جوانی هنرمند و فرزانه بود در وعظ چالاک و مردانه بود نکونام و صاحبدل و حق پرست خط عارضش خوشتر از خط دست قوی در بلاغات و در نحو چست ولی حرف ابجد نگفتی درست یکی را بگفتم ز صاحبدلان که دندان پیشین ندارد فلان برآمد ز سودای من سرخ روی کز این جنس بیهوده دیگر مگوی تو در وی همان عیب دیدی که هست ز چندان هنر چشم عقلت ببست یقین بشنو از من که روز یقین نبینند بد، مردم نیک بین 🔷اندر احوالات برخی #ناقدین در اولین کنگره بین المللی #بانوان تاثیرگذار یاد این شعر افتادم و خاطرات دهه 60 🔰بوستان حکیمانه #سعدی باب هفتم @drme1441