eitaa logo
گنبد فیروزه
63 دنبال‌کننده
516 عکس
153 ویدیو
21 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از مقالات حسینی منتظر
☫﷽☫ @SMHM212 آیا نگرانی‌های مکرر امام راحلمان خطا بود؟! بازنشر پیامی از یکی از سرشناسان در مسئله در ، بازخوردهای مختلفی در پی داشت، از جمله یکی از دوستان فعال و خوبم در که پرسیدند: خود شما این تحلیل را قبول دارید؟👇 https://eitaa.com/chelcheraaqHM/4192 جوابیه‌ای خصوصی نوشتم که بنظرم، انتشار عمومی آن هم شاید مفید باشد: 👌 سلام علیکم کمی تا حدودی، بله! البته اشکالاتی بر آن وارد است. مثلاً: ۱) آمار انجمن حجتیه در سال ۱۳۵۸ حدود ۳۰۰ هزار نفر بود (که با نوشتن عناوین و القاب بدستور در برگه‌های رأی اولین جمهوری اسلامی ایران، تعداد آن‌ها در کل کشور مشخص شد) نه ۳۰ هزار نفر مضافاً که ۳۰۰/۰۰۰ نفر آمار رأی‌دهندگان انجمن بود و شاید با احتساب آنهایی که به هر علتی شرکت نکردند، تعداد آن‌ها بالغ بر ۵۰۰/۰۰۰ نفر و بلکه یک میلیون نفر هم بود. مگر آنکه گمان کنیم آن ۳۰/۰۰۰ نفری را که انجمن می‌خواست بصورت و با پذیرش امام وارد نظام نماید، آمار جمعیتی آن تلقی کنیم! البته آمار انجمن بعد از عتاب‌های حضرت امام قدری داشت ولیکن بنظرم آن (بعلت مماشاتی که بعد از با آن‌ها بعمل آمد!) بیشتر بود. ۲) و ، هر دو بعد از آمریکا (موسوم به کودتای ۲۸ مرداد!) همزمان در تأسیس شدند که مؤسسین آن هر دو روحانی و از طلاب یک استاد بودند که دومی بعدها تغییر اسم داد به ! ولیکن نسبت دادن آن به و (که پیرو تفکرات تحول‌گرای بود) و اینکه وی «کارگزار انگلیس در مصر» بوده را بنده متوجه نشدم! در حالی‌که انجمن حجتیه، بود و اخوان‌المسلمین که بسرعت قریب باتفاق کشورهای عربی و اهل سنت را در بر گرفت (حداقل تا زمان حسن‌البناء)، داشت و بعد از او دو دسته شدند که مظهر دو دستگی آن در ، همین دو گروهی هستند که در و شاهدیم. گروه در فلسطین به اخوان‌المسلمین اولیه و نهضت و وفادار ماند اما گروه (یاسر در لغت یعنی قمارباز!) در فلسطین به انحراف و با متمایل شد که عصاره آن، امروز بهایی است. ۳) هماهنگی حجتیه با هم نباید بگونه‌ای مطرح شود که نقش در تشکیل و توسعه کمی و کیفی آن کمرنگ دیده شود. ۴) حجتیه توسط شیخ هم بنظرم حرف مخدوشی است. زیرا که این ، هیچگاه خود را «منحل» نکرد بلکه ظاهراً خود را «تعطیل» اعلام نمود و حال آنکه یک لحظه هم از فعالیتهای زیرزمینی خود دست نکشید. بنابراین نه انحلالی در کار بود و نه تعطیلی. ۵) نگرانی‌های خمینی‌ره و او از بابت «خطر نفوذ انجمن حجتیه» در ارکان و کاملاً بحق بود ولیکن نفوذ آن‌ها در جایگاه‌های حساس نظام، مانع از طراحی و اجرای هرگونه طرح گردید که هنوز هم این ادامه دارد و این وابسته به در قریب باتفاق مناصب نظام رسوب کرده است! و در دولت‌های و حتی آ.رئیسی تشدید هم شده است تا آن‌جا که هیچکدام از ، عاری از این موریانه‌ای نیست! البته این انگلیس در زمان شهیدان و ، تا حدودی شناسایی و تصفیه شدند ولیکن بعد از شهادت آن‌ها (توسط انگلیس) هیچ اقدام مؤثری علیه نفوذ انجمن در نظام بعمل نیامد! فلذا بسیاری از پلیدی‌ها و پلشتی‌های قابل ملاحظه در نظام (بویژه دولت و و بدتر و هوشمندانه‌تر از همه در !) ریشه در همین نفوذ دارد. علت اصلی مماشات در قضیه و بدحجابی، یکی از نمونه‌های بارز حاکمیت تفکر منحط آنهاست که معتقدند تا ، افزایش چشمگیری پیدا نکند، امام زمان(عج) رخ نخواهد داد! و اصولاً هر جا که ببینید نظام، آب در هاون می‌کوبد، شک نکنید که پای انجمن حجتیه در میان است. کسانی هم که گمان (یا تبلیغ!) می‌کنند که انجمن حجتیه، یک تعطیل‌شده است نه فعال سیاسی در لوای گروهک‌های دیگری از قبیل؛ و دانشگاه امام صادق(ع) و جمعیت آبادگران ووو...، چگونه می‌توانند نگرانی‌های مکرر و جمهوری اسلامی ایران بابت «خطر نفوذ یک گروهک مثلاً مذهبی در نظام سیاسی» را نادیده‌انگاری نمایند؟! آیا آنهمه دلواپسی امام راحلمان، خبط و خطا و بیهوده بود؟! معاذ الله. بقیه موارد گفته شده، بنظرم قرین واقعیت است متأسفانه! سیدمحمدحسینی(منتظر) ۲۶ آبان ۱۴۰۲ 🆔 @chelcheraaqHM 🎲 گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام
هدایت شده از مقالات حسینی منتظر
☫﷽☫ 💎 @SMHM212 چالش‌های امام در تشکیل نظام (بخش ۰۰۸): غنی‌سازی نهضت+نظام؛ راز تبدیل حکومت به جمهوری!؟ «سلام مرا به همهٔ کسانی که برای اسلام و در تلاش می‌کنند ابلاغ نمائید. ... برای پیاده کردن طرح و بررسی مسائل آن اهتمام بیشتری به خرج دهید. و شوید؛ و شده و صفوف خود را فشرده‌تر سازيد... ...نقشه‌های شوم و خانمان‌سوز را برملا نمائید، را بیاموزید و به کار بندید، با در نشر و و معرفی اسلام به دیگر و پیشبرد آرمان‌های بزرگ اسلام بکوشید. (پاسخ‌ رضوان‌اللّه‌ تعالی‌علیه به نامهٔ مقیم و در تاریخ ۲۱تیر۱۳۵۱/صحیفه امام/ج۲/ص۴۳۷تا۴۳۹) چنانکه قابل ملاحظه است؛ در سال ۱۳۵۱ هم حضرت امام، از عبارت «حکومت اسلامی» استفاده کرده و اسمی از نمی‌برند. ممکنست عده‌ای بر این باور باشند که امام اهل عدول از نقاط ضعف به نقاط قوت بودند فلذا بعد از ۳۵ سال مداوم، دم از زدن، نهایتاً از نیمه دوم ۱۳۵۷ هـ.ش. دیدگاه خود را متناسب با شرایط و ملاحظه ، تصحیح و تکمیل نموده و لذا به ، عدول فرمودند! عده‌ای هم ممکنست معتقد باشند که اساساً عدولی صورت نگرفته است. بلکه آن‌حضرت برای برجسته‌سازی بُعد حکومتی اسلام، ناچاراً از این عبارت استفاده می‌کرده‌اند. زیرا که دشمنان و دوستان نادان، تدریجاً را در طی تحدیدی به قدمت ، چنان به سطح سخیفی تنزل داده بودند که گویا اسلام چیزی بیش از مسئله حیض و نفاس نیست! و نهایتاً چند توصیه اخلاقی و عبادی فردی صرفاً آخرت‌نگر و حداکثر خارج شدن از خانه برای و گذشته‌نگر! و اوج آن‌ها و و ، دعا برای سلامت و عافیت و ظهور امامی بود که روزی خواهد آمد و خودش امور مردم جهان را به سامان خواهد کرد! در چنان وضعیت ضعیف و ناقص و بلکه شرم‌آورانه‌ای، بدیهی‌ست که هر کسی برای عیان‌سازی ابعاد سیاسی اسلام (بعنوان ) و زنگارزدایی از غبارهای سنگینی که چهره نورانی اسلام را پوشانده بود، لابداً از عنوان حکومت اسلامی، استفاده می‌کرد که برای اذهان عمومی، رساتر بود تا اینکه بخواهد نوع حکومت (ترجیح جمهوری بر سلطنت) را برجسته نماید. یعنی اول باید ضرورت و اصل تشکیل حکومت اسلامی، تبیین و تثبیت می‌گردید و هر گاه که زمینه لازمه آن در جامعه پدیدار می‌گشت، بالتبع نوبت به برجسته‌سازی نوع حکومت هم می‌رسید. نشان به آن نشان که در همان مقدمه کتاب «ولایت فقیه؛ حکومت اسلامی» که در صدد توجیه تدریس یا تحریر آن هستند، آورده‌اند: «... [دشمنان اسلام] همه دست بدست هم داده در تحریف کار کردند. بطوریکه بسیاری از مردم و افراد تحصیل کرده نسبت به ، گمراه و دچار اشتباه شده‌اند. اسلام؛ دین افراد مجاهدی است که بدنبال و هستند، دین کسانی است که و می‌خواهند، و مردم ضد است. اما این‌ها اسلام را طور دیگری معرفی کرده‌اند و می‌کنند. تصور نادرستی که از اسلام در بوجود آورده و شکل ناقصی که در حوزه‌های علمیه، عرضه می‌شود برای این منظور است که و حیاتی اسلام را از آن بگیرند و نگذارند در کوشش و جنبش و باشند، باشند، دنبال اجرای باشند، حکومتی بوجود بیاورند که سعادت‌شان را تأمین کند، چنان زندگی داشته باشند که در است. مثلاً تبلیغ کردند که؛ اسلام دین جامعی نیست، نیست، برای و ندارد. و نیاورده است. اسلام فقط احکام حیض و نفاس است، اخلاقیاتی هم دارد، اما راجع به زندگی و اداره جامعه، چیزی ندارد! آن‌ها متاسفانه مؤثر واقع شده است. الآن گذشته از ، طبقه تحصیل‌کرده (چه و چه بسیاری از ) اسلام را درست نفهمیده‌اند و از آن، تصور خطائی دارند. همانطور که مردم، افراد را نمی‌شناسند، اسلام را هم نمی‌شناسند و در میان مردم دنیا به وضع زندگی می‌کند. چنانچه کسی بخواهد اسلام را آن‌طور که هست، معرفی کند، مردم به این زودی‌ها باورشان نمی‌آید! بلکه ...» بنابراین فرایندی که امام راحل‌مان طی کردند، تابع الگویی کاملاً راهبردی و منطقی و مرسوم بوده است و هیچ نیازی به استفاده از برچسب‌هایی از قبیل عدول و تغییر و امثالهم نیست. امام ناچار بودند اول، اندیشه‌ها را چنان بارور سازند که تشکیل حکومت اسلامی، تبدیل به گردد تا نوبت به تعیین نوع حکومت برسد که جمهوری باشد یا ولایت و امارت و یا چیزی دیگر. ...ادامه دارد. ✍️ سیدمحمدحسینی(منتظر) ۱۹ بهمن ۱۴۰۲ 💠 🆔 @chelcheraaqHM 🎲 گروه چلچراغ معارف و احکام 🙏
هدایت شده از مقالات حسینی منتظر
🇮🇷﷽☫ 💎 @SMHM212 علی؛ تنها مجاهد کامل! را همه به عنوان «اَبَرمرد » می‌شناسند و به عنوان «اَبَرمرد » نیز می‌ستایند ولیکن او «اَبَرمرد جهاد» هم است. ارکان مرتب جهاد در ، عبارتند از: ۱) إرهاب ۲) قتال ۳) مصالحه ۴) فوز اگرچه هر هوشمندی باید یکی از این چهار رکن اساسی را متناسب با ، تبعیت نماید ولیکن اتخاذ بهترین سبیل مناسب (از باب حیَّ علی خیرالعمل)، تابع ضرورت اولویتی (نه اهمیتی) خاص آنست. به همان ترتیبی که ذکر شد. دشمنان باید در اولویت اول مجاهدین باشد. چنانچه مؤثر نباشد باید سراغ اولویت دوم یعنی بشتابند و چنانچه مؤثر نگشت، آنگاه باید به اولویت سوم یعنی با طاغوت تن بسپارند و در وضعیتی که آنهم بی‌فایده باشد نهایتاً باید خود را آماده استقبال از اولویت چهارم یعنی (إحدی‌الحُسنَین؛ فوز عظیم شهادت و بلکه فوز اعظم فتح و ظفر) شوند. برای اطلاع بر شرح این مراحل چهارگانه، لطفاً به مقالات «معیّت با ولایت ۲/۵» و «معیّت با ولایت ۲/۶» در کانال ایتایی «مقالات حسینی منتظر» مراجعه بفرمایید. وقتی که از منظر ارکان و مراحل اربعه ، به ، (ع) نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که علی‌بن‌ابی‌طالب، تنها مجاهدی است که هر چهار وضعیت جهاد را در زندگانی مبارک خود، تجربه کرده است. إرعابی که علی با خود داشت، مؤثرترین إرهاب دشمنان کافر و مشرک عصر خود بود. همچنانکه بعد از فتح توسط ، چنان مرعوب شد که هیچ‌گاه آنرا فراموش نکرد. قتال علی هم از همان نخستین مواجهه فوج اسلام با موج‌ کفار () که به تنهایی، نیمی از مقتولین را از دم تیغ خود گذرانید، زبانزد عرب گشت که عین فرفره می‌چرخید و آن‌ها را درو می‌کرد! «مُصالحه با طاغیه جهت مَصالح عالیه» نیز تجربه دیگری بود که آن‌حضرت در طی جنگ صفین، بدان تن سپرد با اینکه بخوبی می‌دانست، مورد بدعهدی رژیم اموی قرار خواهد گرفت. تجربه مرحله چهارم جهاد برای به گونه خاصی رقم خورد! اگرچه او در نبود ولیکن او در و با شمشیری که فرق‌ش را شکافت بر زمین ریخته شد و خود فریاد بر آورد که به الهی نیز نائل گشت؛ «فُزتُ وَ رَبِّ الکعبة»! هیچ مؤمن مجاهد و بلکه هیچ پیغمبر و امامی را سراغ نداریم که افتخار عمل به همه ارکان و ابعاد و مراحل جهاد را کسب کرده باشد. براستی که این و ، نماد بارز است. علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ما سوا فکندی همه سایه همارا دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین به علی شناختم من بخدا قسم خدا را بخدا که در دو عالم اثر از فنا نماند چو علی گرفته باشد سرچشمه بقا را مگر ای سَحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را برو ای گدای مسکین درخانه علی زن که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من چو اسیرتست اکنون به اسیر کن مدارا بجز از علی که آرد پسری ابوالعجائب که علم کند بعالم شهدای کربلا را چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان چو علی که میتواند که بسر برد وفا را نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را بدو چشم خون فشانم هله ای نسیم رحمت که ز کوی او غباری به من آر توتیا را به امید آنکه شاید برسد به خاک پایت چه پیامها سپردم همه سوزدل صبا را چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را چه زنم چو نای هردم ز نو ای شوق او دم که لسان غیب خوش تر بنوازد این نوا را همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی به پیام آشنایی بنوازد آشنا را ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهریارا السلام علیک یا علی «یَا أَبَا الْحَسَنِ، یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ، یَا عَلِیَّ بْنَ أَبِی طالِبٍ، یَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلیٰ خَلْقِهِ، یَا سَیِّدَنا وَ مَوْلانا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِکَ إِلَی اللّٰهِ وَقَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَیْ حاجاتِنا، یا وَجِیهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ» ای ابوالحسن، ای امیرالمؤمنین، ای علی بن ابیطالب، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن. یا کنا معکم فنوز فوراً عظیماً الهی آمین ✍️ سیدمحمدحسینی‌(منتظر) دبیرکل حزب وحدت و عدالت ۱۳ فروردین ۱۴۰۳ (۲۱ رمضان ۱۴۴۵) 🆔 @chelcheraaqHM 🎲 گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام 🙏