💠 یکی از دوستان گفتن مرز این مسئله کجاست؟ 💠 به نظرم شاخص، این فراز از زیارت عاشوراست: «إِنِّي‏ سِلْمٌ‏ لِمَنْ‏ سَالَمَكُمْ‏ / وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ / وَ وَلِيُّ لِمَنْ وَالاكُمْ / وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاكُم» ➖ یعنی خود اهل بیت به ما یاد دادن، این رو ملاک و شاخص قرار بدید: با کسانی که دوست دار حسین هستند، دوست باشیم و با کسانی که دشمن حسین هستند دشمن باشیم. هر کس وارد این دایره شد، باید با او همانگونه تعامل کنیم که در روایات بالا ذکر شد، باید آنها رو حقیقتا دوست داشته باشیم، هرچند اهل خطا و گناه باشند، البته نسبت به عمل و کار خطایشان تذکر می دهیم، 🔺 اساسا #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر دقیقا همینجا معنا پیدا میکند، یعنی به دنبال #دستگیری از او هستیم، چون محب حسین است، نه اینکه دنبال #مچ_گیری و طرد او باشیم 🔺 باید با این طیف گسترده از #محبان_حسین(ع)، هرچند اهل خطاهایی باشند، با محبت رفتار کرد، اهل #مدارا، گذشت، #شرح_صدر، #همدلی و همدردی بود. قطعا این دوستداران حسین، مراتبی دارند، خطاهایی دارند اما نباید این رشته دوستی را با آنها قطع کرد. باید با جامعه خود در تعامل سالم بود و در هر سطحی که هستند، بر محور شعار، «#حب_الحسین_یجمعنا» جمع شد. ➕ نکته مهم این است که ما به دنبال شکل گیری این بستر هستیم تا به مرور و کم کم، دستگیری کنیم و #محبان_حسین را تبدیل به #شیعیان_حسین کنیم. در این نوع نگاه، صف بندی و روابط بر محور سلم و حرب با امام شکل میگیرد. ✳️ در این نوع نگاه، نباید #دوگانه_های_کاذب ایجاد کرد، نباید #حواشی را تبدیل به #متن کرد، دوگانه #باحجاب و #بی_حجابی، دوگانه های #انتخاباتی و #اختلاف_سلیقه_ها، ماجرای #شریعتی در دهه پنجاه، ماجرای کتاب #شهید_جاوید یا ماجرای انگشتر دادن آیت الله #خویی به فرح یا ماجرای #مشایی همه اینها مصادیقی از دوگانه های کاذب اند، نه به این معنا که مهم نیستند، بلکه قطعا مهم هستند اما پررنگ کردن آنها، متن کردن آنها، اصلی دانستن آنها، موجب تخریب #انسجام_اجتماعی و ایجاد دوقطبی های کاذب است. 📍آیات و روایات اجتماعی | عضو شوید📍