🔹🔷《اَلسَّلامُ عَلَیكَ یَا فَاطِمَةَ الزَهرا(سلام الله علیها)》🔷🔹 ✅دعای حضرت فاطمه(سلام الله علیها) در لحظات آخر عمر خود این چنین بود : 📋《يَا إِلَهِي! عَجِّلْ وَفَاتِي سَرِيعَاً فَلَقَدْ تَنَغَّصَتِ الْحَيَاةُ يَا مَوْلَائِي‏》 ♦️خدایا! مرگ مرا به زودى برسان، زيرا زندگى من تيره و تار گرديد.(۱) و آخرین دعاهای فاطمه(س) این چنین بود : 📋《إِلَهِی وَ سَیِّدِی أَسْئَلُکَ بِالَّذینَ أَصْطَفَیْتَهُمْ وَ بِبُکاءِ وَلَدَیَّ فی مُفارِقَتی أَنْ تَغْفِرَ لِعُصَاةِ شِیعَتِی وَ شِیعَةِ ذُرِّیَتِی》 ♦️خداوندا! از تو می‌ خواهم به حق انسان‌ هایی که برگزیده‌ ای و به ناله‌ های دو فرزندم در فراق من، از گناه شیعیان من و پیروان فرزندانم درگذر.(۲) هنگامی كه حضرت فاطمه(س) رحلت كرد اسماء بنت عمیس گريبان خود را پاره نمود و خارج شد، آنگاه با امام حسن(ع) و امام حسین(ع) مصادف شد، ايشان به اسماء فرمودند : مادر ما كجاست؟ اسماء جوابى نداد! 📋《فَدَخَلَا الْبَيْتَ فَإِذَا هِيَ مُمْتَدَّةٌ فَحَرَّكَهَا الْحُسَيْنُ(ع) فَإِذَا هِيَ مَيِّتَةٌ فَقَالَ : يَا أَخَاهْ! آجَرَكَ اللَّهُ فِي الْوَالِدَةِ وَ خَرَجَا يُنَادِيَانِ : يَا مُحَمَّدَاهْ! يَا أَحْمَدَاهْ! الْيَوْمَ جُدِّدَ لَنَا مَوْتُكَ إِذْ مَاتَتْ أُمُّنَا》 ♦️آنان وارد خانه شدند، ديدند مادر بزرگوارشان خوابيده است. امام حسين(ع) مادر خود را حركت داد ديد از دنيا رفته است. آنگاه در حالى خارج شدند كه مى‏ فرمودند : يا محمّداه! يا احمداه! امروز به علّت فوت مادرمان مصيبت تو براى ما تجديد شد. 📋《ثُمَّ أَخْبَرَا عَلِيّاً(ع) وَ هُوَ فِي الْمَسْجِدِ [فَوَقَعَ عَلِيٌّ(ع) عَلَى وَجْهِهِ] فَغُشِيَ عَلَيْهِ حَتَّى‏ رُشَ‏ عَلَيْهِ‏ الْمَاءُ ثُمَّ أَفَاقَ فَحَمَلَهُمَا حَتَّى أَدْخَلَهُمَا بَيْتَ فَاطِمَةَ(س) وَ عِنْدَ رَأْسِهَا أَسْمَاءُ تَبْكِي وَ تَقُولُ : وَا يَتَامَى مُحَمَّدٍ(ص)! كُنَّا نَتَعَزَّى بِفَاطِمَةَ(س) بَعْدَ مَوْتِ جَدِّكُمَا فَبِمَنْ نَتَعَزَّى بَعْدَهَا؟》 ♦️پس از اين جريان متوجه حضرت اميرالمومنین(ع) كه در مسجد بود، شدند و آن حضرت(ع) را از رحلت مادرشان آگاه نمودند. امير المؤمنين على(ع) بعد از شنيدن اين خبرِ دلخراش با صورت بر زمین افتاد و غش كرد. آب به صورت آن حضرت(ع) پاشيدند تا به هوش آمد، آنگاه حسنين(ع) را برداشت و داخل خانه حضرت‏ زهرا(س) شد. اسماء را ديد كه بالاى سر فاطمه(س) نشسته و گريه مى‏ كند و مى‏ گويد : يتيمان حضرت محمّد(ص) چه كنند، بعد از فوت جدّ شما؟ دل ما به فاطمه(س) خوش بود! بعد از فاطمه(س) به چه كسى دل خوش كنيم! 📋《فَكَشَفَ عَلِيٌّ(ع) عَنْ وَجْهِهَا فَإِذَا بِرُقْعَةٍ عِنْدَ رَأْسِهَا فَنَظَرَ فِيهَا فَإِذَا فِيهَا》 ♦️آنگاه حضرت على بن ابى طالب(ع) صورت مبارك فاطمه(س) را باز كرد و رقعه‏ اى نزد سر آن بانوى معظّمه يافت كه در آن نوشته بود : 📋《بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏، هَذَا مَا أَوْصَتْ بِهِ فَاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ(ص)! يَا عَلِيُّ(ع) أَنَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ زَوَّجَنِيَ اللَّهُ مِنْكَ لِأَكُونَ لَكَ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ أَنْتَ أَوْلَى بِي مِنْ غَيْرِي حَنِّطْنِي وَ غَسِّلْنِي وَ كَفِّنِّي بِاللَّيْلِ وَ صَلِّ عَلَيَّ وَ ادْفِنِّي بِاللَّيْلِ وَ لَا تُعْلِمْ أَحَداً وَ أَسْتَوْدِعُكَ اللَّهَ وَ أَقْرَأُ عَلَى وُلْدِيَ السَّلَامَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ》 ♦️به نام خداوند بخشنده مهربان، اين وصيّتى است كه فاطمه دختر پيغمبر خدا(ص) كرده است : فاطمه(س) شهادت مى‏ دهد كه خدايى جز خداى يگانه وجود ندارد، حضرت محمّد(ص) بنده و پيامبر خدا مى‏ باشد. ای على! من فاطمه(س) دختر حضرت محمّد(ص) مى‏ باشم. خدا مرا در دنيا و آخرت براى تو تزويج نمود. يا على(ع)! تو از ديگران براى (غسل و كفن) من مقدّم هستى، مرا حنوط كن غسل بده، شبانه مرا دفن كن، شبانه بر بدنم نماز بگزار، شبانه به خاكم بسپار، احدى را از فوت من آگاه مکن، من تو را به خداوند مى‏ سپارم، و فرزندانم به درود تا روز قيامت!(۳) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : حرف سخت است بیاید به زبان من و تو اشک گل کرده به جای سخنان من و تو رازِ افتادن تو، رمز زمین خوردن من رمز و رازی است در این کوچه میان من و تو پر زدی، سوختی و آب شدم ... این دنیا شمع و پروانه ندیده است بسان من و تو می روی محرم من! چاه فقط می فهمد چه کشیدیم از این جور زمانه من و تو ظلمت شهر مرا کشت زمانی که زدیم حرف غسل و کفن و دفن شبانه من و تو خانه از عطر نفس هات هنوز آکنده است کاش می شد بنشینیم به خانه من و تو 👤محمد میرزایی 📚منابع : ۱)بحارالانوار مجلسی، ج۴۳، ص۱۷۷ ۲)نهج الحیاة محمد دشتی، ص۱۴۸ ۳)بحارالانوار مجلسی، ج۴۳، ص۲۱۴ @AsnadolMasaeb

#پرسش_و_پاسخ سوال2️⃣1️⃣ : منظور از «تباکی» چیست؟ #تباکی @AsnadolMasaeb

✍پاسخ : امام جعفر صادق(علیه السلام) فرمودند : «مَن بَکَی أََو أَبکَی أَو تَبَاکَی فِی مُصِیبَةِ الحُسَینِ(ع) حُرِّمَت جَسَدُهُ عَلَی النَّارِ وَ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ» هرکس در مصیبت امام حسین(ع) بگرید یا بگریاند و یا خود را به حالت گریه بزند؛ جسدش بر آتش حرام شده و بهشت بر او واجب می گردد.(۱) در روایتی دیگر آمده است که؛ حضرت موسی(ع) در طی مناجاتی با پروردگار، به خداوند متعال عرض کرد :  «یَا رَبِّ! وَ مَا الْعَاشُورَاءُ؟» پروردگارا! عاشورا چیست؟ خداوند متعال فرمود : «الْبُکَاءُ وَ التَّبَاکِی عَلَى سِبْطِ مُحَمَّدٍ(ص) وَ الْمَرْثِیَةُ وَ الْعَزَاءُ عَلَى مُصِیبَةِ وُلْدِ الْمُصْطَفَى» گریه کردن و خود را به گریه درآوردن بر نوه حضرت محمّد(ص)، و مرثیه و عزاداری بر مصیبت فرزند پیامبر اکرم(ص).(۲) اینجا، چنین شبهه ای از واژه ی «تباکی» بر می آید که در نگاه ظاهری و ابتدایی، این تباکی خود نوعی «ریا» تلقی می شود، در حالی که این برداشت صحیح نیست. منشأ این برداشت، بد معنا کردن واژه ی «تباکی» است؛ چرا که تباکی یعنی این که شخص حالت خود را شبیه کسی کند که گریه می کند و سرش را پایین اندازد، به گونه ای که علایم رقّت قلب و تأثّر و غم در او ظاهر شود. در لغت به چنین حالتی، «تکلّفُ البُکاء» (گریه از روی تکلّف و سختی یا خود را به گريه درآوردن) می گویند. همان طور که از معنای تباکی فهمیده می شود، هیچ صراحتی در ریا ندارد؛ چون عزادار می تواند این حالت تباکی را برای خود ایجاد کند، برای این که به ثواب گریه برسد و بهره ای از مجلس عزاداری امام حسین(ع) برده باشد. و این اصل در دیگر عبادات نیز جاری است؛ همان طور که پیامبر اکرم(ص) می فرماید : «إِنَّمَا الْأَعْمَالُ‏ بِالنِّیَّاتِ» همانا عمل ها به نیت هاست.(۳) یعنى اصل در عمل نیت است و ثواب و عقاب بر آن مترتّب مى‏ شود. پس، نمی توان گفت چون در تباکی معنای تظاهر نهفته است، هر تظاهری ریا محسوب می شود. عزادار می تواند حالت تباکی را برای خود ایجاد کند؛ برای این که به ثواب گریه برسد و بهره ای از مجلس عزاداری امام حسین(ع) برده باشد و این حالت را همانند عبادات دیگر برای تقرّب به خدا و رضای او انجام دهد. به دیگر سخن؛ تباکی یک عمل عبادی است که از انسان صادر می شود که اگر قربةً الی الله و با در نظر داشتن رضایت او انجام گیرد، به ثواب آن می رسد، اما اگر برای نیّت غیر الهی و جلب توجّه مردم انجام دهد، این کار او باطل است. تباکی پایین ترین حالتی است که در عزاداری امام حسین(ع) اتفاق می افتد و در گریه هم خلاصه نمی شود، شاید پوشیدن لباس مشکی و برپایی تکایا و سیاه پوش کردن مساجد و حسینیه ها و گرفتن حالت گریه در مراسم عزاداری مصداق های متفاوت این عمل باشد. پس یکی از حرف ها و تفسیر های نادرست که درباره عزاداری امام حسین(ع) گفته شده، ریا در گریه کردن بر مصائب آن حضرت(ع) است. 📚منابع : ۱)امالی شیخ مفید، ص۱۰۳ ۲)مستدرک‏ الوسائل محدث نوری، ج۱۰، ص۳۱۹ ۳)بحارالانوار مجلسی، ج۱۷، ص۲۱۰ ╭────────────╮                ✍ کانال #اسناد_المصائب 🆔 @AsnadolMasaeb ╰────────────╯

✅امام موسی صدر : «در هیئتی که دغدغه ی مبارزه با اسرائیل نباشد؛ شمر هم سینه می زند!» ✊مرگ بر اسرائیل✊ 🇱🇧🇾🇪🇮🇷زنده باد مقاومت🇮🇶🇸🇾🇵🇸 📎 #غزه 📎 #فلسطین 📎 #طوفان_الاقصی ┈┉┅━❀💠❀━┅┉┈ 🌐 #رسام 🌐 #تبلیغ_نوین ┏━━ °•📚•°━━┓ @hozerasam ┗━━ °•✍•°━━┛

✍ #روضه_شماره 9️⃣2️⃣1️⃣ 👤 #حضرت_فاطمه_سلام_الله_علیها 👤 #حضرت_محسن_علیه_السلام @AsnadolMasaeb

🔹🔷《اَلسَّلامُ عَلَیکَ یَا مُحسِنَ بنَ عَلیِّ(علیهما السّلام)》🔷🔹 ✅دومین شهید از خاندان اهلبیت(سلام الله علیهم) بعد از حضرت رسول اکرم(ص) حضرت محسن(ع) است. امام جعفر صادق(ع) می فرماید : 📋《أَوَّلُ مَنْ يُحْكَمُ فِيهِ مُحَسِّنُ بْنُ عَلِيٍّ(ع)》 ♦️اولین جنایتی که در روز قیامت به آن حکم داده خواهد شد، کشته شدن محسن بن علی(ع) است.(۱) «ابن قولویه قمی»(۳۶۹ق) می نویسد : شبی که حضرت رسول اکرم(ص) به سفر «معراج» رفتند، از ایشان خواسته شد تا در مورد سه امتحان الهی صبر پیشه کند. و اما مورد سوم؛ 📋《وَ أَمَّا ابْنَتُکَ فَتُظْلَمُ وَ تُضْرَبُ وَ هِیَ حَامِلٌ وَ یُدْخَلُ عَلَیْهَا وَ عَلَى حَرِیمِهَا وَ مَنْزِلِهَا بِغَیْرِ إِذْنٍ ثُمَّ یَمَسُّهَا هَوَانٌ وَ ذُلٌّ ثُمَّ لَا تَجِدُ مَانِعاً وَ تَطْرَحُ مَا فِی بَطْنِهَا مِنَ الضَّرْبِ وَ تَمُوتُ مِنْ ذَلِکَ الضَّرْبِ》 ♦️امّا دخترت، به او ستم روا می‌ شود، در حالی که او طفلی در رحم دارد، او را کتک می‌زنند و بدون اجازه، وارد خانه و حریمش می شوند، سپس خوار می‌ شود و کسی را برای دفاع از خود نمی‌ یابد و به خاطر آن ضربت، فرزندش را سقط می‌کند وبه شهادت می‌رسد.(۲) «مفضل بن عمر» می گوید : روزی امام صادق(ع) حوادث بعد از رحلت رسول اکرم(ص) و ماجرای هجوم به خانه امیرالمومنین(ع) و شهادت حضرت محسن(ع) را به یاد آورد و برای ما شرح داد، و در آخر ایشان آنقدر گریست که محاسن مبارکشان از شدت گریه، تَر گشت و فرمود : 📋《لَا قَرَّت عَیْنٌ لَا تَبْکِی عِنْدَ هَذَا الذِّکْرِ》 ♦️روشن مباد آن چشمی که در این مصیبت نگرید.(۳) در جریان هجوم مهاجمین و اصحاب سقیفه به بیت حضرت فاطمه(س)، هنگامی که ایشان بین در و دیوار قرار گرفتند، ناله زنان فرمود : 📋《يَا أَبَتَاهْ! يَا رَسُولَ اللَّهِ(ص)! هَكَذَا كَانَ يُفْعَلُ بِحَبِيبَتِكَ وَ ابْنَتِكَ، آهِ يَا فِضَّةُ! إِلَيْكِ فَخُذِينِي فَقَدْ وَ اللَّهِ قُتِلَ مَا فِي أَحْشَائِي مِنْ حَمْلٍ》 ♦️ای پدرم! ای رسول خدا(ص)! بنگر که این چنین رفتار با حبیبه ات و دخترت رفتار کردند و سپس فریاد کشید : ای فضّه! به فریادم برس که فرزندم را کشتند.(۴) «ابن حجر عسقلانی»(۸۵۲ق) می نویسد : 📋《إنَّ عُمَرَ رَفَسَ فَاطِمَةَ(س) حَتَّی أَسْقَطَتْ بِمُحْسِنٍ(ع)》 ♦️عُمر لگدی بر حضرت فاطمه(س) زد که او فرزندی که در رحم داشت را سقط کرد.(۵) «خُصیْبی»(۳۴۶ق) می نویسد : امام صادق(ع) خطاب به مفضل فرمود : در روز قیامت؛ 📋《يَأْتِي مُحَسِّنٌ(ع) مُخَضَّباً بِدَمِهِ تَحْمِلُهُ خَدِيجَةُ(س) ابْنَةُ خُوَيْلِدٍ وَ فَاطِمَةُ(س) ابْنَةُ أَسَدٍ وَ هُمَا جَدَّتَاهُ وَ جُمَانَةُ عَمَّتُهُ ابْنَةُ أَبِي طَالِبٍ وَ أَسْمَاءُ ابْنَةُ عُمَيْسٍ صَارِخَاتٍ وَ أَيْدِيهِنَّ عَلَى خُدُودِهِنَّ وَ نَوَاصِيهِنَّ مُنْتَشِرَةٌ وَ الْمَلَائِكَةُ تَسْتُرُهُنَّ بِأَجْنِحَتِهَا》 ♦️حضرت محسن(ع) می آید در حالی که او را حضرت خدیجه(س) و فاطمه بنت اسد که دو جدّه او هستند، حمل می کنند. جمانه دختر ابی طالب و اسماء بنت عمیس نیز در آنجا حضور دارند و آنها در همان حالی که فریاد می زنند و دست‌ ها را بر صورت می گذارند و موها پریشان کرده اند و ملائکه ایشان را با بالهایشان می پوشانند.  در همین حال؛ 📋《فَاطِمَةُ(س) أُمُّهُ تَبکِی وَ تَصِیحُ وَ تَقُولُ : ﴿یَوْمُکُمُ الَّذِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ﴾(انبیاء۱۰۳)》 ♦️مادرش فاطمه(س) گریه می کند و فریاد می زند و می گوید : امروز همان روزی است که وعده داده شدید! جبرائیل از جانب محسن(ع) ناله می زند : 📋《إِنِّي مَظْلُومٌ! فَانْتَصِرْ》 ♦️من مظلوم واقع شده ام! مرا یاری کن! در این هنگام؛ حضرت رسول اکرم(ص) محسن(ع) را روی دست می گیرد و او را به آسمان بلند می کند و می گوید : 📋《إِلَهِي صَبَرْنَا فِي الدُّنْيَا احْتِسَاباً وَ هَذَا الْيَوْمَ ﴿تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَراً وَ ما عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَها وَ بَيْنَهُ أَمَداً بَعِيداً﴾(آل عمران۳۰)》 ♦️الهی و سیدی! در دنیا به خاطر تو صبر کردیم و امروز وقت آن است که هر کس آنچه بدی کرده، آرزو کند که بین او و آنها فاصله زیادی باشد.(۷) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : غنچه پرپر گشته بود و گل جدا افتاده بود  پشت در جان علی مرتضی افتاده بود  دست مولا بسته و بیت ولایت سوخته  آیه ای از سوره ی کوثر جدا افتاده بود  کاش ای آتش بسوزی در شرار قهر حق  هرم تو بر صورت زهرا چرا افتاده بود  مادر مظلومه می‌پیچید پشت در به خود  دختر معصومه زیر دست و پا افتاده بود  غیر زهرا غیر محسن غیر آتش غیر در  کس نمی‌داند که پشت در چه ها افتاده بود  👤سازگار 📚منابع : ۱)بحارالانوار مجلسی، ج۲۸، ص۶۴ ۲)کامل الزیارات ابن قولویه، ص۳۳۲ ۳)بحارالانوار مجلسی، ج۵۳، ص۲۳ ۴)بحارالانوار مجلسی، ج۳۰، ص۲۹۴ ۵)لسان المیزان ابن حجر عسقلانی، ج۱، ص۴۰۶  @AsnadolMasaeb

🔰مرحوم «شیخ محمدحسن سمیسم طائی»(۱۳۴۴ق) در مصیبت حضرت محسن بن علی(صلوات الله علیهما) چنین ابیات جانسوزی سروده است : «هُوَ أوَّلُ الشُّهَـدَاءِ بَعدَ مـُحَـمـَّدِِ وَ يَرَى المُصَابَ عَلَى المُصَابِ صَوَابَاً مَا اسْطَاعَ  يَدفَـعُ عَن أَبِیِهِ وَ أُمِّـهِ فَمَضَى لِأَحمَدَ يَشتَكِي الأَصـحَابَا» ♦️او اوّلین شهید پس از رسول خداست که دید که مرگ بهتر است از دیدن و تحمّل ظلم و مصیبت‌هایی که بر پدر و مادرش وارد می‌شود، در حالی که نمی‌توانست آنها را کمک کند. زین سبب از دنیا رفت تا به جدّش رسول اکرم(صلّی الله علیه و آله) شکایت اصحابش را بکند.(۱) 📚منبع : ۱)أدب المحنة أو شعراء المحسن بن علی(ع)، سيد محمد علی الحلو، ۲۰۴ ╭────────────╮                 ✍ کانال #اسناد_المصائب 🆔 @AsnadolMasaeb ╰────────────╯