هدایت شده از مقالات حسینی منتظر
☫﷽☫
#تحریر_حم
💎 @SMHM212
چالشهای امام
در تشکیل نظام
(بخش ۰۲۲):
ادامه تحلیل ۱۴۰۰ بنده:
... ملاحظه آنها غیرقابل اغماض هستند. وقوع تقریبا همزمان انواع زلزلهها، سیلها، بیآبیها و در رأس آنها بلای فراگیر و مبهم کروناویروس (صرفنظر از انواع کارشکنیهای تعمدی دشمنان یا رقبا!) توان هر دولتی را به تحلیل میبرد.
۶. در کنار بدبختیهای ناخواسته مذکور، دولت نسبتاً فشل روحانی گرفتار بدبختیهای خودخواسته هم البته بود! فلذا نگارنده این سطور هم معمولا عارض یکایک آنها بوده است و اصلا هم قابل اغماض و مالهکشی نیستند.
در اینخصوص بزرگترین عیب تفکر روحانی و دولتش (که به سرای سالمندان، شباهت داشت!) این بود که نهضت و #انقلاب را از زمان تشکیل #نظام پایانیافته تلقی میکرد و لذا دم از #اعتدال زد که کاملاً غلط بود!
همچنانکه عدهای از انقلابیون، هنوز اعتباری برای «نظام» قائل نیستند و مرامی بجز «افراطیگری و تندروی غیرانقلابی» سراغ ندارند!
بنده شخصا تابع دیدگاههای امامین «انقلاب+نظام» هستم که با ظرافت تمام خواسته و میخواهند که هر دو را قرین همدیگر ببینند و بخواهند. تا آنجا که آقا هم صریحا فرمودند: «من انقلابیام نه دیپلمات»!
روحانی به غلط تصور میکند که #انقلابی بودن با «نظاممند» بودن تعارض دارد و این دو مطلب هَووی هم هستند و قابل سازش نیستند!
و حال آنکه اولین اثر خروج از ذی انقلابیگری، قربانی شدن غیرت و دلسوزی به حال مستضعفین و گرایش به ذی اشرافی و فاصله گرفتن از متن مردم است و این بزرگترین بدبختی روانی و سرطان فکری و گرایشی دکتر روحانی و اطرافیان اوست.
البته این سرطان بیغیرتی مختص به روحانی و دارودسته وی نیست و شامل جریان منحوسی از همه فرقهها و جناحهاست که به پدیده شوم زالوزادگی (آقازادهها!) آلودهاند.
در عینحال ناگفته نماند که مفهوم این حرفها این نیست که روحانی، انقلابی نبوده یا نیست. نماد واقعی «انقلابیگری اصولی» را اگر در #ولائی بودن خلاصه کنیم، نمیتوانیم وی را غیرولائی تلقی کنیم! کافیست به بیان مرحوم آیةالله سیدجعفر کریمی هم عنایتی بکنیم که صریحا معتقد بود: «در امر ولایت، فدائیتر از روحانی سراغ ندارم»!
(ناگفته نماند که آن مرحوم، از نجف تا قم، معتمد و مسئول دفتر استفتائات امام خمینی بودند و همین جایگاه را در دفتر استفتائات آیةالله العظمی خامنهای هم داشتند) لذا از اشاره روشن این فقیه سیاسی قابل اعتماد امامین انقلاب+نظام، به سادگی نمیشود عبور کرد!
و حداقل اینکه در قضاوتهای خود جانب احتیاط را براحتی از کف ندهیم.
با همه این احوال تمام حرف بنده اینست که در کنار مشاهده نیمه خالی لیوان، نیمه پر آن (و بالعکس آن) را هم باید دید.
شما مختارید که خوبیها و کارآمدیهای روحانی را در حد یک قاشق شکر در مقابل یک بشکه زهر هلاهل ببینید ولیکن بنده (بعنوان یک فعال سیاسی/مذهبی بعد از ۴۵ سال حساسیت به سرنوشت انقلاب و نظام و تأکید بر تفکیکناپذیری آنها از زمان مطالعه مقاله «نهضت و نظام» دکتر شریعتی در سال ۱۳۵۵ و نپذیرفتن دیدگاه او) چنین برآوردی را اصلا منصفانه نمیبینم.
حال امیدواریم جناب رئیسی بتواند #اعتدال_حقیقی (نظام بشرط انقلاب و انقلاب بشرط نظام) را برافرازد.
«اللهم أرنا الاشیآء کما هی»
بازرس ویژه ستاد رئیسی/حم✋»
(پایان مقاله۱۴۰۰حم)
👌 ناگفته نماند؛ بنده بر خلاف دورههای خاتمی و مشانژاد که به دلایلی نتوانستم، #اکثریت_ملت را در استقبال از آندو نفر همراهی بکنم ولیکن در دورههای روحانی و رئیسی به عللی، همراه اکثریت ملت در استقبال از این دو نفر گشتم!
👌 نکته مهم دیگری که در این مقاله (جوابیه)، قابل توجه است عبارت «من انقلابیام نه دیپلمات» امام خامنهای است که مورد اشاره قرار گرفته است.
این جمله آقا، بسیار معنیدار است و ریشه آن، برمیگردد به همین مبحث «نهضت+نظام» و جایگاه جمهوریت در آن که از بزرگترین «چالشهای امام در تشکیل نظام» بود و در جای خود مورد تحلیل جامعی قرار خواهیم داد.
بعد از پیروزی انقلاب و تشکیل نظام، طیفی از انقلابیون (همانند امام خمینی و مقام معظم رهبری)، کماکان انقلابیگری خود را حفظ کردند و طیفی دیگر از انقلابیون (همانند هاشمی و روحانی)، چنان در قامت #دیپلمات، ظاهر گشتند که گویا هیچ سابقهای از انقلابیگری نداشتند و نمیخواهند حتی ذرهای خود را بدان بیآرایند (و بنظر خودشان بیالایند!)
بنابراین «طیف دیپلماتها» (متأسفانه در اکثریت خواص)، ترکیب «نهضت+نظام» را بر نتابیده و بالتبع ارزشی هم برای «جمهوری+اسلامی» قائل نشدند و متقابلاً طیفی هم ضمن «تکاپو برای حفظ نظام در حد انجام أوجب واجبات»، هرگز از انقلابیگری خود دست نکشیدند و بر انقلابی بودن خود تصریح و تأکید کردند که خوشبختانه اکثریت عوام هم حامی چنین #اندیشه_اسلامی هستند.
...ادامه دارد.
✍️سیدمحمدحسینی(منتظر)
۲۸ بهمن۱۴۰۲
💠
🆔 @chelcheraaqHM
🎲
گروه چلچراغ معارف و احکام
🙏