6️⃣ محدود و منحصر نبودن آیات به عصر نزول بلکه ضرورت تعمیم، تطبیق و گسترش آیات به آینده به عنوان قواعد کلان 🔹هرچند گفته شد در فهم آیات باید رویکرد تاریخی داشت، اما آیات منحصر و محدود به عصر نزول نیست بلکه #قواعد_کلانی است که باید به #عصرهای_آینده تعمیم، #تطبیق و گسترش داد. 🔹چرا که قرآن به بیان خودش، كتابى جاويد و #جهانى است لذا هرگز نمى‌توان مقصود از آيات را به آنچه مربوط به شرايط ويژۀ آن زمان بوده است، محدود كرد و بايد بتوان معنى آيات را به شرايط زمانى و مكانى ديگر نيز گسترش داد. 🔹البته گسترش دادن مطالب قرآنى به شرايط زمانى و مكانى ديگر، كارى مهم‌تر از فهم سادۀ قرآن است كه به حد و درجۀ بالاترى از تسلط و فهم قرآن احتياج دارد؛ اين به نوعى تسلط كلان بر آيات قرآن نياز دارد. بنابراين، نمى‌توانيم انتظار داشته باشيم كه هر فردى بتواند اين كار را انجام دهد بلکه این کار نیاز به اجتهاد و #استنباط_مجتهدانه از آيات و روايات دارد. 🔹البته درك اين گستردگى غير از تخصص علمى، به كمال ديگرى نيز احتياج دارد و آن كمال، #امامت است. بسط و گسترش يك حكم از شرايط زمانى و مكانى معين به شرايط زمانى ديگر، ظرافتى دارد كه هر عالم و محققى نمى‌تواند آن را درك كند. 🔹 بلکه فقط یک امام و راهبر اجتماعی است که آن را مى‌فهمد و درك مى‌كند چون اوست که وسط صحنه درگیری است و میتواند قواعد کلان را تطبیق بر شرایط کنونی بدهد اما کسی که شرایط زمانی و مکانی عصر خویش را نمیشناسد، فاقد چنین توانمندی است. 🔹رهبر است كه مى‌تواند متوجه #پيچيدگى‌ها شود. بنابراين، گسترده كردن آيات در مدار و قلمرو امامت قرار مى‌گيرد. اگر امامت، مطلق و معصوم باشد، مى‌گوييم مخصوص امام معصوم (ع) است و اگر در قلمرو امامتِ نسبى است -كه غيرمعصوم را هم شامل مى‌شود- مى‌گوييم از شئون امامِ نسبى است؛ 🔹ولى يك عالِم محقق كه اصلاً در مدار امامت نيست، ولو علامه هم كه باشد، نمى‌تواند اين گستردگى را لمس كند. 💢 آیات‌ و‌ روایات‌ اجتماعی | #عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/269877266Cf07fc0f3c9