مدتی قبل، یک خانم ایرانی ساکن آمریکا ذیل صفحه فارسی وزارت امور خارجه آمریکا در فیس‌بوک که در مورد گرین‌کارت برای ایرانیان تبلیغ کرده بود، درباره مشکلات زندگی در آمریکا و تصورات غلط درباره آن، یک نظر گذاشته که اینجا بهشت برین نیست و فقط باید یک عمر کار کنین تا بتونین پول رِنت[اجاره] و هزینه هنگفت درمان و ... بدید. و اینکه هر کسی توی ایران زندگی خوب و مرفهی داره اشتباه محض میکنه که بلند شه بیاد آمریکا. بعد از نوشتن این کامنت، سیل فحش و بد و بیراه بود که از طرف دنبال کننده‌های صفحه مذکور نثار این خانم شد. ایشان در يک کامنت طولانی‌تر در جواب فحش‌ها و انتقادات به نظرش که عمدتا هم از سوی افرادی بود که داخل ایران زندگی می‌کنند و آمریکا را فقط از دریچه فیلم های هالیوود دیده‌اند! توضیحات بيشتری درباره زندگی در آمریکا نوشت. بعد از کامنت دوم، حملات و فحش‌ها به حدی رسید که این خانم همه کامنت‌هایش را پاک کرد و کلا بیخیال توضیح درباره واقعیات زندگی در آمریکا برای افراد داخل ایران شد. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

بر اساس اطلاعات سایت USNews که معتبرترین مرجع آمار در مورد دانشگاه‌های امریکاست، ۱۲۶۶ دانشجوی مهندسی در دانشگاه ایالتی آیوا مشغول به تحصیل اند که تنها ۲۳ درصد آن‌ها دختر اند. این آمار، بیانگر وضعیتِ معقول تری نسبت به دانشگاه‌های ایران بوده که در آنها، تعداد دانشجویان دختر مهندسی به طرز عجیبی از پسران پیشی گرفته است. نکته‌ی جالب دیگر اینکه بیش از نصف دانشجویان مهندسی از کشورهای خارجی هستند که در این میان ۵ کشور آسیایی بیشترین آمار را از آن خود کرده اند: چین با ۴۲ درصد در جایگاه اول است و ایران با ۳ درصد در رده‌ی چهارم. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

در آمریکا عملا برای به‌سازی خیابان و جاده‌ها به ندرت از آسفالت استفاده می‌کنند. چون عقیده دارن که این مقوله قیمت بالایی دارد و اساسا به صرفه نیست. برای ساخت و یا ترمیم خیابان و جاده‌ها از نمونه سیمان فرش و بتن بهره می‌برند. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات و مشاهدات ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

در ادامه قانون Free Return نقل این ماجرا خالی از لطف نیست: یه وسیله‌ای رو چند هفته پیش به صورت اینترنتی از سایت ebay سفارش داده بودم و قرار بود بصورت پستی، از چین برسه به دستم. بعد از گذشت موعد مقرر، اعلام کردم که هنوز دریافت نشده. فروشنده‌ی چینی بهم پیغام داده و از این قضیه ابراز تاسف کرده. گفته ما این آیتم رو بدون شماره پیگیری دادیم به پست و حالا که میگی به دستت نرسیده، در ابتدا کل هزینه‌ش رو بهت بر می‌گردونیم و اگه در روزهای آینده دریافت‌ش کردی، "از روی لطف" هزینه‌ش رو دوباره بهمون بپرداز. سیستم‌های خرید اینترنتی‌شون، مخصوصاً سیاست‌هایی که راجع به پس دادن اجناس اعمال میکنن، فوق العاده هست. اجناس ebay اکثراً خوش قیمت‌تر هستن اما بعضاً با بی‌نظمی در ارسال مواجه میشن اما اجناس amazon هم کیفیت‌شون بیشتره و هم بصورت منظم و سر موعد ارسال میشن. مخصوصاً اگر اکانت ویژه‌ (پرایم) آمازون رو داشته باشید (به دانشجوها به مدت ۶ ماه اکانت پرایم رو بصورت رایگان میدن) هم اجناس رو می‌تونید ظرف دو تا سه روز پس از سفارش دریافت کنید و هم ریترن‌شون بسیار آسون و راحت انجام میشه. حتی برای ریترن اجناس پرایم، هزینه‌ی پست هم به عهده‌ی مشتری نیست در اغلب موارد. مثلاً من یه LED خریده بودم و میخواستم پس‌ش بدم و عزا گرفته بودم که بدون ماشین چطور باید ببرمش دفتر پست. متوجه شدم که حتی نیازی به این کار هم نیست! می‌تونم درخواست بدم که مامور پست فردا بیاد دم خونه و جنس رو ببره و پس بده آمازون. حتی اینجا بخاطر امنیتی که داره، ضرورتی نداره که حتماً صبح برای تحویل کالا توی خونه‌ باشید، هر چی که هست رو می‌ذارید پشت درب داخلی منزل (منازل شهرک ما دو تا درب دارن، یکی بیرونی و یکی داخلی) و مامور میاد میبره! بعدِ دو سه روز هم پول‌ش اومد توی حسابم. ضمناً اجناس پرایم رو تا یک‌ماه «بدون هیچ دلیلی» و صرفاً به این علت که ازش خوشم نیومده میشه پس داد. فروشگاه‌های زنجیره‌ای والمارت هم سیستم ریترن خیلی خوبی دارن. مثلاً شما یه بسته چیپس خریدید و میرید خونه بازش می‌کنید و یه ذره می‌خورید و خوش‌تون نمیاد، حتی این رو میشه برد پس داد و هزینه‌‌ش رو کمال و تمام دریافت کرد! یکی از دوستان هم یه تجربه‌ی جالب از خرید حضوری داره. میره میبینه برای یه قمقمه قیمت ۶ دلار رو زدن. اون رو میخره و میره پای صندوق و روی فاکتور ۲۴ دلار میاد. میگه برچسب بالای اینو من دیدم ۶ دلار زده بود. فروشنده هم میگه باشه و فاکتور رو تصحیح‌ میکنه به ۶ دلار. بعد این دوست ما میره خونه، اینترنتی قیمت قمقمه هه رو چک میکنه و میبینه ۲۴ دلاره. در واقع برچسبی که بالاش توی فروشگاه زده بودن اشتباه شده یا این جنس عوضی زیر اون برچسب قرار گرفته. هیچی دیگه، دفعه‌ی بعد که میره فروشگاه میگه اون قمقمه هه بووود، قیمت اصلی‌ش ۲۴ دلاره اما من ۶ دلار داده بودم، بقیه‌ش رو حساب کنید. طرف هم میگه اشکالی نداره، برو حال کن :) اینکه قبلاً در پستی نوشته بودم اینجا[ایالت آیووا] اصل بر اعتماده ریشه در چنین تجربیاتی داره. قصد تعمیم این وقایع به کل آمریکا رو ندارم و مسلماً قابل تعمیم هم نیستن اما همین مواردی که برای ما داره رخ میده، صحت این ادعا[اعتماد کردن] رو تا حدودی روشن‌ میکنه. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات زیسته ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch

در آمریکا پارک خودروهای دانشجویان در محوطه‌ی دانشگاه طی ساعات کاری ممنوع است. چند پارکینگ طبقاتی وجود دارد که دانشجویان می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند. هر چند که فرق زیادی بین سیستم و امکانات این پارکینگ‌ها با پارکینگ‌های معمولی ایران مشاهده نمی‌شود اما دو نکته برایم جالب بود: ۱- سیستم ورود و خروج مکانیزه است و راننده توسط کیوسک‌هایی که تعبیه شده‌اند، اقدام به دریافت کارت ورود و پرداخت هزینه در هنگام خروج می‌کند. ۲- روی کارت ورود نوشته شده هزینه‌ای که برای پارکینگ می‌پردازید تنها برای کرایه‌ی یک جای پارک اتومبیل ظرف ساعاتی معین است و ما هیچگونه وظیفه‌ای در قبال حفاظت از خودروی شما و محتویات درون آن نداریم. قرار دادن خودرو در این پارکینگ هیچ تفاوتی با پارک آن در گوشه‌ی خیابان ندارد و ریسک این فقره به عهده‌ی خودتان است. ⭕️روایت‌های دست اول از تجربیات و مشاهدات ایرانیان ساکن فرنگ @Farang_Without_Retouch