#فقه #تقسیمات_فقه #عقد #ایقاع فعل مکلف از نظر شرط صحت بر دو گونه است: 1. مشروط به نیت است (در اصطلاح فقهاء، این فعل را #عبادت می نامند) 2. مشروط به نیت نیست (در اصطلاح فقهاء، این فعل را #معامله می نامند) معاملات نیز از نظر شرط صحت بر دو گونه اند: 1. صحت آنها مشروط به « #لفظ » نیست. (در اصطلاح فقهاء، این معامله را #حکم می نامند مانند دیه و حدود و ارث و ...) 2. صحت آن مشروط به « #لفظ » است. که خودش بر دو قسم است: الف) مشروط به وجود لفظ از دو طرف است. ( اصطلاحا #عقد نامیده می شود) ب) مشروط به وجود لفظ از یک طرف است. ( اصطلاحا #ایقاع نامیده می شود) ماهیت عقد و ایقاع: ماهیت حقیقی عقد و ایقاع عبارتست از #معانی_ذهنیه ای که #الفاظ به اعتبار شارع از آن کشف می کند. (الفاظ کاشف از عقد و ایقاع اند نه اینکه خودشان عقد یا ایقاع باشند) شاهد این مسأله آن است که وقوع برخی از عقود، به نحو #معاطات، صحیح است. ولی الفاظ از این جهت که کاشف از معانی مقصوده بوده و راه اختلاف را می بندند، معتبر شمرده شده و در برخی عقود نسبت به آنها سخت گیری می شود. #تعریف عقد و ایقاع #ماهیت_عقد_و_ایقاع https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB