💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_89 بالاخره راهی مهمونی شدیم. شریف با همون تیپ و استایلی که من انتخاب کرده بودم داشت به مهمونی امشب میومد و این یه کم عجیب بود، عجیب بود که مطابق نظر من لباس هاش و پوشید و البته این باعث به خود بالیدن من شده بود، حتما انقدر با سلیقه بودم که نظر شریف مغرور و به خودم جلب کرده بودم حالا بماند که هرچقدر فکر کردم نفهمیدم کی با سلیقگیم و به شریف نشون دادم! سری به اطراف تکون دادم تا ذهنم خالی از این افکار شه و همزمان به مکان مهمونی رسیدیم. ماشین مقابل یه ویلای خفن متوقف شد، اطرافمون پر بود از ماشین هایی که شاید تو همه عمرم ندیده بودم یا اگه دیده بودم هم فقط چندتاش و تو گذر خیابون ها دیده بودم، همه چیز عجیب خفن بود که از ماشین پیاده شدیم، یه قدم عقب تر از شریف قدم برمیداشتم، راهنمایی شدیم به داخل و من مات اطراف مونده بودم، معلوم نبود مهمونی بود یا نمایشگاه ماشین که همچنان به اطرافم نگاه میکردم، عین ندیده ها و واقعا هم ندیده بودم! برخلاف من هیچ چیز واسه شریف تازگی نداشت که با قدم های تند وارد سالن بزرگی شد که مهمونی اونجا درحال برگزاری بود. آدم های اینجا همه مثل شریف اتوکشیده و باکلاس بودن، دخترهای زیادی هم توی این مهمونی بودن و از خدمتکارها که درحال پذیرایی بودن گرفته تا مهمونها همه خوشگل موشگل و پلنگ بودن که آب دهنم و با سر و صدا قورت دادم و کنار شریف نشستم، با چند نفری با تکون دادن سرش سلام و احوالپرسی کرد و من هم به دوست و آشناهاش لبخند ژکوند تحویل میدادم و البته همه حواسم پی میز خوشمزه مقابلم بود که از یه جایی به بعد بیخیال لبخد زدن شدم و به میوه ها که انواع و اقسامش روی میز موجود بود ناخنک زدم، هرچی دوست داشتم میخوردم اما باکلاس و آبرومند که شریف ایستاد و همین ایستادنش باعث شد تا موقتا دست از خوردن بردارم و بلند شم، مردی همسن و سال شریف شاید هم کمی سن دار تر به سمت ما اومد و صمیمانه با شریف خوش و بش کرد و این خوش و بش گویای آشناییت شریف و اون یارو که اسمش و نمیدونستم بود که لبخندی عمیق تر از قبل روی لبهام نشست و به طرف سلامی عرض کردم.

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_90 حرفهاش با شریف ادامه پیدا کرد، روی مبل یک نفره خالی کنار شریف نشست و همچنان درحال گپ زدن بودن و من گوش سپرده بودم به حرفهاشون که اگه به مباحث کاری کشیده شد تیز عمل کنم اما یک آن بااحساس دل درد شدید نه تنها تمرکزم و از دست دادم که مطمئن بودم اگه همین الان برای دستشویی رفتن اقدام نکنم گند بالا میارم، گند میزنم هم به خودم و هم به آبرو و اعتبار شریف و کلا مهمونی و میفرستم رو هوا، دل پیچه شدیدی گرفته بودم و باید اقدام سریعی میکردم که از روی مبل بلند شدم و روبه شریف گفتم: _من برمیگردم! قبل از اینکه چیزی بگه راه افتادم، هرچی خودم و سفت میکردم و راه میرفتم اوضاع بدتر میشد و تابلوتر میشدم که با رسیدن به اولین خدمتکار پرسیدم دستشویی کجاست و حالا که فهمیده بودم نزدیک ترین دستشویی طبقه بالاست به سرعت پله های مارپیچی که به طبقه بالا ختم میشد و طی کردم، انگار نه انگار که کفش پاشنه ده سانتی پام بود نیاز به دستشویی رفتن باعث شده بود حس کنم کتونیام پامه که با این سرعت از پله ها بالا رفتم و بالاخره رسیدم، این از قشنگ ترین رسیدن ها بود، من به دستشویی رسیدم و نجات پیدا کردم... وضعیتم بد خراب بود که فیکس نیم ساعتی تو دستشویی خوابیدم و حالا که کارم تموم شد تونستم نفس عمیقی بکشم! تو آینه روشویی نگاهی به خودم انداختم، از سر و روم عرق میریخت که با دستمال نم صورتم و گرفتم، آرایشم خیلی بهم نریخته بود که از دستشویی بیرون زدم، مهمونها همچنان باهم مشغول بودن البتع لیت طبقه خلوت تر از پایین بود که قدم برداشتم تا برم پایین و کنار شریف اما با شنیدن صدای زنونه نا آشنایی تو همون قدم ایستادم: _خانم! مطمئن نبودم طرف با منه که آروم سر چرخوندم اما انگاری با من بود که لبخندی زد و همین لبخند باعث جمع شدن چشم های ریزش شد و جلوتر اومد، حالا کاملا به سمتش چرخیده بودم که ادامه داد: _این اولین باریه که تو مهمونی ها کنار معین میبینمت، چطوره باهم یه گپ بزنیم؟ با تردید که نگاهش کردم به میزی که کنارمون بود اشاره کرد و تا من به خودم بجنبم دستم و گرفت و من و پشت سر خودش راه انداخت!

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_91 اون دختر که هنوز حتی اسمش و نمیدونستم من و دنبال خودش کشوند و حالا با آدمایی که نمیشناختم پای یک میز ایستاده بودم! تموم حواسم پی شریف بود و هی سر میچرخوندم بلکه به پایین دید پیدا کنم اما بی فایده بود، تو این شلوغی نمیتونستم شریف و پیدا کنم و حالا با دوباره شنیدن صدای اون دختره از فکر شریف بیرون اومدم: _عزیزم، یه چیزی بخور، با من راحت باش! نگاهم به سمتش چرخید، وقتی نمیشناختمش چطور میتونستم باهاش راحت باشم؟ با تاخیر جوابش و دادم: _خودتون و معرفی نمیکنید؟ چهارتا انگشتش و جلوی لبای ژل زدش گرفت و آروم خندید: _وای یادم رفت، من رویا هستم و فکر میکنم اسم شما جانا باشه! با تعجب سر تکون دادم: _شما من و میشناسید؟ لبخند تحویلم داد: _میدونم که منشی معین جانی! نمیدونم چرا اما از اینکه به شریف یه جان چسبونده بود همچین خوشم نیومد، حالا که فهمیده بودم شریف زن نداره و از بچه های شرکت هم شنیده بودم که خواهری نداره نمیدونستم این دختر چرا داره شریف و به اسم کوچیک وبا جان صدا میکنه اما خیلی بهش فکر نکردم، شریف فقط رئیس من بود که جواب دادم: _بله همینطوره شما از دوستانشون هستید؟ این بار اون بود که سر تکون میداد: _از دوستای قدیمیش، حالا بیشتر باهام آشنا میشیم! و یه جام از اون نوشیدنی ها که روی میز بود پر کرد و به سمتم گرفت:

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_92 _بخور عزیزم! رو میز شریف از این نوشیدنی ها ندیده بودم و جز میوه چیزی نخورده بودم که دستش و پس نزدم، ظرف نوشیدنی و از دستش گرفتم و یه نفس سرکشیدم، تا حالا آبمیوه به این بدمزگی نخورده بودم که قیافم گرفته شد، این پولدارا حتی مزه آبمیوه هاشون هم با ما فرق داشت که احساس بدمزگی تو دهنم هرلحظه بیشتر میشد و اون دختر یا همون رویا دوباره جام و پر کرد و به سمتم گرفت: _بازم بخور! بدمزه بود، تلخ بود، مزه زهرمار میداد اما اگه میگفتم خوشم نیومده اگه میگفتم تلخه بی کلاسی بود و من نمیدونم چرا اما نمیخواستم جلو این دختره خودم و ببازم که لبخندی بهش زدم و ظرف و از دستش گرفتم: _ممنونم و دوباره اون تلخ بی نهایت و سر کشیدم، دلم میخواست یه چیزی بخورم که بدمزگی دهنم بره که نگاهم و رو میز چرخوندم و بی تعارف شروع کردم به خوردن میوه ها، گیلاس و هلو و زردآلو، همه چیز روی میز بود که پشت سرهم از میوه ها خوردم و این نکبت خانم که قصد نداشت بیخیال من بشه دوباره اون جام کوفتی و پر کرد و همینطور که بقیه مشغول صحبت بودن خودش و به من نزدیک تر کرد: _به نظرم عالیه، باهم بخوریم؟ آب دهنم و با سر و صدا قورت دادم، انقدر بدمزه بود که کم کم داشتم سردرد میگرفتم بااین وجود ظرف و از دستش گرفتم این بار خودش هم میخواست کوفت کنه که جامش و پر کرد و در عین تعجبم به سمتم گرفت: _به سلامتی! منگ و درمونده نگاهش کردم، به سلامتی چی؟ به سلامتی کی؟ نگاهم تو چشماش چرخید، سر دردم داشت بیشتر میشد نکنه این زهرمار، واقعا زهرماری بود؟ حالم داشت عوض میشد و رو زمین بند نبودم، دختره همچنان داشت حرف میزد اما چیزی نمیفهمیدم، شاید انقدر شلوغ بود که چیزی نمیشنیدم، شایدهم دلم نمیخواست صداش و بشنوم! جام نوشیدنیش و آروم به جام من زد و یه نفس سر کشید، ظرف خالیش و با نفسی پر صدا روی میز گذاشت و این کارش به نظرم خیلی جذاب بود، منم باید همینکار و میکردم که آروم خندیدم و تا قطره آخر نوشیدم و دوباره به خوردن گیلاس افتادم، دونه دونه گیلاس تو دهنم میزاشتم و رویاهم مشغول بود، از هرچیزی که روی میز بود میخورد که گفت: _راستی تا کی تو شرکت شریف کار میکنی؟ آخه من شنیدم که منشی قبلیش در حال بهبودیه و به زودی برمیگرده شرکت! خنده آرومی کردم، سنگین پلک میزدم بااین وجود نگاهم و تو صورتش چرخوندم و گفتم: _تا همیشه، خانم روشن دیگه منشی شریف نیست، منشی شریف منم، خود خودم! یه گیلاس دیگه تو دهنم انداختم... چه حال نابی داشتم، اطرافم همه چیز خوب بود، داشت بهم خوش میگذشت، حسابی داشت خوش میگذشت...

سلام اسم من مهتابه ساکن کرج ٢٧ ساله،‌مربی پرورش اندام هستم. من و شوهرم عاشق دورهمی های فامیلی هستیم و تقریبا هر چند شب یه بار خونه یکی از فامیل ها میریم،‌در ضمن نگفتم شوهر کارمند بانکه و صبح ها تقریبا ساعت ٧ از خونه میره بیرون ساعت ٢ بعد از ظهر بر میگرده. یه شب دورهمی رفته بودیم خونه خالم اینا،‌پسرخالم اسمش ساسانه ٢٥ سال سنشه و مجرد،‌اونشب نگاه کردن ساسان به من با بقیه شب ها فرق داشت و یه جوری زیر چشمی نگام میکرد که واقعا معذب شدم و به شوهرم گفتم پاشو تا بریم خونه. خلاصه اونشب از خونه خاله اومدیم خونه خودمون و خوابیدیم،صبح شوهرم مثل هر روز رفت سر کار و ساعت ٢بعد از ظهر آیفون خونه زنگ خورد و بدون اینکه گوشیو بردارم بگم کیه در حیاط رو باز کردم که یه مرتبه دیدم پسر خالم ساسانه...😱🔥 🛑ادامه پست رو بیا بخون خدا به داد مهتاب برسه😭😭👇 http://eitaa.com/joinchat/1944649754C4486e88833

♨️ #به_هرکسی_اعتماد_نکنید❌❌ من خواستم تجربه ای تلخی رو که داشتم بگم دختری دارم الان یازده سالشه چندسال پیش که 7یا 8سالش بود تابستون بود هوای خوزستان گرم گرم سوپری داشتیم تو محله نزدیک خونمون بود در هوای گرم کوچه خلوت بود همه زیر کولر بودن ی روزدخترم برا خرید بستنی به سوپری رفت ما با خانواده سوپری خیلی راحت بودیم خصوصا با حاجی که خیلی مرد خوبی بود بهش اعتماد داشتم حاجی مردی میانسال بود دخترم تا آمد از دنیا بی خبر گفت ماما پیر مرده بهم گفت بعدا بیا با هم بازی کنیم بهش گفتم چه بازی گفت ماما من که وارد مغازه شدم...😱😱🔥 👇😔😭💔 https://eitaa.com/joinchat/3548053644C47376e14a6 اگه طاقت داری بیا ادامه شو بخون😭👆

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_93 #معین مشغول حرف زدن با آرش بودم ، حرفهایی در خصوص کار و شراکتی که قرار بود به زودی انجام بدیم وهمچنان خبری از خانم علیزاده نبود! کم کم داشت یک ساعت میگذشت اما هنوز برنگشته بود و من هرچی چشم میچرخوندم لابه لاب این جمعیت پیداش نمیکردم! بچه نبود که بخواد گم بشه یا بلایی سرش بیاد اما نمیدونم چرا نگرانش بودم و این اولین باری نبود که نگران اون دختر میشدم... مثل دفعه قبل این بار هم سر از کارام درنمیاوردم اما تموم حواسم پی پیدا کردنش بود و دیگه حتی متوجه حرفهای آرش هم نبودم که یهو با بلند شدن صدای جیغ زنونه ای سرم و بالا گرفتم، صدای جیغ از طبقه بالا بود که چشمام رو پله ها چرخید و طولی نکشید که صورت آشنایی دیدم، رویا رو دیدم! رویایی که بدو بدو داشت از پله ها پایین میومد و همینکه من و دید با صدای بلندی گفت: _اون دختره، منشیت... نفهمیدم چطور از جام بلند شدم، سر و صداهای مهمونها کمتر شد، گام های بلندم و به سمت رویا برداشتم و همزمان با اینکه روبه روش ایستادم گفتم: _منشیم چی؟ اون دختره چی؟ نفس نفس میزد اما بالاخره گفت: _حالش خوب نیست، الانم تو تراسه، میترسم براش اتفاقی بیفته! دیگه نموندم تا چیز بیشتری بگه و بین نگاه هاج و واج مونده بقیه از پله ها بالا رفتم، تا رسیدن به تراس دویدم،

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_94 نمیدونستم چه اتفاقی برای علیزاده افتاده اما دل تو دلم نبود و اینکه چند نفر جلوی در تراس ایستاده بودن هم حال ناخوشم و بدتر کرد، حتما چیز مهمی بود که دو سه قدم مونده به تراس ایستادم، بلند بلند نفس کشیدم و پرسیدم: _اینجا چه خبره؟ برید کنار! دخترها صف کشیده بودن جلوی در که حالا با شنیدن صدام راه باز شد و همزمان با دیدن علیزاده، صدای رویا رو پشت سرم شنیدم: _دیوونه شده، رفته اون بالا میگه میخوام پرواز کنم! قلبم بی امان تو سینه میکوبید، اصلا انگار داشت از جا کنده میشد، خانم علیزاده روی سنگ محافظ تراس ایستاده بود و کسی جرئت نزدیک شدن بهش و نداشت که یه لحظه چشمام و بستم و دوباره چشم باز کردم، نمیدونستم چرا داره همچین کاری میکنه، نمیدونستم چرا اون بالا ایستاده اما حالش اصلا خوب نبود، خیلی تعادل نداشت و تن صداش هم اصلا نرمال و همیشگی نبود: _همه آماده ان؟ میخوایم بپریم... قراره پرواز کنیم! دستم و جلوی دهنم گذاشتم، حالا دیگه میتونستم حدس بزنم چه اتفاقی افتاده، اون حتما یه چیزی خورده بود، یه چیز که عقلش و از کار انداخته بود، سر و صداها پشت سرم شروع شد، انگار همه منتظر بودن ببینن چه اتفاقی میفته، همه منتظر بودن اما من نمیتونستم دست روی دست بزارم، نمیتونستم همینجا بایستم و اون دختر به خودش صدمه بزنه که به سمت جمعیت پشت سرم برگشتم، انگشت اشارم و به نشونه سکوت مقابل بینیم گذاشتم و حتی به رویاهم اجازه حرف زدن ندادم، باید یه کاری میکردم که آروم و بی صدا به سمت جلو قدم برداشتم، پشت به من و روبه حیاط ایستاده بود و مثل دیوونه ها میخندید! قدم بعدی و نگران تر برداشتم، حالا دستهاش و باز کرده بود: _حالا وقتشه! و احمق میخواست بپره که به موقع رسیدم! مچ دست راستش و گرفتم و مانعش شدم... نزاشتم این اتفاق بیفته و خواستم بکشمش پایین اما فقط یه لحظه با چشمهای گرد شده نگاهم کرد و بعد افتاد رو تنم! سنگینیش رو شونه راستم بود که کمی جابه جاش کردم و برای کمک بهش محکم از لباس هاش گرفتم تا روی زمین نیفته و‌ صداش زدم: _خانم علیزاده شما خوبید؟ جوابی نشنیدم اما بوی الکلی که به مشامم میرسید گویای همه چیز بود که کمی رو برگردوندم و دوباره تکرار کردم : _خانم ع... هنوز حتی کامل صداش نزده بودم که سرش و از روی شونم برداشت و با چشم هایی که وضعیت خوبی نداشتن نگاهم کرد و لبخندی زد: _نزاشتی پرواز کنم شریف؟ و مشتی بهم کوبید: _تو همیشه گند میزنی ، همیشه با گند اخلاقیات گند میزنی به برنامه هام! و صداش بالاتر رفت: _تو بدترین رئیس دنیایی شریف!

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_95 چشمام از تعجب گرد شده بود و صدای خنده هایی که پشت سرم میشنیدم سوهان روح بود، باورم نمیشد داره اینطوری باهام حرف میزنه که دستم دور کمرش شل شد و عصبی گفتم: _چطور جرئت میکنی با من اینطوری حرف بزنی؟ با همون نگاه غیرطبیعی زل زد بهم و این زل زدن چند ثانیه بیشتر طول نکشید که اوق پر صدایی زد و در کمال ناباوری لباسم و به گند کشید! صدای نفس های عصبیم بلند شد، اون داشت چه غلطی میکرد؟ از شوک حرفهاش و این کثافت کاریش زبونم بند اومده بود و حتی تکون هم نمیخوردم، دستم رو لباساش مشت شده بود که دوباره سرش و بالا گرفت، حالم داشت از این وضع بهم میخورد که دستش و رو دهنش کشید و دوباره اوق زد، دوباره من و به گند کشید و باعث بلند شدن صدای هین بقیه شد! حالا پشیمون بودم از نجات دادنش، حالا دلم میخواست خودم خلاصش کنم، میخواستم خودم باعث پروازش شم، یه پرواز بی برگشت، یه سفر دائمی به آخرت اما با افتادن سرش رو شونم و بسته شدن چشمهاش فعلا از خیر کشتنش گذشتم و با اینکه دلم میخواست هیچکس و نبینم اما برگشتم به عقب، علیزاده رو سفت نگهداشتم و با همین وضع حال بهم زن از بین بقیه گذشتم و هرجفتمون و به سرویس بهداشتی رسوندم... اوضاع انقدر بد بود که کسی کمکم نکرد، خودم باید از پس این وضع بد برمیومدم که به هر سختی نشوندمش روی صندلی ای که توی سرویس بود و درحالی که داشتم از بوی بد کتم خفه میشدم کتم و از تنم بیرون آوردم، این کت دیگه هرگز قابل استفاده نبود که چپوندمش تو یه پلاستیک و آبی و به دست و صورتم زدم

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_96 علیزاده رو اون صندلی ولو بود و چشم هاش همچنان بسته که دندونام روهم چفت شد، باید باهمین دوتا دستام خفش میکردم اما نمیدونم چرا عصبانیتم چند ثانیه بیشتر دووم نیاورد و جاش و به نگرانی داد! انگار عقلم از کار افتاده بود که به جای نگرانی برای خودم و آبروم، نگران این دختر بودم، دختری که گند زده بود به خودم و به آبروم! سرم و بین دستام گرفتم، نمیتونستم به حال خودش رهاش کنم! چند مشت آب به صورتش پاشیدم و باورکردنی نبود اما صورتش و پاک کردم، کثیفی های لباسش هم همینطور و همزمان صدای رویارو از پشت در شنیدم: _معین همه چی خوبه؟ بدتر از این نمیشد و رویا داشت همچین سوالی میپرسید با این وجود واسه کم نیاوردن جلوی رویا هم که شده جواب دادم: _خوبه! و واسه بررسی حال خانم علیزاده جلوی پاهاش نشستم، رنگش حسابی پریده بود و بعید میدونستم این بدحالی بی رفتن به بیمارستان روبه بهبودی بره که با آقای رسولی هماهنگ کردم و چند دقیقه بیشتر طول نکشید که مهمونی رو به مقصد بیمارستان ترک کردیم...

💕💕💕💕💕💕 💕💕💕💕💕 💕💕💕💕 💕💕💕 💕💕 💕 #مجنون_تواَم🥰 #پارت_97 بعد از صحبت با پرشکی که خانم علیزاده رو معاینه کرد، رفتم تو اتاقی که علیزاده بستری شده بود. معده ش و شست و شو داده بودن ، این اتفاق بخاطر مصرف یه داروی روانگردان افتاده بود و حالا میدونستم چه بلایی سر علیزاده اومده، میدونستم کار رویاست، میدونستم اون از قصد یه چیزی به خورد علیزاده داده و دکتر هم تایید کرده بود، علاوه بر نوشیدنی الکلی اون داروی روانگردان حالش و انقدر بد کرده بود و امشب هم باید اینجا میموند. با دکتر صحبت کرده بودم که بابت این قضیه گزارشی رد نکنه اما خودم بهم ریخته بودم، دلم نمیخواست رویا بلایی سر علیزاده بیاره و اون این کار و کرده بود... با نیمخیز شدن علیزاده از فکر و خیال بیرون اومدم، حالت تهوع داشت که فورا کیسه تهوع رو جلوی دهنش گرفتم ، فقط حالت تهوع داشت و معدش کاملا شسته و پاک شده بود که بالا نیاورد و به سرفه افتاد، کیسه رو کنار گذاشتم و کنار تخت ایستادم: _خوبی؟ رنگ و روش همچنان پریده بود با این وجود دوباره سرش و رو بالشت گذاشت : _من کجام؟ جوابش و دادم: _حالت بد شد آوردمت بیمارستان با چشمهای خسته ش نگاهم کرد: _چرا؟ هنوز حالش اونقدری جا نیومده بود که بخوام از گندکاری هاش بگم، به همین خاطر بحث و به کلی عوض کردم: _چیزی نیست، فعلا باید استراحت کنی، فردا باهم حرف میزنیم...