#خاطرات_طلبگی_2 - دنده چهار! اوّل با احتياط پرسيد مي ‌تواند حرف بزند يا خير؟ بعد هم كه كمي احساس صميميت كرد و مطمئن شد با نيروهاي امنيتي و سربازان گمنام مواجه نيست، ترمز دستي كلام را كشيد و پايش را تا آخر روي گازِ انتقاد و نقل مشكلات و حتّي بدگويي فشار داد و شروع كرد به زمين و زمان عنايت كردن!  اگر كمي مخاطب شناسيم را خرج مي‌كردم بايد از مدل نشستنش بر  صندلي و لحن كلامش زودتر مي‌فهميدم كه از طايفه فرمانداران است و ماشين سنگين مي‌ راند آن هم از نوع اتوبوسش! به قاعده يك مديرِ كلّ تازه به مسؤوليت رسيده پيشنهاد و نظر در ذهن داشت و به قاعده يك مجريِ صداي آمريكا انتقاد و اشكال به اول و آخر نظام نثار مي‌كرد. از آن ناشكرهايي بود كه اعصابِ تحمّل خودشان را هم نداشتند و آثار درگيريشان با خويش در روح و جانشان باقي مانده بود. كلّي از وضعيت نان ناليد و از بي كيفيتي و جوش شيرين موجود در آن شكايت كرد و بعد رفت سراغ وضعيت جاده ‌ها و راه ‌ها و با دنده چهار از روي جنازه همه مسؤولين راه و ترابري رد شد. هر وقت هم كه در آينه بغلش نظري مي‌انداخت ذكر خيري از گراني مي‌كرد و گازوئيلِ قيمتِ 160 تومان مانند ابريشم و زعفران دست نايافتني مي‌دانست!   هر چه خواستم ترمز دستي‌اش را پيدا كنم و كمي از سرعتش كم كند نمي ‌شد و ظاهراً آرزوي معلّم شدني كه در كودكي داشت را مي‌خواست با آموزش به اين بنده كمترين تحقّق بخشد. از سوي ديگر نيز به تور كسي افتاده بود كه از هيچ چيز مانند ناشكري متنفر نبود و از هيچ خصلتي مثل پرتوقّعي و كفران نعمت بدش نمي‌آمد؛ لذا خيلي زودتر از مقدار معمول كاسه صبرم دچار سر رفتگي شد و به اصطلاح خودماني كم آوردم و مقابله به مثل را آغاز كردم و مثل خودش شدم آموزگاري عصباني كه هنگام تصحيح برگه اشتباهات شاگردش را چماق وار بر سرش مي كوبد. از تغييرات و نعمات و بركاتي كه در سراسر زندگيمان موج مي‌زند گفتم و از اين كه نبايد وجود اشكالات و مشكلات – كه قابل انكار نيست و اصلا بر منكرش لعنت – باعث شود بي ‌انصافي كنيم و حق را نبينيم و گذشته‌ مان را فراموش كنيم. از خاطرات سالي يك بار برنج خوردنِ پدرم گفتم كه او هم تاييد كرد. برشی از #خاطرات حجت الاسلام و المسلمین استاد #حمید_وحیدی در #کتاب #از_لس‌آنجلس_تا_پنجره_فولاد #طلبگی_افتخار_سربازی_امام_زمان_عج #رسالت_طلبگی #مشاوره #تبلیغ @HamidVahidi_ir