#خاطرات_شهدا🥀 💠در جزیره خالی از سکنه مینو گشت می‌زدیم، اهالی خانه‌هایشان را رها کرده و به جاهای امنی پناه برده بودند. 💠 درِ نیمه باز خانه‌ای توجه ما را جلب کرد. داخل خانه شدیم. در گوشه‌ای از حیاط مرغی را دیدیم که روی تخم هایش نشسته و با دیدن ما وحشت زده شد و شروع به سر و صدا کرد. 💠 جلوتر رفتیم، تعداد زیادی تخم مرغ دیدیم. به محمد‌علی گفتم: «بیا این‌ها را با خودمان ببریم، بچه‌ها خوشحال می‌شوند». 💠 محمد‌علی با ناراحتی گفت: « هرگز این کار را نمی‌کنیم. اینها که مال ما نیست، حرام است!» به هرحال قرار شد دست به چیزی نزنیم تا پس فردا از امام جمعه بپرسیم. 💠 روز جمعه، بعد از نماز جمعه پرسیدیم: حاج آقا ما می‌توانیم این مدتی که اینجا هستیم، از چیزهایی که توی خانه‌ها رها شده استفاده کنیم؟ حاج آقا فرمود: بله، چون میوه و خوراکی‌هایی که رها شده‌اند، خیلی زود فاسد می‌شوند و معلوم نیست که صاحبشان کی بر می‌گردد، اشکالی ندارد، استفاده کنید‌ 💠 با کنایه به محمد‌علی گفتیم: «حاج آقا می‌بینیم که نظرتان درست بود! راست گفتی، نباید استفاده می‌کردیم !» 💠 گفت: از همان اول می‌دانستم که ایرادی ندارد. ولی دلم نمی‌آمد دست بزنم و هرگز هم از هیچ یک از اموال این مردم استفاده نمی کنم ؛ اما با تو می‌آیم، هر چه خواستی برای خودت و بچه‌ها بردار. محمد علی تا لحظه شهادتش هرگز به میوه‌ها و خوراکی‌های آن‌جا لب نزد! ✍به روایت همرزم #شهید_محمدعلی_یوسفوند🥀 ولادت: ۱۳۲۸/۹/۲۰ دلفان، لرستان شهادت: ۱۳۶۰/۳/۲۵ جزیرهٔ مینو https://eitaa.com/Bayynat