الشَّمْسُ ثَلَاثاً ثُمَّ تَجَلَّتْ عَنْهَا وَ انْشَبَكَتِ النُّجُومُ فَلَمَّا كَانَ مِنَ الْغَدِ أُرْجِفْنَا بِقَتْلِهِ فَلَمْ يَأْتِ عَلَيْنَا كَثِيرُ شَيْءٍ حَتَّى نُعِيَ إِلَيْنَا الْحُسَيْنُ(ع)》
♦️هيچ ريگ و كلوخ و سنگى را بر نداشتيم مگر زير آن خون تازه اى ديديم كه مى جوشيد، ديوارها قرمز گشت همچون خون بسيار سرخ، باران تا سه روز به صورت خون تازه مى باريد و تا سه روز خورشيد در نظر ما به حالت گرفته ديده مى شد و پس از سه روز باز مشاهده گرديد در شب ستارگان از كثرت و تراكم به طور خاصى ديده شدند، پس فرداى روز شهادت آن حضرت(ع) پى گيرى نمودیم، چيزى عائد ما نشد تا خبر شهادت آن حضرت(ع) به ما رسيد.(۱۱)
امام رضا(ع) خطاب به ریان بن شبیب فرمود :
📋《أَنَّهُ لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ(ع) جَدِّي مَطَرَتِ السَّمَاءُ دَماً وَ تُرَاباً أَحْمَرَ》
♦️هنگامی که جدّم امام حسين(ع) كشته شد، از آسمان خون و خاك سرخ باريد.(۱۲)
نقل است؛
📋《لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ(ع) لَمْ يَبْقَ بِبَيْتِ الْمَقْدِسِ حَصَاةٌ إِلَّا وُجِدَ تَحْتَهَا دَمٌ عَبِيطٌ》
♦️هنگامى كه حسين بن على(ع) شهيد شد در بيت المقدّس ريگى باقى نماند مگر زير آن خون تازه بود.(۱۳)
امام صادق(ع) فرمود :
📋《إِنَّ الْحُسَيْنَ (ع) بَكَى لِقَتْلِهِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ وَ احْمَرَّتَا وَ لَمْ تَبْكِيَا عَلَى أَحَدٍ قَطُّ إِلَّا عَلَى يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا وَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍ(ع)》
♦️همانا آسمان و زمين براى شهادت حضرت حسين(ع) گريست و سرخ شد و بر احدى هرگز نگريست مگر بر حضرت يحيى بن زكريا(ع) و حسين بن على(ع)!(۱۴)
امام صادق(ع) خطاب به زراره فرمودند :
📋《يَا زُرَارَةُ! إِنَّ السَّمَاءَ بَكَتْ عَلَى الْحُسَيْنِ(ع) أَرْبَعِينَ صَبَاحاً بِالدَّمِ وَ إِنَّ الْأَرْضَ بَكَتْ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً بِالسَّوَادِ وَ إِنَّ الشَّمْسَ بَكَتْ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً بِالْكُسُوفِ وَ الْحُمْرَةِ وَ إِنَّ الْجِبَالَ تَقَطَّعَتْ وَ انْتَثَرَتْ وَ إِنَّ الْبِحَارَ تَفَجَّرَتْ وَ إِنَّ الْمَلَائِكَةَ بَكَتْ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً عَلَى الْحُسَيْنِ(ع)》
♦️ای زراره! آسمان تا چهل روز بر حسين بن على(ع) خون باريد و زمين تا چهل روز تار و تاريك بود و خورشيد تا چهل روز گرفته و نورش سرخ بود و كوهها تكه تكه شده و پراكنده گشتند و درياها روان گرديده و فرشتگان تا چهل روز صبح گاهان بر حسین(ع) گریستند.(۱۵)
امام صادق(ع) می فرماید :
📋《بَكَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ وَ الطَّيْرُ وَ الْوَحْشُ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ(ع) حَتَّى ذَرَفَتْ دُمُوعُهَا》
♦️انسان و جنّ و پرنده و درنده در سوگ حسین بن على(ع) گریستند تا اشكشان جارى گشت.(۱۶)
امام صادق(ع) می فرماید :
📋《احْمَرَّتِ السَّمَاءُ حِينَ قُتِلَ الْحُسَيْنُ (ع) سَنَةً وَ يَحْيَى بْنُ زَكَرِيَّا وَ حُمْرَتُهَا بُكَاؤُهَا》
♦️هنگامى كه حضرت امام حسين(ع) شهيد شدند و يحيى بن زكريا(ع) را كشتند آسمان تا يك سال سرخ بود و اين سرخى گريستن آسمان به حساب می آید.(۱۷)
@AsnadolMasaeb
ادامه مطالب :👇
امام علی(ع) در پیشگویی های خود می فرماید :
📋《الْحُسَيْنُ(ع) الْمَقْتُولُ بِظَهْرِ الْكُوفَةِ وَ اللَّهِ كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى الْوَحْشِ مَادَّةً أَعْنَاقَهَا عَلَى قَبْرِهِ مِنْ أَنْوَاعِ الْوَحْشِ يَبْكُونَهُ وَ يَرْثُونَهُ لَيْلًا حَتَّى الصَّبَاحِ فَإِذَا كَانَ كَذَلِكَ فَإِيَّاكُمْ وَ اَلْجَفَاءَ》
♦️امام حسین(ع) در پشت کوفه کشته خواهد شد، به خدا قسم گویا می بینم که وحوش گردن های خود را بر قبرش کشیده و بر او می گریند و از شب تا صبح بر او مرثیه می خوانند و وقتی حال وحوش چنین باشد پس شما انسان ها از جفاء به او حذر کنید.(۱۸)
امام حسن مجتبی(ع) خطاب به امام حسین(ع) فرمود :
📋《..لَا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ!
..تُمْطِرُ السَّمَاءُ رَمَاداً وَ دَماً وَ يَبْكِي عَلَيْكَ كُلُّ شَيْءٍ حَتَّى الْوُحُوشُ فِي الْفَلَوَاتِ وَ الْحِيتَانُ فِي الْبِحَار》
♦️هیچ روزی مانند روز تو نیست ای اباعبدالله!
آسمان بر تو خاكستر و خون ببارد و همه اجزای عالم بر تو بگريند حتی وحشيان بيابان و ماهيان دريا!(۱۹)
خوارزمی می گوید :
بعد از شهادت امام حسین(ع) و بر اثر ندبه زینب کبری(س) به نقل از راویان کربلا آمده است که؛
📋《حَتَّی رَأیَنا دُمُوعَ الخَیلِ یَنحَدِرُ عَلَی حَوافِرِهَا》
♦️اسبان نیز طاقت شنیدن ناله های او را نداشتند، تا جایی که قطرات اشكهاى اسبهاى مخالفان، بر روى سم هايشان مى ريخت.(۲۰)
در احوالات اسب امام حسین(ع) آمده است که؛
📋《وَاَسْرَعَ فَرَسُكَ شَارِدَاً اِلَى خِيامِكَ قَاصِداً مُحَمْحِماً بَاِكِيَاً》
♦️اسب شيون کنان از امام(ع) دور شد، و شيهه کشان و گريه کنان به قصد خيام حرم سرعت گرفت.(۲۱)
{وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}
📝شعر :
دانی که چرا مُهر جبین، خاک حسین است؟
چون قبله ی دل پیکر صد چاک حسین(ع) است
دانی که چرا چوب شود قسمت آتش؟
بی حُرمتیش بر لب و دندان حسین است
دانی که چرا آب فراتست گل آلود؟
شرمنده زلعل لب عطشان حسین است
دانی که چرا کعبه ی حق گشته سیه پوش؟
یعنی که خدا هم عزادار حسین است
👤حسینی
📚منابع :
۱)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۶۷
۲)الفتوح ابن اعثم، ج۵، ص۱۱۱
۳)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۵۶
۴)مناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۱۰۹
۵)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۱۲
۶)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۵۶
۷)مناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۱۱۱
۸)اللهوف سید بن طاووس، ص۱۲۹
۹)اللهوف سید بن طاووس، ص۱۳۰
۱۰)الکافی کلینی، ج۴، ص۵۷۵
۱۱)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۷۷
۱۲)امالی شیخ صدوق، ص۱۳۰
۱۳)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۲۰۵
۱۴)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۸۹
۱۵)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۸۱
۱۶)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۲۰۵
۱۷)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۹۰
۱۸)مستدرک الوسائل محدث نوری، ج۱۰، ص۲۵۸
۱۹)امالی شیخ صدوق، ص۱۱۶
۲۰)مقتل الحسین(ع) خوارزمی، ج۲، ص۳۹
۲۱)المزار الکبیر ابن مشهدی، ص۵۰۴
@AsnadolMasaeb
🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴
✍ #روضه_شماره 2️⃣4️⃣
👤 #عبدالله_بن_علی_بن_ابی_طالب_رحمه_الله
از فرزندان #حضرت_ام_البنین_سلام_الله_علیها
#انصار_الحسین_علیه_السلام
#از_شهدای_کربلا
@AsnadolMasaeb
🔷《السَّلَامُ عَلَى عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ(علیهما السلام) وَ رَحْمَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكاتُهُ》🔷
✅عبدالله(ع) پسر دوم امام علی(ع) و فاطمه بنت حزام معروف به ام البنین(س) است که او را اولین شهید از میان برادرانش عنوان کرده‌اند.
او را عبدالله اکبر و کنیه اش را ابومحمد نوشته‌اند.
عبدالله(ع) نیز مانند برادر بزرگش عباس(ع) مدتی را با پدر بزرگوارش امام علی(ع) و برادرش امام حسن(ع) و مدت طولانی را با امام حسین(ع) زندگی کرد و رشادت، شجاعت، جوانمردی، وفاداری، صبر و مقاومت، پاک‌بازی و فداکاری و بصیرت در دین را آموخت و خود متخلق به آن صفات گردید.
عبدالله(ع) از آغاز سفر از مدینه تا کربلا همراه برادر بزرگوارش امام حسین(ع) بود و همچون سه برادرش به رغم خواسته امام حسین(ع)، حاضر به ترک او نگردید و امان‌نامه عبیدالله بن زیاد را که به واسطه شمر آورده شده بود را نپذیرفت.(۱)
بنابر نقل مورخان، عصر روز عاشورا، حضرت عباس(ع) برادران خود عبدالله(ع) و جعفر(ع) و عثمان(ع) را ترغیب کرد، تا قبل از او به میدان بروند و فرمود :
📋《بِأَبِي أَنْتُمْ وَ أُمِّي! تَقَدَّمُوا حَتَّى أَرَاكُمْ قَدْ نَصَحْتُمْ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ(ص)》
♦️پدر و مادرم فدايتان باد! بپا خيزيد و به ميدان جهاد و دفاع از حق گام پسپاريد؛ به پيش برويد تا بنگرم كه چگونه در راه خدا و پيامبرش اخلاص مى‌ورزيد و در اين راه خيرخواهى مى‌كنيد.(۲)
در این هنگام؛
📋《فَتَقَدَّمَ عَبدُاللهِ(ع) فَقَاتَلَ قِتَالاً شَدِيدَاً》
♦️عبدالله(ع) به میدان شتافت و جنگ نمایانی کرد.(۳)
او این گونه رجز می‌خواند :
📋《اَنَا ابنُ ذِی النَّجدةِ وَ الاَفضَالِ
سَیفُ رَسُول اللهِ ذُو النِّکالِ
ذَاکَ عَلِی الخَیرِ ذُو الفِعالِ
فِی کُّلِ قَومٍ ظاهِرُ الاَحوَالِ》
♦️من پسر مرد دلاور و بخشنده‌ام. آن مرد امام علی(ع) نیکوکار است که شمشیر رسول اکرم(ص) بود و کیفر دهنده‌ای که آثار ترس و رعب از او، در هر جماعتی آشکار است.(۴)
عبدالله(ع) پس از نبردی سخت و از پای درآوردن تنی چند بالاخره با هانی بن شبیب حضرمی به مبارزه پرداخت.
تا اینکه؛
📋《ضَرَبَ هَانِئُ بنُ شَبِيتِ الحَضرَمِي ضَربَتَينِ فَقَتَلَهُ》
♦️بین هانی بن شبیب حضرمی و عبدالله(ع) دو ضربت در میان شان رد و بدل شد، و سرانجام هانی با ضربه‌ای که بر فرق عبدالله(ع) فرود آورد، و او را به شهادت رساند.(۵)
اما در قول دیگری خولی بن یزید اصبحی به عبدالله(ع) نیزه زد و مردی از قبیله بنی تمیم بن دارم او را به شهادت رساند.(۶)
در زیارت ناحیه مقدسه به عبدالله(ع) چنین سلام داده شده است :
📋《السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ بنِ اَمیرِ المُؤمِنینَ(ع) مُبلَی البَلاءِ وَ المُنادِی بِالوِلاءِ فی عَرصَةِ کَربَلاءَ المَضروبِ مُقبِلاً وَ مُدبِراً لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ هانِی بنَ ثَُبََیتٍ الحَضرَمِی》
♦️سلام بر عبدالله بن امیرالمؤمنین علی (ع)، آزمایش کننده بلا و منادی ولایت آل رسول (ص) در میدان کربلا، آنکه از پس و پیش ضربه‌ها خورد و زخم‌ها دید. خداوند قاتل او هانی بن ثبیت حضرمی را لعنت کند.(۷)
مدفن او در مقبره جمعی شهدای کربلا در حرم امام حسین(ع) است.
{وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}
📝شعر :
عمریست که ما دست به دامان حسینیم
در مجلس روضه همه مهمان حسینیم
چون عشق حسین بن علی راه نجات است
پس تا به ابد مست و پریشان حسینیم
بیمار فقط در طلب لطف طبیب است
ما منتظر نسخه ی درمان حسینیم
ما را نبود واهمه از آتش دوزخ
وقتی همگی گوش به فرمان حسینیم
فردوس برین خانه ی عشاق حسین است
صدشکر که ما جزو محبان حسینیم
دیوانه شدیم از نمک سفره ی ارباب
آباد از آنیم که ویران حسینیم!
👤زعفرانیه
📚منابع :
۱)اللهوف سید بن طاووس، ص۸۸
۲)مثیر الاحزان ابن نما حلی، ج۲، ص۶۸
۳)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۰۹
۴)الفتوح ابن اعثم، ج۵، ص۱۱۴
۵)انساب الاشراف بلاذری، ج۳، ص۴۰۷
۶)مقاتل الطالبیین ابوالفرج اصفهانی، ص۵۳
۷)مصباح الزائر ابن طاووس، ص۲۸۰
@AsnadolMasaeb
🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴
✍ #روضه_شماره 3️⃣4️⃣
👤 #جعفر_بن_علی_بن_ابی_طالب_رحمه_الله
از فرزندان #حضرت_ام_البنین_سلام_الله_علیها
#انصار_الحسین_علیه_السلام
#از_شهدای_کربلا
@AsnadolMasaeb
🔸🔶《السَّلَامُ عَلَی جَعْفَرِ بْنِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ(علیهما السلام) وَ رَحْمَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكاتُهُ》🔶🔸
✅جعفر(ع) سومین پسر امام علی(ع) ام البنین(ع) است.
امام علی(ع) به خاطر علاقه فراوانی که به برادرش جعفر بن ابی طالب(ع) داشت، نام او را جعفر نهاد.(۱)
جعفر(ع) از همان ابتدای حرکت امام حسین(ع) از مدینه، با ایشان همراه شد.
هنگامی که جعفر(ع) به میدان نبرد عازم شد، این چنین رجز خواند :
📋《إِنِّی أَنَا جَعْفَرٌ ذُو الْمَعَالِی
ابْنُ عَلِی الْخَیرِ ذُو النَّوَالِ
ذَاكَ الْوَصِیّ ذُو السَّنَا وَ الْوَالِی
حَسْبِی بِعَمِّی جَعْفَرٍ وَ الْخَالِ
أَحْمِی حُسَیناً ذَا النَّدَى الْمِفْضَالِ》
♦️منم جعفر دارای افتخارها و شرف‌ها، فرزند علی(ع) نیکوکار و بخشنده.
آن علی(ع) ای که وصی رسول اکرم(ص) و فردی بلند مرتبه و ولیّ است.
افتخار به عمویم جعفر و دایی‌ام مرا بس است.
من از حسینی(ع) که صاحب کرم و بزرگواری است، حمایت می‌کنم.(۲)
سرانجام خولی بن یزید اصبحی تیری به سوی او انداخت که به شقیقه یا چشم او اصابت کرد.(۳)
و به نقلی هانی بن شبیت حضرمی، جعفر(ع) را به شهادت رساند.(۴)
در زیارت ناحیه به جعفر(ع) این چنین سلام داده شده است :
📋《السَّلَامُ عَلَی جَعْفَرِ بْنِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ(ع) الصَّابِرِ نَفْسُهُ مُحْتَسِباً وَ النَّائِی عَنِ الْأَوْطَانِ مُغْتَرِباً الْمُسْتَسْلِمِ لِلْقِتَالِ الْمُسْتَقْدِمِ لِلنِّزَالِ الْمَکثُورِ بِالرِّجَالِ》
♦️سلام بر جعفر بن امير المؤمنين(ع) هم او كه در راه خشنودى خدا با جان شكيبايى نمود و در بلاد غربت خود را آماده‌ى جنگ نمود و براى نبرد پيش رفت مردان جنگى زيادى بر او حمله‌ور شدند و او را كشتند.(۵)
{وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}
📝شعر :
حدیث عشق تو دیوانه کرده عالم را
به خون نشانده دل دودمان آدم را
غم تو موهبت کبریاست در دل من
نمی دهم به سرور بهشت این غم را
غبار ماتم تو آبرو بمن بخشید
به عالمی ندهم این غبار ماتم را
اگر بناست دمی بی تو بگذرد عمرم
هزار بار بمیرم نبینم آن دم را
گدای دولت عشقم که فرق بسیار است
گدای دولت عشق و گدای درهم را
به نیم قطره ی اشک محبّتت ندهم
اگر دهند به دستم تمام عالم را
محبّت تو بود رشته ی نجات مرا
رها نمی کنم این ریسمان محکم را
👤سازگار
📚منابع :
۱)إبصار العین سماوی، ص۶۹
۲)مناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۱۰۷
۳)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۰۹
۴)تاریخ طبری، ج۵، ص۴۴۹
۵)مصباح الزائر ابن طاووس، ص۲۸۰
@AsnadolMasaeb
🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴♦️🏴
✍ #روضه_شماره 4️⃣4️⃣
👤 #عثمان_بن_علی_بن_ابی_طالب_رحمه_الله
از فرزندان #حضرت_ام_البنین_سلام_الله_علیها
#انصار_الحسین_علیه_السلام
#از_شهدای_کربلا
@AsnadolMasaeb
🔹️🔷《السَّلَامُ عَلَی عُثْمَانَ بْنِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ(علیهما السلام) وَ رَحْمَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكاتُهُ》🔷🔹️
✅آخرین پسر امام علی(ع) و حضرت ام البنین(ع) عثمان(ع) بود که امام علی(ع) به خاطر عشق و علاقه به عثمان بن مظعون نام او را عثمان گذاشت.(۱)
عثمان(ع) در روز عاشورا بعد از شهادت برادرش جعفر(ع)؛
📋《قَامَ مَقَامَ إِخوَتِهِ》
♦️جانشین او شد و به میدان نبرد رفت.(۲)
جانانه جنگید و این گونه رجز خواند :
📋《إِنِّی انَا عُثْمانُ ذُو المَفاخِرِ
شَیخِی عَلِی ذُو الْفَعالِ الظَّاهِرِ
وَ إِبْنُ عَّمِ النَّبِی الطَّاهِرِ
أَخُو حُسَینٌ خَیرَةُ الأَخائِرِ
وَ سَیدُ الکُبّارِ وَ الأَصَاغِرِ
بَعْدَ الَّرسوُلِ وَ الْوَصِی النّاصِرِ》
♦️منم عثمان که مفاخر بی شماری دارم.
پدرم علی(ع) است که کارهایش آشکار است.
پدرم، پسر عموی پیامبرِ(ص) پاک طینت است و برادرم حسین(ع) سرآمد برگزیدگان است و پس از پیامبر(ص) وصیّ پیروزمند و آقا و مولای همه است.(۳)
سرانجام؛
📋《فَرَمَاهُ بِسَهْمٍ فَصَرِعَهُ، وَ شَدَّ عَلَيهِ رَجُلٌ مِنْ بَنِي دَارِمِِ فَاحتَزَّ رَأسَهُ》
♦️خولی بن یزید اصبحی تیری به پیشانی عثمان زد و او را از اسب به زمین افکند و مردی از بنی دارم سر از تن او جدا کرد.(۴)
در زیارت شهداء به عثمان(ع) اینگونه سلام داده شده است :
📋《السَّلَامُ عَلَی عُثْمَانَ بْنِ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ(ع) سُمِّی عُثْمَانَ بْنِ مَظْعُونٍ لَعَنَ اللَّهُ رَامِیهُ بِالسَّهْمِ خَوْلِی بْنَ یزِیدَ الْأَصْبَحِی الْأَیادِی وَ الْأَبَانِی الدَّارِمِی》
♦️سلام بر عثمان فرزند امیر المومنین(ع) که هم نام عثمان بن مظعون بود، خدا تیر زننده به وی خولی بن یزید اصبحی ابانی دارمی را لعنت کند.(۵)
{وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}
📝شعر :
سرم خاک کف پای حسین است
دلم مجنون و شیدای حسین است
بهشت ارزانی خوبانِ عالم
بهشت من تماشای حسین است
به وقت مرگ چشمم را نبندید
که چشم من به سیمای حسین است
دراین عالم تمنایی ندارم
تمنایم تمنای حسین است
چراغ از بهر قبر من نیارید
چراغم روی زیبای حسین است
خوش آن صورت که درفردای محشر
برآن نقش کف پای حسین است
👤سازگار
📚منابع :
۱)مقاتل الطالبیین اصفهانی، ص۸۹
۲)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۰۹
۳)بحار الانوار مجلسی، ج۴۵، ص۳۷
۴)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۱۰۹
۵)مزار الکبیر ابن مشهدی، ص۴۸۷
@AsnadolMasaeb