از مرگ می‌ترسم. از خلود در آتش جهنم می‌ترسم. کوله‌بارم خالی‌ است. آه کاش خالی بود؛ پر است. پر است از گناهان کوچک و بزرگ! از مرگ می‌ترسم، از آن هنگام که بپرسند امامت کیست و من به رغم هر دفعه که در تنگناها حسین علیه‌السلام را صدا زده‌ام، نتوانم نامش را بر زبان بیاورم. از مرگ می‌ترسم، آن هنگام که امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام غضب‌آلود در چشمانم خیره شود و من حتی از دزدیدن نگاهم ناتوانم. از مرگ می‌ترسم و می‌دانم آن هنگام که حضرت ملک‌الموت جانم را طلب کند، جانم را بخیلانه در بر خواهم گرفت و خواهم گریخت. خداوندا! تنهایی گور را، ترس و تاریکی گور را، نگاه غضب‌آلود امیرالمؤمنین علیه‌السلام را، زبان الکنم را، و عذاب جاودان را به جان می‌خرم اگر همین حالا که آلوده و گناهکارم، عمر مرا بستانی و در ازای آن، یک روز بر عمر سیدعلی حسینی خامنه‌ای بیفزایی. @BabHete

امام علی علیه السلام: چه زود مى گذرد ساعات روز و روزهاى ماه و ماه هاى سال و سال هاى عمر! نهج البلاغه، خطبه 188

- به اذن عالیِ اعلی به احترامِ علی شروع میکنم این ماه را به اسم علی«ع»

«روز دوم»

«روز سوم»

«روز چهارم»