#اصول_فقه #سیره_عقلائیه #تعارض_سیر 🖋 تحریر محل نزاع: تعارض دو سیره، در سیره های عامه، اصلا قابل تصور نیست، زیرا طبق تعریف، سیره عامه عبارت است از: «سیره عام البلوایی که در جمیع اعصار و امصار و افراد، رواج دارد»؛ و معلوم است که دو سیره متعارض، نمی تواند در تمام زمان ها و مکان ها و انسان ها، رواج یابد. در نتیجه، بحث تعارض سیر، فقط در سیره های خاصه مطرح است. سیره های خاصه مختلف نیز، گاهی به گونه ای هستند که هیچ منافاتی بین آن ها وجود ندارد؛ روشن است که در این فرض، هر دو قابل امضا هستند. بنابراین در این فرض نیز، بحثی نیست، زیرا از اساس، تعارضی شکل نمی گیرد. هم چنین، اگر تنافی دو سیره، اگر چه به گونه ای است که امضای هر دو سیره، نسبت به مکلف واحد، ممکن نیست، ولی در یکی از دو سیره، مقتضی حجیت تام نیست؛ در این فرض نیز، نزاعی نیست، زیرا همان سیره ای که مقتضی حجیت را دارد، مقدم می شود. هم چنین اگر تنافی دو سیره، به گونه ای باشد که امضای هر دو سیره، نسبت به مکلف واحد، ممکن نیست، و در هر دو سیره، مقتضی حجیت تام است، ولی مستفاد از دلیل امضای هر دو سیره، آن است که هر کدام، فقط نسبت به عرف خاص خویش، امضا شده است، روشن است که در این فرض نیز، هیچ تعارضی نیست. اما اگر تنافی دو سیره، به گونه ای باشد که امضای هر دو سیره، نسبت به مکلف واحد، ممکن نیست، و در هر دو سیره، مقتضی حجیت تام است، و مستفاد از دلیل امضای هر دو سیره، آن است که هر کدام، به صورت مطلق و در حق تمام اعراف، امضا شده است (حتی اگر این اطلاق را از طریق الغای خصوصیت به دست آوریم)، در این جا محل نزاع است زیرا تعارض شکل می گیرد و سوال این است که چه باید کرد؟ 🔅 پاسخ آن است که در این گونه موارد، امضای هیچ کدام از دو سیره، ثابت نمی گردد. ادامه دارد... 📚 کانال پژوهش های اصولی https://eitaa.com/joinchat/1772093454C44c5b95945

#اصول_فقه #سیره_عقلائیه #تبدل_سیر 🖋 منظور از «تبدیل سیر» آن است که سیره عقلاء، در عصری مستقر بر چیزی باشد ولی در عصر بعدی، به چیز دیگری تغییر یابد، به گونه ای که هیچ منافاتی بین آن دو نباشد و امضای هر دو، برای شارع امکان داشته باشد. علت این که در تعریف تبدیل سیر، قید «امکان امضای هر دو» آورده می شود، آن است که بدون این قید، این بحث، زیر مجموعه مبحث «تعارض سیر» خواهد شد. در باب «تبدل سیر»، سه جهت باید بررسی گردد: ✅ 1. آیا دلیل امضای سیره اول، فقط نسبت به اهل همان عصر سابق، ثابت است؟ یا خیر، بلکه نسبت به زمان های بعدی نیز قابل اثبات است؟ 🔅 پاسخ این جهت، در مبحث «مقدار مفاد امضاء» در مباحث گذشته، روشن شد. ✅ 2. آیا دلیل امضاء، امضای سیره های مستحدثه را نیز اثبات می نماید؟ 🔅 پاسخ این جهت نیز در مبحث «مقدار مفاد امضاء» در مباحث گذشته، روشن شد. ✅ 3. اگر قائل شویم که دلیل امضاء، شامل سیره های مستحدثه نیز می شود، تکلیف چیست؟ آیا مکلفین می توانند به هر دو سیره، عمل نمایند؟ 🔅 پاسخ آن است که اگر در جهت اول، قائل شویم که امضای سیره اول، به صورت مطلق و نسبت به تمام زمان های بعدی ثابت است، در این صورت باید بگوییم که بله، زیرا در تعریف «تبدل سیر» گفتیم که فرض آن است که هیچ گونه تنافی بین دو سیره وجود ندارد و به گونه ای است که امضای هر دو، ممکن است (زیرا در غیر این صورت، به مساله تعارض سیر، باز می گردد). ادامه دارد... 📚 کانال پژوهش های اصولی https://eitaa.com/joinchat/1772093454C44c5b95945

#اصول_فقه ۴۵ #سیره_عقلائیه #اضمحلال_سیره 🖋 اضمحلال سیره آن است که در ابتدا سیره عقلاء، بر چیزی مستقر باشد، ولی به مرور زمان، این سیره، از بین برود، بدون آن که چیز دیگری جایگزین آن گردد. اضمحلال سیره به دو صورت ممکن است: ✅ 1. از اساس، موضوع سیره، منتفی شده است؛ مانند این که در گذشته ضرب و شتم عبد و امه، رایج بوده است، ولی در حال حاضر، موضوع منتفی شده است، زیرا اساسا عبد و امه ای وجود ندارد. بحث در این قسم، بی اثر است، زیرا موضوع آن منتفی است. البته در دو صورت، در این فرض نیز باید تحقیق شود: 🔹 1. احتمال دهیم در آینده، موضوع آن سیره، دوباره محقق شود. 🔹 2. از تحقیق در این بحث، حکم دیگری که مورد ابتلاء است، روشن شود؛ مانند آن که ممکن است فقیه از طریق اثبات جواز ضرب و شتم عبد و امه، با قیاس اولویت یا مساوات، جواز ضرب حیوانات مملوک را ثابت نماید. ✅ 2. موضوع سیره باقی است، ولی خود آن سیره سابق، دیگر از رواج افتاده است؛ مانند سیره ای که که بر ضرب و شتم و تنبیه دانش آموزان، وجود داشته است. در حال حاضر، موضوع این سیره باقی است، زیرا دانش آموزان فراوان اند، ولی دیگر معمولا تنبیه بدنی رایج نیست، بلکه ممنوع است. پایان مبحث سیره عقلائیه.🌹 📚 کانال پژوهش های اصولی https://eitaa.com/joinchat/1772093454C44c5b95945

#بصیرت 📚 کانال پژوهش های اصولی https://eitaa.com/joinchat/1772093454C44c5b95945

#نکات نتیجه تحقیقات علمی روی تاثیر ورزش بر اندام های بدن نشان داده است: برای به دست آوردن بهترین اندام کافیه روزانه 9 حرکت از این 47 حرکت بالا رو در خانه انجام بدید مخصوصا تو این روزهای قرنطینه بعد قرنطینه وقتی همه اضافه وزن گرفتن ولی شما در ایده آل ترین فرم بدنی هستی ارزش این گیف رو خواهید فهمید 📚 کانال پژوهش های اصولی https://eitaa.com/joinchat/1772093454C44c5b95945

#نکات 🔴 آیا نگران #عفونت های ناشی از #کرونا هستید؟! پس حتما این کلیپ را ببینید 💥 معجزه بخور #جوش_شیرین برای پیشگیری و درمان عفونت ها ⭕️ با یک روش ساده بدنتان را در برابر ویروس کرونا بیمه کنید. عفونت هایی که بخور جوش شیرین آنها را در چند نوبت بخور نابود خواهد کرد. اطرافیانتان را از داروی طلایی بخور جوش شیرین مطلع کنید تا مراجعات به درمانگاه ها و بیمارستان ها به حداقل برسد. ◀️ نسخه درمانی دکتر روازاده برای درمان ویروس کرونا 📚 کانال پژوهش های اصولی https://eitaa.com/joinchat/1772093454C44c5b95945

#فقه #غناء ۱ #مقدمه #ضرورت_مساله 🖋 ضرورت مساله: یکی از محرمات الهی ، غناء است و روایات بسیار زیادی در این باره وارد شده است و در ضرورت و اهمیت این مساله، همین بس که درباره کمتر محرمی، این مقدار روایت، داریم. اهمیت این مساله، وقتی بیشتر می شود که می بینیم در قرن معاصر، رواج غناء، جهش بی نظیری داشته است. اساسا در زمان های گذشته، به هیچ وجه مانند امروزه، امکانات این امر وجود نداشت و فقط برخی افراد لا ابالی در جشن عروسی و ...، هزینه گزافی می کردند و مطرب و مغنی می آوردند و سازی می زدند و به غناء و موسیقی می پرداختند. ولی از زمانی که این وسایل ارتباط جمعی آمد، برای همه قابل دسترسی شد. این وسایل، هم در ایران و هم در دیگر کشور های اسلامی، یک سوغات غربی بود و چون اختراع غربی ها بود، لذا با محتوای اروپایی اش آمد. به همین دلیل، برای تمام کسانی که به هر طریق، از رادیو و تلویزیون، استفاده می کنند (که تقریبا قریب به اتفاق انسان ها را تشکیل می دهد)، لازم است تعریف دقیق و حدود غناء را به خوبی بدانند تا خدای نکرده این گناه کبیره را مرتکب نشوند. این مساله، در باب مکاسب محرمه بررسی می شود و مقصود اولی در این باب آن است که ببینیم، کسب به غناء، چه حکمی دارد. به دیگر سخن، غرض اصلی در این باب آن است که ببینیم معامله به غناء، چه حکمی دارد؟ به عنوان نمونه، اجیر کردن برای آوازخوانی و نوازندگی، چه حکمی دارد؟ اگر جنسی را به کسی بفروشد و ثمن آن را خوانندگی یا نوازندگی قرار دهد، آیا وضعا و تکلیفا جایز است؟ آیا معامله نوارهای موسیقی، نوارهای غنا، سی دی و دی وی دی، فایل های صوتی و ... چه حکمی از حیث وضعی و تکلیفی دارد؟ پس بحث اصلی در این باب، پاسخگویی به سوالات فوق است، اما برای این که حکم معاملات فوق ثابت شود، در ابتدا باید حکم خود غنا مشخص شود. به همین دلیل فقها در این باب، ابتدا وارد بررسی یک بحث مقدماتی (حکم غنا) می شوند و سپس وارد اصل بحث (حکم کسب درآمد از غنا) می شوند. البته این بحث مقدمی، طولانی تر از ذی المقدمه خویش است، زیرا در آن، باید به تفصیل به موضوع شناسی پرداخت تا مشخص شود که اساسا غنا چیست؟ و سپس باید به تفصیل به حکم شناسی پرداخت تا مشخص شود که حکمش چیست؟ آیا تفصیلی در حکم وجود دارد؟ و... البته در فقه شیعه، تقریبا یکی از واضحات و مسلمات، حکم حرمت غنا است تا حدی که برخی ادعای «اجماع» و برخی ادعای «لا خلاف» کرده اند و این دو ادعا، در فرمایشات شیخ طوسی، ابن ادریس، علامه و عده ای از متاخرین، وجود دارد. البته این اجماع، حجیت ندارد، زیرا مدرکی است؛ ولی ما از قدما تا متاخرین و معاصرین، هیچ فقیهی را نمی شناسیم که غنا را فی الجمله حرام نداند. این که می گوییم «فی الجمله» به خاطر این است که خصوصیات و حدود موضوع، محل اختلاف است؛ یعنی در مستثنیات آن و نیز در معنای آن، اختلاف هست، ولی در اصل حرمت آن، هیچ اختلافی نیست. قبل از آن که به موضوع شناسی بپردازیم، ادله ای را که در این باب وجود دارد را عرض خواهیم کرد، زیرا تحقیق موضوع غنا، شاید مفصل ترین و طولانی ترین بحث باشد. بنابراین، بررسی ادله را به دو دلیل مقدم می کنیم: 1. بررسی ادله مختصر تر است. 2. بررسی ادله، به ما در موضوع شناسی کمک شایانی می کند، زیرا اگر با دقت این ادله را ملاحظه کنیم، بخش مهمی از قضیه موضوع شناسی هم برای ما حل خواهد شد. البته عمده ادله در این باب، روایات است، زیرا اگر چه چند آیه کریمه از قرآن کریم هم مورد استناد قرار گرفته است، لکن اگر روایات ذیل این آیات نباشند، این آیات شریفه، به خودی خود، هیچ دلالتی بر غنا ندارند. بنابراین، اجماع در این باب که مدرکی است، آیات نیز به تنهایی دلالتی ندارند، و عقل هم که به این مساله، که از امور تعبدی است، راه ندارد؛ نتیجه آن است که از میان کتاب و سنت و عقل و اجماع، عمده ادله فقط سنت (روایات) است. مرحوم شیخ حر در رساله ای می فرمایند: حدود سیصد روایت در باب غنا هست. البته ایشان محدثند و در روایات واردند، ولی به سیصد روایت نمی رسد. البته روایاتی که وجود دارد، خیلی زیاد است. بعضی از روایات، در باب حرمت است، بعضی در باب مذمت غنا است نه در باب حرمت آن (که می تواند مراد کراهت غنا باشد نه حرمت)، بعضی در باب جواز غنا در بعضی موارد (مانند اعراس و ...) است. بنابراین، این طور نیست که تعداد روایات داله بر حرمت، به این مقدار باشد، لکن همان روایات داله بر حرمت هم انصافا خیلی زیاد است، اگر چه به سیصد نمی رسد. این که گاهی گفته می شود که در باب غنا، به دلیل این که روایات آن بسیار زیاد و متضافر است، لذا احتیاج به بررسی یکایک روایات نیست، این، درست نیست؛ بنابراین، لازم است تک تک این روایات را با دقت تمام، بررسی نماییم تا حکم و موضوع به صورت کامل مشخص شود. ادامه دارد... 📚 کانال پژوهش های اصولی https://eitaa.com/joinchat/1772093454C44c5b95945

#یاران ⭕️ این صحبتهای مهم شهید ابومهدی مهندس را چند بار ببینید: آمریکا به دست ترامپ نابود خواهد شد 🚩 به یادمان سردار آسمانی بپیوندید👇 ‌‌‌‌┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ https://eitaa.com/joinchat/2762080292C01b55971e3

#فقه #غناء ۲ #مقدمه #روش_تحقیق 🖋 روش تحقیق: این که گاهی گفته می شود که در باب غنا، به دلیل این که روایات آن بسیار زیاد و متضافر است، لذا احتیاج به بررسی یکایک روایات از جهت دلالی و سندی نیست، زیرا اگر چه سند برخی از این روایات، ضعیف است، ولی از طریق آن چه اسانید قوی دارد، بی نیازی و کفایت حاصل می شود؛ این حرف، به هیچ وجه حرف صحیحی نیست؛ زیرا آن چه که از این روایات متضافره استفاده می شود، عبارت است از حرمت چیزی که «یسمی بالغنا فی الجمله». اما این حرمت در کجا ها است؟ این موضوع محرم، چه خصوصیاتی دارد؟ و ... . بر هر یک از احتمالاتی که در اطراف این سوال وجود دارد، روایات متضافری نداریم. بله، البته تضافر روایات، حرمت فی الجمله را برای ما اثبات می نماید، ولی این حرمت فی الجمله، به کار نمی آید، زیرا ما باید به صورت دقیق، موضوع را بشناسیم و سعه و اطلاق حکم را نیز دقیق و همراه با خصوصیات و مستثنیات آن بدانیم و این کار، فقط با بررسی تک تک این روایات، حاصل می شود. بنابراین، روش تحقیق در ادامه آن است که با توجه به این که این روایات را می توان به چند دسته تقسیم نمود، یکایک روایات هر دسته را جداگانه، ابتدا با کمک کتب رجالی از حیث سندی بررسی می نماییم و سپس دلالت آن روایات را با تکیه بر قواعد ادبی و اصولی و ...، بررسی می کنیم. 🔵 دسته اول: روایات کریمه وارده در ذیل آیات قرآن کریم. اتفاقا بهترین روایات باب غنا، هم از جهت دلالی و هم جهت سندی، همین دسته است. البته در بین آن ها، روایات ضعیف السند نیز یافت می شود، ولی در بین آن ها، اسانید خوب هم وجود دارد. 🔅 بخش اول از دسته اول: روایات ذیل آیه شریفه «و اجتنبوا قول الزور». آیه مذکور عبارت است از: 🔆 «... فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثَانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ». 🔅 ... ﺍﺯ ﭘﻠﻴﺪﻱ ﺑﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺑﺎﻃﻞ ﺩﻭﺭﻱ ﮔﺰﻳﻨﻴﺪ. (حج: ٣٠) در باب تفسیر این آیه شریفه، روایات فراوانی وارد شده است که برخی از آن ها را در ادامه مورد بررسی قرار خواهیم داد. ادامه دارد... 📚 کانال پژوهش های اصولی https://eitaa.com/joinchat/1772093454C44c5b95945

🔊 سخنان مهم مصطفی امینی خواه ، ساعاتی پیش از ترور شهید حاج قاسم سلیمانی 🔶 اتفاقات در عراق رقم خواهد خورد... 🔷 به زودی در قدس نماز خواهیم خواند... ♦️ پنجشنبه 98/10/12 🔻 در جمع فارغ التحصیلان #مدرسه_علمیه_حضرت_مهدی عج ✅ @Aminikhaah

#تزکیه 🔆 فی الکافی عن الصادق(علیه‌السلام): فی حکمة آل داود علی العاقل أن یکون عارفاً بزمانه، مُقبِلاً علی شأنه، حافظاً للسانِه. ✅ تفسیر حدیث فوق توسط مقام معظم رهبری (حفظه الله تعالی) در ابتدای درس خارج فقه در تاریخ ۸۸/۲/۶: در کلمات ائمّه(علیهم‌السلام) مکرّر از تعالیم انبیاء گذشته یاد شده است. مثلاً از قول حضرت مسیح(علیه‌السلام) در روایات آمده که به یارانشان مطالبی می‌فرمود. در این حدیث هم از آل داود نقل شده است که یا جناب سلیمان است یا شخص دیگری است. حضرت می‌فرماید: در حکمت آل داود اینطور آمده بود: عاقل باید سه کار انجام بدهد، سه خصوصیّت را بایستی بر خود قرار دهد: 🔵 اوّل اینکه: زمان خود را بشناسد. اگر انسان زمانۀ خود را نشناخت، جبهه‌گیری‌های موجود در میان آحاد بشر را در این زمان نخواهد شناخت. جبهه‌گیری‌ها را که نشناخت، نمی‌تواند جایگاه خودش را تشخیص بدهد که کجا قرار دارد و چه عملی باید انجام دهد؟ مثل سربازی که در جبهۀ جنگ نداند در کجا قرار گرفته، دشمن کجاست، نیروی خودی کجاست، اگر اینها را نداند، نمی‌داند به کدام طرف تیراندازی کند! یا اگر خواست فرار کند، به کدام طرف فرار کند! در جنگ عمومی میان انسانها و میان حقّ و باطل در همۀ ادوار تاریخ، این حالت وجود دارد. اگر ندانید کجا قرار گرفتید، نمی‌توانید وظیفه‌تان را تشخیص بدهید. در روزگار قبل از انقلاب، کسانی بودند خیلی مؤمن، متدیّن، امّا گاهی کارهایی می‌کردند، حرفهایی می‌زدند، موضع گیری‌هایی می‌کردند که صد در صد به ضرر حقّ و طریقۀ صحیح بود. کاری را که نباید بکنند، می‌کردند! حرفی را که نباید بزنند، می‌زدند! چون نمی‌دانستند کجا قرار دارند. امروز هم همین‌طور است. گاهی بعضی به یک مسائلی اهمیّت می‌دهند، که هیچ اهمیّتی ندارد. امروز اگر کسی صف‌آرایی، آرایش نیروهای سیاسی و عمومی در جوامع دنیا و در میان بشر و در محدودۀ جامعۀ خودش را نداند که به چه شکلی است، نمی‌فهمد باید چه کار کند. 🔵 دوّم اینکه: آنچه شأن و کار و وظیفۀ اوست، به آن روی بیاورد، آن را اهمال نکند، مُدبِر از آن نباشد، غافل و ساهی از آن نباشد. فرض بفرمایید در یک کار دسته‌جمعی، شخصی کاری را که از این مجموعه بر عهدۀ اوست، اهمال کند. مثلاً در یک خط تولید ماشین که هر کسی کاری را انجام می‌دهد، وقتی قطعات ماشین روی نقّاله حرکت می‌کند، هر کدام از کارگرها باید روی آن کاری انجام دهند. یکی چکش می‌زند، یک نفر یک پیچ را محکم کند، یک نفر قطعه‌ای را اضافه می‌کند. وقتی همۀ این وظایف انجام گرفت، ماشین، کامل در پایان خط بدست می‌آید. یا مثلاً در یک تیم فوتبال، هر کسی وظیفه‌ای دارد. حال اگر از وظیفۀ خودش غافل شد، مشکل به وجود می‌آید. 🔵 سوّم اینکه: زبانش را حفظ کند. ببینید اهمیّت زبان چقدر است، نفرموده: حافظاً لِیَده، لِرِجلِه، لعَینِه، بلکه حفظ لسان مورد تأکید است. چون زبان در همۀ این موارد تعیین کننده است. فلذا عاقل کسی است که کنترل زبان را در دست داشته باشد. 📚 الشافی، صفحۀ 558. 📚 کانال پژوهش های اصولی https://eitaa.com/joinchat/1772093454C44c5b95945