•┈••✾❀•💠🪴 *﷽*🪴💠•❀✾••┈• #حبل_الورید #قسمت_هشتاد نهم #شهیدعلےخلیلی شب سوم فروردین شده بود و علی در عالم خودش بود. اما انگار حالش خوب نبود. مادر؛ به جانش نگاه کرد، تعجب کرده بود؛ علی را تا به حال در این حال ندیده بود. مادر کنار تخت علی رفت و با نگرانی پرسید:" علی جان؛ مامان انگار حالت خوب نیست! سرت درد می کنه؟!" علی با همان حال عجیب گفت:" نه." مادر گفت :" گلوت درد می کنه؟!" علی باز هم پاسخ منفی داد . مادر دیگر تپش قلبش بخاطر نگرانی شروع شد.با بغض گفت:" چیشده مامان! چطوری الان؟!😢" علی در حالیکه سرش پایین بود و با حال عجیبی که مثل سرمستی بود گفت :" نمیدونم مامان؛ تا حالا هیچ وقت اینجوری نشده بودم اصلا نمی توانم بگم چجور حالی دارم." مادر دستش را روی دست زد و زیر لب گفت :" یا حضرت زهرا سلام الله علیها " ناگهان علی صدا زد:" مامان!!" مادر به سرعت خود را به او رساند و گفت:" جانم علی ؟!" علی گفت:" مامان این سرم ها را از دستم باز کن.،میخوام برم دستشویی" مادر تند تند چشم می گفت و با نگرانی سرم ها را از دست پاره تنش که حالا خنجر تیغ این سرم ها سوراخ سوراخش کرده بودند، باز می کرد. سرم ها که از دست علی جدا شدند، مادر دستش را پشت کمر علی گرفت و یک دست او را گرفت تا اینکه راه رفتن برایش راحتتر شود. علی یک دستش را به پهلویش زد و دست دیگرش در دستان مادرش بود،مادری که همچون باغبانی مهربان ،گل وجود او را پرورش داده بود و از او با تمام وجود مراقبت و پرستاری کرد. به راهرو که رسیدند، علی دست مادر را رها کرد و در سرویس بهداشتی را باز کرد و به سختی وارد شد . یک مشت آب به صورتش زد و خودش را در آینه دید و با عجله وضو گرفت. مادر مضطرب و نگران طرف دیگر راهرو روبه روی در سرویس بهداشتی ایستاد و با نگرانی ذکر می گفت و لب هایش را می گزید. با خود مدام می گفت:" وای؛ یعنی بچه ام چطورش شده؟ چرا اینجوری شده!؟" در همین افکار بود که دستگیره سرویس بهداشتی پایین آمد و علی بیرون آمد. مادر خودش را به علی رساند که ناگهان علی حرف عجیبی زد . حرفی که تا به حال مادر از زبانش نشنیده بود. علی با حالی متفاوت گفت:" مامان ، بغلم می کنی؟!" و چشمان بی رمقش بی صبرانه آغوش پر مهر مادر را نظاره می کرد. مادر نگران علی را در آغوشش گرفت و با تعجب پرسید:" چیشده علی؟؟!!" اما علی ان لحظه نتوانست جواب سوال مادر را بدهد. به محض اینکه مادر، اورا در بغل گرفت،جسم نحیفش روی دستان مادر ،بی حس افتاد . مادر تعجب کرد 😳،با حالتی مبهوت پرسید:" چیشده مامان؟ چیشد علی! چرا روی دستم شُل شدی مامان؟!" مادر سوال می پرسید اما جوابی نمی شنید، روح علی پرواز کرد و برای همیشه دنیای فانی را برای اهل بی وفا و جفا کارش سپرد و روحش به دنیای باقی عروج کرد تا به مرحله ی فنا فی الله که در شعر های عطار نیشابوری در دوران دبیرستان خوانده بود،برسد. مادر نشست و جسم نحیف و بی جان، علی اکبرش را روی زمین خواباند. و سرش را در دامن گرفت و به چشم های علی خیره شد. مبینا که صحنه ی جان دادن برادر ۲۱ ساله اش در آغوش مادر را دیده بود بی اختیار جیغ می زد و بلند بلند گریه می کرد. مبینا بی تاب و بی قرار شده بود ؛ و نگرانِ از دست دادن برادر برای همیشه . مبینا جیغ می کشید و گریه می کرد و مادر که همچنان در شوک بود و مات مبهوت ،گفت:" هیس،داد و بیداد نکن مبینا ،برادرت تازه خوابش برده،بزار بچه ام بخوابه. " مبینا نگران با عجله تلفن خانه را برداشت و به حسن لطفی دوست صمیمی برادرش زنگ زد و با گریه به او گفت:" دا .....دا......دا.....دا....دادا...داداش 😭..داداش ع...داداش علللللللللی😭😭" علی را که گفت صدای جیغ دخترانه اش از پشت گوشی بلند شد . حسن که در بین هق هق گریه های مبینا متوجه حرفاهایش نشد،فقط با شنیدن اسم علی با عجله خودش را به خانه اقای خلیلی رساند. پدر مثل همیشه در راه کسب روزی حلال، در جاده ها بود و بار این طرف و آن طرف می برد و خبر نداشت که عصای دستش، چشم از جهان فروبسته. مبینا برای همین که پدر و هیچکس کس دیگری در خانه نبود تا بردارش را به بیمارستان برساند، به حسن زنگ زده بود. ادامه دارد.... نویسنده :سرکار خانم یحیی زاده ‌‌‌‌ •┈┈••✾❀💠🍃🌺🍃💠❀✾••┈┈•

♥️📚 📚 ناحلہ🌺 #قسمت_هشتاد °•○●﷽●○•° خواستم سرم رو برگردونم که قرمزی رو گونه ی فاطمه نظرم رو جلب کرد فوری ازش چشم برداشتم و نشستم تو ماشین استارت زدم و پام رو، روی پدال گاز فشردم یکم که از خونشون دور شدیم پرسیدم: _چیشد؟ +چه میدونم بابا‌ پدر نیست که این پدر این چه پدریه؟ _هوی راجع به مردم اینجوری حرف نزن. کی بهت اجازه داده قضاوت کنی؟ تو چی میدونی ازشون اصلا یه چند ثانیه سکوت کردو +ندیدی چجوری دختره روکتک زد؟ بدبخت هنوز گوشش سوت میکشه‌ صورتش کبود شده _خب مگه تو میدونی سر چی اینکارو کرده؟ شاید حقشه! به تو چه ک دخالت میکنی؟ +حقشه کتک بخوره به خاطر ازدواج با کسی ک دوستش نداره؟ خب بابا دوستش نداره زوره مگه؟ نمیخوادطرف رو واسه چی میخوان بهش بندازن؟ _عه که اینطور! حالا طرف کی هست؟ +مصطفی همونی که تو بیمارستان دیدیش. _خب؟ اون ک خوشگله که‌ +فاطمه نمیخوادش قیافشو جدی تر کردو: + تو چیکار داری اصلا که خوشگله یا زشت اون بایدخوشش بیاد که نمیاد. هعی بابای بیچاره ی من فاطمه اگه بابای مارو داشت تا حالا حجت الاسلام میشد فقط مشکلش اینه که کسی رو نداره که راهنماییش کنه _خب فعلا تو هستی عزیزم ولی خواهش میکنم زیاد دخالت نکن سرشو برگردوندسمت شیشه وچیزی نگفت چند دقیقه بعد رسیدیم ریحانه رفت سر مزار باباومنم رفتم گل فروشی کنار مزار دوتا شاخه گل خریدم و یه شیشه گلاب و رفتم پیش ریحانه تقریبایه ساعتی بودنشسته بودیم‌ که روح الله و علی هم به ما اضافه شدن قران گوشیم رو باز کردم و یه یس و الرحمن خوندم بعدش رفتم سر مزار بقیه شهداو براشون فاتحه خوندم تموم ک شدن دوباره رفتم سر مزار بابا. از روح الله وریحانه و علی خداحافظی کردمو رفتم خونه قرار بود ریحانه بره خونه مادرشوهرش دراز کشیدم تو حال و چفیه بابا رو گذاشتم رو صورتم همه ی سلولام دلتنگیشونو فریاد میزدن خیلی سعی میکردم ریحانه اشک هام رو نبینه ولی دیگه نمیتونستم تظاهر کنم به خوب بودن دلم واسه خنده هاش؛ اخماش، جدی بودنش و لک زده بود چقدر زودرفت از پیشمون چقدر خاطره گذاشت برامون بغضم ترکید و اشکام راهشون رو روی گونم پیدا کرده بودن و محاسنمو خیس میکردن حس میکردم باهامه شاید هم کنارمه لحظه لحظه هامو رصد میکنه دهنم بی اراده باز شد و چیزی که همیشه ورد زبونش بود رو خوندم (ای ساربان آهسته ران کارام جانم میرود وان دل که با خود داشتم با دلستانم میرود...) هعی آقاجون کجا رفتی تنها گذاشتی مارو حالا من بدون تو چیکار کنم بابای خوبم رفتم تو آشپزخونه و یه کتری گذاشتم رو گاز بعد چند دقیقه صداش در اومد دست گذاشتم به دستگیره فلزیش و گرفتمش تازه فهمیدم دستش داغه و دستم رو سوزونده‌ کتری رو ول کردم رو سینک ظرفشویی وشیر آب سردرو باز کردم تا به دستام آب خنک بزنم بیخیال چایی شدم رفتم و دوباره نشستم سر جام‌ ایندفعه لپ تاپ رو باز کرده بودم و عکسامون رو نگاه میکردم الهی من قربون اون شکل ماهت دلم تنگ شده واست احساس ضعف میکردم از گرسنگی ولی حال و حوصله ی پختن غذا رو نداشتم.لپ تاپو بستم پا شدم چراغ هارو هم خاموش کردم و دراز کشیدم تا بخوابم‌ فاطمه: یک هفته گذشته بود بابا نمیذاشت حتی پام رو ازخونه بزارم بیرون‌ مصطفی هم منو بلاک کرده بود فکر‌کنم نه میخواست حرفامو بشنوه نه صدامو هر چی بود بالاخره حرفامو زدم و الان راحت تر از قبل بودم‌ اونم دیگه کم کم باید کنار می اومد با این شرایط داشتم پست های مختلف رو لایک میکردم و کپشن هاشو میخوندم که دیدم محسن یه پست جدید گذاشته یه فیلم آپلود کرده بود صبر کردم تا لود شه مداحی بود ولی با همه مداحیایی که تاحالا به گوشم خورده بود فرق داشت انگار مداحش وقت خوندش از تمام احساسش استفاده کرده بود از عمق وجودش میخوند! ناخودآگاه دلم گرفت و چشم هام تر شد.راجب حضرت زهرا بود کوتاه بود و دردناک فکر کنم پنجاه بار این صوت یک دقیقه ای رو از نو گوش کردم صدای مداح با اینکه با بغض وگریه همراه بودوغمناک،در کمال تعجبم باعث شدآروم شم کم پیش میومد مداحی گوش کنم راستش اصلا گوش نمیکردم خیلی خوشم نمیومد ولی این یکی یه جورخاصی نشسته بود به دلم‌ شایدبخاطر شعر یا نوع خوندش بود بیخیالش نشدم رفتم دایرکت محسن وگفتم +سلام ببخشید میشه پست آخرتون رو کامل به تلگرام بنده بفرستید تو پیج ها میگشتم تاجواب بده ۵ دقیقه بعد گفت +سلام به این آی دی پیام بدید یه آی دی ای روفرستاد تلگرامم رو باز کردم وبراش یه نقطه فرستادم یادم افتاد اسم تو تلگرامم اسم خودمه سریع تغییرش دادم چندلحظه بعد یه فایل برام ارسال شد پایینش نوشته بود"فایل صوتیش! دان کردم وصدای گوشیم رو زیاد کردم ازاون موقع به بعدقفل شدم رو این مداحی گذاشتمش رواهنگ زنگم این چند وقتی که بابا زندونیم‌کرده بود تو خونه خودمو با کارای هنری مشغول کرده بودم بہ قلمِ🖊 #غین_میم💙و #فاء_دآل💚 #ڪپے_بدوݩ_ذکر_نام_نویسنده_حرام_است☝️ ↠ @Banoyi_dameshgh