eitaa logo
هادیان هدایت
197 دنبال‌کننده
3.2هزار عکس
1.2هزار ویدیو
539 فایل
در این کانال مقاله‌ها و مطالب مناسبتی معتبر علمی در اختیار مبلغین قرار خواهد گرفت. لطفا برای ارسال پیشنهادها و انتقادات خویش با آیدی زیر در ارتباط باشید. @Ghkfwn با تشکر
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰نقد کلام نورعلی تابنده در مورد عبارت: «العلم علمان علم‌الادیان و علم‌الابدان» 🔶کسب علم از منظر متون دینی بسیار سفارش شده است، به‌گونه‌ای که در روایات، «اهل علم» به عنوان محبوب خداوند معرفی شده‌اند. 🔸نورعلی تابنده (قطب سابق دراویش گنابادی) در ضمن سخنانی به یکی از تقسیمات علم اشاره کرده و گفت: «نمی‌دانم (این عبارت) به کدامیک از بزرگان (منسوب است) که فرمود: اَلْعِلْمُ عِلمٰانِ عِلْمُ الْاَدیٰانِ و عِلْمُ الاَبْدٰانِ. دو نوع علم است: یکی علم ابدان است، بدن‌‌هاست. یکی علم‌الادیان، علم فکرهاست. 🔷متصوفه برای قطب، همان مقامی را قائلند که شیعیان در حق امام معصوم علیه‌السلام می‌گویند به این خاطر هر قطب باید دارای ویژگی‌های امام (از جمله علم) باشد؛ ولی نورعلی‌تابنده، کلام مشهوری را نقل کرده و اعتراف می‌کند که گوینده این کلام را نمی‌داند. 🔹کلام «اَلْعِلْمُ عِلمٰانِ عِلْمُ الْاَدیٰانِ و عِلْمُ الاَبْدٰانِ»، اولین‌بار در منابع اهل‌سنت و متصوفه همچون العقد الفرید ابن عبد ربه اندلسی (۳۲۸ق)، علم القلوب ابوطالب مكى (متوفی ۳۸۶ ق)، طبقات الصوفية سُلمی (۴۱۲ق)، و... به نقل از شافعی نقل شده است. 🔹اولین‌بار منابعی نه‌چندان متقدّم، همچون کراجکی (۴۴۹ ق)، سنایی غزنوی (۵۴۵ ق) و سلطان ولد (۷۱۲ ق) و... این کلام، به صورتِ مرسل و بی‌سند به رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله نسبت داده و به این خاطر، اعتبار کلام نقل شده، در این منابع بسیار ضعیف است. 🌐 جهت مطالعه‌ی بیشتر، کلیک کنید: https://www.adyannet.com/fa/news/43200 📎 📎 🔵صوفی پژوهی https://eitaa.com/sufi110
2.75M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎙⚠️🎙⚠️🎙⚠️🎙⚠️🎙⚠️ ✳️هادیان هدایت (آنچه مبلغین نیاز دارند) https://eitaa.com/Hadi8243
📌پیشگویی میثم تمار درباره خباثت امویان طبق سخنی از جناب هنگام در پای دار مرگ، عده ای روز را روزی مبارک خواهند شمرد و برای آن فضائلی جعل خواهند کرد.(1) بنابر فرمایش امام (ع) نیز، برای تقرب به یزید و گرفتن پاداش از او، با ، روز عاشورا را روز برکت نامیدند تا مردم را از و عزا و حزن بر امام (ع) دور کنند. (2) 📚شیخ صدوق‏، الامالی، ص128. 📚شیخ صدوق، علل الشرایع، ج1، ص226.