💐🍃🌿🌸🍃🌼 🌿🌺🍂 🌿🍂 🌸 #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #ﻗﺴﻤﺖ۷ ﮐﻼ ﺗﻮ ﺷﻮﮎ ﺑﻮﺩﻡ . ﻋﻤﻮ :ﺯﻥ ﻋﻤﻮﺗﻮ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﯼ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺁﺭﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺁﺭﺍﯾﺸﮕﺎﻩ . ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺒﻮﺩﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﺟﺰ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﻪ ﺧﺮﺝ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺍﺯ ﺭﻭ ﺩﻭﺷﻢ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﻫﻤﺸﻢ ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺟﻮﺍﺏ ﭘﺲ ﺑﺪﻡ .… _ ﻭﻟﯽ ﻋﻤﻮ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﺑﻮﺩﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺫﻭﺍﺝ ﺑﺎﻫﻢ ﺭﻭ ﺣﺮﻑ ﺁﻗﺎﺟﻮﻥ ﻭ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺟﻮﻥ ﻭﺍﯾﺴﺎﺩﯾﺪ ﭼﻮﻥ ﻧﻤﯿﺬﺍﺷﺘﻦ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﯽ ﭘﺲ ﺣﺎﻻ؟ ﻋﻤﻮ : ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﺗﺎﻧﯿﺎ . ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﯿﮕﯽ ﺑﻮﺩﯾﺪ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﺒﻮﺩﯾﻢ ﺩﯾﮕﻪ . ﺣﺎﻻ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﻋﻮﺿﺶ ﮐﻨﻢ ﻫﻬﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﭼﺨﺒﺮﺍ؟ _ ﻣﮕﻪ ﻟﺒﺎﺳﻪ ﮐﻪ ﻋﻮﺿﺶ ﮐﻨﯽ ﻋﻤﻮ ﺑﺤﺚ ﯾﻪ ﻋﻤﺮ ﺯﻧﺪﮔﯿﻪ . ﻋﻤﻮ : ﺗﺎﻧﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﻋﻤﻮ . ﺍﺻﻼ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻣﻢ ﺍﺯ ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺧﻮﺷﻢ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﯾﻪ ﯾﻪ ﺳﺎﻟﯽ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺩﻭﺳﺘﯿﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎﻫﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﯿﻢ . ﺣﺎﻻ ﺍﻭﻣﺪﯼ ﺑﺎﻫﻢ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﯿﺸﯿﺪ . ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺯ ﻋﻤﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺪﻡ ﺍﻭﻣﺪ . ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺯﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻮﺩﻩ . _ ﺑﺎﺷﻪ ﻋﻤﻮ . ﻓﻌﻼ ﻣﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻌﺪﺍ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﻧﯿﻢ . ﻋﻤﻮ : ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎﯼ . ﺗﻮﻗﻊ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺍﺯﻡ ﺳﻮﺍﻝ ﮐﻨﻦ ﻭﻟﯽ ﺣﻮﺍﺳﻢ ﻧﺒﻮﺩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﻦ ﮐﻼ ﺑﺎ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﺸﮑﻞ ﺩﺍﺷﺘﻦ . ﺧﻮﺩﻡ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺳﯿﺮ ﺗﺎ ﭘﯿﺎﺯ ﺑﺮﺍﺷﻮﻥ ﮔﻔﺘﻢ . ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ : ﺑﺎﺑﺎ :ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﯼ ﺧﻮﻧﻪ ﻋﻤﻮﺕ؛ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ . ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩﻣﻢ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺑﺮﻡ ﺍﻭﻧﺠﺎ . ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻓﺘﻢ ﻣﺸﻬﺪ ﻭ ﺍﻭﻥ ﺣﺲ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺮﻓﺎﯼ ﻋﻤﻮ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﯾﻪ ﺷﮏ ﻭ ﺗﺮﺩﯾﺪﯼ ﺗﻮ ﺩﻟﻢ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻻﻧﻢ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﻋﻤﻮﻡ ﯾﻪ ﺁﺩﻡ ﻫـ ـﻮﺱ ﺑﺎﺯﻩ . ﻋﻤﻮ ﻭ ﺯﻥ ﻋﻤﻮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻦ ﻭ ﺁﻗﺎﺟﻮﻥ ﻭ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺟﻮﻥ ﻓﻬﻤﯿﺪﻥ ﺩﻭﺳﺘﻦ ﮐﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﺪﺍﺩﻥ ﺍﻣﺎ ﺑﻼﺧﺮﻩ ﺑﺎﻫﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻥ ﺣﺎﻻ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺷﺮﯾﮏ ﺯﻧﺪﮔﯿﺸﻮﻧﻮ ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩﻥ . #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🌸 🍃🍂 🌿🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

💐🌿🍃🌸🍂 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #ﻗﺴﻤﺖ۷۳ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ زینب ……… ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻢ ، ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﺩ . ﮐﻼﻓﻪ ﺩﺳﺘﯽ ﺗﻮ ﻣﻮﻫﺎﺵ ﻣﯿﮑﺸﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮﺩﻩ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺯ ﻣﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﻭﺭﮐﯽ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻭ ﻣﯿﮕﻪ ﻧﯿﺴﺘﻦ ، ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ . ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﺗﻮ ﮐﯿﻔﻢ ﻣﯿﺒﺮﻡ ﺗﺎ ﮐﻠﯿﺪ ﺭﻭ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ . ﺑﺎ ﻟﻤﺲ ﺟﺴﻢ ﻓﻠﺰﯼ ﺳﺮﺩ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻣﯿﻮﻓﺘﻢ ، ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﯾﺦ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺪﻧﻢ ﺑﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻟﺮﺯﯾﺪﻥ ﻣﯿﮑﻨﻪ . ﺩﺭ ﯾﮏ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺁﻧﯽ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﺩﺭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻟﺮﺯﺷﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﻣﯿﮕﻢ _ ﻣﯿﺸﻪ ..… ﻣﯿﺸﻪ .… ﺑﺎﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯿﻢ ؟ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﺍﻻﻥ ﺣﺎﻟﺘﻮﻥ ﺧﻮﺏ ﻧﯿﺴﺖ ، ﺑﺮﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ ﯾﮑﻢ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﯾﺪ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﻧﯿﻢ ، ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻣﻨﻢ ﮐﺎﺭﺗﻮﻥ ﺩﺍﺭﻡ . ﺑﺎ ﺟﺪﯾﺖ ﻣﯿﮕﻢ _ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻻﻥ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﺑﺎﺷﻪ ﺍﯼ ﺭﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ . ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﻭ ﺩﻭﺭ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﯿﺸﻪ . _ ﺑﺮﯾﺪ ﯾﻪ ﭘﺎﺭﮎ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻟﻄﻔﺎ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﭼﺸﻢ . ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ . ﻣﺴﯿﺮ ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﻮﺍﻡ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﻣﯿﮕﺬﺭﻩ . ﺑﻪ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﭘﺎﺭﮐﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﺳﯿﻢ ، ﭘﺎﺭﮎ ﻣﯿﮑﻨﻪ، ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻪ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺑﯿﺎﯾﺪ . ﻫﻨﻮﺯﻫﻢ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺮﺍﻡ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ، ﭘﺎﻫﺎﻡ ﺑﯽ ﺣﺲ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﺸﻢ ، ﺑﻪ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺳﺮ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻣﯿﮑﻨﻢ ، ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻠﻮ ﺗﻠﻮ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺭﻭ ﭘﺎﻫﺎﻡ ﺑﺎﯾﺴﺘﻢ . ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﻫﻢ ﺩﻧﺒﺎﻟﻢ ﻣﯿﺎﺩ ، ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﮐﺎﻣﻼ ﺗﻮ ﭼﻬﺮﺵ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ، ﺩﯾﮕﻪ ﺧﺒﺮﯼ ﺍﺯ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﮐﻪ ﻫﺮﻭﻗﺖ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺯﯾﻨﺖ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﭼﻬﺮﺵ ﺑﻮﺩ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺒﻮﺩ . ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﻣﯿﺸﯿﻨﻪ، ﻓﺎﺻﻠﻤﻮﻥ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻓﻌﻪ ﻫﺎﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﺑﯽ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﻠﺮﺯﯾﺪ ﻣﯿﮕﻢ _ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮﺭﯾﻢ . ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﺳﺮﻡ ﺁﻭﺍﺭ ﻣﯿﺸﻪ ، ﺻﺪﺍ ﻫﺎ ﮔﻨﮓ ﻣﯿﺸﻦ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﺎﺭ . ﺍﻣﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻌﯽ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﻡ ، ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﯼ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺭﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻧﺰﻧﻪ . ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮﺩﻡ ، ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ، ﯾﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺸﻢ ﺳﺮﺥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﺗﻮ ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯿﮕﻪ _ ﻣﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﻮﺧﯿﺎ ﻧﮑﻨﯿﺪ ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺪ ﺟﻨﺒﻢ ﺑﺎﻻ ﻧﯿﺴﺖ . _ ﻣﻦ ، ﻣﻦ ، ﺷﻮﺧﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﻣﯿﺸﻪ ﻭﺍﺿﺢ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯿﺪ ؟ ﯾﺎﺩ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺘﺶ ﺗﻮ ﺩﺭﺑﻨﺪ ﻣﯿﻮﻓﺘﻢ ، ﺑﻐﻀﻢ ﺑﯽ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯿﺸﮑﻨﻪ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺟﺎﺭﯼ ﻣﯿﺸﻦ ، ﺳﺮﯾﻊ ﺍﺷﮑﺎﻡ ﺭﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﻭ . ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﻣﯿﮕﻢ _ ﯾﻌﻨﯽ ..… ﻩ .. ﻡ … ﻩ ﭼﯽ ﺗﻢ … ﻭ … ﻣﻪ ..… ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﻡ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺯﺍﻧﻮ ﻣﯿﺰﻧﻪ ، ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﻡ ﭘﺎﯾﯿﻦ . ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻭ ﺯﯾﺮ ﭼﻮﻧﻢ ﻣﯿﺰﺍﺭﻩ ﻭ ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﻻ ﻣﯿﺎﺭﻩ . ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ، ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﯿﺎﺭﻡ . ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﻣﯿﮕﻪ _ ﻣﻨﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ . زینب ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﻫﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﯿﺪﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﯿﮕﻪ _ ﻣﻨﻮ .… ﻧﻨﮕﺎﻩ ﮐﻦ . ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻢ ، ﻟﺐ ﻫﺎﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﻫﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﯿﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﻐﻀﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﺸﮑﻨﻪ . ﭼﺸﻤﺎﺵ ﭘﺮ ﺍﺷﮏ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﻣﯿﮕﻪ _ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ ﺧﺎﻧﻮﻣﻢ ؟ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﺪﻭﻗﺘﻪ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺷﺪﯼ؟ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ زینب؟ ﭼﯿﺮﻭ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﯿﮑﻨﯽ ؟ ﺳﺮﺵ ﺭﻭ ﺭﻭﯼ ﺯﺍﻧﻮﻡ ﻣﯿﺰﺍﺭﻩ ﻭ ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎﺵ ﻣﯿﻠﺮﺯﻩ . ﻣﺮﺩ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻩ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ؟ ﻣﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﮔﺮﯾﺶ ﺷﺪﻡ؟ ﻫﺮﮐﺲ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﺪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻬﻤﻮﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮﺩ ، ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻣﻬﻢ ﻣﺮﺩﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻻﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯿﺪﺍﺩﻣﺶ ، ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ . _ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ . ﻣﯿﺸﻪ .… ﻣﯿﺸﻪ .… ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺮﯼ ﺧﻮﻧﻪ؟ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻪ ، ﺣﺘﯽ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ، ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﻣﻨﻢ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﻮﻓﺘﯿﻢ . ﻣﺴﯿﺮ ﭘﻨﺞ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﺳﭙﺮﯼ ﻣﯿﺸﻪ . ﻣﯿﺮﺳﯿﻢ ، ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﻩ ﺭﻭ ﻣﯿﮑﺸﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻢ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﯿﭻ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎﺩﻩ . _ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ . ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﺑﻌﺪﺍ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﻧﻢ . ﺩﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﻣﯿﺒﻨﺪﻡ ، ﮐﻠﯿﺪ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮐﯿﻔﻢ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﺭﻡ ، ﺩﺭ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﯿﺸﻢ ، ﺩﺭ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﻨﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﻮﻥ ﺟﺎ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯿﺸﯿﻨﻢ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﻐﺾ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺭﻭ ﻣﯿﺸﮑﻮﻧﻢ . ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﺍﻣﺎ ﺭﺍﻩ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ، ﺩﺍﺷﺘﻢ ﭼﻮﺏ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﯽ ﺟﺎﻡ ﺭﻭ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩﻡ . ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻧﮓ ﺁﯾﻔﻮﻥ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻢ ، ﺍﺷﮑﺎﻡ ﺭﻭ ﭘﺎﮎ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻢ ، ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﺶ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﻡ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻪ . ﻓﺎﻃﻤﻪ _ زینب.… ﭼﯽ ﺷﺪﻩ ؟ ……………_ ﻓﺎﻃﻤﻪ _ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﻕ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺧﺐ ﺑﮕﻮ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟؟؟؟ _ ﻫﯿﭽﯽ .… ﺩﻟﻢ .… ﮔﺮﻓﺘﻪ . ﻓﺎﻃﻤﻪ _ ﻭﺍﯼ زینب . ﻣﺮﺩﻡ . ﺍﺯ ﺑﻐﻠﺶ ﻣﯿﺎﻡ ﮐﻨﺎﺭ ، ﺍﺷﮑﺎﻡ ﺭﻭ ﭘﺎﮎ ﻣﯿﮑﻨﻢ ، ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﯽ ﺟﻮﻧﯽ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﻭ ﻣﯿﮕﻢ _ ﻣﻨﻢ ﺍﻻﻥ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﺗﻮ . ﻓﺎﻃﻤﻪ _ ﻧﻪ ﻣﻤﻨﻮﻥ . ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻡ ، ﮐﻼﺱ ﺩﺍﺭﻡ . ﺍﻭﻣﺪﻡ ﮐﺘﺎﺑﺖ ﺭﻭ ﺑﺪﻡ . _ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ . ﻗﺎﺑﻠﯿﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻓﺎﻃﻤﻪ _ ﻓﺪﺍﺕ ﺷﻢ ﻋﺰﯾﺰﻡ . ﻋﺼﺮ ﻣﯿﺎﯼ ﺑﺮﯾﻢ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﺻﺎﻟﺢ؟ _ ﻭﺍﯼ ﺍﺭﻩ . ﺍﺥ ﺟﻮﻥ . ﻓﺎﻃﻤﻪ _ ﺁﻗﺎﺗﻮﻥ ﻧﻤﯿﺎﻥ؟ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻐﺾ ﻣﯿﮑﻨﻢ ، ﻟﺒﻢ ﺭﻭ ﮔﺎﺯ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﻣﯿﮕﻢ _ ﺑﺮﻭ ﺑﭽﻪ ﭘﺮﻭ . ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺸﺎﺩﯼ ﻣﯿﺰﻧﻪ ، ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﻣﯿﺮﻩ . #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🌿🍃🌸🍂🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای

💐🌿🍃🌸🍂 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #ﻗﺴﻤﺖ۷۴ ﺑﺎ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﺑﺪﻱ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻴﺸﻢ ، ﻫﻮﺍ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ، ﮔﻮﺷﻴﻢ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﻋﺴﻠﻲ ﻛﻨﺎﺭ ﺗﺨﺖ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻴﻜﻨﻢ . ﺩﻭ ﺗﺎ ﭘﻴﺎﻡ . ﺁﺭﻣﺎﻥ _ ﺳﻼﻡ ﺟﻴﮕﺮ . ﭼﻲ ﺷﺪ؟ ﭼﻪ ﻛﺮﺩﻱ؟ ﻭﺍﺭﺩ ﻋﻤﻞ ﺑﺸﻢ ﻳﺎ ﺣﻞ ﺷﺪ؟ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ _ ﺳﻼﻡ . ﺧﻮﺑﻲ؟ ﺑﺎﺑﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻋﺬﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻡ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺭﻭﻱ ﻛﺮﺩﻡ . ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﻱ؟ ﻫﺮﻭﻗﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻲ ﺑﮕﻮ ﺑﺎﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻴﻢ . ﺩﻳﮕﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﮔﺮﻳﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ، ﻟﺐ ﻫﺎﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﻱ ﻫﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﻴﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﻐﻀﻢ ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﻧﻜﻨﻪ . ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻜﺚ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﺗﺎﻳﭗ ﻣﻴﻜﻨﻢ _ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻴﻜﻨﻢ ، ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﺁﻗﺎﻱ ﺣﺴﻴﻨﻲ ﻣﻦ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺨﻮﺭﻳﻢ ، ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﻱ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺪﺍﺭﻡ . ﻫﻤﻴﻦ . ﻫﻤﻪ ﭼﻲ ﺗﻤﻮﻣﻪ . ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺸﻴﺪ . ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﻳﻪ ﻓﻀﺎﻱ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﻭ ﭘﺮ ﻣﻴﻜﻨﻪ ، ﺳﺮﻳﻊ ﻭﺍﺭﺩ ﺻﻔﺤﻪ ﭘﻴﺎﻡ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻣﻴﺸﻢ ، ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻔﺮﺗﻢ ﺭﻭ ﺳﺮﺵ ﺧﺎﻟﻲ ﻛﻨﻢ . _ ﺍﺭﻩ ﻋﻮﺿﻲ ﺍﺭﻩ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ . ﭘﺴﺖ ﻓﻄﺮﺕ . ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ ، ﺯﻧﺪﮔﻴﻤﻮ ﺍﺯﻡ ﮔﺮﻓﺘﻲ ، ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ . ﺑﺮﻭ ﮔﻤﺸﻮ . ﺑﺮﻭ ﺑﻤﻴﺮ . ﮔﻮﺷﻲ ﺭﻭ ﭘﺮﺕ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻭ ﺻﺪﺍﻱ ﺷﻜﺴﺘﻦ ﭼﻴﺰﻱ ﺩﺭ ﺳﻜﻮﺕ ﺍﺗﺎﻕ ﻃﻨﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺻﺪﺍﻱ ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻦ . ﻣﻨﻲ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺑﻮﺩﻡ ، ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﻴﻢ . ﻭﻟﻲ ﻛﺶ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻓﻘﻂ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺫﻳﺖ ﺷﺪﻥ ﻫﺮﺩﻭﻣﻮﻥ ﻣﻴﺸﺪ . ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺍﻣﻴﺮﻋﻠﻲ ﻣﻴﺮﻡ ، ﺩﺭ ﻣﻴﺰﻧﻢ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﻢ . ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﻧﺪﻥ ﺑﻮﺩ . ﺍﻣﻴﺮﻋﻠﻲ _ ﺳﻼﻡ . _ ﻋﻠﻴﻚ . ﺍﻣﻴﺮ . ﻳﻪ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯﺕ . ﺍﻣﻴﺮﻋﻠﻲ _ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﺑﻲ ﺍﻋﺼﺎﺏ . _ ﻣﻦ ..… ﻣﻦ .… ﻣﻦ به ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻭ ﺁﻗﺎﻱ ﺣﺴﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺨﻮﺭﻳﻢ . ﻣﻴﺨﻮﺍﻡ ..… ﻣﻴﺨﻮﺍﻡ ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﮕﻲ . ﺍﻣﻴﺮﻋﻠﻲ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﻜﻨﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻳﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﺑﻠﻨﺪﻱ ﻣﻴﺨﻨﺪﻩ . _ ﻋﻪ . ﭼﺘﻪ؟ ﺳﺮﻳﻊ ﺟﺪﻱ ﻣﻴﺸﻪ ﻭ ﻣﻴﮕﻪ _ ﺷﻮﺧﻲ ﺟﺎﻟﺒﻲ ﻧﺒﻮﺩ . _ ﺍﻣﻴﺮ . ﻣﻦ ﻛﺎﻣﻼ ﺟﺪﻳﻢ . ﺍﻣﻴﺮﻋﻠﻲ _ ﻫﻴﭻ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻫﺴﺖ ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻲ؟ _ ﺍﺭﻩ ﺍﺭﻩ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ . ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻡ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﻨﻢ . ﺍﻣﻴﺮﻋﻠﻲ _ ﺯﻭﺭ؟ ﻛﻲ ﺯﻭﺭﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ؟ ﺍﺻﻼ ﺍﺻﻼ ﻳﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﭼﻲ ﺷﺪ؟ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﺑﺎﻫﻢ . _ ﻣﻴﺸﻪ ﺑﻴﺨﻴﺎﻝ ﺷﻲ؟ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻗﺎﻱ ﺣﺴﻴﻨﻲ ﮔﻔﺘﻢ، ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻗﻄﻌﻲ ﺭﻭ ﻫﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ . ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻑ ﯾﺎ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻠﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯿﺸﻢ ، ﺩﯾﮕﻪ ﺣﺘﯽ ﺍﺷﮑﯽ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻡ ﻧﻤﻮﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﺩ ﺑﯿﺎﺩ . . . . ﺍﻣﯿﺮﻋﻠﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﯿﮕﻪ ، ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﺮﯾﺰﻩ، ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺮﺩ ﻣﯿﺸﻪ ، ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻣﺪﺍﻡ ﺳﻮﻫﺎﻥ ﺭﻭﺣﻢ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﻣﯿﮕﺬﺭﻩ ، ﻣﻦ ﺫﺭﻩ ﺫﺭﻩ ﺫﻭﺏ ﻣﯿﺸﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻧﻢ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﺸﻪ . . . . . ﺑﻨﺪ ﻫﺎﯼ ﮐﺘﻮﻧﯿﻢ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﻨﺪﻡ ﻭ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺣﯿﺎﻁ ﻣﯿﺮﺳﻮﻧﻢ ، ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺑﯽ ﺍﻡ ﻭﻩ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺧﺮﺍﺑﻢ ﺧﺮﺍﺏ ﺗﺮ ﻣﻴﺸﻪ ، ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻴﺎﺑﻮﻥ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ . ﺩﻧﺒﺎﻟﻢ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﻮﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺪﺍﻡ ﺑﻮﻕ ﻣﻴﺰﻧﻪ . ﺍﻋﺼﺎﺑﻢ ﺧﻮﺭﺩ ﻣﻴﺸﻪ ، ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺑﺮﻣﻴﮕﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﻭ ﺑﺎﺻﺪﺍﻱ ﺑﻠﻨﺪﻱ ﺩﺍﺩ ﻣﻴﺰﻧﻢ ، ﻫﺎ؟ ﻫﺎ؟ ﭼﻴﻪ ؟ ﺯﻧﺪﮔﻴﻤﻮ ﺧﺮﺍﺏ ﻛﺮﺩﻱ ﺑﺲ ﻧﺒﻮﺩ ؟ ﺁﺭﻣﺎﻥ _ ﻋﻪ . ﭼﺘﻪ ؟ ﺭﻡ ﻛﺮﺩﻱ؟ _ ﺧﻔﻪ ﺷﻮ . ﮔﻤﺸﻮﻭﻭ ﺁﺭﻣﺎﻥ _ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﺑﮕﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻴﺮﻡ ﺗﺮﻛﻴﻪ ، ﻳﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﻮﭼﻴﻚ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭﻡ ، ﺑﺮﻣﻴﮕﺮﺩﻡ . ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻣﻴﺎﻡ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎﺭﻱ . ﺑﺎﻱ . ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﻴﺸﻪ ﻭ ﻣﻴﺮﻩ . ﺻﺪﺍﻱ ﺟﻴﻎ ﻻﺳﺘﻴﻚ ﻫﺎﻱ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺳﻮﻫﺎﻥ ﺭﻭﺣﻢ ﻣﻴﺸﻪ ﻭ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺳﺮﺟﺎﻡ ﻣﻲ ﺍﻳﺴﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻴﺸﻢ . ﻣﻦ ﺍﮔﻪ ﺑﻤﻴﺮﻡ ﻫﻢ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﻨﻢ . ﺑﻴﺨﻴﺎﻝ ﻛﻼﺱ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮﻣﻴﮕﺮﺩﻡ ، ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻴﺒﺮﻡ . ﻳﺎﺩ ﺻﻮﺕ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺧﻮﻧﺪﻥ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﺗﻮ ﺷﻠﻤﭽﻪ ﻣﻴﻮﻓﺘﻢ ، ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﻨﺒﻊ ﺁﺭﺍﻣﺸﺶ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻫﺴﺖ ، ﺗﺎﺣﺎﻻ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭﻟﻲ ﺍﮔﻪ ﻣﻴﺘﻮﻧﺴﺖ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻨﻢ ﺭﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﻛﻨﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻣﻴﺘﻮﻧﺴﺖ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻣﻦ ﺭﻭ ﻫﻢ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﻪ . ﻣﻔﺎﺗﻴﺢ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻛﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﻴﺪﺍﺭﻡ . ﺍﺯ ﻓﻬﺮﺳﺖ ، ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺭﻭ ﭘﻴﺬﺍ ﻣﻴﻜﻨﻢ . ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻋﺎﺷﻘﻲ _ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻭ ﻋﻠﻴﻚ ﻳﺎ ﺍﺑﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ …… . . . ﺳﺮ ﺍﺯ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺭﻡ ، ﺍﺷﻚ ﻫﺎﻡ ﻣﻬﺮ ﺭﻭ ﺧﻴﺲ ﻛﺮﺩﻥ ، ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻛﻪ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍﺀ ﺍﺭﺑﺎﺑﻢ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻣﺤﺾ ﺑﻮﺩ . ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﻮﺷﻴﻢ ﻣﻴﺮﻡ ، ﺭﻣﺰﺵ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﻜﻨﻢ . ﻳﻚ ﭘﻴﺎﻡ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺯ ﭘﺮﻧﻴﺎﻥ _ ﺳﻼﻡ زینب ﺟﻮﻥ . ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻣﺰﺍﺣﻤﺖ ﺷﺪﻡ . ﭼﺮﺍ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﻜﺎﺭﻭ ﻛﺮﺩﻱ؟ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺩﺍﺷﻢ ﺩﺍﺭﻩ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﻣﻴﺸﻪ، ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﻳﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﻧﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ خورﺍﻙ ﺩﺍﺭﻩ ﻧﻪ ﺑﺎﻛﺴﻲ ﺣﺮﻑ ﻣﻴﺰﻧﻪ . ﻓﻘﻂ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺩﻟﻴﻠﺖ ﭼﻴﺰﻱ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻧﺒﻮﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﻫﺴﺖ ، ﻓﻘﻂ ﻣﻴﺨﻮﺍﺩ ﺩﻟﻴﻠﺖ ﺭﻭ ﺑﺪﻭﻧﻪ . ﻇﺎﻫﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ، ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ، ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪ ﺑﻮﺩ . ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺸﻴﻨﻢ ﻭ ﻛﺎﺭﻱ ﻧﻜﻨﻢ ، ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﻲ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺑﺎﺷﻢ . ﺳﺮﻳﻊ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺸﻢ ، ﺳﺎﻋﺖ ۳ ﺑﻌﺪﺍﺯﻇﻬﺮ ﺑﻮﺩ . ﭘﺎﻭﺭﭼﻴﻦ ﭘﺎﻭﺭﭼﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺎﻡ . ﻇﺎﻫﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩﻥ . ﺳﻮﻳﻴﭻ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﺎﺑﺎ ﺭﻭ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺮﻡ ، ﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻣﻨﺰﻝ ﻋﺸﻖ . ﺗﻮﺭﺍﻩ ﻫﺮﭼﻲ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﺭﻭ ﻣﻴﮕﻴﺮﻡ، ﺻﺪﺍﻱ ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ ﻛﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺭﻭ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﻴﻜﻨﻪ ، ﺭﻭ ﻣﻐﺰﻡ ﺭﮊﻩ ﻣﻴﺮﻩ . ﺑﻼﺧﺮﻩ ﻣﻴﺮﺳﻢ ..…… #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🌿🍃🌸🍂🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

💐🌿🍃🌸🍂 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #ﻗﺴﻤﺖ۷۵ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﺭﻭ ﻣﻴﻜﺸﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻣﻴﺸﻢ ، ﭼﺎﺩﺭﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﻱ ﺳﺮﻡ ﻣﺮﺗﺐ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻗﺪﻣﻲ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺭﻡ ﺍﻣﺎ ﭘﺎﻫﺎﻡ ﺳﺴﺖ ﻣﻴﺸﻦ ” ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ ﻓﻘﻂ ﺟﺪﺍﻳﻲ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﺸﻪ ، ﺍﺻﻼ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﺵ ﺭﺍﻫﻢ ﺑﺪﻥ ﻳﺎ ﻧﻪ . ﻭﺍﻱ ﺧﺪﺍ . ﭼﺮﺍ ﺍﻭﻣﺪﻡ . ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﺮﻣﻴﮕﺮﺩﻡ ، ﺳﻮﺍﺭ ﻣﻴﺸﻢ ﻭ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻡ ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﻴﻦ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻭ ﻫﻤﻮﻥ ﻣﺮﺩﺍﻱ ﻧﺎﺏ ﺧﺪﺍﻳﻲ ﺭﻭ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻡ . . ﮔﻞ ﻫﺎﻱ ﻧﺮﮔﺲ ﺭﻭ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﻗﺪﻡ ﻣﻴﺰﻧﻢ ، ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﻛﻪ ﻳﻪ ﻭﻗﺖ ﭘﺎﻡ ﺭﻭﻱ ﻗﺒﺮﻱ ﻧﺮﻩ . ﻗﻄﻌﻪ ۴۰ . ﺳﺮﺩﺍﺭﺍﻥ ﺑﻲ ﭘﻼﻙ . ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩﻱ ﻛﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﻢ ﮔﻞ ﻫﺎﻱ ﻧﺮﮔﺲ ﺭﻭ ﺭﻭﻱ ﻗﺒﻮﺭ ﺷﻬﺪﺍﻱ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﻣﻴﺰﺍﺭﻡ ﻭﺩﺭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻗﻄﻌﻪ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﻓﺎﻧﻮﺳﻲ ﺳﺮ ﻗﺒﺮ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍ ﻣﻴﺸﻴﻨﻢ . ﺑﺎ ﻭﻟﻊ ﺑﻮ ﻣﻴﻜﺸﻢ ﺍﻳﻦ ﻋﻄﺮ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭ ، ﺍﻳﻦ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭ ، ﺍﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﻭ . ﭼﻪ ﺣﺲ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺑﻲ ﺩﺍﺷﺖ ﺭﻓﺎﻗﺖ ﺑﺎ ﺷﻬﺪﺍ . ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍﻱ ﻛﻮﭼﻴﻜﻲ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻛﻴﻔﻢ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﺭﻡ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺪﻥ . _ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻭ ﻋﻠﻴﻚ ﻳﺎ ﺍﺑﺎﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻭ ﻋﻠﻴﻚ ﻳﺎﺑﻦ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ . ﺑﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﻴﺮﺳﻢ ، ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﻱ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﻡ ﻣﻴﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺳﺠﺪﻩ ﻣﻴﺮﻡ ، ﻳﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﻃﻮﻻﻧﻲ ، ﺑﺎ ﺍﺷﻚ ، ﺁﻩ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ . ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺮﮔﺮﺩﻭﻧﺪﻥ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﮔﻴﻢ . ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﻜﻨﻢ . ﺑﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﻡ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻴﺸﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﻢ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻥ ﺑﭽﮕﻲ ﺗﺎ ﺍﻻﻥ . ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺮﺳﻢ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ . ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ، ﭼﻘﺪﺭ ﺯﻭﺩ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪ ﺷﺪﻡ . ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﻧﮕﻔﺘﻢ . ﺧﺪﺍﺍﺍﺍﺍﯾﺎﺍﺍﺍﺍ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ ﮔﻨﺎﻫﻪ ﻭﻟﯽ ﺧﺴﺘﻢ . ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﮑﺸﻢ …… ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﯼ ﻗﺒﺮ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﻡ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺯﺟﻪ ﻣﯿﺰﻧﻢ _ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﭼﺮﺍ ؟ ﭼﺮﺍ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺷﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺪﺍﯾﯽ؟ ﭼﺮﺍ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻨﻢ ﺭﻭ ﺍﺯﻡ ﮔﺮﻓﺘﯽ ؟ ﭼﺮﺍ؟ ﭼﺮﺍ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ؟………… . . . . ﻫﻮﺍ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺷﺪﻩ ، ﻗﺎﻧﻮﺳﺎﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺮ ﻗﺒﺮ ﺷﻬﺪﺍ ﻓﻀﺎ ﺭﻭ ﺧﺎﺹ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻓﻀﺎ ﻣﯿﺒﺨﺸﻦ . ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﺤﯿﻂ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺎﯾﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﮐﻤﯽ ﺗﺎﺭﯾﮑﻪ . ﺣﺘﻤﺎ ﺗﺎ ﺍﻻﻥ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﯾﻨﺎ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺷﺪﻥ ، ﻫﻨﻮﺯ ﺳﯿﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ، ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻢ ، ﺁﺭﻭﻡ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﻣﯿﺨﮑﻮﺑﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ _ زینب ﺳﺎﺩﺍﺗﻢ؟ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﻨﺪﻡ ، ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺗﻮﻫﻤﯽ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﻭﻟﯽ ﮐﺎﺵ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﻫﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺑﺸﻪ ، ﮐﺎﺵ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺻﺪﺍﺵ ﺭﻭ ﺑﺸﻨﻮﻡ ﺣﺘﯽ ﺗﻮ ﺧﯿﺎﻝ . ﺑﮕﻮ ﺑﮕﻮ . ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﺳﺮﺥ ﻭ ﭘﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭ ﻣﯿﺸﻢ ، ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﺑﻬﺶ ﺧﯿﺮﻩ ﻣﯿﺸﻢ . ﯾﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﺟﻠﻮﯼ ﭘﺎﻡ ﺯﺍﻧﻮ ﻣﯿﺰﻧﻪ ، ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺎﺩﺭﻡ ﺭﻭ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﻣﯿﺰﺍﺭﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﮕﻪ _ ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩﺕ ﻭ ﻣﻨﻮ ﺍﺫﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﺣﺎﻧﯿﻪ ﭼﺮﺍ؟ ﻓﻘﻂ ﺩﻟﯿﻠﺶ ﺭﻭ ﺑﮕﻮ ؟ ﭼﺮﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍ؟ “ ﭼﺮﺍ ﺻﺪﺍﺵ ﻣﯿﻠﺮﺯﻩ؟ ﭼﺮﺍ ﺻﺪﺍﺵ ﮔﺮﻓﺘﻪ؟ ﭼﺮﺍ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﺳﺮﺧﻪ؟ ﭼﺮﺍ ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎﺵ ﻣﯿﻠﺮﺯﻩ؟ ﭼﺮﺍ ﺩﺍﺭﻩ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ ؟ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻨﻪ؟ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺎﺭﺍﯼ ﻣﻨﻪ؟ ” ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺯﺍﻧﻮ ﻣﯿﺰﻧﻢ ، ﺳﺮﺵ ﺭﻭ ﺑﺎﻻ ﻣﯿﺎﺭﻩ ﻭ ﺯﻝ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺗﻮ ﭼﺸﻤﺎﻡ . ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﻟﺮﺯﻭﻥ ﻭ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺑﺮﺍﺵ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﻨﻢ ، ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎﯾﯿﻢ ﺑﺎ ﺁﺭﻣﺎﻥ ، ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺶ ، ﺍﺯ ﺑﺮﮔﺸﺘﺶ ، ﺍﺯ ﺗﻬﺪﯾﺪﺵ . ﻭ ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺪﺕ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻣﯿﺪﺍﺩ . ﺣﺮﻓﺎﻡ ﺗﻤﻮﻡ ﻣﯿﺸﻪ ، ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺑﺎﻻ ﻣﯿﺎﺭﻡ ﺗﺎ ﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻠﺶ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺳﺮﺥ ، ﭼﺸﻤﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻫﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﯿﺸﻢ ، ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﺩﻟﯿﻠﺶ ﻏﯿﺮﺗﻪ . ﻏﯿﺮﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮐﻢ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﺸﺪ . ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻬﺶ ﺧﯿﺮﻩ ﻣﯿﺸﻢ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﻭ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯿﮕﻪ _ ﺧﺐ؟ ﻫﻤﯿﻦ؟ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﻢ . ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯿﺪﻩ _ ﺭﻭﺯ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ ، ﻣﻦ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺘﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺍﯾﻨﺪﺕ ﺭﻭ ﺑﺴﺎﺯﻡ . ﻣﻬﻢ ﺣﺎﻟﻪ ﻧﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ . ﺩﺭﺳﺘﻪ ؟ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻢ ، ﭼﻘﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻮﺩ ، ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩ . _ ﯾﻊ .… ﯾﻌﻨﯽ ..… ﺗﻮ .… ﺗﻮ .… ﻫﻨﻮﺯﻡ .… ﺣﺎﺿﺮﯼ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﯽ ؟ ﺍﺯ ﺟﺎﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﺴﻤﺖ ﺧﺮﻭﺟﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﻣﯿﮕﻪ : ﺍﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ _ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻨﺎﻫﻪ ﻭﻟﯽ ﻣﺼﻠﺤﺘﯿﺶ ﻧﻪ . ﺩﺭﻭﻏﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﮐﻨﻪ ﻣﺼﻠﺤﺘﻪ . ﮐﻼﻓﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻭ ﺗﻮ ﻣﻮﻫﺎﺵ ﻣﯿﺒﺮﻩ ﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﺟﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻦ ﻧﺸﻨﻮﻡ ﻣﯿﮕﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻼﻩ ﺷﺮﻋﯽ ﺑﻌﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯿﺪﻩ ، ﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻟﺞ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺗﻮﺭﻭ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﻪ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺑﮕﯽ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺑﺸﯿﻢ . بعد به سمت من برمیگرده و با لبخند میگه:شما نمیایید؟ با تعجب بهش خیره میشم با بهت و بدون هیچ حرفی بلند میشم و به طرفش میرم. امیرحسین:ماشین آوردی؟ سرم رو تکون میدم . امیرحسین:خانوم افتخار میدن منم برسونن؟ دوباره سرم رو تکون میدم.تازه فرصت میکنم براندازش کنم چقدر لاغر شده بود دوباره بغض و بغض. نمیتونستم آنقدر مهربونی گذشت و بزرگی رو درک کنم .حقا که بنده خدا بود ..حقا که پیامبرش حضرت محمد مولاش امام علی و اربابش امام حسین بود. #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🌿🍃🌸🍂🌹بـا فروارد کردن داسـ