قرار بود فقط چندتا جمله خیلی کوتاه باشه. فقط کلمه چینی کنم، نه به قصد دلنوشته و متنای ادبیِ همیشگی، بلکه به نیت آروم شدن دلم و کمتر شدن دلتنگیم. بشینم فقط باهات حرف بزنم، عامیانه، محاوره ای. اما مثل همیشه قلمم راه خودشو پیدا کرد و کلمه هام جاری شدن رو خطای موازی‌ و مجازی گوشی و به خودم اومدم و دیدم اینقده طولانی شده. حتی این پیامم طولانی شد. خلاصه که امیدوارم خوشت بیاد حاجی :))

لای پلکام چوب کبریت گذاشته بودم برای 1:20

برای واقعنی میرم بخوابم.

من هنوزم نرفتم بخوابم و فککنم الانه که چشام از کاسه در بیان بیفتن رو صفحه گوشی🤡🎀

تحت سرپرستی شما.

انقد سرده که استخونای دستم دارن میشکنن.

و دستام بیشتر از همیشه قرمز شده و یخ زده

رفتم چسبیدم به لیوان چایَم، خوب شد چای خوردم وگرنه به خدا که قندیل میبستم.

کاش لیلة‌الرغائب، آرزوی یکی میبودم