گفتگو با خانم معصومه آقا بیگی مادر شهید «مرتضی خانجانی» فرمانده گردان کمیل _ لشگر ۲۷ محمد رسول الله (ص) ۴۷ بار مجروح شد و ما نفهمیدیم آقا در خوابم فرمود: جلوی سرباز امام زمان را نگیرید چند روز پس از قبول قطعنامه ۵۹۸ و آتش‌بس جنگ ایران و عراق، در روز پنجم مرداد ماه ۱۳۶۷ منافقین به مرزهای غربی کشور حمله کرده و وارد خاک کشورمان شدند. سه شنبه ۷ شهریور ساعت ۱۰:۳۳ رزمندگان و دلاوران اسلام برای مقابله با متجاوزان در مناطق اسلام‌آباد و کرند غرب در کرمانشاه طی عملیات مرصاد به مقابله با دشمن متجاوز پرداخته و در نهایت با شکست منافقین، آنها را از مرزهای سرزمین مان بیرون راندند. همزمان با این عملیات دشمن بعثی از منطقه جنوب نیز دست به عملیات وسیعی زد که رزمندگان اسلام طی سلسله عملیاتی به نام غدیر به مقابله آنان برخواسته و دشمن را از خاک میهن اسلامی بیرون راندند. مرتضی خانجانی یکی از دلاوران لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص)، همان فرمانده با صلابت و رشیدی بود که بعد از ۴۷ بار مجروحیت سرانجام درعملیات غرورآفرین غدیر به شهادت رسید. آنچه در پی می‌آید حاصل همکلامی‌مان با معصومه آقا بیگی، متولد ۱۳۲۷، مادر شهید مرتضی خانجانی، فرمانده گردان کمیل لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) است. متولد شب‌قدر مرتضی در اولین روز از بهمن ۱۳۴۵ همزمان با ۲۱ ماه مبارک رمضان در کرمانشاه به دنیا آمد. آن زمان ۱۸ سال بیشتر نداشتم. مرتضی فرزند دوم خانواده بود. من مادر دو دختر و سه پسر هستم. مرتضی دوسال و نیم بیشتر نداشت که از بالای ساختمان سه طبقه به پایین پرتاب شد. همان جا از ضعف شدید از حال رفتم. به هوش که آمدم دیدم مرتضی دور حوض می‌دود، نمی‌دانم چه طور شد که یک قطره خون هم از دماغش نیامد، همه می‌گفتند: «نظر کرده است که بلایی به سرش نیامده». راست می‌گفتند، پسرم نظر کرده بود. خانواده ما یک خانواده متدین و مذهبی بود. مرتضی در چنین خانواده‌ای بزرگ شد. محیط خانه و فضایی که مرتضی در آن پرورش یافته بود، در زندگی او نقش بزرگی ایفا کرد و آینده خوبی را برایش رقم زد. پسرم با رغبت و شوق وصف ناپذیری در مراسم مذهبی و هیئت‌ها شرکت می‌کرد. همه کارها و پذیرایی و خدمات در عاشورا و تاسوعا و هیئت‌ها و بسیاری دیگر را خود بر عهده می‌گرفت. خیلی به اینگونه فعالیت‌ها علاقه داشت. حواسمان به خمس و زکات نان بچه‌ها هم بود....

سردار رشید سپاه اسلام شهید مرتضی خانجانی و حاج علی درویش فرماندهان گردان کمیل لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) دوران #دفاع_مقدس

💠 خاطره سردار حاج علی درویش از دوران جنگ خط پدافندی مهران و قلاویزان 🎤 روز اولی که وارد خط شدیم و گروهان ها به تدریج در خط مستقر شدند ، حوالی غروب بود که تصمیم گرفتم از خط بازدید کلی کنم ... از روی ارتفاعات مشرف به بدره و کوت ، مشغول دید زدن شیارهای منتهی به خطوط دفاعی بودم که ناگهان خمپاره ای در سنگر کناری مان که از بچه های دیده بانی توپخانه بود ، به زمین خورد و منفجر شد. در همین اثنا ، ترکشی به پای من اصابت کرد و ترکش داخل ساق پای من جا گرفت. به طوریکه امکان راه رفتن را از من سلب کرده بود ... با نظر شهید مرتضی خانجانی ، قرار شد برای پانسمان به عقبه بروم و موقع رفتن گفتم زود برمی گردم. خانجانی گفت نگران نباش ما هستیم. با آمبولانس در حالیکه یک مجروح بدحال هم داخل آن بود ، به طرف بهداری حرکت کردیم ... به بهداری که رسیدیم تصور من این بود که با یک شستشو و پانسمان کار تمام می شود و به خط برمی گردم. ولی بچه های بهداری گفتند باید به ایلام اعزام شوی تا ترکش را خارج کنند... علیرغم میل باطنی و نگرانی که بابت عدم حضورم در منطقه داشتم ، ولی با خود گفتم تا ایلام راهی نیست می روم و برمی گردم سوار نیسان آمبولانسی شدیم و به همراه تعداد مجروح دیگر از جمله همان مجروح بدحال راهی ایلام شدیم من جلو کنار راننده نشستم و ماشین حرکت کرد. بین راه راننده نیسان که از اهالی ایلام بود ، موج رادیو را چرخاند و روی یکی از امواج که صدای خواننده زنی بود نگه داشت و صدای رادیو را زیاد کرد... (اسم خواننده رو نمیدونم ) ولی خیلی جیغ می کشید😬😬 به راننده گفتم آقا رادیو رو خاموش کن نگاهی به من انداخت و صدای رادیو رو یه ذره کم کرد... گفتم خاموشش کن چپ چپ نگاه کرد و خودشو زد به اون راه که مثلا هیچی بهت نمیگم منم دست بردم رادیو رو خاموش کردم یارو یهو شاکی شد و داد زد : تو بچه مدرسه ای از پشت میز مردسه (مدرسه) پاشدی آمدی رادیوی منو خاموش می کنی؟ (با لهجه کردی بخونید) گفتم همینه که هست. حق نداری صدای این زنیکه رو گوش بدی یارو خیلی شاکی هیچی نگفت حوالی یک شب به ایلام رسیدیم به ایلام رسیدیم و مستقیم وارد بیمارستان شهر شدیم. ما را به اطاق معاینه بردند و دکتر اونجا اهل هند یا بنگلادش و خیلی عصبی و ناراحت بود... اول سراغ اون رزمنده بدحال رفت و در حالی که داشت او را معاینه می کرد ، در مقابل چشمان ما به شهادت رسید ... سراغ من آمد و بلافاصله یک تیغ برداشت و از سمت مخالف که ترکش وارد شده بود پایم را شکافت و ترکش را خارج کرد. چند بخیه زد و پانسمان کرد و دستور اعزام به نقاهتگاه داد.. من هم برگه را گرفتم و یکراست از بیمارستان زدم بیرون دیگه صبح شده بود. توی یک چادر کنار بیمارستان نماز رو خواندم و سوار مینی بوس های عبوری شدم و به طرف دهلران حرکت کردم نمی دونم کجا بود که مینی بوس راهش رو کج کرد چون نمی تونست وارد منطقه جنگی شود پیاده شدم و با خودروهای عبوری سپاه خودم را به خط رساندم ...

🔺اگر شهید نباشد خورشید طلوع نمی کند و زمستان سپری نمی شود ، اگر شهید نباشد چشمه های اشک می خشکد ، قلب ها سنگ می شود و دیگر نمی شکند و سرنوشت انسان به شب تاریک شقاوت و زمستان سرد قساوت انتها می گیرد و امید صبح و انتظار بهار در سراب یأس گم می شود... ا🇮🇷 سردار رشید سپاه اسلام شهید مرتضی خانجانی فرمانده گردان کمیل لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) شهادت : ۶۷/۵/۵ عملیات غدیر پاسگاه زید

#کلیپ | شهید مرتضی خانجانی فرمانده دلیر گردان کمیل

وصیتنامه شهید مرتضی خانجانی فرمانده گردان کمیل _ لشگر ۲۷ هم اکنون که این قلم سیاه را به دست گرفته و روی برگه سفید و بی‌آب و رنگ می‌نویسم شب چهارشنبه ۶۷/۴/۲۸ می‌باشد... غم و اندوه، هجر یاران، مظلومیت حزب‌الله و امام، سقوط افکار چندین و چند ساله بسیجیان، نشسته بر بال ملائک، آن عارفان الهی و سالکان طریقت و عشق، همه و همه درودهای بی‌درمان ساعت‌ها و لحظه‌های روزهای تلخ ترک جبهه است که در واقع باید گفت روزهای سخت بدرود گفتن ارزش‌های نهفته در جبهه و جنگ... احساس می‌کنم که هنوز هم وصل به توفیق شهادت ممکن است. در این لحظات با تمام وجود از خداوند طلب شهادت می‌نمایم؛ چراکه به خداوندی خدا اگر تاب و تحمل فراق را ندارم... محبوبا اگر مرا از این فیض عظیم محروم گردانی چگونه به عدالت شک نکنم. خدایا گفته‌هایم نزدیک به کفر گشته اما تو میدانی و خود می‌دانم که جز‌ تو را طلب نمی‌کنم. دوستان و رفقا‌ی عزیزان همسنگر که این وصیتنامه را قرائت می‌نمایید شما را توصیه می‌نمایم به حمایت و پیروی از پیر جماران، او را دریابید نگذارید تاریخ تکرار شود. . . اما شما ‌ای عزیزان هوشیار باشید و صحنه‌های سوختن به دور شمع ولایت را تکرار کنید و بدانید اگر برای خدا جنگیده‌اید هم اکنون نیز باید برای خدا تحمل کنید و پیرو پیر جماران شوید و بدانید که اگر به آن نتیجه مطلوب در جنگ نرسیم نباید از حفظ انقلاب غافل باشیم. . . پدر و مادر عزیزم، همسرم، خواهر و برادرانم و فرزندم هوشیار باشید شیطان وسوسه‌ها دارد. دشمنان و منافقان و راحت‌طلبان زخم زبان‌ها می‌زنند. تحمل کنید همچون زینب(س‌) علی(ع) و فاطمه(س) و حسن(ع) و زین‌العابدین(ع) و سالار شهیدان کربلا(ع). در آخر از تمام کسانی که از بنده رنجشی داشته‌اند طلب عفو می‌نمایم و از کلیه کسانی که ادعای دوستی با من را دارند تقاضامندم خانواده شهدا را فراموش نکنید. والسلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته مرتضی خانجانی پادگان دو کوهه اندیمشک ساعت ۹/۳۰ شب ۶۷/۴/۲۸

دوران #دفاع_مقدس 📷 از چپ: شهید مرتضی خانجانی فرمانده گردان کمیل حاج رضا کریمی معاون گردان

📷 از چپ: شهید مرتضی خانجانی سمت راست: حاج احمد بویانی در کنار سردار حاج محمد کوثری ، فرمانده لشگر 27 دوران جنگ تحمیلی

🎞 کلیپ | اعلام مراسم هیات رزمندگان گردان کمیل (مرداد ۹۸)

📷 از چپ: ۱.شهید محسن حاج قربان ۲.شهید حمید سربی ۳.جانباز سرفراز حاج احمد بویانی ۴.حاج محمد رضا طاهری گردان حمزه ۱۳۶۴ قبل از عملیات والفجر ۸ لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص)

حاج احمد بویانی از فرماندهان گردان کمیل