eitaa logo
حلقۀ اجتهادی فقه الاجتماع
158 دنبال‌کننده
45 عکس
0 ویدیو
10 فایل
به نام خداوند جان و خرد 🔸اطلاع‌ رسانی، معرفی و بارگزاری آثار (درسگفتار، سخنرانی، مقاله و کتاب) در حیطۀ: «فقه الاجتماع»، «فلسفۀ علم اجتماعی»، «جامعه‌شناسی»؛ و «مردم‌شناسی»، با رویکرد دینی، بومی و نقدی.
مشاهده در ایتا
دانلود
🔹بخشی از مقالۀ کریشان کومار، رئیس گروه جامعه‌شناسی دانشگاه ویرجینیا: 🔸انقلاب 1979 [1357ه.ش] ایران با خصلت دینیِ قوی خود، بسیاری از نظریات انقلاب را در دیگ ذوب انداخت... (ص، 395). 🔸هنگامی که انقلاب 1979 ایران رُخ داد، جامعه‌شناسان انقلاب برای یافتن راه‌هایی جهت مواجهه با آنچه امری بدیع و غیرمنتظره می‌نمود به مشقّت و تکلّف افتادند (ص، 405). 🔸There was the Iranian revolution of 1979, which with its strongly religious character threw many theories into the melting pot… (p. 397). 🔸… when the Iranian revolution of 1979 occurred sociologists of revolution had to scramble to find ways of dealing with what seemed an unexpected novelty (p. 405). 🔺Kumar, Krishan (2009), Historical Sociology, in Blackwell Companion to Social Theory edited by Stephen Turner, Blackwell @Fiqh_al_Ijtima
◀️ توجه قرآن به تاریخ حیات اجتماعی امّت‌ها به بیان علامه محمد حسین طباطبایی (قدس سره): 🔸«... و از همين جا است كه مى‏بينم قرآن همان عنايتى را كه به داستان اشخاص دارد، به داستان و تاريخ امتها نيز دارد بلكه اعتنايش به تواريخ امتها بيشتر است، براى اينكه در عصر نزول قرآن آنچه از تاريخ بر سر زبانها بود تنها احوال پادشاهان و رؤساى امتها بود و ناقلين تاريخ هيچ در صدد ضبط احوال امتها و تواريخ جوامع نبودند، شرح حال جوامع تنها بعد از نزول قرآن باب شد، آن هم بعضى از مورخين مانند مسعودى و ابن خلدون متعرض آن شدند، تا آنكه تحول فكرى اخير در تاريخ‏نگارى پديدار شد، و به جاى پرداختن به شرح حال اشخاص، به شرح حال امتها پرداختند، و بطورى كه مى‏گويند اولين كسى كه اين روش را باب كرد «اگوست كنت فرانسوى» متوفى در سال 1857 ميلادى بوده است». 📚ترجمۀ تفسیر المیزان، ج 4، ص 153 (ذیل تفسیر آیۀ 200 سورۀ مبارکۀ آل عمران). @Fiqh_al_Ijtima
◀️ «فقیه به مثابه حافظ مصالح اجتماعی و محور وحدت سیاسی و اجتماعی جامعه شیعه» در کلام آیت الله العظمی صافی گلپایگانی 🔸«ففي الغيبة الكبري ... لا بد بطريقٍ أولي للإمام من رعاية مصالح شيعته، و دفع ما يؤدي إلي ضياع أمرهم و انحلاله، و ذلك بنصب القيِّم علي أمورهم، الحافظ لشئونهم الاجتماعية و السياسية، و قوانين دينهم و دنياهم. و ليس ذلك بالإجماع و الاتفاق إلا ولاية الفقهاء ... كل ما يقع تشريعاً تحت مسئولية الإمام عليه السلام و رعايته مما يرتبط بمصالح الامة الإسلامية و شئون الولاية علي الناس، و تقام لحفظها الحكومات يكون ذلك واقعاً تحت مسئولية الفقهاء و رعايتهم و إدارتهم». * ضرورة وجود الحكومة او الولاية للفقهاء، صافی گلپایگانی، لطف الله، ص: ١٥ 🔸ترجمه: «پس در دوران غیبت کبری ... به طریق اولی لازم است امام مصالح پیروان خویش را رعایت نموده و آنچه مایه نابودی و انحلال امر آنهاست دفع نماید، آن هم از طریق منصوب كردن کسانی که سرپرستی امور آنها را به دست گرفته، حافظ شؤون اجتماعی و سیاسی ایشان و قوانین دین و دنیای آنها باشند. ... و چنین شأني بنا به اجماع و اتفاق فقها منحصر در فقيه است .... پس هرآنچه تشریعا در حوزه مسؤليت هاي امام معصوم عليه السلام مي باشد و رعايت آن مربوط به مصالح امت اسلامي و از جمله شؤون ولايت و سرپرستی بر مردم است و حکومت ها حافظ آن هستند، واقعا تحت مسؤليت، رعايت و اداره فقهاست». @Fiqh_al_Ijtima
◀️ شهید ثانی در کتاب شریف اللمعة الدمشقية بیان می‌کند: «ولیقصد المصلي الانبیاء و الملائکة و الائمة و المسلمین من الإنس و الجنّ». اللمعة الدمشقية، ص 31 🔸 ترجمه: «و نمازگزار باید در سلام نمازِ خویش، پیامبران، فرشتگان و پیشوایان دین و مسلمانان انس و جنّ را قصد نماید [قصد رساندن سلام به ایشان را در سر داشته باشد]». 🔸 نکته: در عبادت فردی نماز نیزْ قصد ابلاغ سلام به پیامبران و فرشتگان و امامان و مسلمانان، موجب احساس وحدت و احساس همبستگی با جریان حق می‌شود. 🔸اقتباس از گفتار استاد سیدعلی خراسانی. @Fiqh_al_Ijtima7
◀️ علامۀ حلّی و تصویر فقه به مثابه دانش تنظیم زیست انسانی 🔸علامۀ حلّی (648-726ق) فقیه بزرگ شیعه در قرن هفتم، دانش فقه را عهده‌دار تنظیم همۀ ساحات زیست انسانی می‌داند. تعبیر علامۀ حلّی در کتاب «تحریر الأحکام الشرعية علی مذهب الإمامية» چنین است: «و أفضل العلم بعد المعرفة باللّه تعالى علم الفقه، فإنّه الناظم لأمور المعاش و المعاد، و به يتم كمال نوع الإنسان، و هو الكاسب لكيفيّة شرع اللّه تعالى، و به يحصل المعرفة بأوامر اللّه تعالى و نواهيه الّتي هي سبب النجاة، و بها يستحق الثواب، فهو أفضل من غيره» 🔸ترجمه: «پس از شناخت خدای، نیکوترین دانشْ فقه باشد، زیرا سامان‌دهندۀ کارهای این جهان و آن جهان است و کمال نوع انسان بدو حاصل گردد، و همین علم باشد که کیفیت شرع خدای را آشکار سازد. بدوست که شناخت امرها و نهی‌های خدا- که همان ریسمان و چارۀ نجات است- میسّر گردد و بدین شناخت است که آدمی شایستۀ ثواب گردد. پس فقه از غیر آن نیکوتر باشد». 🔸برگرفته از مقالۀ «تفقه جامع و مسألۀ کارآمدی در حکمرانی اجتهادی»، نوشتۀ استاد سیدعلی خراسانی، منتشرشده در نشریۀ رهیافت اندیشۀ، پاییز 1401 @Fiqh_al_Ijtima