#مبعث #رسول_اکرم دمید ماه رجب رؤیتـش مبارک باد به دوستان خـدا نعـمتش مبارک باد نـزول بارقـه ی رحـمـتش مبـارک باد محـمـد آمده و بـعـثـتـش مبارک باد که بعثتش حرکت داد چرخ هستی را که هجرتش برکت بود حق پرستی را سپـیـده دم ز حَـرا آفـتـاب برخـیـزد فروغ رحمت حق بی‌حجاب برخیزد ز صخره صخره ى آن عطرناب برخیزد سحر که شهر خدایان ز خواب برخیزد امین مکـه رهایی ز مستـیـش بدهـد نـویـد مذهب یـکـتا پرستـیـش بدهـد الا چو کعبه سرافـراز ای ابوطالب به شکر سفره بیـانداز ای ابوطالب به نظم شهـر بـپـرداز ای ابـوطالب به خیل طایـفه کن ناز ای ابوطالب که پروریده ى دستت پیامبر شده است یتـیم مکه بر مکّـیـان پدر شده است بزرگ مرد چهل ساله با رُخی چون ماه رسیده است و به راز پیمبری آگـاه دهند تهـنیـتش ز آنچه بگذرد در راه به این ندا که محمد تویی رسول الله بشارتی که عـمـو زاده ى خـدیجه دهد امـیــد بــر دل آزاده ى خـدیـجـه دهــد نفس کشیدن او نکهت خدایی داشت برای خسته دلان مژده رهایی داشت به درد مردم محروم آشنایی داشت که در جهان عرب این همه فدایی داشت خلوص و صبر و رضا را ز بس به کار گرفت به نیم قرن جهان را در اختیار گرفت خـلیل نیست ولی بر خـلیـل نـاز کند به روی عـالم درهای عـلـم باز کند کـلیـم پیش رخـش سجده ى نـیـاز کـند مسیح پشت سر مهـدیش نـمـاز کـند نـظـر ز آمـدن انــبـیـاء والا اوسـت بزرگ معجزۀ نون والقـلم با اوست کسی که عـالم ایجاد بی‌ قـرارش بود جـوامع بـشریت در انـتـظارش بود رسید و وحدت و آزادگی شعارش بود چو حُسن خلق سلاحی دراختیارش بود محـمد آمد و آورد هرچه خوبی بود کتاب او در حکمت به روی خلق گشود کجاست غیرت عمار و عزم سلمانش که زنده گشت مدائن ز عدل و ایمانش کجاست منطق بوذر عـلیه عثمانش که کُشت دشمن دین را به تیغ بُرهانش اگر به راه بـزرگـان دین برآمـده‌ایم به کـاخ های مجـلـل چرا در آمده‌ایم مدیـنه از تو به بیت الحـرام می‌نازد حرم ز فیض تو بر هر مقام می‌نازد خـدا ز بـنـدگـیـت بر انـام مـی‌نـازد عرب ز نام تو بر خاص و عام می‌نازد ولی دریغ که این افتخار پوشالی است تمام دعوی اهل حجاز تو خالی است ازاین قبیله که بر خاص و عام حمله کند گهی به کوفه وگاهی به شام حمله کند به مسلمین یمن صبح و شام حمله کند بعید نیست به بیت الحرام حمله کند خدای قدرت خود را کشیده بر رُخشان مدافـعـان حـرم می ‌دهـند پـاسخـشان مـدافـعـان حـرم بـاور عـلـی دارنـد به پیش دیده ى خود خـیـبر عـلی دارند‌ جهاد نامـه‌ای از دخـتر عـلی دارند امید مرحمت از هـمسر عـلی دارند قسم به فاطمه محبوب قلب فاطمه‌اند مدافــعان حـرم زینبی تر از همه‌اند 🔸شاعر: #سیدرضا_موید _______________________________ #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

#حضرت_زهرا_شهادت #فاطمیه #دوبیتی لبریز غم و درد و محن میمیرم یاسم ، چه کنم ، بنفشه تن میمیرم ای فاتح خیبر و یل بدر و حنین زانو به بغل نگیر من میمیرم #علی_سلطانی #حضرت_زهرا_شهادت #فاطمیه #دوبیتی ای ختم رسل چرخ مرا مضطر کرد تاریخ  غریبی  مرا  باور  کرد در حفظ گل  امانتت  کوشیدم اما چه کنم مغیره اش پرپر کرد #سیدرضا_موید #حضرت_زهرا_شهادت #فاطمیه #دوبیتی  نبینم دست بر پهلو بگیری به درد و غصه هر دم خو بگیری الهی بشکند دست هرآنکس که باعث شد تو از من رو بگیری #عبدالزهرا #کانال_نوحه_مجمع_الذاکرین

#ازدواج_حضرت_زهرا_و_امیرالمومنین چون خدا خلقت صدیقه کبری میکرد صورت عصمت خود را متجلا میکرد تا علی آیت عظمی نبود بی همتا ذات حق خلقت صدیقه کبری میکرد ازدواج علی و فاطمه با آن برکات چشمه ای بود که پیوند دو دریا میکرد رازی از اعظم اسماء و صفات خود را با یکایک صفت فاطمه معنا میکرد ذات زهرا به امم نیست کسی مانندش نور زهرا ز رسل حل معما میکرد مصحف او که امامان همه را در بر بود رازهایی است که روح القدس انشاء میکرد فضۀ خادمه اش مرتبۀ مریم داشت قنبر خانۀ او کار مسیحا میکرد در حضورش همه هستی به رکوع آمده اند فخر از سجدۀ او حی تعالی میکرد ز چه عالم نشود مجری فرمودۀ او کآنچه میخواست خدا فاطمه اجرا میکرد اول خاتمۀ هر سفری پیغمبر عزم دیدار حرمخانۀ زهرا میکرد باز میشد درِ جنات خدا بر رویش تا درِ خانه به روی پدرش وا میکرد مرتضی چشم خدا بود خدا را می دید هر زمان بر رخ زهراش تماشا میکرد گر نمیرفت برون حضرت حوا ز بهشت اندر آن تا به ابد سیر چو حورا میکرد بیش از این قدر که از همسری آدم داشت نیست معلوم دگر مرتبه پیدا میکرد لیک از آن روز که جبریل امین در بر عرش مدحت فاطمه تقریر به حوا میکرد گندمی خورده و آمد به جهان چون در دل خواهش مادری حضرت زهرا میکرد ترک اولی اگر این فایده را در بر داشت کاش آدم همه دم ترک ز اولی میکرد توبه اش تا که نیامیخت به نام زهرا بود بی فایده هر چند خدایا میکرد خوشترین لحظۀ ایام "مؤید" آن بود که مدیح علی و فاطمه انشاء میکرد شاعر: استاد #سیدرضا_موید

#حضرت_زینب_س_مدح_ولادت دست در عالم ایجاد تو داری زینب خبر از مبداء و میعاد، تو داری زینب کلماتی که خداوند به قرآن فرمود آن معانی همه را یاد، تو داری زینب چون حسین و حسن و احمد و زهرا و علی خوب‌تر از همه استاد، تو داری زینب پسر کعبه علی بود و تویی دختر او خون آن مرد حَرم‌زاد، تو داری زینب طینتی فاطمه‌پرور چوحسین است تو را همّتی عاطفه‌بنیاد، تو داری زینب چون علی منطق کوبنده و علمی سرشار چون حسن صبر خداداد، تو داری زینب همه اجداد تو آقای دو عالم هستند ارث آقایی اجداد، تو داری زینب پر شد از عطر تو امشب همه عالم گویا باغ گل در گذر باد، تو داری زینب چون گل صبح که شبنم چکد از هر برگش خنده درگریۀ میلاد، تو داری زینب گشتی از گریه تو خاموش در آغوش حسین که به او اُنس خداداد، تو داری زینب پنج معصوم به میلاد تو حاضر بودند این‌چنین لیلۀ میلاد، تو داری زینب ای وفادارترین خواهر عاشورایی مکتب زنده و آزاد، تو داری زینب علم و حلم و ادب و عصمت و ایثار و وفا فضل و بذل و کرم و داد، تو داری زینب سخن عالمۀ غیر معلّم شرفی است که ز فرموده سجّاد، تو داری زینب ز عبادات چنانی که خدا خواسته است برتری بر همه عبّاد، تو داری زینب شام تسخیر تو شد، ای مه ویرانه نشین! تا ابد دولت آباد، تو داری زینب در اسارت، طلبِ خون شهیدان کردی در سکوت، این‌همه فریاد، تو داری زینب شعله زد اشک تو در هستی غارتگر شام خطبه چون خطبۀ سجّاد، تو داری زینب راز خود را به تو بسپرد چو دانست حسین دل سرکوبی بیداد، تو داری زینب از درا زنگ شترها ز نهیب تو فتاد که به کف رشتۀ اجساد، تو داری زینب ذرّه‌ای کاش ببخشند «مؤید» را هم ز جلالی که به میعاد، تو داری زینب شاعر: #سیدرضا_موید