⏰ یادآوری کرسی_علمی ترویجی دوشنبه 10 بهمن ساعت 10 صبح 🖍 عنوان: «چگونگی تجلیِ معنا در هنرهای نمایشی و ارتباط آن با مسایل فقهی» 🌐 لینک جلسه: https://lms.itaihe.ac.ir/mod/bigbluebuttonbn/view.php?id=753 ⛔️نام کاربری و رمز: 2️⃣2️⃣2️⃣2️⃣

❇️هشتمین #کرسی_علمی ترویجی امروز در پژوهشگاه فقه معاصر به صورت حضوری و مجازی، برگزار شد. 🌹با حضور استاد علی نهاوندی، دکتر مهدی داودآبادی و دکتر حمید تلخابی🌹 💢کانال فقه هنر: eitaa.com/Feghehonar

💢ادامه گزارش چهارمین #کرسی_علمی_ترویجی 🖋نظر ناقد دوم (دکتر محسن ربانی): 1️⃣به نظر من بهترین و کاملترین روش برای بیان داستان زندگی معصومین علیهم السلام، شیوه دراماتیک است. 2️⃣آقای تلخابی در متن مقاله خود گفته اند شخصیت معصوم به دور از هرگونه نقطه ضعف و عدم ثبات و عدم تحول است، لذا نمی تواند شخصیت درام قرار بگیرد. ✳️برای حل این مشکل می توان گفت که اصولا آیا ساختار کلاسیک، تنها ساختار برای نقل تاریخ است؟ خود شما رومنس را بیان فرمودید. ساختار پی رنگ را می توان اشاره کرد. یعنی شخصیت فیلم دارای تحول نیست ولی شما که فیلم را پیگیری می کنید، به تحول می رسید. 3️⃣نکته دیگر اینکه آیا معصومین شخصیت ایستا دارد؟! خیر. ✅درست است که به کمال انسانیت رسیده است، ولی در حد خودشان و در همان اوج نیز دارای تحول هستند. 4️⃣ شما بحث هاله هنری را در مقاله مطرح کرده اید که خیلی ظرفیت بررسی و کار دارد. یعنی در رسانه های تصویری می خواهیم هالۀ آیینی اثر هنری را به هالۀ نمایشی تبدیل کنیم. و این نیاز به بررسی دارد و عاملی است برای گسترش بحث. 5️⃣ نکته پایانی اینکه، آقای تلخابی نوشته اند که چون سازندگان فیلم، درک و معرفت یکسانی نسبت به جایگاه معصوم ندارند، لذا لازم است که از شیوه روایت غیرمستقیم کمک بگیریم. ⛔️این سخن هم قابل خدشه است. زیرا وقتی نتوان به افق عرفانی و مقام بلند معصوم دست یافت، فرقی بین روایت مستقیم و غیر مستقیم وجود ندارد. 🌐متن کامل گزارش: https://b2n.ir/j33053 ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 💢کانال فقه هنر: eitaa.com/Feghehonar

#مجله_الکترونیکی5️⃣ 💠«انگاره‌سازی آثار هنری از منظر فقه»💠 🖋حجت الاسلام حسین ادبی (استاد سطوح عالی حوزه علمیه خراسان و پژوهشگر فقه فرهنگ و هنر) : 🎞 هنر در ذات خود، فرهنگ‌ساز است. انواع قالب‌های هنری اگرچه در تأثیرگذاری خود، دارای شدت و ضعفند، اما در اینکه در ذات خود فرهنگ‌سازند، با یکدیگر مشترکند. 📺 میزان اثرگذاری آثار هنری در فرهنگ جامعه، به میزان قابلیت آنها در انگاره‌سازی بستگی دارد. انگاره‌ها در هر جامعه، ضامن بقای ارزش‌ها هستند. 📌برای هدایت یک جامعه به مسیری خاص، بهترین راه، تغییر انگاره‌های ذهنی آنهاست. انگاره‌سازی همانطور که می‌تواند ضامن بقای ارزش‌ها باشد، می‌تواند عامل تخریب ارزش‌ها و جایگزینی ضدارزش‌ها نیز باشد. 👈انگاره، مرز میان وهم و واقعیت است. انگاره را این‌طور تعریف کرده‌اند: 🔰«صورت خیالی از شیء که در فرآیند ذهنی مشخص همچون اسم، به جای آن می‌نشیند و منشأ تأثیر و قدرت نسبت به آن می‌گردد.» 🖊انگاره کلیشه ذهنی نسبت به یک شیء است و این شیء می‌تواند یک مفهوم، یک صنف یا یک فرد باشد. در فرآیند شکل‌گیری انگاره، ابتدا صورت خیالی از یک شیء در ذهن نقش می‌بندد و سپس در مرحله دوم، میان این تصویر و تصویر خیالی دیگر، اقتران و نزدیکی صورت می‌پذیرد تا آنجا که با برجسته‌سازی تصویر دوم و یا فربهی آن، تصویر اول در آن هضم می‌شود. 💠باتوجه به اینکه فرهنگ، امری اجتماعی و غیرفردی است، بنابراین برای دستیابی به حکم فقهی انگاره‌سازی آثار هنری، باید در بستر فقه حکومتی کنکاش نمود. 🌐متن کامل یادداشت: https://b2n.ir/n53435 ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 💢کانال فقه هنر: eitaa.com/Feghehonar