سلام ببینید اپلای کردن واسه دانشگاه‌های آمریکا اصولا به صورت رسمی و از طریق یک سیستم آنلاین صورت میگیره، اما واسه دانشگاه‌های اروپا شما بیشتر با اساتید ارتباط میگیرین و کمی با آمریکا فرق میکنه. اما توضیحات الانِ من، هم جنبه اجمالی داره و هم ناظر به فضای آمریکاست. در مورد دانشگاه‌های اروپا باید از دوستان کسب اطلاعات کنم. قبل از اقدام برای اپلای باید دانشگاهی که دارای مدرک معتبری هست رو پیدا کنین. کشورهایی مثل هند، اندونزی، روسیه، چین، حتی از کشورهای اروپایی مثل آلمان، هلند، ایتالیا رو اصلا پیشنهاد نمیدم. چون فقط عمرتون رو هدر میدین، یعنی این دانشگاه‌ها خیلی ارزش و اعتبار مدرکی ندارن. حالا مراحلش اینجوریه که افراد میتونن با ارسال یه سری مدارک مورد نیاز به دانشکده‌ای که انتخاب کردین و تقبل هزینه‌ای بین ۵۰ تا ۱۰۰ دلار شانس‌شون رو برای اون دانشگاه امتحان کنن. این روش درد سر زیادی نداره و اگه مدارکتون قبل از ماه ژانویه آماده باشه راحت واسه پاییز سال بعد اپلای میکنید. دانشگاه‌هایی هم وجود داره که دو نوبت در سال فرصت اپلای میذارن. اما حالت نرمال همون اپلای کردن در اخر دسامبر و اوایل ژانویه برای پاییز سال بعد هست. عموما روند بررسی درخواست‌های اپلای به اين صورته که پرونده‌های تکمیل شده به دانشکده مربوطه ارسال میشن و یک کمیته‌ای که ادمیشن[admission پذیرش] اسمش هست، پرونده متقاضی رو بررسی میکنه و نظر میده. همون سالی که من اپلای انجام دادم استاد من میگفت تنها از ایران حدود ۱۰ نفر درخواست داشتن. حالا خودتون تصور کنید چه حجم بالایی از درخواست‌ها هر سال از کشورهای مختلف به دستشون میرسه و اونها واقعا وقت ندارن همه درخواست‌ها رو دقیق بررسی کنن. حالا توی این شرایط اگه یکی مث من یه دانشجوی معمولی باشه باید سعی کنه شانس پذیرشش رو ببره بالا. یعنی شما باید واقعا رزومه کاریه قوی داشته باشید که نظر استاد رو جلب كنه. نکته دیگه‌ای که مهمه اما خب صد درصد هم لازم نیست رعايت كنيد اینه که قبل از ارسال درخواست‌ چه از طریق سایت دانشگاه یا ایمیل زدن به اساتید، همه مدارکی که اون استاد یا دانشگاه ممکنه ازتون بخواد رو آماده كنيد. ميتونيد با مدارک ناقص هم پروسه اپلای رو شروع كنيد اما يه سری مزايا رو از دست ميدين: مثلا از ديد اساتيدی كه من توی دانشگاه و كنفرانس ديدم، دانشجوهای با برنامه براشون جذابترن، وقتی شما مداركتون كامل نيست اين مزيت رو دیگه نداريد و این که با مدارک كامل فرصت سوزی نميكنيد. مثلا شما به يه استاد ايميل بزنيد و اون از رزومه‌ی شما خوشش بياد و مدرک زبان بخواد، شما هم بگيد مدرک من يه ماه ديگه آماده‌ میشه. به صورت اتوماتیک يه ماه ديگه شما در اولويت دوم اون استاد قرار میگیرید و شايد اصلا دوباره ايميلتون رو باز نكنه، پس بهتره فرصت سوزی نكنيد. حداقل مدارک برای اپلای: رزومه هدف از ادامه تحصیل [SOP] توصیه نامه از ۲ یا ۳ استاد مدرک زبان تافل یا آیلتس ریز نمرات وقتي این موارد آماده بود باید در مورد استاد یا دانشگاهی كه میخواید ادامه تحصیل بدید و البته متن ايميلتون تصمیم بگیرین... باید نسبت به واژه‌هایی که بین ۶۰ الی ۶۵ اصطلاح هست هم اشراف کامل داشته باشید که اگه تونستم در آینده توی یه فایل جداگانه، صفر تا صد پروسه اپلای به همراه اصطلاحاتش رو توضیح خواهم داد. امیدوارم موفق باشین🌹

⭕️ عدم امنیت شغلی در آمریکا تقریبا تمامی قراردادهای کاری خصوصی در ایالات متحده‌ به استثنای ایالت مونتانا به صورت[at will تمایلی] هستن. به این معنی که قرارداد تا زمانی پا برجاست که هم کارفرما و هم کارمند به ادامه‌ی قرارداد «تمایل» داشته باشن. کارفرما در هر زمان و بدون دلیل میتونه نیروهای خودشو تعدیل و یا به عبارت دیگه کارمنداشو از کار برکنار کنه. به همین صورت کارمندان نیز میتونن هر زمان که دوست داشتن و بدون پرداخت جریمه‌، کار خودشونو ترک کنن. این قوانین معمولا برای ایرانی‌هایی که در آمریکا مشغول به کار میشن عجیب به نظر می‌رسه. چون در ایران قرارداد‌ها معمولا مدت‌دار هستن و هم کارفرما و هم کارمند برای مدت معینی به قرارداد متعهد خواهند بود. از دید کارمندان، این قانون همانند چاقوی دو لبه میمونه. از یک سو کارمندان تعهدی به شرکت‌های خود ندارن و در هر هنگام میتونن کار خودشونو عوض کنن. این امکان برای افرادی با بازار کار گسترده بسیار مناسبه. برای مثال مهندسین نرم‌افزار به صورت متوسط کمتر از دو سال در یک شرکت میمونن و بطور معمول شرکت رو عوض میکنن و از موقعیتی به موقعیت دیگر میرن. یکی از دوستان بنده که در تیم تحقیقاتی گوگل فعالیت داره بیان میکرد که تقریبا هر هفته یکی از افراد تیم، شرکت رو ترک می‌کنن و شخص جدیدی به تیم اضافه میشه! از طرفی دیگه این قوانین سبب میشه تا امنیت کاری وجود نداشته و کارمندان همواره در ترس از دست دادن کارشون باشن. این پدیده حتی در شرکت‌های بزرگ و معروف نیز وجود داره. به عنوان مثال شرکت مایکروسافت در سال ۲۰۱۴ نزدیک به ۱۸۰۰۰ نفر یعنی حدود ۱۵ درصد از کارمندای خودشو اخراج میکنه. در آمریکا از دست دادن کار میتونه عواقب سنگینی همانند از دست دادن بیمه‌ی درمانی و حتی منزل مسکونی رو در پی داشته باشه. در مورد اخلاقی بودن این قوانین و این که آیا به نفع و یا ضرر اقتصاد آمریکا هست میشه زیاد در موردش صحبت کرد. حتی بعضی از ایالت‌ها به تعدیل این قوانین روی آوردن. اما وجود این قوانین عملا به عدم وجود امنیت کاری در این کشور منجر میشه و دونستنش به خصوص برای کسانی که به قصد کار و یا مهاجرت به آمریکا میان ضروری به نظر می‌رسه. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️حمایت از محصولات محلی یکی از مشاهدات من از زندگی روزمره در آمریکا، توجه شهروندان به استفاده از محصولات و امکانات محلی بود. در آمریکا، شرکت‌های بزرگ و زنجیره‌ای نوعی از رقابت انحصاری رو تشکیل دادند که رقبای کوچک‌تر، عملا توان رقابت با آن‌ها رو نداره. مثلا شرکت زنجیره‌ای وال‌مارت [Walmart]، یکی از فروشگاه‌های توزیع مواد غذایی و سایر ما یحتاج زندگی در آمریکاست که حتی در کشورهایی مانند هند هم شعبه داره. در اقتصاد مفهومی وجود دارد به نام "صرفه‌جویی به مقیاس" [economy of scale]. این مفهوم به این معناست که با افزایش حجم تولید، هزینه متوسط تولید هر واحد کاهش پیدا میکنه. در چنین حالتی رقابت کسب و کارهای کوچک‌تر با کسب و کارهای بزرگتر سخت و سخت‌تر میشه. چون هزینه متوسط تولید کسب و کار کوچک‌تر بیشتر از هزینه متوسط تولید کسب و کار بزرگتر است و در نتیجه کسب و کار کوچک‌تر متحمل هزینه زیاد تولید در مقیاس کم میشه.[نمیدونم متوجه شدین یا نه :/ ] به هر حال با توجه به این واقعیت اقتصادی، کسب و کارهای محلی نمیتونن با رقبای بزرگی مثل وال‌مارت رقابت کنن. با این وجود حمایت از کسب و کارهای محلی یکی از مواردی هست که توسط گروه‌های مختلف تبلیغ میشه. مثلا بخشی از شهروندان، با این که قیمت محصولات کشاورزی بازارهای روز به نسبت سوپرمارکت‌ها گرونتره، ترجیح میدن که از سوپرمارکت‌های کوچیک خرید کنن. در مورد لباس یا کتاب یا وسایل تزئینی و مواردی دیگه از این دست هم همین امر صادق‌ه. استدلال این گروه از شهروندان اینه که اگه از این کسب و کارها حمایت نشه آن‌ها ورشکست میشن و ورشکستگی این افراد به معنای افزایش فقر در جامعه‌ست. [خیلی نگاه دقیق و بلندیه] رفتار این افراد در واقع نوعی باز توزیع داوطلبانه‌ی درآمد هست. در جامعه سرمایه‌داری آمریکا، که پول و سرمایه حرف اول و آخر رو میزنه، رفتارهایی از این دست که جدای از سودِ بیشتر، وضعیت جامعه و افرادی که کنار فرد دیگه‌ای زندگی می‌کنن نیز در نظر میگیره، و این مسئله خیلی دل‌گرم‌کننده و الهام‌بخشه. در فرهنگ ما هم این رفتار کم و بیش دیده میشه، خرید سوغاتی و صنایع دستی و خوراکی‌های محلی در موقع سفر از جمله رفتارهایی هست که به بقای کسب و کارهای کوچک‌تر کمک میکنه. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️دانشگاه هاروارد • قسمت اول: معرفی دانشگاه هاروارد با ذخیره مالی قریب به ۳۵ میلیارد دلار ثروتمندترین دانشگاه دنیاست. این دانشگاه که در سال ۱۶۳۶ همزمان با دوران شاه‌صفی، نوه‌ شاه عباس تاسیس شده، قدیمی‌ترین دانشگاه آمریکاست. این دانشگاه در رتبه‌بندی‌های مختلف، رتبه‌های یک تا هفت بهترین دانشگاه‌های دنیا را پیاپی به خود اختصاص میده. از حیث دارندگان جایزه نوبل این دانشگاه سرآمد بقیه دانشگاه‌هاست. هشت رئیس‌جمهور آمریکا از فارغ التحصیلان این دانشگاه هستن و موسسین مایکروسافت و فیس‌بوک دانشجویان این دانشگاه بودند. در یک سلسله مطالب می‌خوام این دانشگاه رو معرفی و با نقاط قوت و ضعفش آشنا بشیم. دانشگاه هاروارد در ناحیه‌ی بوستون، واقع در شمال شرق ایالات متحده قرار گرفته و در حال حاضر از کالج هاروارد و ۱۲ مدرسه تحصیلات تکمیلی و تخصصی تشکیل شده: • مدارس الهیات • پزشکی • دندانپزشکی • بهداشت عمومی • حقوق • بازرگانی • معماری • علوم انسانی • مهندسی • علوم سیاسی • و تحصیلات آزاد. ۲۱ هزار دانشجو در این دانشگاه مشغول به تحصیل هستن که ۴۷۰۰ نفر دانشجوی مقطع کارشناسی‌اند. مدارک دانشجویان کارشناسی توسط کالج هاروارد اعطا میشه. به غیر از قسمت کوچکی از پردیس مرکزی که دور آن دیوار است، بقیه ساختمان‌های دانشگاه در بین سایر ساختمان‌های شهر، ‌گاه متمرکزتر و گاه پراکنده‌تر، قرار گرفته‌اند. مدارس پزشکی، دندانپزشکی و بهداشت عمومی تقریبا به فاصله بیست دقیقه‌ای از پردیس مرکزی واقع شدن. حد فاصل پردیس مرکزی و مدرسه پزشکی هاروارد، موسسه فناوری ماساچوست [از بهترین دانشگاه‌های صنعتی دنیا] قرار داره. بین پردیس مرکزی و مدرسه بازرگانی رودخانه چارلز عبور میکنه. در قسمت دیگری از شهر باغ زیبای دانشکده کشاورزی قرار داره و نه تنها این باغ بلکه سایر ساختمان‌ها به غیر از کتابخانه‌ها در طول روز به روی عموم باز هستن. هر روز گروه‌های توریستی زیادی برای بازدید از قسمت‌های مختلف وارد فضای دانشگاه میشن، که به یک درآمد سرشار برای دانشگاه تبدیل شده است. " قسمت دوم " ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️روزنامه گاردین: آمریکا ثروتمندترین کشور جهان است. پس چرا نمی‌توان یک لیوان آب آشامیدنی سالم در آن پیدا کرد؟ ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️تربیت سیاستمدار 📝لیلا زرگرزاده[دانشجوی دکترا مهندسی شیمی کانادا] سالانه در کانادا، از بین دانش‌آموزان دبیرستان‌ها 40 نفر انتخاب می‌شوند تا تجربه‌ی کارکردن در مجلس کانادا را بدست بیاورند. دانش‌آموزان از سرتاسر کانادا، در یک فضای رقابتی درخواست خود را به همراه رزومه‌هایشان در سامانه‌ی مربوطه ثبت می‌کنند. در صورتی که انتخاب شوند، به اُتاوا، که پایتخت سیاسی کاناداست و پارلمان در آن قرار دارد، دعوت می‌شوند و 10 ماه از نزدیک با اعضای مجلس ارتباط می‌گیرند و یک دوره‌ی کارآموزی را می‌گذرانند و کسانی که استعداد سیاستمدار شدن را دارند از همان موقع بصورت عملی پرورش می‌یابند. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️ممنوع شدن کیسه پلاستیکی حتما تبلیغ‌های محیط‌زیستی علیه مصرف کیسه‌های پلاستیکی رو دیدید. در بیشتر شهر‌های آمریکا هم در سال‌های اخیر تلاش برای کاهش مصرف کیسه‌های پلاستیکی بیشتر شده. در شهر بوستون هم تا پارسال بیشتر فروشگاه‌ها، خرید رو در کیسه‌های پلاستیکی تحویل مشتری میدادن اما از حدود یک سال پیش استفاده از کیسه‌های پلاستیکی غیر قابل بازیافت در فروشگاه‌ها ممنوع شده. از اون موقع تمام فروشگاه‌ها به جای کیسه‌ی پلاستیکی پاکت کاغذی یا کیسه‌های قابل بازیافت میدن، و اگه کیسه‌ی پلاستیکی بدن جریمه میشن [تو شهرهای مختلف جریمه متفاوت است از ۵۰ تا ۳۰۰ دلار]. در بعضی شهر‌ها برای تشویق اینکه مردم کیسه‌ی خرید همراهشون باشه، حتی پاکت‌های قابل بازیافت رو هم مجانی نمی‌دن و هر پاکت کاغذی رو ۱۰-۲۰ سنت باید خرید. خیلی از فروشگاه‌ها هم پاکت‌های خرید محکم‌تر رو به قیمت ارزون ۱ الی ۲ دلار می‌فروشن که میشه همیشه به عنوان سبد خریدِ دائم ازش استفاده کرد. سالانه حدود ۵۰۰ میلیارد کیسه‌ی پلاستیکی تو دنیا مصرف میشه! کیسه‌هایی که ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ سال طول می‌کشه تو طبیعت تجزیه بشن. آلودگی دریاها و صدمه به زندگی موجودات دریایی از بزرگترین صدمات محیط زیستی مصرف کیسه‌های پلاستیکی هست. هر سال بیشتر از ۱۰۰ هزار لاک‌پشت و حیوان‌های دریایی دیگه به خاطر این‌ کیسه‌ها می‌میرند. تو کشور‌های اروپایی منع مصرف این کیسه‌ها زودتر و جدی‌تر شروع شد. در فرانسه از سال ۲۰۱۶ مصرف کیسه‌های پلاستیکی رو ممنوع کرده و در برخی فروشگاه‌ها هزینه‌ای جداگانه‌ای گرفته میشه [اینجا رو ببینید]. در ایرلند و ایتالیا هم قوانین سختگیرانه و موفقی برای محدود کردن مصرف کیسه‌ی پلاستیکی اعمال کردند. ترک یا کاهش استفاده از این کیسه‌ها برای خرید تغییر ساده‌ ایست. کافیه همیشه یک پاکت خرید سبک و کم‌حجم یا یک کیسه‌ی پارچه‌ای تو کیف یا ماشین داشته باشیم و موقع خرید از اون استفاده کنیم. در واقع شبیه همون مدلی که سال‌ها پیش همه تو ایران یه سبد خرید داشتن و همه‌ی خریدهاشونو تو همون می‌ذاشتن. فارغ از وضع هر گونه قانون، هر شهروندی خودش می‌تونه به سادگی این فرهنگ رو ترویج کنه و با یک کار ساده جلوی صدمه‌ی بیشتر به محیط‌ زیست رو بگیره. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️نظام رتبه‌بندی دانشگاه‌های جهان با معیار اشتغال نظام رتبه‌بندی "تایمز" دانشگاه‌های جهان را بر اساس میزان اشتغال‌پذیری فارغ‌التحصیلان آنها در سال ۲۰۲۳ میلادی رتبه‌بندی کرد. ۱. موسسه فناوری ماساچوست(ام آی تی) ۲. دانشگاه استنفورد ۳. دانشگاه آکسفورد ۴. دانشگاه هاروارد ۵. دانشگاه شیکاگو دانشگاه کمبریج (انگلیس)، دانشگاه برکلی (آمریکا)، دانشگاه جینهوا (چین)، دانشگاه ییل (آمریکا) و مدرسه اقتصاد و سیاست (انگلیس) در جایگاه‌های ۶ تا  ۱۰ قرار دارند. این دانشگاه‌ها و موسسات برای اپلای و بورسیه تحصیلی بسیار مناسب هستند. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️مشکل فرهنگی عجیب در آمستردام و پاریس 📝سحر دانشجو [لندن] چند وقت پیش همراه همسرم سفری علمی تفریحی به آمستردام و پاریس داشتیم. هر دو شهر بسیار زیبا و سرزنده بودند. در این میان اما موضوعی عجیب توجه‌ام را جلب کرد. در آمستردام سوار اتوبوس شهری بودیم که به نظرم رسید مرد جوان، خوش‌تیپ و شیک‌پوشی در یک پارک عمومی ادرار می‌کند! بلافاصله به خودم گفتم حتما اشتباه دیدم. روز بعد که همسرم از جلسه‌ی کنفرانس برگشت با تعجب فراوان به من گفت: «باورت نمیشه یکی ازموضوع‌هایی که در کنفرانس صحبت شد چی بود: چطور می‌توانیم مردم را قانع کنیم که در فضاهای عمومی ادرار نکنند!» که زیر عنوان کلی‌تر«تکنولوژی‌های قانع کننده» قرار گرفته بود. در چند روزی که در آمستردام بودیم من به شخصه چند نفر را درحال انجام این کار در خیابان یا دیگر مکان‌های عمومی دیدم، و البته در بعضی کوچه پس کوچه‌ها، جاهای شلوغ و کمی کثیف، کنار جوی آب، آسانسورهای مترو و ایستگاههای تاکسی، بوی تند و آزار دهنده آن حس می‌شد. بعد از آمستردام به پاریس رفتیم، و متوجه شدم این مشکل در آنجا هم وجود دارد. اگر شما هم مثل ما متعجب شدید و باورتان نمی‌شود کافی است در گوگل این مطلب را جستجو کنید: public urinatation in Amsterdam or Paris. البته اصلا این طور نیست که وقتی شما در خیابان راه می‌روید این موضوع را این طرف و آن طرف خیابان ببینید، اما به نظر می‌رسد این فعل که در فرهنگ ما ایرانی‌ها عجیب و قبیح است در این شهرها آنقدرها هم بد نیست. اخیرا روزنامه معتبر و پرخواننده‌ی نیویورک تایمز مطلبی درباره‌ی این مشکل در فضاهای عمومیِ پاریس نوشته و در آنجا نویسنده توضیح می‌دهد که مسئولان نه تنها این مشکل را به رسمیت می‌شناسند بلکه برای حل آن تلاش فراوان می‌کنند. به گفته‌ی این مقاله، برای مواجهه با این مسئله میلیون‌ها دلار در سال هزینه می‌شود. فقط در پاریس برای کاهش آسیب فیزیکی و بهداشتی‌ این مسئله، شهرداری روزانه حدود ۳ هزار کیلومتر از پیاده‌رو‌ها را با مواد ضدعفونی کننده تمیز می‌کند، و اگر پلیس کسی را در حین این کار ببیند، طرف باید ۷۵ یورو جریمه بدهد!‌ ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️سیاست مهم حکمرانان آمریکا در پژوهش‌های دانشگاهی • بخش اول نظام پژوهشی دانشگاهی در آمریکا یکی از مهم‌ترین عوامل مهاجرت دانشجویان از سایر کشورهاست، که به گزارش رسمی وزارت بازرگانی ایالات متحده فقط در سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ حدود ۳۱ میلیارد دلار به اقتصاد آمریکا کمک کرده است. اهمیت پژوهش در دانش و فناوری به عنوان محرکه اصلی رشد اقتصادی و صنعتی بر سیاست‌گذاران پوشیده‌ نیست. برای موفقیت پژوهش دانشگاهی در آمریکا می‌توان دلایل زیادی برشمرد: از ارتباط نزدیک صنعت و دانشگاه گرفته تا سرمایه‌گذاری برای حضور نخبگان حوزه علوم و مهندسی در این کشور. اما در واکاوی ریشه‌ای این موفقیت باید نقش نهاد‌های سیاست‌گذاری‌های کلان که زیرمجموعه‌ای از دولت فدرال هستند رو هم مورد بررسی قرار داد. قسمت عمده‌ای از سیاست‌گذاری در این حوزه به طور غیر مستقیم و از طریق اختصاص بودجه صورت می‌گیره. تعداد زیادی از نهادهای فدرال مثل بنیاد علوم آمریکا، موسسه ملی سلامت، وزارت دفاع، وزارت انرژی، ناسا، وزارت کشاورزی، آژانس امنیت ملی زیر نظر دولت مرکزی بودجه‌ای که کنگره به آنها تخصیص داده رو یا خودشون برای هزینه داخلی صرف توسعه علوم و فناوری می‌کنن و یا از طریق «کمک‌هزینه Grant» به نهادهای دیگه‌ای مانند دانشگاه‌ها و موسسات تحقیقاتی اعطا می‌کنن. در بخش بعدی به معرفی مختصر «بنیاد ملی علوم» که یکی از بازیگران اصلی در سیاست‌گذاری‌های کلان پژوهش دانشگاهی در حوزه علوم پایه و مهندسی هست خواهم پرداخت. ریشه‌های تاسیس بنیاد علوم آمریکا رو باید در جنگ ‌جهانی دوم و دوران ریاست‌جمهوری فرانکلین روزولت جست‌وجو کرد. روزولت و نمایندگان کنگره همگی به این مسئله مهم دست یافته ‌بودن که دانش و فناوری در قدرتمند سازی نظامی کشور تاثیر بسزایی دارن و به تاسیس سازمان‌هایی جهت سیاست‌گذاری و هدفمند سازی آن اقدام کردن. پیش از اون، حمایت از دانش و فناوری از طرف دولت بسیار کمتر و اغلب به صورت پراکنده و بدون هماهنگی و مدیریت یکپارچه انجام می‌شد. پس از اتمام جنگ «وانوار بوش» یکی از مشاورین ارشد علمی رئیس جمهور «هَری ترومن» در گزارشی تاریخی با نام «دانش، مرزی بی‌انتها» به اهمیت حمایت دولت از دانش و فناوری در جهت شکوفایی اقتصادی در زمان صلح و تامین امنیت کشور اشاره کرد. این گزارش که در سال ۱۹۴۵ توسط کاخ سفید منتشر شد تبعات فراوانی به همراه داشت و پس از چندین سال بحث و گفت‌وگو درباره چگونگی و کیفیت حمایت دولت از دانش و فناوری سرانجام در سال ۱۹۵۰ به امضای قانون تاسیس بنیاد ملی علوم توسط هَری ترومن ختم شد. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️نگاه مزاحم زل‌زدن به افراد در مکان‌های عمومی به دلایل مختلف از جمله ظاهر متفاوت ناشی از فقر، ناتوانی جسمی، نژاد متفاوت، پوشش متفاوت در همه‌ی کشورها عملی نامناسب است چرا که باعث ایجاد احساس عدم امنیت در شخص میشه. اگر زل زدن در راستاي ايجاد مزاحمت [harassment] باشد، در صورت تکرار و اثبات، فرد خاطی ممکن است مجرم شناخته شود. در شهرهایی از آمریکا که مهاجر‌پذیرتر هستن در یک مکان عمومی مانند مترو افراد با نژادهای مختلف، زبان متفاوت و پوشش‌هایی گاه نه چندان معمول حضور دارند. لازمه تعامل امن برای همه افراد جامعه رعایت قانون نانوشته‌ زل‌نزدن است. در چنین شهرهایی والدین، سختگیرانه زل‌نزدن به افراد در مکان‌های عمومی یا خصوصی رو به کودکانشان می‌آموزن تا محیط کار و شهر، محیطی امن برای همگان باشد. گاهی اگر از نگاه مزاحم کسی در مکانی عمومی ناراحت شوند ممکن است خیلی راحت به وی تذکر دهند. برخی حتی در حین صحبت کردن با یک دوست یا همکار، بخصوص در محیط‌های کاری، قانون زل‌نزدن رو رعایت می‌کنن و نگاهشونو به چشمانتان يا بدنتان نمی‌دوزن. در سایر ایالت‌ها مخصوصا ایالت‌های مرکزی که غالب سکنه آمریکایی‌های سفیدپوست و گاهی اوقات متعصب هستن و خبری از آن تنوع نژاد و پوشش نيست، نگاه‌های کنجکاوانه و آزاردهنده شیوع بیشتری داره. در یکی از سفرها به این ایالت‌های مرکزی، با چند تن از دوستان حلقه‌ای در پارکینگ تشکیل داده بودیم و به زبان فارسی در مورد سفرمان صحبت می‌کردیم که ناگهان دختر کوچکی که با مادرش از همان نزدیکی می‌گذشت دستشو جدا کرد و به سمت ما که ظاهر متفاوتی هم داشتیم دوید و از ما پرسید: شما چرا به زبان دیگری سخن می‌گویید؟ تعامل امن و بدون مزاحمت با هم‌وطنان در محیط‌های کاری و اجتماعی یک حق همگانی‌ست و هیچ کسی اجازه نداره این حق رو از دیگری سلب کنه. گاهی اوقات بسیاری از این تفاوت‌ها مانند ناتوانی‌های جسمی، نژاد، جنسیت و زبان، حتی در انتخاب و یا اختیار فرد هم نیست. نهادینه کردن فرهنگ زل‌نزدن میتونه تاثیرات بلند مدت خوبی رو بر جامعه داشته باشه. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

⭕️از مصائب مهاجرت بی برنامه چند شب پیش یه آقایی در کلاب‌هاوس از مهاجرت حرف می‌زد. آخرش گفت من ایران پزشک بودم اما مهاجرت کردم و اینجا شغل غیرمرتبط دارم و خوشحالم. به خاطر دخترهام و همسرم مهاجرت کردم. یکی ازش پرسید الان شغلتون چیه؟ کمی مکث کرد، گفت پیتزا جا به جا می‌کنم. :) ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch