در روایتی از امام صادق عليه السلام نقل شده است که حضرت فرمودند: اِنَّ عباسَ بنِ علی «سلام الله علیهما» زَقّ العلمَ زقًّا همانا عباس بن علی سلام الله علیه علم را به طور کامل چشیده است. 📜اسرار الشهاده ص ٣٢۴ 📜تنقیح المقال ج٢ص١٢٨

حسین بن ثُوَیر گوید: من، یونس بن ظَبیان، مُفَضَّل بن عمر و ابو سَلَمَۀ نزد امام صادق علیه السلام نشسته بودیم. در بین ما یونس که مسنّ تر از همه ما بود سخن می گفت. او خطاب به امام صادق علیه السلام عرض کرد: جُعِلْتُ فِدَاکَ، إِنِّی کَثِیراً مَا أَذْکُرُ الْحُسَیْنَ عَلَیهِ السَّلامُ، فَأَیَّ شَیْ‏ءٍ أَقُولُ؟ فدایت شوم، من زیاد به یاد حسین بن علی علیه السلام می‌افتم، در این حالت چه بگویم؟ حضرت فرمودند: سه بار بگو: «صَلَّی اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ» همانا سلام از دور و نزدیک به حسین بن علی علیه السلام می رسد. 📜الکافی، ج ۴، ص ۵۷۵ 📜وسائل‏الشیعه، ج ۱۴، ص ۴۹۴

در روایت آمده است: در شب معراج وقتی پیامبراکرم صلی اللّه علیه وآله به مقام قرب الهی رسید و قدم به ساحت جبروت نهاد و مشاهده آثار عظمت کرد، ارتعاش بر اندام حضرت افتاد، ندا رسید: ای احمد! حال آنکه در جوار رحمت مایی از چه می لرزی؟ حضرت فرمود : محنت قرب از دوری بیشتر است. خطاب‌ رسید: چه کسی را در زمین دوست می داری؟ فرمود: إلهی! علی صلوات اللّه علیه را. ندا رسید بالای سرت را نظر کن. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نظر نمود و دید مولا علی صلوات اللّه علیه در قنوت است. در طرف راست نظر کرد، دید علی صلوات اللّه علیه در رکوع است.به چپ نظر کرد دید، علی صلوات اللّه علیه در سجده است نظر به پایین کرد، دید علی صلوات اللّه علیه در زمین ایستاده و محاسن به دست گرفته و مشغول مناجات است. 📜مبکی العیون(نجفی) ص١٨٣

مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام در ضمن خطبه ای فرمودند: در آن روزها، در هیچ خانه اسلام راه نیافت جز خانه رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم که خدیجه هم در آن بود و من سوّمین آنان بودم. أَرَی نُورَ الْوَحْیِ وَ الرِّسَالَةِ وَ أَشَمُّ رِیحَ النُّبُوَّةِ وَ لَقَدْ سَمِعْتُ رَنَّةَ الشَّیْطَانِ حِینَ نَزَلَ الْوَحْیُ عَلَیْهِ صلی الله علیه و آله من نور وحی و رسالت را می‌دیدم، و بوی نبوّت را می‌بوییدم من هنگامی که وحی بر پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم فرود می‌آمد، ناله شیطان را شنیدم، گفتم ای رسول خدا، این ناله کیست؟ گفت: شیطان است که از پرستش خویش مأیوس گردید و فرمود: إِنَّکَ تَسْمَعُ مَا أَسْمَعُ وَ تَرَی مَا أَرَی إِلَّا أَنَّکَ لَسْتَ بِنَبِیٍّ وَ لَکِنَّکَ وَزِیرٌ وَ إِنَّکَ لَعَلَی خَیْرٍ علی! تو آنچه را من می‌شنوم، می‌شنوی، و آنچه را که من می‌بینم، می‌بینی، جز اینکه تو پیامبر نیستی، بلکه وزیر من بوده و به راه خیر می‌روی.. 📜نهج البلاغه ص ۴۱۷

روزی از پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) در مورد اصحابش سؤال شد؛ حضرت درباره صحابه سخنانی فرمودند. شخصی که در آن‌جا حضور داشت، به حضرت عرض کرد: يا رسول الله! چرا از علی "علیه‌السلام" سخنی به میان نیاوردید؟! حضرت خطاب به آن شخص فرمودند: إِنَّمَا سَأَلْتَنِي عَنِ النَّاسِ وَ لَمْ تَسْأَلْنِي عَنْ نَفْسِي. تو از من در مورد مردم سؤال کردی، از نفس من (جان من) که سؤال نکردی! 📜مناقب ابن شهرآشوب ، ج‏٢ ص٢١٧ 📜بحار الأنوار ج‏٣٨، ص۲۹۶

در روایتی امام صادق" علیه‌السّلام" به مفضّل فرمودند: خداوند تبارک و تعالی یکتا است در فرمانروایی اش؛ خود را به بندگان معرفی نمود، سپس امر خود را به آنها واگذار کرد و بهشت را برایشان ارزانی داشت؛ فَمَنْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ یُطَهِّرَ قَلْبَهُ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ عَرَّفَهُ وَلَایَتَنَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَطْمَسَ عَلَی قَلْبِهِ أَمْسَکَ عَنْهُ مَعْرِفَتَنَا هر که را بخواهد از جن و انس، دل پاک دهد و او را به ولایت ما آشنا می‌کند و هر که را بخواهد کور دل گرداند، جلوگیری می‌نماید از او معرفت ما را. سپس فرمودند: یَا مُفَضَّلُ وَ اللَّهِ مَا اسْتَوْجَبَ آدَمُ أَنْ یَخْلُقَهُ اللَّهُ بِیَدِهِ وَ یَنْفُخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ إِلَّا بِوَلَایَةِ عَلِیٍّ علیه السلام ای مفضل! به خدا قسم، آدم، شایسته آفریده شدن به دست خدا و دمیدن روح خویش در او نشد، مگر به واسطه ولایت علی "علیه‌السلام". وَ مَا کَلَّمَ اللَّهُ مُوسَی تَکْلِیماً إِلَّا بِوَلَایَةِ عَلِیٍّ علیه السلام و خدا با موسی سخن نگفت، مگر به واسطه ولایت علی"علیه‌السلام". وَ لَا أَقَامَ اللَّهُ عِیسَی ابْنَ مَرْیَمَ آیَةً لِلْعَالَمِینَ إِلَّا بِالْخُضُوعِ لِعَلِیٍّ علیه السلام و عیسی بن مریم را آیت برای جهانیان قرار نداد، مگر به واسطه خضوع و خشوع نسبت به علی "علیه‌السلام". سپس فرمود: اجْمَلِ الْأَمْرَ مَا اسْتَأْهَلَ خَلْقٌ مِنَ اللَّهِ النَّظَرَ إِلَیْهِ إِلَّا بِالْعُبُودِیَّةِ لَنَا خلاصه بگویمت؛ اَحَدی مستحق توجّه و عنایت خداوند متعال نشد، مگر به واسطه بندگی و عبودیت برای ما اهل بیت "علیهم‌السلام". (کنایه از اینکه سَر تسلیم و خضوع در برابر ما اهلبیت "علیهم‌السلام" فرود آورد.) 📜الاختصاص، شیخ مفید ص۲۵۰ 📜بحارالانوار ج ٢۶ص٢٩۵

در فراز یکی از زیارات امیرالمؤمنین علی علیه السلام که محمد بن مسلم از امام صادق "علیه‌السلام" نقل کرده، چنين آمده است که خطاب به امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام" عرضه می‌داریم: السَّلامُ‌ عَلَيْكَ‌ يا مَنْ‌ عَجِبَتْ‌ مِنْ‌ حَمَلاتِهِ‌ فِي الْوَغا مَلائِكَةُ‌ السَّماواتِ‌... سلام و درود خدا بر کسی که از حملات جانانه او در جنگ ها، ملائکه آسمان‌ها نیز به شور و شعف می‌آمدند و تعجب می‌کردند. 📜اقبال الأعمال(سید بن طاووس) ج٣ص٣١۶

مرحوم علامه سیدمحمدحسن میرجهانی طباطبایی می‌فرمود: درخواب، حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) را دیدم خدمت ایشان عرض کردم : احوال شما چطور است؟ بانوی دو جهان در جواب شعری [ در بیان حال خود و فرزندش امام زمان (علیه السلام ) ] فرمودند: دلی شکسته تر از من ، در آن زمانه نبود در این زمان دل فرزند من شکسته تر است... 📜شیفتگان حضرت مهدی، ج۱، ص۱۶۰

در نَقلي آمده‌است: بعد از مرگ عثمان که امیرالمومنین "صلوات اللّه علیه" خلیفه شد، از اطراف و اکناف هدایا نزد آن حضرت می‌آوردند؛از جمله پادشاه یمن به همراه وزیرش سه چیز آورد: کلاه و شمشیر و یک زره بسیار زیبا. حضرت فرمود: اینها را ببرید خانه ام البنین "عليهاالسلام" که به فرزندم عباس علیه‌السلام بپوشد. امام حسن و امام حسین "صلوات الله علیهما" تا که آنها را به خانه ام البنین علیهاالسلام آوردند، حضرت ام البنین علیهاالسلام به امام‌حسین علیه‌السلام عرضه داشت: من قربانی شما هستم؛ شما قربانی که هستید؟ سیدالشهدا علیه السـلام فرمود: قربانی امّت جدّم. حضرت عباس علیه‌السلام آمدند و آن‌‌ها را به تن کردند و رسیدند خدمت امیرالمومنین "صلوات اللله علیه". وزیر پادشاه یمن تا که حضرت عباس علیه‌السلام را در لباس رزم دید،گفت: تا کنون چنین جوانی ندیده بودم؛ دستان او، قرار از دستانم بُرد. در این هنگام امیرالمومنین علیه‌السلام به گریه افتادند. آن وزیر پرسید: چرا گریه می کنید؟ مولا علیه‌السلام فرمود : یاد روزی افتادم که دستان او را قطع می‌کنند و ۷۱ نفر در آن هنگام شیپور می‌زنند تا که او را به قتل برسانند ... 📜کنزالمصائب(نسخه خطی) 📜جنگ مراثی (مراغه ای) ص۱۰۹

قاف،قلب عالم امکان ، قسیم خلد و نار قاضی روز قیامت  ، خواجه‌ی قنبر علی است

آخرین صفحه‌این‌صحیفه .. امیرالمؤمنین علی علیه السلام در خطبه خود در بصره که به «خطبة البیان» معروف است در ستایش اوصاف یاران مهدی "عجل الله تعالی فرجه الشریف" چنین فرمود: هُمْ ثَلَاثَ مِائَةَ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَرَجُلًا کلّهُم لُیُوثً قَد خَرَجُوا مِنْ غَابَاتِهِم مِثْلَ زُبُرِ الْحَدِید، آنان (اصحاب مهدی) سیصد و سیزده مرد اند که همگی همچون شیرانی اند که از آشیانه شان بیرون آمده باشند، مانند پاره‌های آهن دارای عزم فولادین اند. لَوْ أَنّهُم هَمُّوا بِإزَالَةِ الْجِبَالِ الرّوَاسِی لَأَزَالُوهَا عَن مَوَاضِعِهَا فَهُمُ الّذِینَ وَحَّدُوا اللّه تَعَالی حَقَّ تَوْحِیْدِهِ، آنان چنانند که اگر تصمیم بگیرند کوه استواری را از جای بَرکَنند، ازجا برمی‌دارند. آنان کسانی اند که حقیقتاً به وحدانیت خدای تعالی ایمان دارند. لَهُمْ بِاللَیلِ أَصْوَاتٌ کأَصْوَاتِ الثَّوَاکل حَزَنًا مِنْ خَشْیَةِ اللّه تَعَالی، قَوَّامَ اللَّیلِ صَوَّامُ النَّهَارِ شب‌ها همانند مادران فرزند مُرده، از خوف خدا ناله‌های جانسوزی دارند، نمازگزاران شب و روزه داران روز اند، کأَنَّمَا رَبَّاهُمْ أَبٌ وَاحِدٌ وَ أُمٌّ وَاحِدَةٌ، قُلُوبُهُم مُجْتَمِعَةٌ بِالْمحَبَّةِ وَ النَّصِیحَةِ، أَلَا وَ إِنِّی لَأَعْرَفُ أَسْمَاءَهُمْ وَ أَمْصَارَهُم گو این که همگی، دست پرورده یک پدر و مادر اند، در دوستی و خیرخواهی، دل هایشان باهم اند. آگاه باشید که من آنان را با نام‌ها و شهرهایشان می‌شناسم. 📜إلزام الناصب، ج ۲، ص ۱۶۵

اصبغ بن نباته گوید: از امیرمؤمنان علیه السلام شنیدم که فرمودند: «پدرم (ابو طالب) و نیاکانم: عبد المطلب، هاشم و عبد مناف، هرگز بت نپرستیدند.» گفته شد: «پس چه چیزی را می پرستیدند؟» فرمود: کَانُوا یُصَلُّونَ اِلَی الْبَیْتِ، عَلَی دِینِ اِبْرَاهِیمَ علیه السلام ، مُتَمَسِّکِینَ بِهِ به سوی کعبه نماز می خواندند، بر دین حضرت ابراهیم علیه السلام و متمسّک به آن بودند.» 📜کمال الدین ص١٠۴ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله هنگام ارتحال حضرت ابوطالب، به شدت اندوهگین شد و به امیرمؤمنان علیه السلام دستور تجهیز داد؛ چون پیکر مقدسش بر فراز تابوت قرار گرفت، خطاب به وی که بر دوش تشییع کنندگان بود، فرمود: «عموجان! پیوند خویشاوندی با تو گره خورد، خداوند به تو جزای خیر دهد، در کودکی تربیت و کفالت کردی و هنگام بزرگسالی یاری و حمایت کردی؛ آن گاه دنبال جنازه حرکت کرد و چون به محل دفن رسیدند، فرمود: اَمَا وَاللَّهِ لاََسْتَغْفِرَنَّ لَکَ، وَلاََشْفَعَنَّ فِیکَ شَفَاعَةً یَعْجَبُ لَهَا الثَّقَلاَنِ ؛ به خدا سوگند برای تو طلب مغفرت می کنم و در حقّ تو آن گونه شفاعت می کنم که جن و انس از آن دچار شگفتی شوند.» 📜بحارالانوار ج ٣۵ص١٢۵

لعنة الله على أعداء أمير المؤمنين بعدد فضائله

قَالَ رسول الله صلی الله علیه و آله : يَا عَلِيُّ وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَّةِ وَ اصْطَفَانِي عَلَى جَمِيعِ الْبَرِّيَّةِ لَوْ أَنَّ عَبْداً عَبَدَ اللَّهَ أَلْفَ عَامٍ مَا قَبِلَ اللَّهُ ذَلِكَ مِنْهُ إِلَّا بِوَلَايَتِكَ وَ وَلَايَةِ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِكَ وَ إِنَّ وَلَايَتَكَ لَا تُقْبَلُ إِلَّا بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِكَ وَ أَعْدَاءِ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِكَ . یا علی قسم به آن کسی که مرا به نبوت مبعوث کرد و بر همه موجودات برتری داد اگر بنده ای هزار سال خدا را عبادت کند آن عبادت از وی قبول نخواهد شد مگر به ولایت تو و ائمه از فرزندان تو ، و ولایت تو قبول نخواهد شد مگر به برائت از دشمنانت و دشمنان ائمه از فرزندان تو . 📜بحار الانوار ۲۷ / ۱۹۹

قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لَوْ أَنَّ أَلرَّیَاضَ أَقْلاَمٌ وَ اَلْبَحْرَ مِدَادٌ وَ اَلْجِنَّ  حُسَّابٌ وَ اَلْإِنْسَ كُتَّابٌ مَا أَحْصَوْا  فَضَائِلَ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند : اگر همۀ درختان باغ‌ها قلم شوند و تمام دریا‌ها جوهر، و جنّیان حسابگر و انسان‌ها نویسنده گردند، نمی‌توانند فضایل علی بن ابی طالب علیه السلام را شمارش کنند. 📜بحار الأنوار، ج ۳۸، ص ۱۹۷ 📜غرر الأخبار، ج ۱، ص ۲۸۷

دوستان را کجا کنی محروم؟ تو‌ که با دشمنان نظر داری ..

در یکی از زیارتنامه های سیدالشهداء علیه‌السلام اینگونه آمده است : ...فَقَدْ قاتَلَ کَریماً، وَقُتِلَ مَظلوماً به درستی که امام حسین علیه‌السلام، کریمانه جنگید و مظلومانه کشته شد. 📜مصباح الزّائر ص۳۹۶ 📜بحارالانوار ج ١٠١ ص٢٢۵ گوشه‌ای از این «قتالِ کریمانه» در اینجا تفسیر می‌شود که در مقاتل آمده است: در آن حال که امام حسین علیه‌السلام به لشکریان عمر بن سعد ملعون حمله‌ور شده‌بودند و آن حرامیانِ پَست را می‌کشتند و می‌انداختند، ناگاه از بغل خود «دستهٔ مرواریدی» را در آوردند و به یکی از لشکریان عمربن سعد دادند و فرمودند: این مرواریدها رو بگیر و برای دخترت به ارمغان ببر؛ چون وقتی که از خانه‌ات برای جنگیدن با من بیرون می‌آمدی، دخترت به تو گفت: از این سفر برای من ارمغانی بیاور... 📜تذکرة الشهداء ج۲ ص۱۱۹

فَضل بن ابى قُرّه گوید : از امام صادق عليه السّلام شنيدم که مي فرمودند : خداوند وحى فرستاد به حضرت ابراهيم علیه السلام كه به زودى فرزندى براى تو متولد خواهد شد ! ابراهيم این را به ساره (همسرش) خبر داد؛ ساره گفت: من پير زن هستم ! با اين وصف خداوند وحى فرستاد به سوى ابراهيم كه ساره به زودى فرزندى مى‏آورد و اولادش چهارصد سال گرفتار خواهند بود. آنگاه حضرت فرمود: چون گرفتارى بنى اسرائيل به طول انجاميد، چهل صبح رو به درگاه الهى آورده، به گريه و زارى پرداختند. خدا هم بموسى (و برادرش) هارون وحى فرستاد كه (با امداد غيبى) آنها را از شرّ فرعون‏ نجات دهد و صد و هفتاد سال از چهارصد سال گرفتارى آنها را برداشت. سپس امام ششم سلام اللّه علیه فرمود : هَكَذَا أَنْتُمْ لَوْ فَعَلْتُمْ‏ لَفَرَّجَ‏ اللَّهُ عَنَّا فَأَمَّا إِذْ لَمْ تَكُونُوا فَإِنَّ الْأَمْرَ يَنْتَهِي إِلَى مُنْتَهَاهُ. همچنين شما هم اگر مثل بنى اسرائيل در درگاه خداوند به گريه و زارى بپردازيد؛ خداوند فرج ما را نزديك خواهد كرد. اما اگر چنين نباشيد، اين سختى تا پايان مدتش خواهد رسيد. 📜تفسير العياشي ج٢ص١۵۴

شباهت حضرت علی اکبر علیه السلام به رسول خدا صلی الله علیه و آله، شهره خاص و عام بود و معروف ترین تعبیری که در تاریخ ثبت و ضبط شده است، جمله معروف سیدالشهدا علیه السلام است در آن زمانی که علی اکبر را روانه میدان ساخت، رو به آسمان کرد و فرمود: اللَّهُمَّ اشْهَدْ عَلَی هَؤُلَاءِالْقَوْمِ فَقَدْ بَرَزَ إِلَیْهِمْ غُلَامٌ أَشْبَهُ النَّاسِ خَلْقاً وَ خُلُقاً وَ مَنْطِقاً بِرَسُولِکَ کُنَّا إِذَا اشْتَقْنَا إِلَی نَبِیِّکَ نَظَرْنَا إِلَی وَجْهِهِ. خدایا! تو شاهد باش بر این جماعت؛ جوانی که از همه مردم، خُلقاً، خَلقاً و منطقاً شبیه به رسولت بود، به مبارزه آنان‌ رفت. هر وقت دل ما مشتاق دیدن روی رسولت می‌شد به او نظر میکردیم. 📜بحارالانوار ج۴۵ص۴٣

نقل کرده اند که: چون حضرت قاسم بن الحسن سلام الله علیه ضربه بر کمر ازرق شامی ملعون زد، او را به دونیم کرد، حضرت سیدالشهداء صلوات الله علیه که شاهد رزم قاسم بودند، وقتی که این صحنه را مشاهده نمودند، گریهٔ از روی شوق کردند. 📜خزینةالجواهر(نهاوندی) عنوان سوم از باب اول ص۱۵۱

در فراز از یکی از زیارات امیرالمومنین علی علیه‌السلام، با تعبیری بسیار لطیف و نغز نسبت به «مقامِ نوکری» اشاره می‌کند؛ در آنجا که خطاب به اهلبیت علیهم‌السلام عرضه می‌داریم : ...أَشْهَدُ یَا مَوَالِیَّ وَ طُوبَی لِی إِنْ کُنْتُمْ مَوَالِیَّ أَنِّی عَبْدُکُمْ وَ طُوبَی لِی إِنْ قَبِلْتُمُونِی عَبْداً شهادت می‌دهم‌ ای سَروران من! و خوشا به حال من که اگر سَروران و «آقا»هایی مثل شما داشته‌باشم و من نوکر شما باشم و خوشا به حال من، اگر شما مرا به این مقام نوکری، بپذیرید... 📜بحارالانوار ج٩٧ ص٣۴۶

در فراز یکی از زیاراتی که مرحوم علامه مجلسی در ذیل زیارات مخصوص حضرت ولی عصر علیه‌السلام نقل می‌کند، این چنین به آن حضرت عرضه می‌داریم : مَنْ لِی إِلَّا أَنْتَ فِیمَا دِنْتُ وَ اعْتَصَمْتُ بِکَ فِیهِ تَحْرُسُنِی فِیمَا تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَیْکَ یا صاحب الزمان! مگر من جز تو چه کسی را دارم!؟ تو مرا محافظت می‌کنی از آنچه به واسطه اش به تو تقرّب جستم. یَا وِقَایَةَ اللَّهِ وَ سِتْرَهُ وَ بَرَکَتَهُ أَغْنِنِی أَدْنِنِی أَدْرِکْنِی صِلْنِی بِکَ وَ لَا تَقْطَعْنِی ای پناه و آبرو و برکت خداوند! مرا از عطای دیگران بی نیاز گردان... مرا به خودت نزدیک کن... مرا دریاب... مرا به خودت برسان... مرا از خودت جدا مکن... 📜بحارالانوار ج٩٩ ص٩١

أَنا وَجَميعُ مَن فَوق التُرابِ فداءُ ترابِ نَعلِ أَبي تُرابِ

روایت شده که امام صادق علیه السلام فرمودند : نور آفتاب جزء کوچکی از نور عرش است و نور عرش یک جزء از هفتاد جزء نور امیرالمؤمنین علی صلوات اللّه علیه است. 📜مبکی العیون(نجفی) ص١٩٩

حذيفة بن يمان گوید : رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم را ديدم كه دست امام حسن مجتبى عليه السلام را گرفته بود و مى فرمود : أيّها النّاس هذا ابن عليّ فاعرفوه، والّذي نفس محمّد بيده إنّه لفي الجنّة، ومحبّه في الجنّة، ومحبّ محبّيه في الجنّة اى مردم! اين فرزند علىّ بن ابى طالب است، او را بشناسيد، سوگند به آن كسى كه جان محمّد در قبضه قدرت او است، او در بهشت است، دوستان او و دوستان دوستانش نيز در بهشت خواهند بود. 📜مشارق الأنوار ص: ۵۳.

ابن عساکر دمشقی از علمای بزرگ اهل تسنن نقل کرده است: انصار همواره می‌گفتند: إنّا كُنّا لَنَعرِفُ الرَّجُلَ إلَى غَيرِ أبيهِ بِبُغضهِ لِعَليِّ بنِ أَبي طالِب. ما جماعت انصار، هرگاه بخواهیم حلال زادگی شخصی (اولادمان) را بسنجیم، او را به حبّ و بغض نسبت به علی بن أبی طالب علیه‌السلام امتحان می‌کنیم. 📜 تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲،ص ۲۸٧

عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ صلوات الله علیه قَالَ‏: إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ أُخْرِجَتْ أَرِيكَتَانِ مِنَ الْجَنَّةِ فَبُسِطَتَا عَلَى شَفِيرِ جَهَنَّمَ، ثُمَّ يَجِي‏ءُ عَلِيٌّ علیه السلام حَتَّى يَقْعُدَ عَلَيْهِمَا. فَإِذَا قَعَدَ ضَحِكَ وَ إِذَا ضَحِكَ انْقَلَبَتْ جَهَنَّمُ، فَصَارَ عَالِيهَا سَافِلَهَا ثُمَّ يُخْرَجَانِ‏ فَيُوقَفَانِ بَيْنَ يَدَيْهِ. فَيَقُولَانِ: يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ! يَا وَصِيَّ رَسُولِ اللَّهِ! أَ لَا تَرْحَمُنَا؟ أَ لَا تَشْفَعُ لَنَا عِنْدَ رَبِّكَ؟ قَالَ: فَيَضْحَكُ مِنْهُمَا ثُمَّ يَقُومُ فَيَدْخُلُ الْأَرِيكَتَانِ وَ يُعَادَانِ إِلَى مَوْضِعِهِمَا، فَذَلِكَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَ‏: «فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ عَلَى الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ ما كانُوا يَفْعَلُون»‏. مولانا سجّاد صلوات الله علیه فرمودند : روز قیامت، دو تخت زیبا از بهشت آورده می شود و در کنار جهنّم و مشرف به آن نصب می شود. سپس علی علیه السلام می آید و بر آن دو می نشیند. وقتی آن بزرگوار نشست، خنده ای می کند و با خنده اش، جهنّم زیر و رو می شود، به گونه ای که پایین آن به بالای آن می آید و آن دو نفر ( اوّلی و دومی) خارج می شوند و در مقابل امیرالمؤمنین علیه السلام قرار می گیرند. پس آن دو نفر می گویند: ای امیرالمؤمنین! ای وصیّ رسول خدا! آیا به ما رحم نمی کنی؟ آیا برای ما نزد پروردگارت شفاعت نمی کنی؟ در این هنگام امیرالمؤمنین علیه السلام به آن دو می خندد، می ایستد و آن دو تخت بهشتی به جای خود بر می گردد و آن دو نفر نیز به جایگاه خود برگردانده می شوند. و این است فرموده پروردگار که: پس امروز كسانى كه ايمان آورده‏ اند به كافران مى‏ خندند، بر روى تخت‏هاى بهشت به حال دوزخيان مى ‏نگرند كه آيا كافران به پاداش آنچه مى‏ كردند رسیده اند؟ 📜تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة، ص756