دست بر سینه ، سلامی بفرستیم زِ دور ،
اینچنین در حرمت زائر نامحسوسیم ..
عزیزِ من ؛ ما زادهیِ فراقیم دلخوشیِ فراقمان این است ؛ که زیرِ آسمانِ شب ، ماهی را که میبینیم . . .
رخسار یار رامیبیند :)
در صفحهی اول دفترش نوشت:
بعدترها یاد گرفتم که اگر دلتنگش شدم هم،
دیگر سراغی از او نگیرم.
نجف رفتم دلم را زیر ایوان دست او دادم ؛ دل ِسالم به او دادم ، دلِ دیوانه آوردم ..