💢ادامه گزارش چهارمین #کرسی_علمی_ترویجی 🖋نظر ناقد دوم (دکتر محسن ربانی): 1️⃣به نظر من بهترین و کاملترین روش برای بیان داستان زندگی معصومین علیهم السلام، شیوه دراماتیک است. 2️⃣آقای تلخابی در متن مقاله خود گفته اند شخصیت معصوم به دور از هرگونه نقطه ضعف و عدم ثبات و عدم تحول است، لذا نمی تواند شخصیت درام قرار بگیرد. ✳️برای حل این مشکل می توان گفت که اصولا آیا ساختار کلاسیک، تنها ساختار برای نقل تاریخ است؟ خود شما رومنس را بیان فرمودید. ساختار پی رنگ را می توان اشاره کرد. یعنی شخصیت فیلم دارای تحول نیست ولی شما که فیلم را پیگیری می کنید، به تحول می رسید. 3️⃣نکته دیگر اینکه آیا معصومین شخصیت ایستا دارد؟! خیر. ✅درست است که به کمال انسانیت رسیده است، ولی در حد خودشان و در همان اوج نیز دارای تحول هستند. 4️⃣ شما بحث هاله هنری را در مقاله مطرح کرده اید که خیلی ظرفیت بررسی و کار دارد. یعنی در رسانه های تصویری می خواهیم هالۀ آیینی اثر هنری را به هالۀ نمایشی تبدیل کنیم. و این نیاز به بررسی دارد و عاملی است برای گسترش بحث. 5️⃣ نکته پایانی اینکه، آقای تلخابی نوشته اند که چون سازندگان فیلم، درک و معرفت یکسانی نسبت به جایگاه معصوم ندارند، لذا لازم است که از شیوه روایت غیرمستقیم کمک بگیریم. ⛔️این سخن هم قابل خدشه است. زیرا وقتی نتوان به افق عرفانی و مقام بلند معصوم دست یافت، فرقی بین روایت مستقیم و غیر مستقیم وجود ندارد. 🌐متن کامل گزارش: https://b2n.ir/j33053 ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 💢کانال فقه هنر: eitaa.com/Feghehonar

#مجله_الکترونیکی5️⃣ 💠«انگاره‌سازی آثار هنری از منظر فقه»💠 🖋حجت الاسلام حسین ادبی (استاد سطوح عالی حوزه علمیه خراسان و پژوهشگر فقه فرهنگ و هنر) : 🎞 هنر در ذات خود، فرهنگ‌ساز است. انواع قالب‌های هنری اگرچه در تأثیرگذاری خود، دارای شدت و ضعفند، اما در اینکه در ذات خود فرهنگ‌سازند، با یکدیگر مشترکند. 📺 میزان اثرگذاری آثار هنری در فرهنگ جامعه، به میزان قابلیت آنها در انگاره‌سازی بستگی دارد. انگاره‌ها در هر جامعه، ضامن بقای ارزش‌ها هستند. 📌برای هدایت یک جامعه به مسیری خاص، بهترین راه، تغییر انگاره‌های ذهنی آنهاست. انگاره‌سازی همانطور که می‌تواند ضامن بقای ارزش‌ها باشد، می‌تواند عامل تخریب ارزش‌ها و جایگزینی ضدارزش‌ها نیز باشد. 👈انگاره، مرز میان وهم و واقعیت است. انگاره را این‌طور تعریف کرده‌اند: 🔰«صورت خیالی از شیء که در فرآیند ذهنی مشخص همچون اسم، به جای آن می‌نشیند و منشأ تأثیر و قدرت نسبت به آن می‌گردد.» 🖊انگاره کلیشه ذهنی نسبت به یک شیء است و این شیء می‌تواند یک مفهوم، یک صنف یا یک فرد باشد. در فرآیند شکل‌گیری انگاره، ابتدا صورت خیالی از یک شیء در ذهن نقش می‌بندد و سپس در مرحله دوم، میان این تصویر و تصویر خیالی دیگر، اقتران و نزدیکی صورت می‌پذیرد تا آنجا که با برجسته‌سازی تصویر دوم و یا فربهی آن، تصویر اول در آن هضم می‌شود. 💠باتوجه به اینکه فرهنگ، امری اجتماعی و غیرفردی است، بنابراین برای دستیابی به حکم فقهی انگاره‌سازی آثار هنری، باید در بستر فقه حکومتی کنکاش نمود. 🌐متن کامل یادداشت: https://b2n.ir/n53435 ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 💢کانال فقه هنر: eitaa.com/Feghehonar

📌گزارش #کرسی_علمی ترویجی 5️⃣ ✳️بحث تخیل هنری یکی از مسائل پیچیده در هنرهای نمایشی است؛ زیرا تخیل در سطوح مختلف حضور دارد. از ایده پردازی تا پایان کار. ساحت چهارگانه، تخیل در هنرهای نمایشی: 1️⃣ساحت نویسندگی: که قرار است هنرمند داستان را به کمک تخیل، خلق کند. 2️⃣ساحت کارگردانی: کارگردان با کمک تخیل خود، داستان نوشته شده را نمایشی و اجرایی می کند. 3️⃣ساحت بازیگری: که هنرمند با اجرای کنش دراماتیک و تخیل خود، حس موجود در متن را اجرا می کند و آن کنش دراماتیک را به مخاطب انتقال می دهد. 4️⃣ساحت مخاطب: که مخاطب به ذهنیت و تخیل خود، جهان داستان را کامل می کند. ❇️ ما قرار است در این چهار ساحت تخیل را بررسی کنیم و بگوییم که آیا تخیل می تواند موضوع حکم فقهی قرار بگیرد یا خیر؟ 👈 فرضیه ما این است که تخیل هنری از افعال مکلف به حساب می آید و می تواند موضوع حکم شرعی قرار بگیرد. ✳️از آرای فقها، دو دیدگاه شاخص در مورد موضوع شناسی 1️⃣ شهید صدر: موضوع مجموعه ای از قیود و شرایط و مقوماتی است که در فعلیت حکم دخیل است. در نظر ایشان، رابطه موضوع و حکم، رابطه علت و معلول است. لذا موضوع شناسی بر حکم شناسی مقدم است. 2️⃣مرحوم نایینی: در فواید الاصول می فرماید: المراد بالموضوع هو ما اخذ مفروض الوجود. ایشان موضوع حکم فقهی را مفروض الوجود می داند و می فرماید که برای حکم، لازم نیست به همه ابعاد موضوع علم داشته باشیم و همین که موضوع را معلق بدانیم کافی است. ✅به اعتقاد ما، دیدگاه شهید صدر می تواند مبنا قرار گیرد. 🌐متن کامل گزارش: https://b2n.ir/j59228 ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 💢کانال فقه هنر: eitaa.com/Feghehonar

📌 ادامه گزارش #کرسی_علمی ترویجی 5️⃣ 🛑 آیا تخیل میتواند به عنوان یک فعل جوانحی، معروض حکم فقهی قرار بگیرد یا خیر⁉️ ✅ما یقینا باید تخیل را که یک فعل جوانحی است به عنوان معروض و موضوع حکم فقهی بدانیم. به همین خاطر لازم است که دایره موضوع فقه را گسترده تر بدانیم و علاوه بر افعال جوارحی، افعال جوانحی را نیز زیرمجموعه آن قرار دهیم. ❇️وقتی به ادله مراجعه می کنیم می بینیم که گفته ما تایید می شود: 1️⃣جامعیت احکام شریعت: وقتی به متون کلامی مراجعه می کنیم، می بینیم که دین اسلام را به عنوان آخرین دین معرفی می کنند و لذا لازم است این دین برای همه امور دارای حکم باشد. 2️⃣وحدت لسان ادله: یعنی شارع نسبت به افعال جوانحی و جوارحی یکسان عمل کرده است. لذا استظهار و کشف و… باید در هر دو قلمرو وحدت رویه داشته باشد. و حتی در لسان شارع، هردو فعل گوشزد و بیان گردیده است. 3️⃣دله خاص در این باب: این مورد، مهمترین دلیل است. مثلا شارع فرموده است اراده برتری جویی و علوّ نباید داشته باشید (لا یریدون علوا فی الارض و لا فسادا) اراده، از افعال باطنی است. و علو هم فعل جوانحی است. 📌در روایتی از امام رضا علیه السلام می خوانیم که: «مَنْ‏ شَبَّهَ‏ اللَّهَ‏ بِخَلْقِهِ فَهُوَ مُشْرِكٌ» این نیز اشاره به فعلی جوانحی است. تشبیه قبل از توصیف است و مربوط به ذهن و درون انسان است. 🔰لذا در نظر فقها مشاهده می شود که تخیل توانسته که موضوع حکم شرعی قرار بگیرد. ✳️جایگاه تخیل در هنرهای نمایشی: گفته شد که تخیل را در چهار ساحت می توان بررسی کرد: 1️⃣در مرحله اول، تخیل نویسنده است. نویسنده به عنوان علت فاعلی از جهان واقعی با کمک تخیل، ایده پردازی میکند. 2️⃣ساحت دوم ساحت کارگردانی است؛ که کارگردان باید متن داستان را عینیت ببخشد. 3️⃣ساحت سوم، تخیل بازیگر است. بازیگر باید بتواند در طول و عرض و عمق نقشی که به او سپرده شده، زندگی کند و فضای آن نقش را در ذهن خود پرورش دهد. آنگاه از طریق نیروی تخیلی که دارد به مخاطب منتقل کند. 4️⃣ساحت چهارم، ساحت تماشاگر است. او می تواند به صورت فعال در تحقق کُنش دراماتیک شرکت داشته باشد و جهان مفروض خود را کامل کند. او ممکن است برداشت های شخصی داشته باشد، گمانه زنی، پیش بینی و… داشته باشد. 🌐متن کامل گزارش: https://b2n.ir/j59228 ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 💢کانال فقه هنر: eitaa.com/Feghehonar

دستت به آب لب نزد و لب به آب دست🌹 حيران نهاده ای به لب انگشت آب را🌹 میلاد با سعادت حضرت علمدار، بر شما مبارک🌹

بخش سوم از گزارش #کرسی_علمی ترویجی 5️⃣ 📌عنوان: «تخیل، به مثابه موضوع حکم فقهی در هنرهای نمایشی» 🎤بیانات ناقد اول: دکتر رامتین شهبازی (مدیر گروه سیما در دانشگاه سوره) 1️⃣ آقای داوود آبادی تخیل را از نظر زبان عربی معنا می کنند که بسیار خوب و جذاب هم بود. سپس برای تعریف تخیل وارد فلسفه غرب می شوند. دسته بندی زیبایی در اینجا ارائه می کنند که افلاطون و ارسطو چه می گویند؛ تا به ذهن گراها یعنی کانت و دکارت و سپس به فلسفه مدرن می رسند. بعد از فلسفه مدرن یک بحث بسیار اساسی مخفی مانده است (هرچند در مقاله به تخیل فعال اشاره شد). 🔰اگر قرار است که ما در فلسفه غرب باقی بمانیم و از آن منظر بحث را پی بگیریم (که در اینجا تخیل عرفانی هم مطرح است که برای من پوشیده ماند)، لازم است به ویتکنشتاین متاخر هم بپردازیم چرا که او حوزه تخیل را فلسفه مدرن دستخوش تغییر کرد. 🖋 او تخیل به معنی ذهنیت را امری مردود می داند؛ لذا تخیل را وارد بحث زبان می کند. او در این زمینه به کانت و دکارت و دانشمندان قبل از خود انتقاد می کند و درکتاب «پژوهش های فلسفی» می گوید فیلسوف های قبلی، مانند مگس هایی هستند که در درون یک بطری بوده و راه خروج را نمی دانند. 📌او بیان می کند که ما نباید به دنبال تبیین و تحلیل باشیم و این دو واژه را مردود می داند و واژه توصیف را مطرح می کند. به همین خاطر به پدیدار شناسان نزدیک می شود و از ذهن گراها دور می شود. 2️⃣نکته دوم اینکه، بحث عرفان چه می شود؟ مطالب ابن عربی، ملاصدرا، سهروردی و… اینها چه می شود؟ مطالب ایشان، کاملا با مطالب فلسفه غرب متفاوت است. ✳️ فلسفه غرب معتقد است که تخیل امری مجازی است؛ زیرا انسان وجود دارد، ذهن انسان وجود دارد، تصاویر را جایگزین واقعیت می کند پس تخیل امری مجازی است. ✅ اما تخیل خلاق ابن عربی امری واقعی است. یعنی ذات پیدا می کند و به ذات خدای متعال متصل می شود. یعنی خدای متعال تخیل کرده است و انسانِ واقعی خلق شده است. پس تخیل، واقعی است. 🌐متن کامل گزارش: https://b2n.ir/j59228 ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 💢کانال فقه هنر: eitaa.com/Feghehonar

🌹پنجم شعبان المعظم، سالروز ولادت چهارمین پیشوای مسلمانان جهان، زین العابدین، قدوة الزاهدین حضرت امام سجاد علیه السلام مبارک🌹