eitaa logo
|عطرمشکاتـــ
1.3هزار دنبال‌کننده
13.7هزار عکس
4هزار ویدیو
106 فایل
اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج:)🌱 برای‌‌ِآمدنت تمامِ‌مردمِ‌شهررا دعوت‌گرفته‌ام‌! چرانمی‌آیی‌؟ انتقادات‌وپیشنهاداتتو‌ناشناس‌بگو:) : payamenashenas.ir/موسسه عطر مشکات ادمین: @Ghorbat1190 "موسسه‌عطرمشکات‌و‌بنیادمهدی‌موعودعج‌استان‌همدان"
مشاهده در ایتا
دانلود
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠 همانگونه که خدای فرازمند در کتاب گران سنگش حسین علیه السلام را بار‌ها ستوده است. از آن جمله این است همانا او جان آرام یافته، است. ▪️همانا او بهرهٔ بزرگی از رحمت بخشایش پروردگار است. ▪️همانا او از فراز ترین پدرانی است که خداوند نیکی به آنان را مقرر نموده است پس آیا بر این پدر والا نیکی نموده ای ؟ ▪️همانا او به ستم کشته شده است. ▪️همانا او قربانی بزرگ پروردگار است. ▪️همانا او روح «کهیعص» این ساده است. 🏴 @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠و به راستی که خداوند برای او چندان نهاد: ▪️فجر ▪️زیتون ▪️مرجان در سمت راست است در ستایش حسین علیه السلام نگاشته داشته شده است :«الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة؛ همانا حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است.» @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠 امام حسین علیه السلام شب عاشورا را با اندکی آب که فرزندش علی اکبر در آن بحران کمبود آب و تشنگی سخت را هم ساخته بود غسل نمود و این از ویژگی‌های آن حضرت بود که همه طهارتها را به هم پیوند داده و به انجام رساند. پس از غسل نمودن، به طهارت خاص پرداخت و با خون قلبش وضو ساخت و رخسار پرفروغش را به خون شست سرخ فام نمود . پس آنگاه به غسل ترتیبی پرداخت و با خون پیکر خویش سرش را شست و پس از آنگاه تنش را به خون آغشته ساخت. و پس از غسل ترتیبی دیگر بار با غسل ارتماسی به یک باره همهٔ پیکرش را به خون آغشته نمود. @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠حسین علیه السلام در روز خونین عاشورا، به گونه‌ای خاص وضو ساخت. بدین صورت که کف دستش را لبریز از خون خویش نمود و رخسارش را با آن خون، شست و آغشته به خون ساخت. پس آنگاه با خاک پاک و پاکیزه و مبارک کربلا تیمم نمود و دست به رخسارش کشید و آن هنگام که برای جان فروشی به درگاه پروردگار آمادگی یافت پیشانی بر خاک نهاد به سجده پرداخت. 🏴 @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠 در فرازی از زیارت جامعه دربارهٔ پیشوایان پاک آمده است: «و اقمتم الصلاة و شما نمازگزاردید.» و همچنین در زیارت امام حسین «علیه السلام» که ویژه آن حضرت است آمده است: «و اقم الصلاة و تو نمازگزار دی» حسین علیه السلام در روز عاشورا نمازگزارد که تنها ویژهٔ اوست.او در آن روز حماسه‌ساز، چهار گونه نماز گذارد. : ⚜نماز وداع بود که شب پیش از شهادتش و آنگاه که از یزیدیان مهلت خواسته بود بر با داشت. : 🍂 نماز خوفی بود در ظهر سوزان عاشورا و در زیر باران تیرها با تنی چند از یاران وفادارش برپا داشت و این نماز خوف با نماز آن حضرت در منزلگاههای «عسفان و «ذات الرقاع» و «بطن النخل» تفاوت داشت. نماز امام حسین علیه السلام در روز در ظهر عاشورا شکسته بود ولی یارانش از نماز شکسته نیز کوتاه تر نماز گزاردند؛ چرا که در میانهٔ نماز تیر بر پیکراشان فرونشست و جانشان را به ملکوت برد. : جان امام حسین علیه السلام که رمز و راز کردار و گفتار و چگونگی نماز آن حضرت «کتاب الصلواة» آمده است. ... 🏴 @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 : 💠حسین علیه السلام در روز عاشورا نمازگزار که تکبیر و قرائت و قیام و رکوع و سجود و تشهد و سلامش ویژه بود. نمازی که تکبیرش را به گاه فرود آمدن از اسب خویش سر داد و قیامش را آنگاه که پس از افتادن بر خاک دوباره به پا خاست انجام داد و آن هنگام که از درد زخم های فرو نشسته در تنش فرو می‌افتاد رکوع گزارد در قنوتش چنین نجوی نمود:«ای خدای فرازمند و پرشکوه؛ سخت کیفر [بر ستمگران]؛ بی‌نیاز از آفریدگان که کبریاء و عظمتت گسترده است و بر هر آنچه خواهی توانایی. بخشش ات بر همگان نزدیک و وعده ات راستین و نعمتت فراوان و آزمایش نیکوست. هرکه تو را خواند به او نزدیکی. بر آنچه آفریده ای احاطه داری. هر آن که توبه کند، توبه اش را بپذیری، بر هر آنچه خواهی توانایی، آنچه را که بجوی بیابی، سپاسگزاران را پاداش دهی هر آن کس را که تو را یاد کند یاد کنی؛بار پروردگارا، نیازمندانه تو را می خوانم و بینوایانه به درگاهت با شوق می آیم و هراسناکانه به درگاهت ناله سر می دهم و اندوهناکانه در پیشگاه تو اشک می ریزم و ناتوانه از تو یاری می جویم برای کفایت شدن امور زندگی‌ام بر تو توکل می کنم؛ پروردگارا، میان ما و قوم ما به حق داوری فرما که این قوم با ما از در نیرنگ و فریب درآمدند و ما را وارهاندند و حیله گرانه ما را به شهادت رساندند.خداوندا، ما خاندان پیامبرت و فرزندان دوست و پیام آور برگزیده ات و امین وحی تو هستیم. پس ای مهرآورترین مهر آوران، به حق رحمت بی پایانت در کار ما گشایش و رهایی قرار ده». و سجدهٔ آن نماز بی همتا با نهادن چهرهٔ خونین خویش بر خاک سوزان کربلا انجام شد و تشهد و سلام آن نماز با برون آمدن جان پاک آن سالار شهیدان از بدنش به انجام رسید و در پی آن نماز ذکرهایی را زمزمه نمود و سر بریده اش سوره کهف را بر فراز نیزه تلاوت نمود که به گوش همگان رسید. 🏴 @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠 «[ یاطعام دادن] در روز گرسنگی* به یتیمی خویشاوند* یابه بینوای خاک نشین» در فضیلت حسین علیه السلام همین بس باشد که رهایی از«عقبه» در آیهٔ شریفه و به آن حضرت تفسیر شده است. و حسین «علیه السلام» در روز عاشورا نتوانست به اطعام نمودن گرسنگان که عبادتی بس بزرگ است بپردازد؛ چرا که روز عاشورا نه تنها روز تشنگی بود بلکهبلکه روز گرسنگی و بی غذایی نیز بود از آن روی بود که امام سجاد علیه السلام فرموده است:« فرزند پیامبر خدا صلی الله علیه و آله گرسنه و تشنه کشته شد».ولی از آن روی که تشنگی جانکاه تر و توان فرساتر بود سخنی از درخواست غذا به میان نیامد. و همچنین درخواست غذا برای حسین علیه السلام و یارانش سرافکندگی بزرگی بود که نفس های با عزت و بزرگوار آنان چنین سرافکندگی را برنمی تافت و حتی اگر دشمنان بدون درخواست آنان، به ایشان غذا می دادند دست به غذا نمی بردند. و از این روی بود که چون کوفیان به کودکان در بند خرما و گردو دادند ام کلثوم خروشید که:« صدقه بر ما حرام است» و او و خواهر بزرگوارش زینب علیهمالسلام آنچه را که در دهان کودکان بود بیرون کشیدند و به سوی کوفیان انداختند. چرا که غذای کوفیان در آن حال صدقه ای بود که اهانت و پستی خاندان حسین علیه السلام را در پی داشت هرچند آن غذا زکات نبود [که بنا بر شرع، و آنها حرام باشد]. @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠با این دو کار از فضیلت من ترین کارها است همانگونه که در روایات ها به آن اشاره شده است و به راستی که حسین علیه السلام در روز عاشورا تلاش نمود تا با دلداری ها و مهرورزی های خود زنان و مردان مؤمنی را که در آنجا گرد آمده بودند شادمان سازد و آنان را به شکیبایی فرمان می داد و با پندهای حکمت آمیز خویش دل طوفان زدهٔ آنها را آرام می ساخت و اندوه آنان را التیام می بخشید. ولی میدان نبرد درروزعاشورا چنان پریشان گر و اندوهبار بود که هیچ شادی ای در دل یاران حسین علیه السلام پدیدار نمی‌گشت. ولی دیدار با یاران خویش امکان داشت و آن حضرت عناوین گوناگون با یاران خویش دیدار نمود. @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠 امام حسین علیه السلام در دل شب و در هنگام روز به تلاوت قرآن می‌پرداخت و در شب عاشورا از دشمنان مهلت خواست که چند کار را به انجام برساند و یکی از آن کارها تلاوت قرآن بود آن حضرت چنان قرآن را تلاوت می فرمود در شب عاشورا سی نفر سپاهیان دشمن با شنیدن تلاوت سحر آمیز آن حضرت از سپاه عمر سعد بیرون آمده بر شمار یاران شهادت جوی آن حضرت در آمدند و تا نیل به شهادت ،در رکاب آن پیشوای پاک استوار ماندند. امام حسین علیه السلام در زمان های خاص در روز عاشورا به تلاوت قرآن پرداخت که یک مورد آن هنگامی بود که پسرش بایزیدیان رویارو شد تا به نبرد پردازد. تلاوت گری حسین علیه السلام تا برافراشته شدن سر بریده اش بر فراز نیزه ادامه یافت؛ آنسان که بر فراز نیزه نیز سوره کهف را تلاوت می فرمود. @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 ⚜ همه حالت ها و کردار ها و گفتارها و همه حرکات و سکنات حسین علیه السلام از عصر تاسوعا تا عصر عاشورا ذکر و یاد خدا بود و پیوسته میثاق خویش را با خداوند به یاد می‌آورد و با خدای خویش تجدید پیمان می نمود بر اثر این یادآوری میثاق خداوند همه نیازهای بشری و جسمی خویش را وانهاد و حتی غذایی نخورد تا آن هنگام که جان خویش را که امانت الهی بود به او بازگرداند تا آنگاه که زبان‌حضرت تر بود و یارای سخن گفتن داشت پیوسته به ذکر خدا مشغول بود @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠دعا یکی از اموری بود که امام حسین علیه السلام برای آن، از دشمنان مهلت خواست و از شبانگاه عاشورا تا سحرگاهان فردا پیوسته به نیایش و راز و نیاز با خدای خویش مشغول بود و راز و نیازدرازناک خویش را در آغاز سحر به این دعا پایان داد: «پروردگارا، تو در هر غم اندوهی تکیه گاهی استوار و در هر سختی ای مایهٔ امید و در پیشامدی تکیه‌گاه و سلاح من هستی.چه بسیار اندوهی که دل ها در برابر آن ناتوانند و راه چاره بسی اندک است و دوستان انسان را تنها وا نمی نهند و دشمنان زبان به نکوهش می گشایند. من همه رنج ها و اندوه های خویش را به سوی تو آوردم و از رنج هایم به تو شکوه نمودم و از دیگران بریدم و دست بر کشیدم و تو نیز در کارم گشایشی نهادی [و از اندوه رهایم ساختی]. واپسین راز و نیاز آن حضرت آن هنگام بود که غرقه به خون بر خاک افتاده بود و چنین می فرمود:« ای پروردگارا فراز جای و پرشکوه ،.....همانا ما خاندان فرزندان پیامبر و دوستت محمدصلی الله علیه وآله هستیم». @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 بالاترین مراتب یقین برای امام حسین علیه السلام پدید آمد؛ چرا که حقیقت یقین، روگردانی نفس از دنیای زودگذر و بی میلی به زرق و برق دنیا است و آن حضرت پیوسته در زندگی خویش و همچنین از آن هنگام که از مدینه در آمد و گام در سفری پایان گذارد فراز ترین درجات یقین را دارا بود و آن هنگام که همراه با یارانش و خاندانش در صحرای کربلا فرود آمد و برادرش محمد و دیگر بنی هاشمیان چنین نگاشت: گویا دنیایی نیست از سرای واپسین نیز همیشگی است». پس به راستی حسین علیه السلام دنیا را نیست انگاشت و این باور، همان دست کشیدن کامل از دنیا و بی میلی دل به آن است @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠همانا حسین علیه السلام فراز ترین درجات خوشنودی و رضا را دارا بود. آنگاه که آن حضرت از مکه درآمد فرمود: «گویا می بینم که درندگان بیابان‌ها، میان سرزمین نوادیس و کربلا اندام‌های پیکرم را تکه‌تکه می‌کنند و شکم های گرسنهٔ خود را سیر و انباشته می سازند. از سرنوشت گریزی نیست. خشنودی ما خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله در خشنودی خداست. و بلایی که خدا بر ما می فرستد شکیب می‌ورزیم و خداوند پاداش شکیبایان را بر ما ارزانی می دارد...» پس به راستی که حسین علیه السلام از تکه تکه شدن بندبند پیکرش که به سبب زخمی شدن و یا لگدمال شدن[زیر سم اسبان]که سخت‌ترین و سهمگین ترین مصیبت ها است خوشنود است و خم به ابرو نمی آورد. @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠همانگونه که در روایات آمده است که امام حسین علیه السلام دلاوری خویش را از پیامبر صلی الله علیه وآله به ارث برده است و در روز عاشورا چنان دلاوری ای از خود نشان داد که آوازه اش در همه جا پیچید و ضرب‌المثل شد. البته نمی‌گوییم که آن حضرت از پدرش علی علیه السلام دلاورتر بوده است_آنسان که برخی کم خردان چنین گفته اند_ بلکه امام حسین علیه السلام در شرایطی توانفرسا و جانکاه، این دلاوری ها را از خود به نمایش گذارد که برای پدرش و دیگر دلاوران پرآوازهٔ تاریخ، چنین شرایطی پیش نیامده بود. همانگونه که عبدالله بن عمار در این باره گفته است: « من هرگز جنگاوری چنین ندیده ام که در میان دشمنانی بسیار محاصره شود و فرزند و خاندان و یارانش کشته شوند و با این حال استوارتر و دل قوی تر از حسین علیه السلام باشد. به راستی که او در برابر سپاه که بیش از سی هزار نفر بودند دلاورانه می ستیزید و آنگاه که یکه و تنها بر آنان یورش می برد بسان ملخانی، پراکنده و از هم گسیخته می‌شدند». یورش دلاورانهٔ یک نفر بر سی هزار جنگاور نشان از دلی استوار و شجاعتی فراز دارد . @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠 به راستی که امام حسین علیه السلام تنها همه دارایی اش را در راه خدا بخشید بلکه هر آنچه را که از آن او بود در طبق اخلاص نهاد 💠وقاری بی همتا در رخسار حسین علیه السلام پدیدار بود؛ آنسان که هرگاه در روز عاشورا کار برآن حضرت سخت تر و سهمگین تر می شد وقارش فزونی تر می گشت و آرامش دلش بیشتر می‌شد رخسارش درخشان تر و شادمان تر می گشت. 💠 اخلاق نیک از خصلت های پیوستهٔ آن حضرت در همه زندگی ایشان بود ولی در شبانه روز عاشورا ،چنان به نیکی با یاران و خانواده و خدمتگزاران و بردگان خویش رفتار نمود که شگفت انگیز است و هر که در رفتار نیک حسین علیه السلام در آن شرایط بغرنج وگسلنده افکار، تیزبینانه بنگرد به شخصیت یگانه و بی همتای حضرت پی خواهد برد. @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠 امام حسین علیه السلام همواره به سبب و سختی آزمون ها و بلاهای یاران خویش بر آنان دلسوزی می نمود و پیوسته می کوشید که سختی‌ها و مصیبت های آنان را از میان ببرد و رقت قلبش اندوه ها و دردهایش را بسیار نموده بود. رقت قلب حسین علیه السلام چنان بود که چون فرزند برادرش که نوجوانی پریشان و تشنه لب و اندوهگین بود آهنگ نبرد در میدان عاشورا را نمود آن حضرت چنان گریست که بیهوش شد پس حال آن حضرت چگونه بود آنگاه که دید برادرزاده‌اش با پیکری زخمی و غرقه در خون بر زمین افتاد و اسبان او را چنان وحشیانه لگدمال کردند که جان به جان آفرین تسلیم نمود . 🏴 @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠در بردباری آن حضرت همین بس که ضربه‌های شمشیر های فرو نشسته بر پیکرش و زخم‌های دردآور او را نداشت که دشمنانش را نفرین کند و تنها زمانی دشمنانش را نفرین نمود که به آن حضرت زخم زبان زدند؛ تا آنجا که چون یکی از شمشیر زنان به نام «مالک بن بسر» بر آن حضرت ضربهٔ شمشیری فرود آورد ناسزا نیز گفت و حسین علیه السلام از ضربه ستمگرانهٔ شمشیرش چشم پوشید ولی در برابر ناسزاگویی «مالک بن بسر» نفرینش نمود که این نفرین گویی با بردباری آن حضرت ناسازگاری ندارند؛ چرا که تحمل خوار شدن در برابر دیگران، ذلت و فرومایگی نفس است و بردباری. از این روی امام حسین علیه السلام فرموده است: مرگ بهتر از پذیرفتن[ زندگی] ننگ آمیز است. @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠امام حسین علیه السلام در روز عاشورا جوانمردی را به اوج رساند، آنسان که دشمنان ناجوانمردش را سیراب نمود و یاری جنیان را که به کمکش شتافته بودند نپذیرفت که این جوانمردی ها، انسان را به شگفتی می افکند. شگفت تر آنکه پیش از بالا گرفتن ستیز میان دو سپاه یکی از یاران آن حضرت بر آن شد که جنگ را آغاز کند و به سوی شمر، تیری را نشانه رود و او را بکشد که حسین علیه السلام از این کار بازداشت و فرمود: «به سوی او تیر میفکن که در این صورت نبرد را نمی آغازم.» @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🍃🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠امام حسین علیه السلام هم بر خویشتن غیرت می ورزید و هم بر خاندان خویش. دربارهٔ غیرت ورزی بر خویش، سخنان و اشعار ستم ستیز و غیرت ورزانه و کارهایی که نشان از غیرت آن حضرت دارد زبانزد و بسیار است .ولی حادثه‌ای که دل را بیشتر جریحه دار می سازد از این قرار است: چون یکی از سیاه دلان سپاه یزید به نام صالح بن وهب ضربه سهمگین بر پیکر حسین علیه السلام فرود آورد آن حضرت از نشستن بر روی اسب ناتوان شد و از اسب فرود آمد و یا بر روی گونهٔ راستش فرود افتاد. ولی آنگاه که یورش بی شرمانهٔ دشمن را به خیمه ها دید و شماتت آنان را شنید غیرت ورزی آن حضرت بر خانواده‌اش، نگذاشت که بر زمین آرام گیرد؛ از این رو بر خاست به مبارزه پرداخت ،و زخم‌های فرو نشسته بر پیکرش را از مبارزه بازداشت و بر زمین نشست در حالی که جامهٔ خزی بر دوش داشت دژخیمان حلقه را بر تنگ تر کردند و چنان ضرباتی بر پیکرش فرونشاندند که از نشستن هم ناتوان شد ولی از آن روی که دشمنان او را بر زمین فرو افتاده اش نبینند و شهادتش نکند افتان و خیزان به تیزش می‌پرداخت و همه این تلاش ها به سر به غیرت بی همتایش بود اما درباره غیرت ورزی آن حضرت درباره خانواده‌اش باید گفت که آن حضرت گودال خندقی عمیق گرداگرد خیمه کند و آتشی شعله ور در آن برافروخت تا دژخیمان نتوانند بر خیمه ها یورش برند به دشمنان چنین بانگ برداشت:« بر من یورش آرید و خانواده‌ام را وارهید.» غیرت ورزی آن حضرت تا بدانجا رسید که چون ندای نداگری را شنید که می گفت:«ای حسین! بر خیمهٔ خانواده ات ، یورش بردند» آبی را که در کف دست داشت و می خواست بنوشد بر زمین پاشید و به دفاع از حریم خانواده‌اش ایستاد. @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠 شکیبایی حسین علیه السلام آنسان بود که بنابر روایتی فرشتگان آسمان ها را به شگفت واداشته بود. پس در احوال آن حضرت تیزبینانه اندیشه نما آن هنگام را در نظر آر که حضرت بر روی ریگ های سوزان زمین کربلا فرو افتاده و تیرهای بی‌شماری بر پیکرش فرونشسته و سراپا زخمی شده است و با سری شکافته و پیشانی ای شکسته و سینه ای در هم کوفته در زیر سم اسبان است تیری سه شاخه سینه‌اش را شکافته تیری بر گلو و تیری بر چانه و تیری بر حلق آن حضرت فرونشسته است و زبان از تشنگی و حرکت بسیار، زخمی و جگر سوزان و لبها از آختشنگی خشک و دل از دیدن شهیدان به خون خفتهٔ در پیرامونش، آتشناک و از دیدن خانوادهٔ بی یار و یاورش ، دل شکسته و دست از ضربهٔ سهمگین سر زرعه بن شریک، بریده و تیری بر کمرش فرو نشسته و سر و صورت از خون، سرخ فام گشته در آن حال زار، فریاد خواهی خانواده‌اش و شماتت دشمنان را می‌شنود و یورش وحشیانهٔ دژخیمان بر خانواده‌اش و خوار شدن خانواده اش را می نگرد و چون دیده می گشاید یاران در خون خفته اش را فرو افتاده بر هم می‌بیند با همهٔ این پیشامدهای درد آور خم به ابرو نمی آورد و اندوهبارانه آه و نمی کشد و ا اشکی از دیدگانش فرو نمی‌ریزد و تنها چنین با خدای خویش نجوا می کند:« پروردگارا، برخواست تو شکیبایم معبودی جز تو نیست ای دادرس دادخواهان» @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠 امام حسین علیه السلام در شش هنگام گریست: نخست آن هنگام بود و آن شد تا گام بر میدان نبرد نهد،که در این حال دختر خردسالش آن حضرت بسیار به او مهر می‌ورزید شتابان و فریاد کنان با سری برهنه نزد پدر آمد و خود را بر جامهٔ پدرش آویخت و عرضه داشت: آرام تر؛ آرام تر! از رفتن باز ایست تا دیگر رخسارت را بنگرم و از آن توشه گیرم؛ که بی‌گمان این وداعی است که بازگشتی ندارد، و آنگاه دست‌ها و پاهای پدرش را غرق در بوسه نمود پس در این حال حسین علیه السلام بر زمین نشست و دخترخردسالش را در آغوش نشاند و سخت گریید و اشک هایش را با آستینش پاک می کرد می گفت: دخترم سکینه! بدان که پس از آنکه مرگ بر من هجوم آورد، گریستن تو به درازا خواهد کشید و بسیار خواهی گریید پس آیا دلی را می‌توان یافت در اینچنین به وداع دردآوری، اندوهگین نشود در غم فرو نرود. 💠دومین جایگاه آنگاه بود که حسین علیه السلام بر سر پیکر در خون خفته برادرش آمد و او را بر زمین افتاده با مشکی پاره و دستانی گسسته از تن و به کناری افتاده یافت در این هنگام بود که به سختی گریست. 💠سومین جایگاه آن هنگام بود که برادرزاده‌اش قاسم علیه السلام آهنگ نبرد نمود به امام حسین علیه السلام دست در گردن برادرزاده‌ انداخت و چنان سوزناکانه گریست که بیهوش شد. 💠چهارمین جایگاه آن هنگام بود که بر سر پیکر در خون آرمیدهٔ برادرزاده‌اش قاسم نشست و پیکرش را در هم کوفته در زیر سم اسبان یافت. ادامه دارد... @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠 پنجمین جایگاه: آن هنگام بود فرزند برومندش علی اکبر و در آن حال بود که امام حسین علیه السلام دیدگان اشکبار خویش را فرو بست و محاسنش را به دست گرفت و آنگاه سر بر آسمان بلند نمود و پروردگارش را خواند. 💠 و ششمین جایگاه: آن هنگام بود که خواهرش زینب علیهماالسلام را دلداری می داد و او را از گریستن و نالیدن آرام می ساخت که ناگاه همچنان بر آن حضرت چیره شد که اشک از دیدگانش فرو ریخت و پس آنگاه به سختی از گریستن باز ایستاد. و تو اگر در این حالت های غمبار اندیشه کنی در می‌یابی آن کس که دلی سلیم و مهرورز و مهربان دارد از گریستن در این حالات ناگزیر است و همچنین در می یابی که امام حسین علیه السلام در هر یک از این حالات رفتاری بجا و حکیمانه را از خود نشان داده است،همانگونه که در وداع دختر خردسالش و دیدار با برادرش که در نزدیکی آب با لبی تشنه و دستانی از تن وگسسته فرو افتاده بود سخت گریست ولی در وداع با برادرزاده اش قاسم علیه السلام به آن سبب که به یاد برادرش امام حسن علیه السلام افتاد چنان گریست که بیهوش شد و همچنین آن حضرت در دیگر موارد نیز حکمت مندانه و سنجیده رفتار نمود. @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 💠خداوند به حسین علیه‌السلام این زمین را ارزانی داشت و آن را بر دیگر زمینه‌ها برتری داد و همچنین در وجود خود حسین علیه السلام همه ویژگی‌های شایسته یک سرزمین را نهاد؛ همانگونه که درباب حرمت مرقد حسین علیه السلام اشاره خواهد شد. پس می‌گوییم: زمین ،معدن طلا و نقره و جواهر است حسین علیه السلام معدن کاخ هایی از لولو و یاقوت و طلا و نقره است. زمین، جایی است که خداوند در آن هر گونه گیاه پر طراوت را برای مردم می رویاند و حسین علیه السلام نیز کسی است که خداوند همه ضرورت ها و شایستگی‌های انسان‌ها را در حسین رویانده بود؛ همانگونه که در عنوان آتی خواهد آمد. زمین، مکانی است که خداوند آن را برای مردم آرامش گاه ساخت و به هنگام زندگی و در حال مرگ، منزلگاه و آرامگاه آنان ساخت؛ همچنین خداوند حسین علیه السلام را نیز برای منزل گزیدن پیوستهٔ انسانها در بهشت، آرامش گاه آنان قرار داد و مرقد گرانقدرش را کفایت کنندهٔ پیروانش در زندگی و مرگ قرار داد. 🏴 @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 حسین علیه السلام و بسان دیگر انسان‌ها حق آن را داشت که آب بنوشد اما چون از آب نوشیدن بازداشته شد، خداوند چهار نوع از آنها را به آن حضرت عطافرمود 💠نخست آب کوثر را، برای رفع عطش او و یاران شهیدش قرار داد و آنان را هنگام افتادن بر خاک کربلا سیراب نمود.همانگونه که از علی اکبر علیه السلام روایت شده است که، در لحظات پایانی، به پدرش عرضه کرد: «پدرم این جد بزرگم پیامبر است که مرا از جا می لبریز از آب سیراب نمود که دیگر تشنه خواهم شد.»همچنین خداوند از آب کوثر برای سوگواران حسین علیه السلام حق قرارداد در روز تشنگی بزرگ رستاخیز خواهند نوشید از ویژگی های حسین علیه السلام در این مورد آن است که چشمهٔ کوثر از نوشیدن سوگواران او، حسین علیه السلام، شادمان و خوشحال می گردد. 💠دومین از آب‌هایی که به حسین علیه السلام ارزانی گردیده است، آب حیات است،که در بهشت با قطره های اشک هایی که برای آن حضرت فرو ریخته شده است، آمیخته می گردد، و شیرین تر می گردد، 💠سومین آن که خداوند اشک چشم ها را برای حسین قرار داده است؛ چرا که او کشتهٔ اشکهاست و با شنیدن نام او و یاد نمودن مصیبت و نگریستن به زمین کربلا و بوییدن تربت حسین علیه السلام اشک از دیدگا فرو می ریزد. 💠 چهارمین آب، همان آبی است که بر همهٔ دوستداران حسین علیه السلام قرار داده که به هنگام نوشیدن آب خنک و گوارا، آن حضرت و یاد کنند و خود آن حضرت در این باره فرمود:« شیعیان من هنگامی که آب شیرین و گوارا نوشیدید، مرا یاد کنید». 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 @Etr_Meshkat
🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊 💠فضیلت مند ترین درختان درختی است که خداوند از آن به موسی علیه السلام ندا داد:«انی اناالله» و در روایت آمده است:« آن درخت در مکان مرقد پاک حسین علیه السلام بود». و بهترین درخت خرما، همان بود که به مریم علیه السلام الهام شد که:« این درخت خرما را بجنبان تا خرمای تازه برایت فرو ریزد». و عیسی علیه السلام در کنار آنان درخت به دنیا آمد. و در روایت آمده که آن نخل خرما در کربلا بود. @Etr_Meshkat 🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃