👆👆👆 🔴 پاسخ (بخش دوم) 🔸از آنچه گذشت معلوم شد که در زمان حمله مسلمانان به ایران، تمدن ایران به حقیقت در حال ویرانی و نابودی بود و با آمدن اسلام، این تمدن جان تازه گرفت و به حیات خود ادامه داد. و این امر امکان‌پذیر نبود مگر با حسن تدبیر و مشورت‌های مشفقانه‌ی امام علی(علیه السلام). 🔹در جنگ اسلام با امپراطوری روم، از آن‌جا که امپراطوری روم یکی از دشمنان مهم اسلام به شمار می‌رفت، در زمان پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) همواره فکر ایشان متوجه آن بود. 🔸به همین جهت در سال هفتم ه‍.ق پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) گروهی را به فرماندهی جعفر بن ابی‌طالب برای جنگ با رومیان اعزام نمود که منجر به شهادت جعفر و جمعی دیگر شد. در سال نهم ه‍.ق رسول گرامی خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) با سپاهی مجهز به سمت "تبوک" حرکت کرد، ولی بدون درگیری با سپاه روم به مدینه بازگشت. 🔹آن‌حضرت در آخرین روزهای عمر شان سپاه "اسامه" را مأمور مبارزه با رومیان کرد که قبل از حرکت سپاه اسلام، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) رحلت کرد و این مأموریت انجام نشد. 🔸بعد از تثبیت حکومت ابوبکر در مدینه، ابابکر در این زمینه با اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به مشورت پرداخت و هر کدام نظری دادند که مورد قبول خلیفه واقع نشد. سرانجام با حضرت علی(علیه السلام) در این زمینه مشورت کرد. ♦️حضرت وی را به اجرای دستور پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) تشویق نمود و بشارت داد که در جنگ با رومیان پیروز می‌شود، خلیفه از تشویق حضرت خوش‌حال شد و گفت: «فال نیک زدی و به ما مژده نیک دادی».[4] 🔹در مورد فتح بیت¬المقدس نیز وقتی خلیفه‌ی دوم با امام مشورت کرد، حضرت وی را به این جنگ تشویق کرد.[5] 🔸در سایر جنگ‌ها و لشکرکشی‌ها نیز اگر با آن‌حضرت مشورتی می‌شد ایشان با فهم و درایت کامل تمام جوانب کار را بررسی کرده و با در نظر گرفتن #مصالح اسلام و مسلمانان و همه‌ی مردم اظهارنظر می‌فرمود. حتی با در نظر گرفتن مصلحت #نسل_آینده. 👈مثلا بعد از پیش‌روی نیروهای اسلام به سرزمین عراق، عده‌ای از عمر خواستند که آن زمین‌های حاصل‌خیز را بین مسلمانان تقسیم نماید و ملک شخصی افراد قرار دهد. ◼️عمر پیرامون تقسیم سرزمین عراق از امام(علیه السلام) مشورت خواست، 🌸 امام فرمود: تقسیم این زمین‌ها بین نسل کنونی مسلمانان، برای نسل‌های آینده سودی ندارد.[6] 📚پی‌نوشت‌ها [4]. یعقوبی، احمد بن أبی یعقوب‏، تاریخ الیعقوبی، ج 2، ص 133-132، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌‌تا؛ ر. ک: میرجلیلی، علی محمد، امام علی (علیه السلام) و زمامداران، ص 168. [5]. سبحانی، جعفر، فروغ ولایت، ص 285. [6]. تاریخ الیعقوبی، ج 2، ص 151؛ امام علی (علیه السلام) و زمامداران، ص 170. https://eitaa.com/Basir_MN 👇👇👇