#گزارش‌_فعالیت 🎞️دیدار و تجلیل از مادر شهیدان مصطفی و مرتضی شریفی نسب 💭تیم دختران بابا مهدی 📍استان کرمانشاه، ناحیه ۳ 📚دبیرستان علوم و معارف صدرا ••• ☘️مربی:سرکار خانم سکینه عسگری 🪴اعضای گروه: محدثه مصباحی اسرا آقایی فاطیما جهانشائی فاطمه یاری ••• #لیگ_جت #جهاد_تبیین #چشم_روشنی #حاج_حسین_یکتا #شهیدان_مصطفیٰ_و_مرتضیٰ_شریفی_نسب #شهید_مدافع_امینت #روز_مادر #کرمانشاه ✨🍃پیش به سوی روشنایی.... ◾️◾️◾️ جت ما (جهاد تبیین، با سبکی نوین)😉 @jetma19🚀

قصه مهندس‌های دوقلوی کرمانشاهی؛ شهید سرگرد دوم پاسدار مرتضی و مصطفی شریفی‌نسب و لحظات شهادتشان تنها دو روایت از ده‌ها روایت آرش‌های سرزمین ایران است که سراپاگوش می‌شویم برای شنیدنش.

وقتی پرواز موشک‌ها با شهادت دوقلوها همزمان شد اگر مرتضی خاری به پایش می رفت، مصطفی دردش را احساس می کرد. اگر حال مصطفی خوب بود، مرتضی هر جایی بود خنده مهمان صورتش می شد. دوقلوها در شهادت هم تله پاتی داشتند. از تهران با لهجه کرمانشاهی رضا شریفی‌نسب؛ برادر شهیدان به شهر شیربچه‌های کرد می‌رویم و روایتمان از مهندس‌های دوقلوی هوافضای سپاه کرمانشاه را از آخرین لحظات زندگی‌شان شروع می‌کنیم؛ «پس از تصمیم ایران برای پاسخ متقابل به حمله اسرائیل آن هم در کوتاه‌ترین زمان ممکن، مرتضی و مصطفی و ۱۰ نفر از بچه‌های هوافضای سپاه کرمانشاه می‌دانستند برای اجرای عملیات در شرایطی که آسمان ایران ناامن بود و پهپادهای شناسایی هر لحظه ممکن بود آن‌ها را نشانه بگیرند و مانع پرتاب موشک‌ها و پهپادها شوند، ممکن است هزینه پرتاب موشک‌ و پهپاد از طریق لانچرها به قیمت جانشان تمام شود.

اسرائیل از شیربچه‌های هوافضا و از شاگردان خلف سردار حاجی‌زاده می‌ترسید و همچنان می‌ترسد، از سربازان شیرپاک‌خورده ایران، او خوب می‌دانست طرف حسابش چه سربازان غیوری هستند. «فائزه سلیمی»؛ همسر مرتضی شریفی‌نسب خاطره مدتی قبل را مرور می‌کند و می‌گوید: «یک شب آقا مرتضی با خنده تعریف می‌کرد و می‌گفت عکس من و مصطفی و چند تا از بچه‌های دیگه رو در گروه‌های وابسته به اسرائیل پخش کرده‌اند و نوشته‌اند برای کشتن این نیروهای هوافضای ایران جایزه میلیون‌دلاری گذاشتیم. نمی‌دانند ما هیچ ابایی از شهادت نداریم که هیچ، به پیشوازش هم می‌رویم.

من پرس‌وجو کردم. نگران شدم. اما آقامرتضی می‌گفت عمر دست خداست. نگران نباش خانم! ما تا آخرین لحظه زندگی، پادررکاب آقاییم. واقعاً هم همین‌طور بود، آقا مرتضی و آقا مصطفی تا آخرین لحظه زندگی‌شان جهاد کردند. باوجوداینکه پادگانی در چندمتری حضور آن‌ها را زده بودند، اما میدان را خالی نکردند و تا پای جان ماندند. مرتضی در روز عید غدیر مثل مولا علی (ع) شهید شد. ترکش سرش را شکافت. اما مصطفی را به بیمارستان بردند. مصطفی دو ساعت دیرتر از مرتضی به دنیا آمد. دو ساعت هم دیرتر از او به شهادت رسید. انگار خدا عمر این دو برادر دوقلو را حتی در ساعت و ثانیه، به‌اندازه هم تنظیم کرده بود.»

سال ۶۵ من ۱۵ساله بودم که دوقلوها به دنیا آمدند. بابا همیشه سرکار بود و دور از شهر. من پسر بزرگ خانواده بودم و یک‌طورهایی حکم بابای بچه‌ها را داشتم. بیشتر مسئولیت‌هایشان با من بود. ثبت‌نام مدرسه و پیگیری همه کارهای دوقلوها. دوران بعد از جنگ تحمیلی بود و مشکلات اقتصادی پس از جنگ. خلاصه که چشم روی‌هم گذاشتیم بچه‌ها به مدرسه رفتند. با معدل بالا دیپلم گرفتند. درس‌خوان بودند و در ریاضی، سرآمد کلاس. این‌طور شد که هر دو با هم مهندسی مکانیک طراحی جامدات در دانشگاه اهواز قبول شدند و در این برهه از زندگی‌شان هم ممتاز بودند و با معدل الف از دانشگاه فارغ‌التحصیل شدند.»

کار برای دوقلوهای مهندس مکانیک زیاد بود. اما هنوز مهر لیسانس خشک نشده بود که عزمشان را جزم کردند برای اعزام به خدمت سربازی. چندماهه خدمت بودند که مسیر زندگی‌شان تغییر کرد؛ تصمیم گرفتند هوش و علم شان را در راه وطن به خدمت بگیرند و روایت آغاز مسیر پرفرازونشیب و پر از خیروبرکت مرتضی و مصطفی از زبان برادر شنیدنی است؛

سرشار و تحصیلات و ولایی بودن دوقلوها به آن‌ها پیشنهاد پیوستن به هوافضای سپاه و ادامه تحصیل در دانشگاه امام حسین را دادند. آن زمان من به‌حسب وظیفه‌ای که بر عهده‌ام بود و برادر بزرگ‌ترشان بودم بهشان گفتم خوب فکر کردید؟ مسیر شما مسیر راحتی نیست. سخت است. مسئولیتتان چندبرابر می‌شود. حتی ازشان دعوت کردم به کارخانه‌ای بروند که رئیسش درخواست کرده بود دوقلوها مهندس‌های خط تولیدش شوند با حقوق و مزایای بالا. بچه‌ها را به کارخانه بردم. اما نخواستند. راهشان را انتخاب کرده بودند. هر دو با هم. اصلاً هر تصمیمی که می‌گرفتند دونفره بود. قرار گذاشته بودند با هم زندگی‌شان را بسازند و جلو بروند. هر دو رشته ریاضی فیزیک، بعد هم یک‌رشته، یک دانشگاه. برای پیوستن به هوافضای سپاه هم دونفری مشورت کردند و تصمیمشان را عملی کردند.»

*نخبه‌های پهپادی کرمانشاه آغاز راهی پر فراز و نشیب برای سازندگی، برای سربلندی ایران. دوقلوهای همسان کرمانشاهی خیلی زود به یکی از نخبه‌های هوافضای سپاه کرمانشاه تبدیل شدند. برادر بزرگ‌ترشان آن روزها را خیلی خوب به‌خاطر دارد؛ «شرکت در دوره‌های مختلف و کسب تجربه باعث شد ما کمتر دوقلوها را ببینیم. طوری محو خدمت شده بودند که زیاد در خانه نبودند. با جان‌ودل کار می‌کردند. در مورد کار هم با ما زیاد صحبت نمی‌کردند. اطلاعاتی نمی‌دادند اما ما کمابیش فهمیده بودیم مرتضی و مصطفی تیزهوشی و علمشان را در خدمت توسعه صنعت هوافضا و پیشرفت پهپادی ایران به کار گرفته بودند.»

خودتان نمی‌دهید؟ می‌گفت حرف حضرت آقا نباید زمین بماند. ما باید قوی شویم. باید هر روز پیشرفت کنیم. هنوز هم نمی‌دانیم خدا چه توانی به این بچه‌ها داده بود که خستگی برایشان معنی نداشت. بعد از شهادت که با همکارانشان بیشتر آشنا شدیم دیدیم همه این بچه‌ها مثل هم هستند. مخلص، بی‌ریا، پرتلاش، ولایتی. همین روحیه بسیجی و تعهد بچه‌های هوافضای سپاه است که با مدیریت قوی سردار شهید حاجی‌زاده باعث شد ایران در زمینه توسعه صنعت پهپادی به یکی از کشورهای قدرتمند تبدیل شود، طوری که خیلی از کشورهایی که در حوزه تجهیزات نظامی حرفی برای گفتن دارند، متقاضی پهپادهای ایرانی هستند. بچه‌های بی‌توقع و پرکار هوافضا با کمترین هزینه پهپادهای پیشرفته می‌سازند و پهپادهای قبلی را ارتقا می‌دهند.»

*۸ ساعت اضافه کار ماندم اما ۳ ساعت رد کردم روایت‌های برادرشهید که به کم‌توقع بودن و پرکار بودن تلاشگران هوافضا می‌رسد حرف‌های همسر شهید برایم تداعی می‌شود؛ وقتی می‌گفت آقا مرتضی خیلی زیاد کار می‌کرد. یک‌وقت‌هایی ۸ ساعت اضافه‌تر کار می‌کرد اما وقتی به خانه می‌آمد و خستگی در می‌کرد، می‌گفت من ۸ ساعت امروز بیشتر ماندم اما اضافه کارم را ۳ ساعت رد کردم. من می‌پرسیدم چرا؟ می‌گفت همه آن ۸ ساعت را که کار نکردم. نماز خواندم. با شما صحبت کردم. این‌طوری خیالم راحت تره.

*سنگ تمام در جنگ با داعش هنوز چند سالی از پیوستن برادران دوقلو به هوافضا نگذشته بود که داعش به حرمین شریفین حمله کرد. مهندس‌ها در نبرد با داعش و دفاع از حرم سنگ تمام گذاشتند. برادر بزرگ‌تر از آن روزها می‌گوید؛ «مرتضی و مصطفی به خواست خودشان راهی عراق و سوریه شدند تا در کنار نیروهای سپاه قدس و در شرایطی که داعش بر منطقه مسلط شده بود بتوانند به شکست داعش کمک کنند. هر کدامشان بیش از ۵۰۰ روز در عراق بودند و همراه سردار سلیمانی کم نگذاشتند برای کم‌کردن شر داعش از سر منطقه.»