🥀 شما نمی‌توانید مثل علی (ع) افطار کنید! 📜 إبن‌أبی‌الحدید می‌نویسد: علی (ع) روزه می‌داشت و افطارش را به مستمندان می‌داد که آیه «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ ...» درباره او نازل شد. مفسران گفته‌اند که یک روز، علی (ع) تنها چهار درهم داشت که یکی از آن‌ها را در شب و یکی از آن‌ها را در روز و درهم سوم را به پنهانی و چهارم را آشکار صدقه می‌داد که آیه «الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ سِرًّا وَ عَلَانِيَةً ...» در این‌باره فرود آمد. 🌴 گفته‌اند که او با دست خود، نخل‌های گروهی از یهودیان مدینه را آبیاری می‌نمود، تا جایی که دستش پینه بست و مزد آن را در راه خدا صدقه می‌داد، درحالی که خود [از شدت گرسنگی] سنگ به شکم می‌بست. شعبی درباره او گفته است: او سخاوتمندترین مردم بود و بر آن خُلقی بود که خداوند آن را دوست دارد؛ [یعنی] سخاوت و بخشندگی. هرگز به درخواست‌کننده‌ای «نه» نگفت. 💠 روزی محفن بن ابی محفن بر معاویه وارد شد، معاویه به وی گفت از کجا می‌آیی؟ او به منظور خوش آمد معاویه گفت: از نزد بخیل‌ترین مردم یعنی علی (ع) می‌آیم. معاویه گفت: وای بر تو چگونه این را درباره کسی می‌گوئی که اگر انباری انباشته به زر و انباری از کاه داشته باشد، انبار زرش را پیش از انبار کاهش به مصرف مستمندان رساند!؟ 📙 شرح نهج‌البلاغة، ج ۱، ص ۲۲-۲۱ @Ebar_ir | عِبَر

🔆 ثمرات روزه 🔰 پیامبر (ص) در سفر معراج با خدای تبارک و تعالی صحبت کردند. یکی از فرازهایش این است؛ خداوند فرمود: [هل تعلم يا أحمد ما ميراث الصوم؟] ای احمد! آیا می‌دانی نتیجه روزه چیست؟ [ميراث الصوم قلة الأكل و قلة الكلام!] میراث و ثمره روزه، کمتر #خوردن و کمتر #حرف_زدن است. اگر آدم گرسنه باشد خیلی حال حرف زدن ندارد، البته اگر جوان باشد، دارد. [ثم قال و ما میراث الصمت؟] آقا شما فرمودید کمتر حرف زدن، این کمتر حرف زدن نتیجه دارد؟ فرمود: [انها تورث الحکمة]؛ #حکمت به بار می‌آورد. اگر آدم کم حرف زد و در نتیجه‌اش حکمت به بار آمد، خودش می‌فهمد که کم حرف زدن چقدر خوب است... [۱] ➕ روایت به همین مرتبه ختم نمی‌شود؛ در ادامه می‌فرماید: «حکمت [ناشی از روزه]، #معرفت را به بار می‌نشاند، و معرفت، #یقین را در دل جای می‌دهد. و چون بنده‌ای به یقین دست یابد، دیگر برای او فرقی نمی‌کند که در #سختی صبح کند یا در #آسایش.» [۲] 📘 [۱] اخلاقیات (اثر استاد جاودان)، ص ۱۶۲ 📘 [۲] إرشاد القلوب، ج ۱، ص ۱۹۹ @Ebar_ir | عِبَر

🟤 این روزها که تب گفت‌وگو پیرامون سریالی درباره‌ی معاویه بالا گرفته، یادآوری این فراز تاریخی خالی از لطف نیست: 🍁 روزگاری بر شیعیان گذشت که لعن و نفرین ستمگری چون #معاویه در میان شیعیان، جرمی نابخشودنی شمرده می‌شد. ایامی که حق، در پس پرده‌ی #تقیه نهان بود و زبان‌ها از بیمِ طوفانِ بیداد، در کام می‌لرزیدند. مردانِ صبوری که در هیاهوی #استبداد، لب فروبستند، نه از بیمِ جان، که برای بقای حقیقتی که #باید_می‌ماند و به آیندگان محوّل می‌شد. آنان، ریشه‌های نور را در ظلمت زمانه پاس داشتند، تا مبادا تندباد جور، نهالِ نازک اما استوارِ ایمان را از خاک برکند. 📜 شیخ طوسی، در روایتی شدّت عمل به تقیه در زمانه غیبت صغری را چنین تبیین می‌کند: وی از «ابوالحسن بن کبریای نوبختی» نقل می‌کند که به «شيخ ابوالقاسم ابن روح» رضي‌الله‌عنه [نائب سوم حضرت حجت (عج)] خبر دادند که نگهبان درب اوّل [دربی که مشرف به محل عبور و مرور مردم بوده]، معاویه را لعن و شتم نموده است. از این رو دستور داد او را از کار برکنار کرده و معزول از خدمت نمود و او با وجود اصرار فراوان در مدتی طولانی موفق به بازگشت بر سر کار خود نشد! و نهایتاً به خدمت بعضی از اهل [خاندان] درآمد. [۱] 🌿 ... و امروز، این #شجره‌_طیبه، سر به فلک کشیده و سایه‌ی خود را بر گستره‌ی تاریخ افکنده است؛ نه با شمشیر که با صبر، نه با فریاد که با مهر مکتوم در دل‌های استوار. پس ما را سزد که این میراثِ تابناک را پاس بداریم و یادِ آن سینه‌های شرحه‌شرحه را که در #سکوت، شیعه را از #تندباد_فنا مصون داشتند، زنده نگه داریم؛ رحمة‌الله‌علیهم‌اجمعین 📔 [۱] الغيبة (للطوسی)، ج ۱، ص ۳۸۵ @Ebar_ir | عِبَر

♨️ معاويه نمادِ دنيامداری 🔹قحذمی می‌گوید: معاویه در دوران حکومتش وارد مدینه شد و خطاب به مردم این شهر صریحا چنین اعلان داشت‌: «أیها الناس! ... فمالتْ [الدنيا] بي و مِلْتُ بها، و أنا ألينُها فهي اُمّي و أنا ابنها؛ ای مردم! ... دنیا مرا به سوی خود کشید و من نیز به سوی آن متمایل شدم. من از دنیا شیر می‌خورم، که او مادر من است و من فرزند اویم! سپس از منبر پایین آمد.» [۱] 🔹هم‌چنین بنا به نقل ابن کثیر، معاویه خطاب به مردم مدينه گفت: «فَإِنِّي وَاللَّهِ مَا وَلِيتُ أَمْرَكُمْ حِينَ وَلِيتُهُ وَأَنَا أَعْلَمُ أَنَّكُمْ لَا تُسَرُّونَ بِوِلَايَتِي وَلَا تُحِبُّونَهَا، وإني لعالم بما في نفوسكم من ذلك، ولكنى خاستكم بِسَيْفِي هَذَا مُخَالَسَةً؛ به خدا سوگند! زمانی که زمام امور شما را به دست گرفتم، نیک می‌دانستم که شما از ولایت من خرسند نیستید و آن را دوست ندارید. و من به خوبی از آنچه در دل‌های شما نسبت به این امر می‌گذرد، آگاهم. اما با این شمشیر خود، شما را به فرمانبرداری واداشتم و این ولایت را به دست آوردم!» [۲] 📕 [۱] العقد الفريد، ج ۵، ص ۱۱۳ 📕 [۲] البداية و النهاية، ج ۸، ص ۱۳۲ @Ebar_ir | عِبَر

🌟 برای دیگری خواستن؛ برای خویش یافتن! 📜 یونس بن عبدالرحمن گوید: «عبدالله بن جندب را که یکی از شب زنده داران و ساعیان در امر عبادت بود، دیدم که از عرفه در حال کوچ کردن بود. گفتم: تلاشت در جهت عبادت در این روز را خداوند مشاهده نمود! گفت: به خدا قسم هیچ دعایی برای خودم نکردم! چرا که از ابوالحسن امام کاظم (ع) شنیدم که می‌فرمود: کسی که در پنهان برای برادر مؤمنش دعا کند، از کُنه آسمان ندا می‌رسد که: به عوض هر کلمه برای تو صد هزار برابر باد! و من نخواستم صد هزار را در قبال یکی که نمی‌دانم مستجاب می‌شود یا نه، وانَهَم!» 🏷 اَلدَّاعِي لِأَخِيهِ اَلْمُؤْمِنِ بِظَهْرِ اَلْغَيْبِ 📗 رجال الکشی، ص ۵۸۶، ح ۱۰۹۷ @Ebar_ir | عِبَر

🌃 بهترین فرصت در شب‌های ضیافت الله 📜 زکریا بن آدم از وکلای امام رضا و امام جواد علیهما‌السلام می‌گوید: در ابتدای شب، پس از درگذشت [پسر عمویم] ابو جریر، بر امام رضا علیه‌السلام وارد شدم. ایشان از حال او پرسیدند و بر او رحمت فرستادند. سپس پیوسته با من سخن می‌گفتند و من نیز با ایشان گفتگو می‌کردم، تا آنکه سپیده دمید. آنگاه امام علیه‌السلام برخاستند و نماز صبح را اقامه کردند. 📌 پ.ن: بدون شک سحرگاهان، زمانی گران‌بها برای تأمل، یادگیری و تبادل افکار است. پیشتر نیز به روایتی دیگر از امام باقر (ع) پیرامون همین مسئله پرداختیم. (اینجا) در ماه مبارک رمضان، که لحظات سحر آکنده از نورانیت و رحمت است، بهترین بهره‌ای که می‌توان برد، همان راه و رسم اهل‌بیت (ع) است: پرداختن به علم، گفتگوهای معرفتی و ژرف‌اندیشی در حقایق مقرون با عبادات. همان‌گونه که امام رضا (ع) سحر را به دانش‌افزایی و سخن از حکمت گذراندند، ما نیز می‌توانیم این فرصت ناب را برای انس با علوم دینی، تدبر در معارف و گفتگوهای علمی مغتنم بشماریم. 🏷 لَمْ يَزَلْ يُحَدِّثُنِي وَ أُحَدِّثُهُ حَتَّى طَلَعَ اَلْفَجْرُ 📕 رجال الکشی، ص ۶۱۶ @Ebar_ir | عِبَر

🖤 هیهات که چون خدیجه (س) پیدا بشود... 📜 امّ سلمه (س) می‌گوید: روزی به مناسبتی نام خدیجه کبری علیهاالسلام را در محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بردیم. آن حضرت گریان شد و فرمود: «خدیجه!؟ دیگر کجا مثل خدیجه پیدا می‌شود!؟ خداوند همسری بهتر از خدیجه نصیب من نکرده است؛ وقتی که همه کافر بودند، او به من ایمان آورد. وقتی که مردم من را تکذیب می‌کردند، او من را تصدیق کرد. وقتی که دیگران من را محروم ساختند، او دارایی خود را برای من خرج کرد.» 🏷 خَدِیجَةُ؟! وَ أَیْنَ مِثْلُ خَدِیجَةَ؟ 📚 المناقب (الخوارزمي)، ص ۳۵۰؛ کشف الغمة في معرفة الأئمة، ج ۱، ص ۳۶۰ و با تفاوتی اندک: المعجم الکبیر، ج ۲۳، ص ۱۳ و الإستیعاب، ج ۴، ص ۱۸۲۴ @Ebar_ir | عِبَر

📝 معرفی مقاله | بررسی و تحلیل سن حضرت خدیجه (سلام‌الله علیها) در ازدواج با پیامبر (صلوات‌الله علیه) با تأکید بر منابع متقدم تاریخی ✍🏻 نویسندگان: دکتر نعمت الله صفری فروشانی داوود کاظم پور 📌 چکیده‌ مقاله: پژوهشگران و شرق شناسان درباره سن حضرت خدیجه حین ازدواج با پیامبر از گذشته تاکنون اظهار نظر کرده‌اند. مشهور این است که ایشان موقع ازدواج با پیامبر چهل سال داشته‌اند. واکاوی‌های متعددی درباره این شهرت صورت گرفته و از زاویه‌های مختلفی درباره آن نقد شده است. نوشتار حاضر با رویکرد تاریخی و با استناد به منابع کهن تاریخی به نقد دیدگاه مشهور پرداخته و آن را رد کرده است. @Ebar_ir | عِبَر

💊 دارویی آسمانی برای دردهای روحی و جسمی 📜 حضرت صادق عليه‌السّلام از پدرانش عليهم‌السلام حديث كند كه مردى از درد سينه به پيغمبر صلّى‌الله‌عليه‌وآله شكايت كرد، حضرت صلّى‌الله‌عليه‌وآله به وی فرمود: به‌وسيلۀ قرآن شفا بجوى؛ زيرا خداى عز و جل می‌فرمايد: «وَ شِفٰاءٌ لِمٰا فِي اَلصُّدُورِ؛ (و اين قرآن) شفاء است براى آنچه در سينه‌ها است.» (سورۀ يونس آيه ۵۷) 📓 الکافي، ج ۲، ص ۶۰۰ @Ebar_ir | عِبَر

‼️ بزرگ‌ترین فضیلت معاویه! 📜 یکی گزارش‌های معروفی که منابع فراوانی به نقل آن پرداخته‌اند، ماجرای تخلف معاویه از دستور پیامبر (ص) و به دنبال آن، نفرین حضرتشان است که می‌توان چنین ادعا نمود که یکی از بزرگ‌ترین فضائل وی، نفرین شدن توسط رسول خدا (ص) است! 👈 گزارش چنین است: «پیامبر (ص) به معاویه پیام داد [تا مطلبی را برایش بنویسد]. گفتند: او مشغول غذا خوردن است. لحظاتی گذشت و پیامبر دوباره پیام خود را تکرار کرد. باز هم گفتند: او مشغول صرف غذا است! پیامبر (ص) دقایقی صبر کرد و برای بار سوم برایش پیام فرستاد و برای بار سوم نیز گزارش دادند که او هنوز دارد غذا می‌خورد! این‌جا بود که پیامبر(ص) فرمودند: «لا أشبع الله‏ بطنه‏؛ خدا هیچ‌گاه شکمش را سیر نکند». 🔺این روایت، در بسیاری از منابع روایی [۱] و تاریخی [۲] اهل‌سنت و نیز با اندک تفاوت‌هایی در منابع شیعی [۳] نقل شده است. در نتیجه می‌توان ادعا کرد که این گزارش در میان تمام فرقه‌های اسلامی از شهرت برخوردار است. 📚 [۱]. صحیح مسلم، ج ۴، ص ۲۰۱۰؛ مسند أبی‌داود طیالسی، ج ۴، ص ۴۶۴ 📚 [۲]. تاریخ الامم و الملوک، ج ۱۰، ص ۵۸؛ دلائل النبوة، ج ۶، ص ۲۴۳ 📚 [۳] وقعة صفین، ص ۲۲۰؛ مناقب آل أبی‌طالب (ع)، ج ۱، ص ۱۶۲؛ شرح الاخبار فی فضائل الأئمة الأطهار (ع‏)، ج ۲، ص ۱۶۶ @Ebar_ir | عِبَر

🥺 وداع عاشقانه امام سجاد (ع) با ماه رمضان اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ مِنْ أَلِيفٍ آنَسَ مُقْبِلاً فَسَرَّ، وَ أَوْحَشَ مُنْقَضِياً فَمَضَّ خداحافظ! انیس و مونسی که دلم خوش بود به بودنت، و حالا رفتنت مرا به وحشت انداخته که بدون تو چه کنم... 📓 الصحیفة السجادیة، ص ۱۹۲، باب وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ (ع) فِي وَدَاعِ شَهْرِ رَمَضَانَ @Ebar_ir | عِبَر

😔 عباراتی قابل تأمل از مرحوم سید بن طاووس در فراق امام زمان عجّل‌الله‌فرجه در روزهای پایانی ماه مبارک رمضان 📜 مرحوم سید بن طاووس رضوان‌الله‌علیه در بخش وداع ماه مبارک رمضان از کتاب اقبال، چنین می‌نویسد: «از #وظایف شیعیان امامیه، بلکه از وظایف امّت اسلام این است که در این روزهای پایانی ماه مبارک #رمضان، احساس تنهایی کنند و اینکه درک روزگار حکومتِ مهدی موعود را از دست داده‌اند تأسف خورده و #اندوهگین باشند؛ چراکه مصیبتِ فراقِ او از مصیبت اتمام ماه رمضان #سنگین‌تر است... 🔺مگر نه این است که اگر مردم یک پدر مهربان، یا یک برادر پشتیبان و باوفا یا یک فرزند صالح را از دست دهند، #وحشت و #سرگردانی تمام وجودشان را فرا می‌گيرد!؟ آیا از درد دوری‌اش، دچار #غم و #غصه نمی‌شوند!؟ این فراق کجا و فراق #مهدی_فاطمه کجا!؟ همو که خلیفه‌ی پیامبر خاتم، امام عیسی بن مریم، دافع بلایا و مصلح امور همگان است.» 🏷 فَالمُصيبَةُ بِفَقدِه عَلى أهل الأديانِ أعظَمُ مِن المُصيبَةِ بِفَقد شَهرِ رَمَضانَ 📗 إقبال الأعمال (دارالكتب الإسلامية)، ص ۲۶۰ @Ebar_ir | عِبَر