🔰۲۷۷- چرا در قرآن اسامی متعددی برای جان انسان اختصاص یافته است؟ 🔹نام‌هايی که در قرآن برای معرفی نفْس مطرح شده‌ا‌ند ، هر کدامشان به يک کارکرد نفْس اشاره دارند. دليل تفاوت اين تعابير، تعدد نفْس نيست؛ بلکه این تعابير از شئون مختلف نفْس پرده برمی‌دارد و اين تحفۀ الهی را به آدمی می‌شناساند. انسان هنگامی که پا به دنيا می‌گذارد، نفْسی دارد که هم برای تقواورزی و هم برای فسق و فجور آماده است. «سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْراً» يعنی نفْستان شما را تسويل کرده است. تسويل کار شيطان است و هنگامی رخ می‌دهد که تمنّيات نفسانی انسان نزد او آراسته می‌گردد و از قوّه به فعل درمی‌آيد. به اين مرتبه از نفس، «نَفْس مُسَوِّلَة» می‌گويند. شيطان در اين مرحله، بر کينه‌ها، حسدها و شهوت‌های آدمی کبريت می‌زند و آن‌ها را شعله‌ورتر می‌کند. در ادامه با نشانی‌هايی که شيطان به نفس می‌دهد، نفس از مرحلۀ مسوّله به مرحلۀ امّاره پا می‌گذارد و در اين مرحله، نفس امّاره آدمی را به سوی زشتی‌ها و پلشتی‌ها فرا می‌خواند و امر می‌کند. اگر آدمی با پذيرش دعوت انبيا و گوش سپردن به حقايق وحی، جان خود را به تربيت الهی آراسته کند، از مرحلۀ «نفس مُسَوِّلَة» می‌گذرد و به مرحلۀ «نَفْس لَوَّامَة» صعود می‌کند. يعنی اگر خطايی از او سر زند، «نَفْس لَوَّامَة» به ميدان می‌آيد و آرام و قرار را از او می‌گيرد و آدمی پشيمان از انجام آن کار، خودش را سرزنش می‌کند که چرا چنين رفتار ناشايستی از او سر زده است. اگر آدمی به ملامت‎های «نفس لَوَّامَة» پاسخ مثبت دهد، به مرحلۀ بعدی صعود می‌کند و در مرتبۀ «نَفْس مُلْهِمَة» از الهامات ربانی و تقوايی بهره‌مند می‌شود. بعد از آنکه آدمی به پيام‌های رحمانی پاسخ مثبت می‌دهد و به انجام کارهای خداپسندانه مبادرت می‌ورزد، اندک اندک به مرتبۀ والای «نَفْس مُطْمَئِنَّة» صعود می‌کند. در اين مرحله اضطراب‌ها، تلاطم‌ها و خيالات نامربوط از وجود آدمی رخت برمی‌بندد و او را قرار و آرامش فرامی‌گيرد. ▫️کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۲۲،صص. ۴۱۹-۴۱۴. #پرسش‌ازمشکاة #کتاب_مشکاة_جلد22 @Hedayatnoor