﷽ #حدیثآنه🌱 💠 پیامبر اکرم ﷺ: يا عَلىُّ! اِذا حَضَرَ وَقْتُ صَلاتِكَ فَتَهَيَّأْ لَها وَ اِلاّ شَغَلَكَ الشَّيْطانُ وَ اِذا نَوَيْتَ خَيْرا فَعَجِّلْ وَ اِلاّ مَنَعَكَ الشَّيْطانُ عَنْ ذلِكَ... اى على! هرگاه وقت نمازت رسيد، آماده آن شو، وگرنه شيطان تو را سرگرم مى كند و هرگاه قصد [كار ]خيرى كردى، شتاب كن، وگرنه شيطان تو را از آن باز مى دارد... 📚 ميراث حديث شيعه ، ج ۲، ص ۲۰، ح۱۸ 🆔➣𝙰𝚢𝚊𝚗𝚍𝚎𝚂𝚊𝚣𝚊𝚗𝚎𝙸𝚛𝚊𝚗

#محرم ⭕️کی گفته خارج جاهای دیدنی بیشتری داره؟ایران رو دیدی؟🤨 🔹پارک جنگلی #وکیل_آباد #مشهد🔹 #ایران_شناسی #نه_به_واکسن_اجباری 🆔➣𝙰𝚢𝚊𝚗𝚍𝚎𝚂𝚊𝚣𝚊𝚗𝚎𝙸𝚛𝚊𝚗

﷽ #محرم #استوری📲به‌وقت#یکشنبه_حضرت‌زهرایی🥀 #نه_به_واکسن_اجباری 🆔➣𝙰𝚢𝚊𝚗𝚍𝚎𝚂𝚊𝚣𝚊𝚗𝚎𝙸𝚛𝚊𝚗

#محرم ⛔🚨تولید و فروش عروسک بز بافومت(شیطان) به فهرست محصولات باربی افزوده شد. تصویری از مرکز فروش اسباب بازی در تهران...👇🏼 شاید در ظاهر مهم نباشه ولی این علائم در آینده نسل بعدی تاثیر داره و #شیطان_پرستی☯️ یه جور عادی سازی میشه😱⚠️🚫 #نه_به_واکسن_اجباری 🆔➣𝙰𝚢𝚊𝚗𝚍𝚎𝚂𝚊𝚣𝚊𝚗𝚎𝙸𝚛𝚊𝚗

#محرم #استوری 📲 #گاندو۲ جمعش‌کن‌محمد...(: #نه_به_واکسن_اجباری 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

#محرم #استوری 📲 #گاندو۲ در قسمت بیست و هشتم سریال گاندو، تصاویری که در مانیتور دفتر مرکزی سازمان جاسوسی انگلیس MI6 به نمایش درآمد، تصاویر واقعی از یک جاسوس است که توسط سازمان اطلاعات سپاه در اختیار سریال گاندو قرار گرفته است. #نه_به_واکسن_اجباری 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

#استوری📲 ویژه #محرم🏴 دنیا محل گذره ولی از روضه هات نه....... 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

#محرم #استوری 📲 #گاندو۲ اگر لازم باشد، از این هم نزدیکتر خواهیم شد 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

#استوری📲 ویژه #محرم🏴 دارم من هوای موکب و مشایه 🕯🖤 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

|🌙🎶| #محرم 🎼بسم‌رب‌العشق ...🥀 🎤#حاج_محمود_کریمی #نه_به_واکسن_اجباری 🆔➣𝙰𝚢𝚊𝚗𝚍𝚎𝚂𝚊𝚣𝚊𝚗𝚎𝙸𝚛𝚊𝚗

#محرم #استوری_دبش😎✌️🏼 آقای روحانی میز و صندلی ریاست جمهوری رو برگردون آقای #رئیسی یه کم بشینه #نه_به_واکسن_اجباری 🆔➣𝙰𝚢𝚊𝚗𝚍𝚎𝚂𝚊𝚣𝚊𝚗𝚎𝙸𝚛𝚊𝚗

﷽ #رمان #پارت_شصتم حالا جنگ به شهرها کشیده شده بود. گاهی در یک روز چند بار وضعیت قرمز می شد. هواپیماهای عراقی توی آسمان شهر پیدایشان می شد و مناطق مسکونی را بمباران می کردند. با این همه، زندگی ما ادامه داشت و همین طور دو سال از جنگ گذشته بود. سال 1361 برای بار سوم حامله شدم. نگران بودم. فکر می کردم با این شرایط چطور می توانم بچه دیگری به دنیا بیاورم و بزرگش کنم. من ناراحت بودم و صمد خوشحال. از هر فرصت کوچکی استفاده می کرد تا به همدان بیاید و به ما سر بزند. خیلی پی دلم بالا می رفت. سفارشم را به همه فامیل کرده بود. می گفت: «وقتی نیستم، هوای قدم را داشته باشید.» وقتی برمی گشت، می گفت: «قدم! تو با من چه کرده ای. لحظه ای از فکرم بیرون نمی آیی. هر لحظه با منی.» اما با این همه، هم خودش می دانست و هم من که جنگ را به من ترجیح می داد. وقتی همدان بمباران می شد، همه به خاطر ما به تب و تاب می افتادند. برادرهایش می آمدند و مرا ماه به ماه می بردند قایش. گاهی هم می آمدند با زن و بچه هایشان چند روزی پیش ما می ماندند. آب ها که از آسیاب می افتاد، می رفتند. وجود بچه سوم امید زندگی را در صمد بیشتر کرده بود. به فکر خرید خانه افتاد. با هزار قرض و قوله برای خانه، ثبت نام کرد. یک روز دیدم شاد و خوشحال آمد و گفت: «دیگر خیالم از طرف تو و بچه ها راحت شد. برایتان خانه خریدم. دیگر از مستأجری راحت می شوید. تابستان می رویم خانه خودمان.» نُه ماهه بودم. صمد ده روزی آمد و پیشم ماند. اما انگار بچه نمی خواست به دنیا بیاید. پیش دکتر رفتیم و دکتر گفت حداقل تا یک هفته دیگر بچه به دنیا نمی آید. صمد ما را به قایش برد. گفت: «می روم سری به منطقه می زنم و سه چهارروزه برمی گردم.» همین که صمد از ما خداحافظی کرد و سوار ماشین شد و رفت، درد به سراغم آمد. نمی خواستم باور کنم. صمد قول داده بود این بار، موقع به دنیا آمدن بچه کنارم باشد. پس باید تحمل می کردم. باید صبر می کردم تا برگردد. اما بچه این حرف ها سرش نمی شد. عجله داشت زودتر به دنیا بیاید. از درد به خودم می پیچیدم؛ ولی چیزی نمی گفتم. شینا زود فهمید، گفت: «الان می فرستم دنبال قابله.» گفتم: «نه، حالا زود است.» اخمی کرد و گفت: «اگر من ندانم کِی وقتش است، به چه دردی می خورم؟!» رفت و رختخوابی برایم انداخت. دیگی پر از آب کرد و روی پریموس گوشه حیاط گذاشت. بعد آمد و نشست وسط اتاق و شروع کرد به بریدن تکه پارچه های سفید. تعریف می کرد و زیر چشمی به من نگاه می کرد، خدیجه و معصومه گوشه اتاق بازی می کردند.قربان صدقه من و بچه هایم می رفت. دقیقه به دقیقه بلند می شد، می آمد دست روی پیشانی ام می گذاشت. سرم را می بوسید. جوشانده های جورواجور به خوردم می داد. یک دفعه حالم بد شد. دیگر نتوانستم تحمل کنم. از درد فریادی کشیدم. شینا تکه پارچه های بریده شده را گذاشت روی زمین و دوید دنبال خواهرها و زن برادرهایم. کمی بعد، خانه پر شد از کسانی که برای کمک آمده بودند. قابله دیر آمد. شینا دورم می چرخید. جوشانده توی گلویم می ریخت و می گفت: «نترس اگر قابله نیاید، خودم بچه ات را می گیرم. بعدازظهر بود که قابله آمد و نیم ساعت بعد هم بچه به دنیا آمد.»شینا با شادی بچه را بغل کرد و گفت: «قدم جان! پسر است. مبارکت باشد. ببین چه پسر تپل مپل و سفیدی است. چقدر ناز است.» بعد هم کسی را فرستاد دنبال مادرشوهرم تا مژدگانی بگیرد. صدای گریه بچه که بلند شد، نفس راحتی کشیدم. خانه شلوغ بود اما بی حسی و خواب آلودگی خوشی سراغم آمده بود که هیچ سر و صدایی را نمی شنیدم.فردا صبح، حاج آقایم رفت تا هر طور شده صمد را پیدا کند. عصر بود که برگشت؛ بدون صمد. یکی از هم رزم هایش را دیده بود و سفارش کرده بود هر طور شده صمد را پیدا کنند و خبر را به او بدهند. از همان لحظه چشم انتظار آمدنش شدم. فکر می کردم هر طور شده تا فردا خودش را می رساند.وقتی فردا و پس فردا آمد و صمد نیامد، طعنه و کنایه ها هم شروع شد: «طفلک قدم! مثلاً پسر آورده!» ـ عجب شوهر بی خیالی. ـ بیچاره قدم، حالا با سه تا بچه چطور برگردد سر خانه و زندگی اش. ـ آخر به این هم می گویند شوهر! این حرف ها را شینا هم می شنید و بیشتر به من محبت می کرد. شاید به همین خاطر بود که گفت: «اگر آقا صمد خودش آمد که چه بهتر؛ وگرنه خودم برای نوه ام هفتم می گیرم و مهمانی می دهم.»از بس به در نگاه کرده و انتظار کشیده بودم، کم طاقت شده بودم. تا کسی حرفی می زد، زود می رنجیدم و می زدم زیر گریه. هفتم هم گذشت و صمد نیامد. روز نهم بود. مادرم گفت: «من دیگر صبر نمی کنم. می روم و مهمان ها را دعوت می کنم. اگر شوهرت آمد، خوش آمد!» صبح روز دهم، شینا بلند شد و با خواهرها و زن داداش هایم مشغول پخت و پز و تدارک ناهار شد. نزدیک ظهر بود. یکی از بچه ها از توی کوچه فریاد زد: «آقا صمد آمد.» داشتم بچه را شیر می دادم. ادامه دارد ...✒️ 🆔➣𝙰𝚢𝚊𝚗𝚍𝚎𝚂𝚊𝚣𝚊𝚗𝚎𝙸𝚛𝚊𝚗

ا﷽ا ا•꧂••✾🌿🦋🌿✾••꧁•ا #حدیثآنه💞 💠امام باقر (علیه السلام ): 《گرامی ترین شما نزد خداوند کسی است که بیشتر به همسر خود احترام بگذارد.》 📚 وسائل الشیعه ،جلد۲، ص۳۱۱ ا•꧂••✾🌿🦋🌿✾••꧁•ا

#محرم 🔴در قسمت۲۸ #گاندو۲ تمام تصاویری جاسوسی MI6 که در هارد بود واقعی بود😏 #نه_به_واکسن_اجباری 🆔➣𝙰𝚢𝚊𝚗𝚍𝚎𝚂𝚊𝚣𝚊𝚗𝚎𝙸𝚛𝚊𝚗

⁉️چرا #واکسن ایرانیان برای غرب مهم است بیل گیتس: هیچ انتخابی ندارید به جز تزریق واکسن😱😱 ❌یعنی اگر همه نزنن ، این نظم اتفاق نمی افتند و جالب این هست که کاری به کشورهایی مانند مصر و لیبی و افغانستان و پاکستان و ... ندارند , ولی واکسیناسیون کل ایران برای شان بسیار مهم هست چرا ⁉️ چون تنها راه تسلط بر خاورمیانه , فقط کنترل ووابستگی ایران به بهداشت وواکسن اونا هست . ایران هست که امریکا وایادی ظلم و فساد را خار وذلیل کرده , حالا نتوانستند با جنگ ایران را متوقف کنند , بهترین راه کنترل , همین واکسن های کرونا هست . #گاندو #محرم #چالش_واکسن #نه_به_واکسن_اجباری 🆔➣𝙰𝚢𝚊𝚗𝚍𝚎𝚂𝚊𝚣𝚊𝚗𝚎𝙸𝚛𝚊𝚗

|🎶🌙| #محرم 🌴چه جلالی فتبارک الله چه کمالی فتبارک الله قمر حیدر پسر حیدر جگر حیدر شیر نر حیدر 🎤 #حاج_محمود_کریمی 🆔➣𝙰𝚢𝚊𝚗𝚍𝚎𝚂𝚊𝚣𝚊𝚗𝚎𝙸𝚛𝚊𝚗

#PoliceFATA ⚠️🚨هشدار، هر پیام دریافتی از شماره شخصی با متن ثنا، ابلاغیه قضایی، تخلف یا مسدود اموال شما یا ثبت نام واکسن، جعلی و به قصد سرقت اطلاعات حساب شماست. 🔴هرکی کانال یا گروه داره به گوش بقیه هم برسونه ↪️

✨سلام خواهران و برداران عزیز🙂🖐🏼 🔷☑️صوت‌هایی که هشتک #ارتباط_موفق دارن، صوت های ویژه هستن پیشنهاد دانلود✅ میکنم به ویژه افرادی که #متاهل هستن... ⭕️اگه یادتون باشه قبلا هم گفته بودم که صوت و کلیپ های خواص و با ارزش رو پیشنهاد دانلود✅ میکنم. ✍🏼با تشکر مدیر نویس🧕🏼

#محرم 🏴 🎙برای #ارتباط_موفق ۱ با #همسرتان 💠 هر ارتباطی ، سنگ بنایی دارد؛ همان خشت اول که اگر کج گذاشته شود؛ دیوار آن ارتباط، تا ثریا کج بالا رفته، و بالاخره فروخواهد ریخت. 💠 خشت اول در #ارتباط_مؤثر و تحکیم روابط دوستی، چیست؟ 🔸 #استاد_شجاعی 🔸 #دکتر_حورایی #نه_به_واکسن_اجباری 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

#محرم 🔹از مسیر گناه به مقصد نمیرسیم ...!🚫 #استاد_رفیعی🎤 🆔➣𝙰𝚢𝚊𝚗𝚍𝚎𝚂𝚊𝚣𝚊𝚗𝚎𝙸𝚛𝚊𝚗

#محرم #استوری 📲 #گاندو۲ جفت‌این‌هاانسان‌های‌جالبی‌هستند...(: #نه_به_واکسن_اجباری 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

چقدراین متن زیباست. 🤔🤔🤔🤔 ازشیخ عبدالله انصاری پرسیدند: "عبادت" چیست؟ فرمود: عبادت "خدمت" کردن به "خلق" است... پرسیدند: چگونه؟! گفت: اگر هر پیشه ای که به آن اشتغال داری، "رضای خدا" و "مردم" را در نظر داشته باشی؛ (این نامش عبادت است) پرسیدند: پس "نماز و روزه این ها چه هستند؟؟؟ گفت: اینها "اطاعت" هستند که باید بنده برای "نزدیک شدن" به "خدا" انجام دهد تا "انوار حق" بگیرد... خردمندی را گفتند: تو برای تربیت فرزندانت چه میکنی؟! گفت: هیچ کار گفتند: مگر میشود؟! پس چرا فرزندان تو چنین خوبند؟! گفت: من در تربیت خود کوشیدم،.. تا الگوی خوبی برای آنان باشم... فرزندان راستی گفتار و درستی رفتار پدر و مادر را می بینند، نه امر و نهی های بیهوده ای که خود عمل نمیکنند... تخم مرغ اگر با نیروی بیرونی بشکند، پایان زندگیست... ولی اگر با نیروی داخلی بشکند، آغاز زندگیست... همیشه بزرگترین تغییرات از درون شکل میگیرد... درون خود را بشکن تا شخصیت جدیدت متولد شود... آنگاه خودت را خواهی دید.... تاریخ تولدت مهم نیست، تاریخ تحولت مهم است... اهل کجا بودنت مهم نیست، اهل و بجا بودنت مهم است... منطقه زندگیت مهم نیست، منطق زندگیت مهم است... درود بر کسانی که دین دارند و تظاهر ندارند... دعا دارند و ادعا ندارند... نیایش دارند و نمایش ندارند... حیا دارند و ریا ندارند... رسم دارند و اسم ندارند... 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

#محرم #استوری 📲 #گاندو۲ دلیل‌ازاین‌قانع‌کننده‌تر...(: #نه_به_واکسن_اجباری 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

#محرم #استوری 📲 #گاندو۲ چجوری‌به‌خودت‌میگفتی‌مسئول...(: #نه_به_واکسن_اجباری 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

#استوری📲 ویژه #محرم🏴 میگن‌اینقدرعزا واسه‌چی؟؟ سفرتاکربلاواسه چی!! میگیم‌اصلا بدونِ‌حسین..... 🆔➣@Ayande_Sazane_Iran

﷽ #رمان #پارت_شصت_یکم گذاشتمش زمین و چادری بستم کمرم و چیزی انداختم روی سرم و از پلّه های بلند به سختی پایین آمدم. حیاط شلوغ بود. خواهرم جلو آمد و گفت: «دختر چرا این طوری آمدی بیرون. مثلاً تو زائویی.» بعد هم چادرش را درآورد و سرم کرد. خوب نمی توانستم راه بروم. آرام آرام خودم را رساندم توی کوچه. مردی داشت از سر کوچه می آمد. لباس سپاه پوشیده بود و کوله ای سر دوشش بود؛ ریشو و خاک آلوده؛ اما صمد نبود. با این حال، تا وسط کوچه رفتم. از دوستان صمد بود. با خجالت سلام و علیکی کردم و احوال صمد را پرسیدم. گفت: «خوب است. فکر نکنم به این زودی ها بیاید. عملیات داریم. من هم آمده ام سری به ننه ام بزنم. پیغام داده اند حالش خیلی بد است. فردا برمی گردم.»انگار آب سردی سرم ریختند، تنم شروع کرد به لرزیدن. دست ها و پاهایم بی حس شد. به دیوار تکیه دادم و آن قدر ایستادم تا مرد از کوچه عبور کرد و رفت. شینا و خواهرهایم توی کوچه آمده بودند تا از صمد مژدگانی بگیرند. مرا که با آن حال و روز دیدند، زیر بغلم را گرفتند و بردند توی اتاق.توی رختخواب دراز کشیدم. تمام تنم می لرزید. شینا آب قند برایم درست کرد و لحاف را رویم کشید. سرم را زیر لحاف کشیدم. بغض راه گلویم را بسته بود. خودم را به خواب زدم.می دانستم شینا هنوز بالای سرم نشسته و دارد ریزریز برایم اشک می ریزد. نمی خواستم گریه کنم. آن روز مهمانی پسرم بود. نباید مهمانی اش را به هم می زدم. سر ظهر مهمان ها یکی یکی از راه رسیدند. زن ها توی اتاق مهمان خانه نشستند و مردها هم رفتند توی یکی دیگر از اتاق ها. بعد از ناهار خواهرم آمد و بچه را از بغلم گرفت و برد برایش اسم بگذارند. اسمش را حاج ابراهیم آقا، پدربزرگ صمد، گذاشت مهدی. خودش هم اذان و اقامه را در گوش مهدی گفت. بعدازظهر مردها خداحافظی کردند و رفتند. مرداد ماه بود و فصل کشت و کار. اما زن ها تا عصر ماندند. زن برادرها و خواهرها رفتند توی حیاط و ظرف ها را شستند و میوه ها را توی دیس های بزرگ چیدند. مهدی کنارم خوابیده بود. سر تعریف زن ها باز شده بود، من هنوز چشمم به در بود و امیدوار بودم در باز شود و لحظة آخر مهمانی پسرم، صمد از راه برسد. مهدی شده بود یک بچة تپل مپل چهل روزه. تازه یاد گرفته بود بخندد. خدیجه و معصومه ساعت ها کنارش می نشستند. با او بازی می کردند و برای خندیدن و دست و پا زدنش شادی می کردند. اما همة ما نگران صمد بودیم. برای هر کسی که حدس می زدیم ممکن است با او در ارتباط باشد، پیغام فرستاده بودیم تا شاید از سلامتی اش باخبر شویم. می گفتند صمد درگیر عملیات است. همین.شینا وقتی حال و روز مرا می دید، غصه می خورد. می گفت: «این همه شیر غم و غصه به این بچه نده. طفل معصوم را مریض می کنی ها.»دست خودم نبود. دلم آشوب بود. هر لحظه فکر می کردم الان است خبر بدی بیاورند.آن روز هم نشسته بودم توی اتاق و داشتم به مهدی شیر می دادم و فکرهای ناجور می کردم که یک دفعه در باز شد و صمد آمد توی اتاق، تا چند لحظه بهت زده نگاهش کردم. فکر می کردم شاید دارم خواب می بینم. اما خودش بود. بچه ها با شادی دویدند و خودشان را انداختند توی بغلش. صمد سر و صورت خدیجه و معصومه را بوسید و بغلشان کرد. همان طور که بچه ها را می بوسید، به من نگاه می کرد و تندتند احوالم را می پرسید. نمی دانستم باید چه کار کنم و چه رفتاری در آن لحظه با او داشته باشم. توی این مدت، بارها با خودم فکر کرده بودم اگر آمد این حرف را به او می زنم و این کار را می کنم. اما در آن لحظه آن قدر خوشحال بودم که نمی دانستم بهترین رفتار کدام است. کمی بعد به خودم آمدم و با سردی جوابش را دادم. زد زیر خنده و گفت: «باز قهری!»خودم هم خنده ام گرفته بود. همیشه همین طور بود. مرا غافلگیر می کرد. گفتم: «نه، چرا باید قهر باشم، پسرت به دنیا آمده. خانمت به سلامتی وضع حمل کرده و سر خانه و زندگی خودش نشسته. شوهرش هفتم پسرش را به خوبی راه انداخته. بچه ها توی خانه خودمان، سر سفره خودمان، دارند بزرگ می شوند. اصلاً برای چی باید قهر باشم. مگر مرض دارم از این همه خوشبختی نق بزنم.»بچه ها را زمین گذاشت و گفت: «طعنه می زنی؟!»عصبانی بودم، گفتم: «از وقتی رفتی، دارم فکر می کنم یعنی این جنگ فقط برای من و تو و این بچه های طفل معصوم است. این همه مرد توی این روستاست. چرا جنگ فقط زندگی مرا گرفته؟!»ناراحت شد. اخم هایش توی هم رفت و گفت: «این همه مدت اشتباه فکر می کردی. جنگ فقط برای تو نیست. جنگ برای زن های دیگری هم هست. آن هایی که جنگ یک شبه شوهر و خانه و زندگی و بچه هایشان را گرفته. مادری که تنهاپسرش در جنگ شهید شده و الان خودش پشت جبهه دارد از پسرهای مردم پرستاری می کند. جنگ برای مردهایی هم هست که هفت هشت تا بچه را بی خرجی رها کرده اند و آمده اند جبهه؛ پیرمردهای هفتاد هشتاد ساله، داماد یک شبه، نوجوان چهارده ساله. وقتی آن ها را می بینم، از خودم بدم می آید.