🔻خانه عثمان را محاصره کردند اما آب و غذا به او می رسید. طلحه گفت: این چه محاصره‌ای است که آب و غذا از آن عبور می کند! دستور داد و آب را بست. عثمان به امام علی(ع) پیغام داد که علی به داد من برس، طلحه مرا تشنه میکشد، امام واسطه شد و آب و غذا به او رسید! _ عاشورا آب را بر حسین(ع) بستند، گفتند چون پدرت آب را بر عثمان بسته بود! #تحریف_تاریخ

🔶أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- الصَّبْرُ ثَلَاثَهًٌْ صَبْرٌ عِنْدَ الْمُصِیبَهًِْ وَ صَبْرٌ عَلَی الطَّاعَهًِْ وَ صَبْرٌ عَنِ الْمَعْصِیَهًِْ فَمَنْ صَبَرَ عَلَی الْمُصِیبَهًِْ حَتَّی یَرُدَّهَا بِحُسْنِ عَزَائِهَا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ ثَلَاثَمِائَهًِْ دَرَجَهًٍْ مَا بَیْنَ الدَّرَجَهًِْ إِلَی الدَّرَجَهًِْ کَمَا بَیْنَ السَّمَاءِ إِلَی الْأَرْضِ وَ مَنْ صَبَرَ عَلَی الطَّاعَهًِْ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ سِتَّمِائَهًِْ دَرَجَهًٍْ مَا بَیْنَ الدَّرَجَهًِْ إِلَی الدَّرَجَهًِْ کَمَا بَیْنَ تُخُومِ الْأَرْضِ إِلَی الْعَرْشِ وَ مَنْ صَبَرَ عَنِ الْمَعْصِیَهًِْ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ تِسْعَمِائَهًِْ دَرَجَهًٍْ مَا بَیْنَ الدَّرَجَهًِْ إِلَی الدَّرَجَهًِْ کَمَا بَیْنَ تُخُومِ الْأَرْضِ إِلَی مُنْتَهَی الْعَرْش. 🔹امام علی (علیه السلام)- صبر بر سه نوع است: صبر به وقت مصیبت و صبر بر طاعت خداوند و صبر بر معصیت؛ بنابراین هرکس بر مصیبت صبر کند تا با نیک تحمّل‌کردنش آن را برطرف کند و از سر بگذراند، خداوند، سیصد درجه به او عطا فرماید که فاصله‌ی میان هر درجه تا درجه‌ی دیگر مسافت میان آسمان و زمین است. امّا آن کس که بر طاعت الهی صبر کند، خداوند به او ششصد درجه، اجر می‌دهد که فاصله‌ی میان درجات آن مثل مسافت آن از زمین تا عرش خداوند است. امّا هرکس که بر گناه و معصیت شکیبایی ورزد، خداوند به اندازه‌ی نهصد درجه به او اجر دهد که فاصله‌ی میان درجات آن، چونان فاصله‌ی میان زمین تا منتهای عرش خواهد بود. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۲۷۴ الکافی، ج۲، ص۹۱/ البرهان

امیرالمومنین علیه السلام فرمود : راه هدایت را با راهنمایی ما می‌پویند، و روشنی دل‌های کور را از ما می‌جویند. همانا امامان از قریش‌اند که درخت آن را در خاندان هاشم کاشته‌اند، دیگران درخور آن نیستند، و طغرای امامت را جز به نام - هاشمیان - ننوشته‌اند. نهج البلاغه، خطبه ۱۴۴، ص۱۴۰

الحمدلله الذي جعلنا من المتمسكين بولاية مولانا أمير المؤمنين و الأئمة الأطهار علیهم السلام

▪️وای از شام... ▪️عن سهل بن سعد الشهرزوري قال: خرجت من شهرزور، اريد بيت المقدس، فصادف خروجي أيّام قتل الحسين- (عليه السلام)-، فدخلت الشام، فرأيت الأبواب [مفتّحة] و الدكاكين مغلقة، و الخيل مسرّجة، و الأعلام منشورة، و الرايات مشهورة، و الناس أفواجا قد امتلأت منهم السكك و الأسواق، و هم في أحسن زينة يفرحون و يضحكون. فقلت لبعضهم: أظنّ حدث لكم عيد لا نعرفه؟ قالوا: لا. قلت: فما بال الناس كافّة فرحين مسرورين؟ فقالوا: أ غريب أنت أم لا عهد لك بالبلد؟ قلت: نعم فما ذا؟ قالوا: فتح لأمير المفسدين فتح عظيم.قلت: و ما هذا الفتح؟ قالوا: خرج عليه في أرض العراق خارجي، فقتله، و المنّة للّه تعالى، و له الحمد.قلت: و من هذا الخارجي؟ قالوا: الحسين بن علي بن أبي طالب. ▪️سهل گوید : از دیارم شهرزور به قصد بیت المقدس خارج شدم که خروجم مصادف شد با ایام قتل حسین سلام الله علیه پس داخل شام شدم پس دیدم درب ها باز است و مغازه ها بسته است و سپاهیان اماده اند و پرچم ها بلند است و مردم فوج فوج در بازار و کوچه ها ازدحام کرده اند در حالی که شدیدا مشغول فرح و شادی هستند ، به بعضی گفتم : گمان کنم برای شما عیدی است که آنرا نمیشناسم ، گفتند نه ، گفتم پس چه شده که مردم همگی این چنین خوشحال هستند ، گفتند ای غریبه فتحی بزرگ برای امیر مفسدین محقق شده، گفتم و این فتح چیست؟ گفتند : در سرزمین عراق یک خارجی(بی دین) بر خلیفه خروج کرده و به حمد و منت خدا او کشته شده، گفتم و این خارجی چه کسی بود؟ گفتند : حسین بن علی بن ابی طالب _سلام الله علیهم_ 📜مدينة المعاجز، البحراني، ج 4، ص 130

اَلسَّلامُ عَلَیکُم یَا اَولِیاءَ اللهِ وَ اَحِبّائَهُ ، اَلسَّلامُ عَلَیکُم یَا اَصفِیَآءَ اللهِ وَ اَوِدّآئَهُ ، اَلسَلامُ عَلَیکُم یا اَنصَارَ دینِ اللهِ ، اَلسَلامُ عَلَیکُم یا اَنصارَ رَسُولِ اللهِ ، اَلسَلامُ عَلَیکُم یا اَنصارَ اَمیرِالمُومِنینَ ، اَلسَّلامُ عَلَیکُم یا اَنصارَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسآءِ العالَمینَ ، اَلسَّلامُ عَلَیکُم یا اَنصارَ اَبیمُحَمَّدٍ الحَسَنِ بنِ عَلِیٍّ الوَلِیِّ النّاصِحِ ، اَلسَّلامُ عَلَیکُم یا اَنصارَ اَبیعَبدِ اللهِ ، بِاَبی اَنتُم وَ اُمّی طِبتُم ، وَ طابَتِ الاَرضُ الَّتی فیها دُفِنتُم ، وَفُزتُم فَوزًا عَظیمًا ، فَیا لَیتَنی کُنتُ مَعَکُم فَاَفُوزَمَعَکُم . شادی ارواح طیبه شهدا و پدر بنده صلواتی عنایت بفرمایید.

وای از شام... قال سهل: و كان معي رفيق نصراني، يريد بيت المقدس و هو متقلّد سيفا تحت ثيابه، فكشف اللّه عن بصره فسمع رأس الحسين، و هو يقرأ القرآن و يقول: وَ لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ‌ الآية، فأدركته السعادة، و قال: أشهد أن لا إله إلّا اللّه وحده لا شريك له، و أنّ محمدا عبده و رسوله. ثمّ انتضى سيفه، و شدّ به على القوم، و هو يبكي و جعل يضرب فيهم فقتل منهم جماعة كثيرة، ثمّ تكاثروا عليه فقتلوه- (رحمه الله)-، فقالت أمّ كلثوم: ما هذه الضجّة؟ فحكيت لها الحكاية، و قالت: وا عجباه، النصارى يحتشمون لدين الإسلام، و أمّة محمد الّذين يزعمون انّهم على دين محمد، يقتلون أولاده و يسبون حريمه، و لكن العاقبة للمتّقين‌ وَ ما ظَلَمُونا وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ‌ سهل گوید : همراهم دوست مسیحی داشتم که قصد سفر به بیت المقدس داشت و زیر لباسش شمشیر به کمر بسته بود که ناگهان بصیرتش باز شد و شنید که سر مبارک امام حسین سلام الله علیه قرآن میخواند : گمان نکنید که خدا غافل از آنچیزی است که انجام میدهید سپس سعادت شامل حال او شد و شهادتین گفت و مسلمان شد سپس شمشیر کشید به دشمنان حمله ور شد در حالی که گریه میکرد و جوری ضربه میزد که جماعت بسیاری از آنها را کشت سپس بر او هجوم بردند و به شهادت رسید ، ناگهان ام کلثوم سلام الله علیها فرمود: این سر و صدا برای چیست؟ ماجرا را برایشان تعریف کردند ، فرمود : واعجبا ، مسیحی از دین اسلام دفاع میکند و امة پیامبر در حالی که گمان میکنند در دین پیامبر هستند اولادش را میکشند و حریمش را اسیر میکنند و لکن عاقبت از آن متقین است و قران قرائت فرمودند : به ما ظلم نرساند و لکن پیوسته به خودشان ظلم میکنند البحار: 45/ 127- 128

پاشو عباس تو اگر پا نشوی ..

مجلس یزید... ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺷﻴﺦ ﺻﺪﻭﻕ در ﺭﻭﺍﻳﺘﻲ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ: ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺎﻡ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ، ﻳﺰﻳﺩ ملعون دﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺳﻔﺮﻩ ﺍﻱ ﮔﺴﺘﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻥ ﺳﻔﺮﻩ ﻏﺬﺍ ﻭ ﺁﺏ ﺟﻮ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ. ﭼﻮﻥ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺳﺮ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﺸﺘﻲ ﺯﻳﺮ ﺗﺨﺖ ﺧﻮﺩ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ، ﻭ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺁﻥ تخت ﺷﻄﺮﻧﺞ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﺷﻄﺮﻧﺞ ﺑﺎﺯﻱ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﭘﺪﺭ ﻭ ﺟﺪﺵ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍﺀ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩ. در ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺣﺪﻳﺚ، ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻣﻲ‌ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: «ﻓﻤﻦ ﻛﺎﻥ ﻣﻦ ﺷﻴﻌﺘﻨﺎ ﻓﻠﻴﺘﻮﺭﻉ ﻋﻦ ﺷﺮﺏ ﺍﻟﻔﻘﺎﻉ ﻭ ﺍﻟﻠﻌﺐ ﺑﺎﻟﺸﻄﺮﻧﺞ، ﻭ ﻣﻦ ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻲ ﺍﻟﻔﻘﺎﻉ ﺃﻭ ﺍﻟﻲ ﺍﻟﺸﻄﺮﻧﺞ ﻓﻠﻴﺬﻛﺮ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭ ﻟﻴﻠﻌﻦ ﻳﺰﻳﺪ ﻭ ﺁﻝ ﺯﻳﺎﺩ، ﻳﻤﺤﻮ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺰﻭﺣﻞ ﺑﺬﻟﻚ ﺫﻧﻮﺑﻪ ﻭ ﻟﻮ ﻛﺎﻧﺖ ﻛﻌﺪﺩ ﺍﻟﻨﺠﻮﻡ» «ﻫﺮ ﻛﺲ ﺍﺯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﻴﺪﻥ ﺁﺏ ﺟﻮ ﻭ ﺑﺎﺯﻱ ﺑﺎ ﺷﻄﺮﻧﺞ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻱ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺟﻮ ﻭ ﺷﻄﺮﻧﺞ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻳﺰﻳﺪ ﻭ ﺁﻝ ﺯﻳﺎﺩ ﺭﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﻛﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻋﺪﺩ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺤﻮ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ» | 📜عیون اخبار الرضا علیه السلام ج۲ ص۲۵ |

عنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ الْجُعْفِيِّ قَالَ الإمام الباقر علیه السلام يَا جَابِرُ إِنَّ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ مَنْزِلَةً وَ مَكَاناً رَفِيعاً و َلَوْ لَا نَحْنُ لَمْ يَخْلُقِ اللَّهُ أَرْضاً وَلَا سَمَاءً وَلَا جَنَّةً وَلَا نَاراً وَلَا شَمْساً وَلَا قَمَراً وَلَا بَرّاً وَلَا بَحْراً وَلَا سَهْلًا وَلَا جَبَلًا وَلَا رَطْباً وَلَا يَابِساً وَلَا حُلْواً وَلَا مُرّاً وَلَا مَاءً وَلَا نَبَاتاً وَلَا شَجَراً اخْتَرَعَنَا اللَّهُ مِنْ نُورِ ذَاتِهِ لَا يُقَاسُ بِنَا بَشَرٌ بِنَا أَنْقَذَكُمُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ وَ بِنَا هَدَاكُمُ اللَّهُ وَ نَحْنُ وَاللَّهِ دَلَلْنَاكُمْ عَلَى رَبِّكُمْ فَقِفُوا عَلَى أَمْرِنَا و َنَهْيِنَا وَلَا تَرُدُّوا كُلَّ مَا وَرَدَ عَلَيْكُمْ مِنَّا فَأَنَا أَكْبَرُ و َأَجَلُّ وَ أَعْظَمُ وَ أَرْفَعُ مِنْ جَمِيعِ مَا يَرِدُ عَلَيْكُمْ مَا فَهِمْتُمُوهُ فَاحْمَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ وَ مَا جَهِلْتُمُوهُ فَكِلُوا أَمْرَهُ إِلَيْنَا و َقُولُوا أَئِمَّتُنَا أَعْلَمُ بِمَا قَالُوا. امام محمد باقر علیه السلام فرمود: ای جابر ما اهلبیت علیهم السلام را در نزد خداوند مقام و منزلى عالى است اگر ما اهلبیت علیهم السلام نبوديم خداوند زمين و آسمان و بهشت و جهنم و خورشيد و ماه بيابان و دريا و هموارى ها و كوه ها و تر و خشك و شيرين و تلخ و آب و گياه و درختى را نمى آفريد ما اهلبیت علیهم السلام را خداوند از نور ذات خود پديد آورد با هيچ يك از انسان ها مقايسه نمی شويم به واسطه ما اهلبیت علیهم السلام خداوند شما را نجات بخشيد و هدايت نمود به خدا قسم ما اهلبیت علیهم السلام شما را به خداوند راهنمائى كرديم در مقابل فرمان ما اهلبیت علیهم السلام از امر و نهى پايدار باشيد مبادا هر چه از ما اهلبیت علیهم السلام به شما می رسد رد كنيد ما اهلبیت علیهم السلام بزرگتر و برتر و عظيم تر و بالاتر از تمام آن فضائلى هستيم كه از ما اهلبیت علیهم السلام براى شما نقل می كنند هر چه را می فهميد خدا را سپاس گزار باشيد و آن چه نمى فهميد به خودمان واگذاريد و بگوئيد ائمه معصومین علیهم السلام ما به آن چه که فرمودند از ما داناتر هستند. | 📜بحارالانوار،ج۲۶،ص۱۲ |

عالم ربانی مرحوم «کفعمی» در کتاب «المصباح»، خطبه‌ای را برای روز عاشورا ذکر می‌کند که در فرازی از آن چنین آمده است: ... فَلَو عَلمَ الباكونَ أيَّ أجْرٍ يَحرُزون أو دَرِئَ النائِحونَ أيَّ ثوابٍ يَحصُلون لَتَمنَّوا دَوامَ هٰذا الحٰال حتّى المَألِ اگر گریه‌کنان بر سیدالشهداء علیه‌السلام می‌دانستند چه اجری را برای خود به دست می‌آوردند؛ اگر نوحه‌کنان بر او می‌دانستند چه ثوابی به آن‌ها می‌رسد، هر آینه آرزو می‌کردند که ای کاش تا لحظه مرگ پیوسته بر آن حضرت گریه می‌کردند و نوحه سر می‌دادند. | 📜المصباح،کفعمی،ص۷۴۰ |

📌مظلوميت اميرالمؤمنين عليه السلام بعد از شهادت پيامبر صلى الله عليه و آله ▪️شا، [الإرشاد] : رَوَى اَلْعَبَّاسُ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ اَلْعَبْدِيُّ ، عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ ، عَنْ رِجَالِهِ قَالَ: قَالُوا: سَمِعْنَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ: مَا رَأَيْتُ مُنْذُ بَعَثَ اَللَّهُ مُحَمَّداً صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ رَخَاءً ، وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ، وَ اَللَّهِ لَقَدْ خِفْتُ صَغِيراً وَ جَاهَدْتُ كَبِيراً، أُقَاتِلُ اَلْمُشْرِكِينَ وَ أُعَادِي اَلْمُنَافِقِينَ حَتَّى قَبَضَ اَللَّهُ نَبِيَّهُ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَكَانَتِ اَلطَّامَّةُ اَلْكُبْرَى فَلَمْ أَزَلْ حَذِراً رَجُلاً أَخَافُ أَنْ يَكُونَ مَا لاَ يَسَعُنِي مَعَهُ اَلْمُقَامُ، فَلَمْ أَرَ - بِحَمْدِ اَللَّهِ - إِلاَّ خَيْراً، وَ اَللَّهِ مَا زِلْتُ أَضْرِبُ بِسَيْفِي صَبِيّاً حَتَّى صِرْتُ شَيْخاً، وَ إِنَّهُ لَيُصَبِّرُنِي عَلَى مَا أَنَا فِيهِ إِنَّ ذَلِكَ كُلَّهُ فِي اَللَّهِ ، وَ أَنَا أَرْجُو أَنْ يَكُونَ اَلرَّوْحُ عَاجِلاً قَرِيباً، فَقَدْ رَأَيْتُ أَسْبَابَهُ. قَالُوا: فَمَا بَقِيَ بَعْدَ هَذِهِ اَلْمَقَالَةِ إِلاَّ يَسِيراً حَتَّى أُصِيبَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ . ▪️اميرالمؤمنين عليه السلام فرمودند : از روزى كه خداوند محمد(صلّى الله عليه و آله)را مبعوث كرد آسودگى و خوشى اي نديدم،و سپاس ميكنم خدا را در خورد سالى انديشناك بودم،در بزرگى پيكار و جهاد كردم،با مشركين جنگ ميكردم و با منافقين دشمنى داشتم تا آنگاه كه خداوند جان پيغمبرش(صلّى الله عليه و آله)را گرفت كه مصيبت بزرگ آن روز بود،و من پيوسته گريزان و ترسان بودم و ميترسيدم پيش آمدى كند كه تاب تحمل آن را نداشته باشم و بحمد اللّٰه جز خير و خوبى نديدم،بخدا سوگند پيوسته در خورد سالى شمشير ميزدم تا بسن كهولت و پيرى رسيدم،و همانا شكيبا مى‌كرد مرا در تمام حالات اينكه اين(شمشير زدن و رنج كشيدن)ها همه در راه خدا و پيغمبرش بود،اميد آن دارم كه آسودگى و راحتى من نزديك باشد زيرا اسباب آن را ديده‌ام،گويند:پس از اين سخنان چيزى درنگ نكرد كه ضربت بر آن حضرت عليه السّلام زدند(و از اندوه اين جهان آسوده گشت). | 📜بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ج ۲۹، ص ۵۵۶ |

آه یا مظلوم

اول كسانی كه وارد آتش جهنم خواهند شد..

در روایتی امام صادق علیه‌السلام در احوالات روز ظهور امام زمان «ارواحنا فداه» فرمودند: حضرت حجة بن الحسن علیهماالسلام میان رکن [حجر الأسود] و مقام [ابراهیم] می‌ایستد و بانگی بر می‌آورد و ندا سر می‌دهد: يَا مَعَاشِرَ نُقَبَائِي وَ أَهْلَ خَاصَّتِي وَ مَنْ ذَخَرَهُمُ اللَّهُ لِنُصْرَتِي قَبْلَ ظُهُورِي عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ ائْتُونِي طَائِعِينَ ای بزرگان جماعت و ای خواصّ من و کسانی که خداوند، آنان را پیش از ظهورم در زمین برای یاری‌ام ذخیره کرده است! به خواست و رغبت، به نزد من بیایید. فَتَرِدُ صَيْحَتُهُ عَلَيْهِمْ وَ هُمْ عَلَى مَحَارِيبِهِمْ وَ عَلَى فُرُشِهِمْ فِي شَرْقِ الْأَرْضِ وَ غَرْبِهَا بانگ او به ایشان می‌رسد، در حالی که در محراب‌ها و بسترهایشان در شرق و غرب زمین هستند. فَيَسْمَعُونَهُ فِي صَيْحَةٍ وَاحِدَةٍ فِي أُذُنِ كُلِّ رَجُلٍ فَيَجِيئُونَ نَحْوَهَا وَ لَا يَمْضِي لَهُمْ إِلَّا كَلَمْحَةِ بَصَرٍ حَتَّى يَكُونَ كُلُّهُمْ بَيْنَ يَدَيْهِ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ. و گوش همۀ آنها صدای او را با یک بانگ می‌شنود و به سویش می‌آیند و در چشم به هم زدنی، همگی پیش رویش، میان رکن [حجر الأسود] و مقام [ابراهیم] حاضر می‌شوند. فَیَأمُرُ اللّهُ عز و جل النّورَ فَیَصیرُ عَموداً مِنَ الأَرضِ إلَی السَّماءِ، فَیَستَضیءُ بِهِ کُلُّ مُؤمِنٍ عَلی وَجهِ الأَرضِ، و خداوند عزوجل به نور، فرمان می‌دهد تا ستونی از زمین تا آسمان برافرازد تا همۀ مؤمنان روی زمین، از آن نور بگیرند. ویَدخُلُ عَلَیهِ نُورٌ مِن جَوفِ بَیتِهِ، فَتَفرَحُ نُفوسُ المُؤمِنینَ بِذلِکَ النّورِ، و نوری از دل خانه‌اش [کعبه] بر آن حضرت «سلام‌الله‌علیه» می‌تابد و جان‌های مؤمنان از آن نور شاد می‌شود. در حالی که هنوز از ظهور قائم ما اهل بیت «علیه‌السلام» باخبر نشده‌اند. آن گاه این سیصد و سیزده تن به تعداد یاران پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در جنگ بدر، صبح گاهان پیش رویش می‌ایستند. |📜مختصر البصائر،ج۱ ص۴۱۷ | |📜بحارالأنوار؛ ج۵۳ ص۷ |

یار را گم‌ کرده ام ..

🔴حضرت_زهرا_علیها_السلام #شخص_ولایةالله است "إِحْدَى الْكُبَرِ" (امر واحد بزرگ) همان ولایت یعنی شخص حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است 👈 حضرت زهرا علیهاالسلام نفس ولایت هستند «إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ* نَذِيرًا لِلْبَشَرِ» 📚سورة المدّثّر آیه ۳۶ به درستی که آن هرآینه یکی از امور بزرگ است  که برای جمیع مردم بيم دهنده و آگاه کننده است. 📌عن أبي جعفر عليه السّلام في قوله: «إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ* نَذِيرًا لِلْبَشَرِ» قال: 👈يَعْني فاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلامُ. 📌امام  باقر علیه السّلام در مورد آیه «إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ* نَذِيرًا لِلْبَشَرِ» به درستی که آن، هرآینه یکی از امور بزرگ است * که برای جمیع مردم بيم دهنده و آگاه کننده است فرمودند: یعنی فاطمه علیها السّلام. 📚تفسير القميّ ج۲ ص۳۹۶ 📚البرهان ج۵ ص ۵۲۸ 📚بحار الأنوار: ج ۲۴ ص ۳۳۱ 📌 حضرت كاظم عليه السلام از «لَإِحْدَى الْكُبَرِ» به نفس ولایت تعبیر نموده است . قُلْتُ إِنَّها لَإِحْدَی الْکُبَرِ قَالَ الْوَلَایَةُ 📚الكافي ج ۱ ص۴۳۴ ولایتِ اهل بیت ، ولایتشان ، همان ولایتِ خداوند  است  پس ولایتِ فاطمه زهرا علیهاالسلام همان ولایت خداست و ليلة القدر حضرت زهرا علیهاالسلام است که ظرف نزول ولایت حضرت مولا امیرالمؤمنین علیه السلام است ظرف که #لیلة_القدر است و مظروف ولایت است  و در شب قدر از دامن حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام ولایت بر کل کائنات پخش می شود..

اینگونه نقل کرده‌اند: مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام، در شب ٢١ ماه رمضان ، اباالفضل العباس علیه السلام را در آغوش گرفت و به سينه چسبانيد و فرمود: وَلَدي! سَتقرَّ عيني بِكَ في يَومِ القيامة ای پسرم! به زودى در روز قيامت به وسيله تو چشمم روشن مى‌گردد. سپس فرمود: ايّاكَ اَنْ تَشرِبَ الماءَ و اَخوكَ الحُسَين عَطشان پسرم! هنگامى كه روز عاشورا فرا رسيد و بر شريعه آب وارد شدى ، مبادا آب بياشامى در حالى كه برادرت حسین علیه‌السلام تشنه است. 📜معالي السّبطين ج١ ص۴۵۴

- یا قمرالعشیره

▪️حضرت ام کلثوم سلام الله علیها از جمله علیا مخدراتی هستند که به اراده و دستور خدا به همراه حضرت زینب علیهاالسلام و دیگر مخدرات عازم کربلا شدند. ایشان همچون خواهر خود در طول سفربه کوفه وشام با خطبه ها و نوحه های خود احیای دین الهی کردند و اولین #شعائر_حسینیه را بنا نهادند. از جمله خطبه ایشان خطاب به مردم کوفه است که فرمودند: ياأهل الكوفة سوأة لكم مالكم خذلتم حسينا وقتلتموه وانتهبتم أمواله وورثتموه وسبيتم نساءه ونكبتموه فتبا لكم وسحقا ويلكم أتدرون أي دواة دهتكم و أي وزر علي ظهوركم حملتم و ای دماء سفكتموها و أي كريمة أصبتموها و أي صبية سلبتموها و أي أموال انتهبتموها قتلتم خير رجالات بعد النبي ونزعت الرحمة من قلوبكم ألا إن حزب الله هم الفائزون و حزب الشيطان هم الخاسرون ای اهل كوفه! بدا بحال شما! زشت باد روی شما كه حسين را تنها گذاشتيد و او را كشتيد و مال و ارث او را تاراج كرديد و زنان او را اسير و سختی و آزار رسانديد! پس هلاک باد شما را! می دانيد چه مصيبتها به شما رسيد و چه گناه بزرگی بر دوش گرفتيد و چه خونها ريختيد و چه زنان شريفه را داغدار كرديد؟ بهترين مردان پس از پيغمبر را كشتيد و مهربانی از دل شما بركنده شد، آگاه باشيد كه حزب خدا پيروز گردند و حزب شيطان زيان كنند. سپس حضرت با اشعار خود روضه خوانی کردند قتلتم أخي صبرا فويل لأمكم ستجزون نارا حرها يتوقد علامه مجلسی میفرمایند که علیا مخدره حضرت ام کلثوم سلام الله علیها در روز عاشورا از شدت مصیبت وغم بر سر و صورت لطمه میزدند و گریبان چاک دادند: "فلطمت علی وجهها و خدها و شقت جیبها و صاحَت وامحمداه واعلیاه واحسیناه" همچنین در هنگام بازگشت از مجلس یزید به طرف کربلا و مدینه، یزید ملعون با جسارتی برای خون بهای امام حسین علیه السلام جواهراتی در محامل گذاشته بود. حضرت ام کلثوم علیهاالسلام سر مبارک را به چوبه محمل کوبیدند و خون جاری شد و فرمودند تمام دنیابرابربایک موی حسین نیست و تمامی آن جواهرات را بیرون ریختند. سرانجام در بیست و نهم جمادی الثانی حضرت ام کلثوم علیهاالسلام بر اثر جراحات سفر و شدت داغ دق کرده و به شهادت رسیدند. بحارالانوار ج۴۲ ص۲۸۲📜 مقتل عین الدموع ص۲۱۵📜 مقتل لهوف ص۱۵۳📜

یا حضرت ام کلثوم سلام الله علیها

هذا أمير المؤمنين قد كر ♡