یک بیان عامی هم حضرت امیر خطاب به مالک اشتر دارن، البته که یک فرمان حکومتی است که باید برای تعامل حکومت با مردم الگو باشه اما به طریق اولی در تعامل مردم با یکدیگر هم مصداق داره: و أشعِر قَلبَكَ الرَّحمَةَ لِلرَّعِيَّةِ‌، وَ المَحَبَّةَ لَهُم، وَ اللُّطفَ بِهِم، و لا تَكونَنَّ عَلَيهِم سَبُعا ضارِيا تَغتَنِمُ أكلَهُم؛ فَإِنَّهُم صِنفانِ‌: إمّا أخٌ لَكَ فِي الدّينِ‌، و إمّا نَظيرٌ لَكَ فِي الخَلق دلت را پُر از محبت به مردم و مهربانی و لطف در حق آنها کن و مبادا مانند حیوان درنده در فکر دریدن آنها باشی چرا که مردم دو دسته اند: یا برادران دینی تو هستند یا اگر برادر دینی تو نیستند اما در خلقت و آفرینش همانند تو هستند «#اَشعِر» فعل امر از باب افعال که ریشه اش «شعار»، به معنای #لباس_زیر میباشد. (رک: معجم مقاییس اللغة) استفاده از این کلمه، میخواهد شدت التصاق را برساند یعنی همیشه رحمت نسبت به مردم را، مشی خود قرار بده و آن را هیچگاه کنار مگذار. جالب تر آنکه چنین محبتی اختصاص به شیعیان ندارد، بلکه باید نسبت به همه مردم اعمال بشود، حتی #اهل_سنت و حتی غیر مسلمانان. نکته مهم اینکه حضرت در دسته‌بندی مردم #مصر، شیعیان و اهل سنت را در یک گروه قرار داده و با عبارت جامع «#برادران_دینی» به همه آنها اشاره میکنند و غیر مسلمانان را در دسته دوم جای می‌دهند. .