اللَّهُمَّ إِنَّا لَا نَعْلَمُ مِنْهُ إِلَّا خَیْرا … اللَّهُمَّ إِنَّا لَا نَعْلَمُ مِنْهُم إِلَّا خَیْرا … 😭🖤

کاش کسی روضه بخواند و ما یک دل سیر گریه کنیم...

اَللّهُمَّ ارْزُقْنی تَوْفِیقَ الشَّهادَةِ فِی سَبِیلِکَ تَحْتَ رایَةِ وَلِیِّکَ الْمَهْدِیّ(عج).

اَللّهُمَّ ارْزُقْنا...

من خدمتگزار همه‌ام؛ حتی مخالفانم ! #شهید_جمهور

به‌نام‌او ابراهیم، ابراهیم، ابراهیم دل که از گوشت باشد تاب نمی‌آورد، هی به سینه می‌کوبد، هی به خود می‌پیچد، هی پرانول لازم می‌شود، دریچه میترالش، شل می‌شود، باتری قلمی هم کارگر نمی‌شود، آن‌وقت این مشت را هی می‌زند به قفسه سینه تا شاید نفسی تازه کند... آدمیم دیگر و محکوم به آدمیت در چهارچوب جسم گوشتی که روح را گنجایش نیست در این حجم کوچک و مادی. چه بسیار بزرگانی که این جسم را خسته کردند و خودشان را پرواز دادند از کنج قفس جان. درد اما این واژه مقدس، معبری است در رهایی جسم به روح. آن‌وقت که ابراهیم ایران نه از اور تاریخی، که از غرب ایرانم متولد می‌شود به ابدیت. ابراهیم را چه نیاز به گلستان، او اگر بناست از جسم مادی بکَند در گلستان‌های غرب ایران هم می‌تواند، او می‌بُرد از هرچه جسم است و ماده، تا به معنا برسد. ابراهیم را چه ترس از آتش؟ او "بردا و سلاما" در آستین دارد و وسط آتش می‌رسد به حوض کوثر، کنار پدر. ابراهیم را با بت‌ها چه‌کار؟ ابراهیم اول بت نفس را سر می‌برد و بعد سراغ بت بزرگ می‌رود. ابراهیم اما خنجر دارد، خنجری که نمی‌بُرد. ابراهیم سنگ راست می‌گذارد در ترازوی خدا و سنگ‌های ناصاف را به شیطان حواله می‌کند، حال این شیطان درونش باشد یا شیطان آن‌طرف دنیا، شیطان بزرگ آمریکایی. ابراهیم، ابراهیم، ابراهیم... مگر عهدین ندیدی؟ مگر قرآن نخواندی؟ "سلام علی ابراهیم..." سلام بر ابراهیم ایران، سلام به خادم سلطان، سلام به لحظه پر لذت "و من یمت یرنی"، سلام بر دل پاک و دست خدمتگذار، سلام به همه اشک‌های گونه‌های مردم ایران. سلام به صحن قدس حرم، سلام به خانه مقدس دور، سلام به مزار ابراهیم در الخلیل در جوار قدس. سلام به حرم به قدس به صحن قدس، سلام به زیارت، سلام به نیابت، سلام به اجابت، سلام به لیاقت. خداحافظ جسم لجوج و دست‌‌و‌پاگیر و هزار سلام به لحظه لحظه شهادت. شهادتت مبارک شهید جمهور ✍🏻#فاطمه‌میری‌طایفه‌فرد 🗒️@HamQalam

از نویسندگان حوزوی تهران سِمَتِ بالاترِ رییس جمهور ✍🏻 آمنه عسکری منفرد ▪️ آهای جمهور یادتان هست؟! در بحبوحه‌ی رقابت ریاست جمهوری دولت سیزدهم، بعضی رقبا که ظاهرا نمی‌دانستند صندلی ریاستِ جمهوری، جایگاهِ خدمت به مردم و نظام است نه کسب قدرت، گاه با طعنه و افترا سعی در بیرون‌کردن رقبا داشتند؟! همان روزها بود که یک نامزد انتخاباتی در مناظره به آیت‌الله رئیسی گفت: «چه تضمینی هست که ریاست جمهوری را هم نیمه‌کاره برای سِمَت بالاتر رها نکنید؟» ▪️متأسفانه این حرف، درست از آب در آمد؛ رییس‌جمهور هشتم، سیدابراهیم رئیسی هم‌نشینی با شهدا را به عنوان پست بعدی انتخاب کرد و رفت...رفت و آسمانی شد، پست و صندلیِ ریاست را برای اهلش رها کرد و رفت...او از پستِ «ریاست جمهور» به پستِ «شهیدِ جمهور» ارتقا یافت. #شهید_جمهور #نویسندگان_حوزوی_تهران 🗒️@HamQalam

تاریخ تکرار می شود بار دیگر ابراهیم، تبر بر دست، بت های منیت را شکست تا آتش حسادت های حسودان را به گلستانِ وحدت تبدیل کند و قرارش این بود که وقتی اسماعیلِ نوپای ریاست مردمیش ،در کنار زمزم اخلاص، قد کشید، او را در مسلخ عبودیت، دار بزند تا به دلدار برسد..... اما این بار تاریخ تکرار نشد چون ابراهیم خود قربانی گشت.... ✍استاد بسیجی فاطمه حسینی پناه ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🗒️@HamQalam

‌مؤمن در هر حال در خیر است! امام صادق عليه‌السّلام فرمودند: از مؤمن در شگفتم؛ خداوند براى او سرنوشتى مقدّر نكند مگر آنكه خير او باشد. اگر بى‌نيازش كند، برايش خير است و اگر گرفتارش كند نيز برايش خير است. اگر ما بين مشرق و مغرب را به مِلكش در آورد، خيرش باشد و اگر با قيچى‌ها تكه‌تكه‌اش كنند، برايش خير باشد. براى مؤمن در تمام احكام خدا خير است. مشکاة الأنوار في غرر الأخبار: ج ۱، ص ۶۴۳ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🗒️@HamQalam