داغ از دست دادن عزیز مثل اکلیل می‌مونه اگه یک ذره اکلیل تو هوا پخش بشه هر چقدر هم که تلاش بکنی تا همش جمع بشه، هیچ‌وقت تمیز نمیشه و همیشه یک گوشه‌ای، روی لباسی، زیر فرشی، روی قفسه‌ای وقتی مشغول به کاری و معمولی‌ترین کارای هر روزت رو داری انجام میدی یه دفعه یه دونه اکلیل می‌بینی و داغ دلت تازه میشه #مادرم #پنجشنبه #دلتنگی #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #اللهم_بارک_لمولانا_صاحب_الزمان 💠@Delneveshteeee ‌‌

‌ «صلی‌الله علیک یا اباعبدالله الحسین» این دنیا شب جمعه‌های کربلای زیادی به ما بدهکاره #کربلا #دلتنگی #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #اللهم_بارک_لمولانا_صاحب_الزمان 💠@Delneveshteeee ‌‌

‌ دو اباعبدالله از آنجایی که در دوران امام صادق (علیه‌السلام) شرایط برای ترویج و تثبیت مذهب تشیع فراهم بود. این امام بزرگوار برای اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) مجالس عزاداری بسیاری برگزار می‌کردند و به دیگران نیز توصیه می‌کردند که مجالس روضه راه بیندازند و در مصیبت سیدالشهدا (علیه‌السلام) گریه کنند. در بعضی از روایت‌ها آمده است که حضرت (علیه‌السلام) از شعرا درخواست می‌کردند که در عزای حضرت اباعبدالله (علیه‌السلام) شعر بسرایند و امام (علیه‌السلام) پس از شنیدن آن اشعار به شدت گریه می‌کردند.(۱) با توجه به این روایات و بر اساس شواهد تاریخی، می‌توان امام صادق (علیه‌السلام) را بانی روضه‌های امام حسین (علیه‌السلام) دانست. امامی که هم‌کُنیه‌ی جد غریبشان بودند. اباعبداللهی که قیام کرد و بساط الحاد و انحراف را از دین اسلام برچید و اباعبداللهی از نسل او سال‌ها بعد رئیس مذهب تشیع شد و با برپایی مجالس روضه در عزای او گریست و با همین گریه‌ها و روضه‌ها اجازه نداد یاد و خاطره‌ی قیام جد شهیدش از تارک تاریخ زدوده شود. در تاریخ درخشان تشیع دو اباعبداللهی وجود دارد که یکی دین را از انحراف نجات داد و دیگری آن دین را توسعه داده و تثبیت کرد. امام صادق (علیه‌السلام) اگرچه به لحاظ حاکمیتی در فضای آزادتری نسبت به جد غریبش قرار داشت اما در مظلومیت و غربت نیز کم از اجداد شهیدش نداشت. امام (علیه‌السلام) در اواخر عمر شریف‌شان به شدت لاغر و ضعيف شده بودند و سراسر زندگی‌شان به دشواری، سختی و رنج گذشته بود. بنا بر روایات مشهور در روزهای منتهی به شهادتِ بانیِ مجالسِ عزا، برخی از روضه‌های مشهور مجسم شد. دستان ایشان را مانند جدشان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) بستند. درب خانه‌‌ی او را به آتش کشیدند. مانند امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) مسموم شده و شهید شدند و اگر امروزه صحن و سرای اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) پابرجاست و زائرانِ عاشق، به سوی او پر می‌گشایند، از برکت کار رسانه‌ایِ قویِ اباعبدالله ثانی امام صادق (علیه‌السلام) است، که خود صحن و سرا و حرمی ندارد.(۲) به امید روزی که پرچم یالثارات‌الحسین (علیه‌السلام) را بر فراز گنبد منورش برافشانیم.  ۱. ابن قولویه، کامل الزیارات، ج۱، ص۱۱۲. ۲. طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۳۲. ✍🏻 زهرا کبیری پور #امام_صادق_علیه‌السلام #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #اللهم_بارک_لمولانا_صاحب_الزمان 💠@Delneveshteeee ‌‌

‌ به ابن هشام فرمودند... #امام_صادق_علیه‌السلام #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #اللهم_بارک_لمولانا_صاحب_الزمان 💠@Delneveshteeee ‌‌

ما غلامیم غلام دو اباعبدالله دل ما خورده به نام دو اباعبدالله شیعه را داد نجات از همه طوفان ها کشتی لطف مدام دو اباعبدالله تا قیامت به خدا هر که مسلمان بشود هست مدیون قیام دو اباعبدالله از همه شادی و غم های جهان آزاد است دل افتاده به دام دو اباعبدالله هر شب و روز فقط فکر هدایت بودند خرج دین گشت تمام دو اباعبدالله آسمانی شده بی چون و چرا هر کس که پر گرفت از سر بام دو اباعبدالله دم به دم ، دم بزن از مهدی موعود فقط شیعه این است پیام دو اباعبدالله چه در آن کوچه ، چه گودال نشد ای دشمن ذره ای کم ز مقام دو اباعبدالله هر چه دیدند نکردند گلایه اصلا ای به قربان مرام دو اباعبدالله کاش محشر نشود قسمت منصور و یزید سفره رحمت عام دو اباعبدالله 🔸شاعر: #محمد_حسین_رحیمیان #امام_صادق_علیه‌السلام #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #اللهم_بارک_لمولانا_صاحب_الزمان 💠@Delneveshteeee ‌‌

افسانه‌ی دوتار در صفحه‌ی یکی از دانشجویان دانشگاه مرمره‌ی استانبول، افسانه‌ی جالبی خواندم، از آنجایی که شاید برای شما هم جالب به نظر بیاید، در اینجا برایتان می‌نویسم. در میان ترکان افسانه‌ها جایگاه ویژه‌ای داشته و در شب‌های بلند زمستان نُقل محافل آن‌ها بوده است. یکی از افسانه‌هایی که سینه به سینه در میان ترکان قزاقی نَقل می‌شود، درباره‌ی جوجی* فرزند ارشد چنگیزخان مغول است. بر اساس این افسانه وقتی جوجی در حال شکار بود بر اثر سانحه‌ای از اسب افتاده و می‌میرد و از آنجایی که چنگیزخان برای فرد ناقلِ خبرهایِ ناگوار جزای سنگینی در نظر گرفته بود، کسی جرأت نداشت که خبر مرگ جوجی را به او بدهد. مؤلف تاریخ اولوس اربعه معتقد بوده، این خبر را به چنگیزخان ندهیم و امیر محبوب چنگیزخان الغ جرجی موافق رساندن این خبر بوده است؛ اما در افسانه‌های قزاقی در این‌باره چیزهای دیگری نقل شده است. قزاق‌ها معتقد هستند این خبر را به یک بخش سپاه قزاق به نام (آشیق/عاشیق) واگذار کردند و یکی از آن‌ها به جای اینکه خبر مرگ جوجی را بدهد، توسط تارش صحنه‌ی شکار جوجی و سپس داستان مرگ او را در قالب یک موزیکِ بدون کلام برای چنگیزخان می‌نوازد. چنگیزخان وقتی قضیه را می‌فهمد، یک شعر ترکی می‌خواند و بعد هم برای رعایت قانونی که گذاشته بود، اقدام به مجازات آشیق می‌کند؛ اما آشیق در پاسخ او می‌گوید من که خبر بد را به تو ندادم این تار من بود که این خبر را به تو داد. چنگیزخان نیز برای مجازات تار از چهار سیم او دو سیم را کَند و باعث شد تار ملی قزاق‌ها به نام دوتار یا دومبارا به وجود بیاید. قزاق‌ها معتقد هستند آن آهنگی که آشیق اجرا کرده بود، «آخساق قولان» بوده است و اکنون جزءِ یکی از آهنگ‌های معروف و دشوار ترکان قزاق است. ترکان قزاق فقط در این افسانه‌ از آهنگ بی‌کلام استفاده نکرده‌اند، بلکه در افسانه‌های بسیاری با ساز بی‌کلام صحنه‌ای را مجسم می‌کنند و این مقامی در موسیقی قزاقستانی است که با ساز بی‌کلام سخن می‌گویند و حتى با یکدیگر مشاعره و جدل نیز می‌کنند که در تاریخ به عنوان جَر کردن آمده است. *جوجی‌ یا جوچی‌، بزرگ‌ترین‌ پسر چنگیزخان‌ و جد خانان‌ اردوی‌ زرین‌، قِرْیم‌ (کریمه‌)، تِیومَن‌، بخارا و خیوه‌ است. نام‌ او را به‌ صورت‌های‌ چوچی‌ و توشی‌ (جوینی‌، ج‌ 1، ص‌ 57، 221)، دوشی‌ (نسوی‌، ص‌ 16، پانویس‌) و جوچی‌ (تاریخ‌ سری‌ مغولان‌، ص‌ 13) نیز نوشته‌اند. ✍🏻 زهرا کبیری پور 💠@Delneveshteeee ‌

‌‌ ‌مُردنـــــ همه‌ی ما حتما به مرگ فکر کرده‌ایم. چشم‌هایمان را برای یک بار هم که شده بسته‌ایم و مردن‌مان را تصور کرده‌ایم. اینکه مرگ‌مان در کجا و در چه حالتی قرار است اتفاق بیافتد یا ما دوست داریم که در چه حالتی اتفاق بیافتد. من خیلی دعا کردن را بلد نبودم تا وقتی که سال‌ها پیش با استاد انصاریان آشنا شدم و دعا کردن را یاد گرفتم. و یکی از دعاهای زیبایی که از ایشان آموختم این دعا بود که «خدایا مرگ ما را در حال گریه بر اباعبدالله قرار بده» به نظرم این شکلی مردن باید آرزوی خیلی‌ها باشد. تصورش را بکنید یک نفر دارد روضه می‌خواند و شما درحالی که برای غمِ عزیزِ ارباب اشک می‌ریزید، حضرت عزرائیل بیاید و بگوید بلند شو باید برویم. یا همان‌طور که در خانه نشسته‌اید یک دفعه دلتان هوای کربلا کند و به یاد اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) محزون شده و اشک بریزید و در همان حال کارتان با این دنیا تمام شود. می‌دانید این مردنـــ چه مزیتی دارد اینکه شما با همان اشک‌های ارزشمندی که روی گونه‌هایتان غلطیده است در محضر خداوند حاضر می‌شوید، سرتان را بالا می‌گیرید و می‌گویید: ببین خدا جانم چشمانم در غمِ حسینت باریده، این اشک‌های خشک شده روی صورتم مدرکشــــ..... بعد از عبور از تجربه‌ای که از رفتن کسب کردم، تنها حسرتم این شد که چرا در حال گریه بر اربابم نبودمـــ... ✍🏻 زهرا کبیری پور #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #اللهم_بارک_لمولانا_صاحب_الزمان 💠@Delneveshteeee ‌‌