گاهی اوقات آن طور که از دیدن چای ِدر استکان بلوری احساس خوشایندی خواهیم داشت از نوشیدن آن، این حس را نخواهیم برد... این حال دل ما ناشی از نگاهی ست که پروردگار عالم، نسبت به حفاظت آن سفارش بسیار داشته... چنانچه امام علی علیه السلام فرموده اند: العُيونُ طلائعُ القُلوبِ؛ چشم ها، پيشقراولان دل هايند. پس نتیجه آنکه ،چشم می بیند و دل تاثیر می پذیرد و ما از دیده گانی که مشغول به دیدار تصاویر، مکان ها و افرادی که در مسیر خداوند مبتلا نباشند، چگونه می توان انتظار ابتلا به معنویت و آرامش را جستجو کنیم ... و چه بسا آن لذتی که از داشته های دیگران می بینیم بهنگام کسب، نه به طعم ظاهرش خوش باشد و نه آن طور وسوسه انگیز...
#تلنگر
✍🏻 فاطمه شکیب رخ
@Ghalamzaniii
خـدایا!
مرا به خاطر 'گناهانی' ڪه در طولِ روز
"بـا هـزاران قـدرتِ عـقل"
«توجیھشان میڪنم»، ببخش!
•شهیدچمران
#تلنگر
@Ghalamzaniii
الإمامُ الباقرُ علیه السلام:
إنَّ اللّه َ عزّ وجلّ لَيَتعاهَدُ المؤمنَ بالبلاءِ كما يَتعاهَدُ الرَّجُلُ أهلَهُ بالهَدِيّةِ مِن الغَيبةِ، ويَحْميهِ الدُّنيا كما يَحْمي الطّبيبُ المريضَ.
خداوند عزوجل مؤمن را با بلا و سختی می نوازد، همچنان كه مرد خانه با آوردن هدیه از سفر، خانواده خود را می نوازد، و او را از دنیا پرهیز می دهد، همچنان كه پزشك بیمار را پرهیز می دهد (كافی: 2/255/17).
برخی تعابیر در احادیث چقدر قابل تامل است! امام معصوم می فرمایند: خداوند متعال با نزول مصیبت بنده را می نوازد!
تعبیر نوازش در این روایت، حرفها برای گفتن دارد!
اساسا نوازش در دنیای ما هنگامی صورت می گیرد که نوازشگر قصد آگاه کردن فرد را نسبت به علاقه قلبی خویش داشته باشد، نوازش منتقل کننده ی احساس دوست داشتن است که رفتاری برای جلب محبت و پرت کردن حواس فرد نوازش شده، از دیگران انجام می شود!
نوازش یک روش محبت است؛ محبتی که آدمی را از افتادن در مصائب دیگر، مانند فتنه گناه و یا شهوات باز می دارد! به قول معروف مزه ی آن شهدی که در زیر دندان می ماند و مانع رفتن آدمی به جای دیگر می شود! بنابراین، نوازشگری پروردگار آنجایی به اوج می رسد که بنده با غوطه ور شدن در مصیبت، حقیقت دنیا و فانی بودن آن را در می یابد و از حریص شدن در آمال دنیایی خویش حزر می کند؛ مصیبت و گرفتاری بزرگترین لطف و مهربانی خداوند است که برای بنده ی خود برگزیده، تا آخرتی آباد داشته باشد، تا هر نفسی که در آن هم و غم می کشد، درجاتی بلند مرتبه را برای او به ثبت برساند.
#فاطمه_شکیب_رخ
#جهاد_روایت
#تلنگر
@Ghalamzaniii
«دارالمکافات دنیا»
یاد دارم که در مراسم ختم یکی از اقوام، دیدار یکی از خویشاوندان قدیمی من را آنقدر خوشحال کرده بود که غافل از رفتار منطقی در یک مراسم عزا شدم و با او به گفتگو و خنده نشستم… چند سال بعد هنگامی که در مراسم ختم مادر مرحومم، در حالی که غم و اندوه بر سینه ام سنگینی می کرد، متوجه چند نفر از حاضرانی شدم که در حال گپ و خنده با یکدیگر نشسته بودند! ناآگاه تصویر همان روزی که من نیز با غفلت از حال صاحب عزا، به شعف گذرانده بودم؛ در برابر چشمانم نقش بست؛ با خود زمزمه کردم که دنیا دارالمکافات است؛ از آن دست که دادی، امروز از همان دست گرفته ای…
دارمکافات بودن دنیا کنایه از آن است که بر اساس ضوابط و سنت های جاری در جهان، ذرات هوشمند هستی، پاسخ مناسبی به هر رفتار و عملکرد انسانی خواهند داد.
به عبارت دیگر، مکافات دنیا را می توان واکنشی دربرابر کنش انسانی دانست؛ که می تواند با توجه به اصل آن عمل، مثبت و یا منفی منعکس شود!
راستی اگر آدمی، تنها همین یک حقیقت را باور می کرد، آیا می توانست به راحتی با خطاها و رفتارهای نادرست خویش، زندگی را بر احوال دیگران تلخ کند؟!
إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لأَنفُسِکمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا ... اگر نیکی کنید به خودتان نیکی می کنید و اگر بدی کنید پس به خودتان بدی می کنید (اسرء؛۷)
✍🏻 فاطمه شکیبرخ
#پندانه
#تلنگر
@Ghalamzaniii
«کوله بارت را رها کن»
با کوله بار خستگی از نامهربانی های خانوادهی همسرش، برایم درد و دل می کرد. تمام وجودش خشمی نابخشودنی بود که در هیجان کلامش فهمیده می شد…
همه را که شنیدم، پرسیدم چندسال است ازدواج کردهای؟
گفت بیش از ده سال…
گفتم یعنی در این سالها که گذشته است؛ این کوله بار پر از خشم را هر روز و هر لحظه، با خودت حمل می کنی؟!
مگر یک بانو که ریحانهی خلقت است، چقدر تاب آوری در بارکشی رنجشها دارد؟!
آیا فکر نمی کنی که وقت آن رسیده است که این هجم پُر از آزردگی را برای همیشه از دوش خویش برداری؟!
برای آنکه خودت، آسوده خاطر زندگی کنی…
برای آنکه خانهی خاطراتت با انباشت تلخیها، انبار کدورت و ناخوشایندی روزگار نباشد…
دنیا محلِ داد و ستد است!
اما نه صرفاً از منظر اموال و دارایی ها، بلکه آنچه داد و ستد گفته می شود، بخشیدن چیزی در ازای بدست آوردن چیز دیگری است...!
برای داشتن حال خوب در زندگی، میبایست به دیگران حال خوش ببخشایی و برای آنکه توان بخشیدن احوال نیک به دیگران را داشته باشی، نخست باید حال خویشتن را از زنگار کدورت ها و دل آزردگی ها پاک نمایی…
✍🏻فاطمه شکیبرخ
#تلنگر
#پندانه
#انرژی_مثبت
@Ghalamzaniii