•{#قشاع🖤🤍}•• ‌#قلم_N #part_188 نیم نگاهی بهم اندااخت و گفت؛ _ازطرف سازمان بردنشون! نه برای اینکه برن خونه خودشون! برای زیارت! حدود چهارپنج روز مشهد میمونن! دورو بر حرم براشون خونه گرفتن ...! تا اینجا نمونن فقط... یکم آروم بشن!:) بغض داشت خفم میکرد! چقدر سیاه بخت بودم! اونقدر سیاه بخت که چشم چشمو نمیبینه! سیاه و تیره...! پراز بدبختی و حسرت! +باشه! آدرس خونشونو بده باید ببینمشون! لیوانی که پرازآب کرده بود رو محکم گذاشت رو کابینت و گفت؛ _برای چی آرام!!!! +رادین باید ببینمشون!!! باهاشون حرف دارم! _نمیشه! +چرا نشه؟ کلافه دستی پشت گردنش کشید و داد زد: _دلشون نمیخاد تورو ببینن! خیره شدم به چشمایی که دو دو میزد! خنده عصبی کردم و داد زدم: +وقتی نمیتونی بهانه بیاری دروغ نگو! _آرام بس کن! دارم جدی میگم! نمیخان ببینن تورو ! پس عذابشون نده! جیغ زدم و تکیه دادم به دیوار.. +داری دروغ میگی!!!!!!! بخدا دروغ میگی! هق... از روی دیوار سر خوردم و نشستم .. رادین خواست بیاد طرفم که بلند شدم.. +طرف من نمیای! رادین میگردم دنبالشون! پیداشون میکنم! توهم نمیتونی جلوی منو بگیری! اونقدر میگردم تا ببینمشون! باهاشون حرف بزنم! توهم نمیتونی جلوی منو بگیری!!! میفهمی یانه؟ ازخونه زدم بیرون و سمت ناکجاآباد قدم برداشتم... با فکری که به ذهنم اومد قدمامو آروم تر برداشتم... برگشتم خونه و درو با قلقی که داشت باز کردم... آروم در خونه رو باز کردم و با زانو وارد شدم.. سوییچ رادینو از روی اپن برداشتم و گفتم: +موفق باشی داداشی...! البته بدون ماشین! بای! تا خواست از اتاق بیاد بیرون سریع درو بستم و پله هارو دوتا یکی پریدم پایین. نشستم پشت رول و پامو گذاشتم رو گاز... گواهینامه مو زود گرفته بودم اما فقط تو سیستم ثبت بود! حقیقیشو نداشتم! فرمونو چرخوندم و یه راست راه خونه رو پیش گرفتم... دلم گرفته بود! آهنگی پلی کردم که از شانس خوب من سریع رسیدم خونه...