💰 فرمول معیشت در بیان مولا (ع) 🔺در سومین فراز از بیان پرمعنای فوق، امیر مؤمنان (ع) با برشمردن یکی از خصلت‌های شایستگان، آنان را «قانع به حد کفایت در رزق و روزی» معرفی می‌نماید. بدیهی است؛ در اینجا منظور از قانع بودن به مقدار کفایت این است که #حداقل لازم زندگى را داشته باشد، زیرا بالاتر از آن خالى از #مسئولیت نیست و کمتر از آن خالى از #ذلت. 📜 قانع بودن به مقدار کفایت، به قدرى اهمیت دارد که در گزارشی از پیغمبر اکرم (ص) آمده که ایشان با یاران خود از بیابانى مى‌گذشت، ساربانى در آنجا بود، حضرت براى رفع عطش یا براى نیاز به غذا مقدارى شیر از او طلب کردند (البته در برابر وجه) ولی او بخل ورزید و گفت: «آنچه از شیر در پستان و یا در ظرف‌ها است، همه براى صبحانه و شام قبیله است و به دیگرى نمى‌رسد.» پیامبر در حق او دعا کرد: «خداوندا #مال و #فرزندانش را افزایش ده.» بعدا به چوپان دیگرى رسید و همین درخواست را نمود. چوپان نه تنها شیرى را که در ظرف داشت، بلکه آنچه در پستان گوسفند بود را نیز دوشید و به عنوان هدیه، با احترام به نزد پیامبر آورد و به آن حضرت تقدیم کرد. پیغمبر در حق او نیز دعا کرد. ولى چنین عرضه داشت: «اللّهُمَّ ارْزُقْهُ الْکَفافِ؛ خداوندا به حد #کفاف به او مرحمت کن» 👥 بعضى از یاران تعجب کردند که چگونه در حق آن بخیل پیغمبر اکرم دعاى فزونى مال و فرزند کرد ولى درباره این مؤمنِ سخاوتمند، دعایى کمتر از آن فرمود! از این مطلب سؤال کردند و پیامبر در جواب فرمود: «إِنَّ مَا قَلَّ وَ کَفَى خَیْرٌ مِمَّا کَثُرَ وَ أَلْهَى؛ مقدار کم که براى زندگانى انسان کافى باشد، #بهتر از مقدار فراوانى است که آدمى را از خدا غافل سازد» [۱] 📒 [۱] الکافي، ج ۲، ص ۱۴۰ @Ebar_ir | عِبَر