⚡️وارونهسازی شریعت؛ آفت حکومتهای دینی
🗯حجتالاسلام مرتضی واعظ جوادی، رئیس بنیاد بینالمللی علوم وحیانی اسراء:
🔻علامه طباطبایی نظرشان این بود که باید جامعه را به حدی با دین آشنا کرد که مردم فریب نخورند و غیر دین به جای دین به آنان معرفی نشود؛ آسیب حکومتهای دینی مصادره شدن دین است و آسیبشناسی فیلسوفان دین راه را باز میکند تا نظام آسیب نبیند؛ یعنی اگر ما جنبههای اثباتی را میگوییم آسیبها را هم بگوییم. آنچه سبب میشود نظام اسلامی از چارچوب دربیاید آن است که ظاهر اسلامی ولی روح آن اسلامی نیست.
من از والدم این سؤال را پرسیدم که چرا امروز قوت و صلابتی را که از نظام اسلامی سراغ داریم در اختیار نیست؟ آیا دولت باید کاری بکند؟ قانون اساسی آمد و استقلال قوا را تثبیت و ارزشهایی را به میدان آورد؛ ایشان فرمودند: اسلام از جامعه یک توقع فوقالعاده دارد البته نه توقعی که انجام نشود. دین جامعه اسلامی را برترین جامعه میداند به واسطه آن که اهل امر به معروف و نهی از منکر هستند، (کنتم خیر امة اخرجت للناس ...)
ما مردم را باد میکنیم ولی این مردم باید چه ویژگی داشته باشند؟ آیا این مردم به حقوق و تکالیف خود آشنا هستند؟ براساس این تکالیف، جامعه رشد میکند، بخشی از جامعه نخبگان هستند ولی آیا این نخبگان که براساس قرآن کریم ولایت آگاهیبخشی و امر به معروف و نهی از منکر(بعضهم اولیاء بعض) را دارند رسالت خود را انجام میدهند؟ ما معروف و منکر را در غیبت نکردن و تهمت نزدن خلاصه کردهایم ولی نخبگان هم حقوق و هم تکالیف جامعه را باید بازگو کنند. یکی از ضعفهایی که امروز با وجود تلاش برخی نخبگان کمرنگ است همین مسئله است.
همانطور که باید از شریعت دفاع کنیم در باب مردم هم همین است؛ نباید اجازه بدهیم مردم هم مصادره شوند، انتخابات و کرسیها و جایگاهها مصارده میشوند و براساس انتخاب تلقی میشوند.
باید آسیبشناسی کنیم که چرا چنین جایگاههایی در نظام سیاسی دید شده ولی کارآمد نیست و وظایف و رسالت حقوقی و قانونی خود را نمیتواند انجام دهد. آیا الان نظام سیاسی اسلامی و دولت اسلامی مبتنی بر آموزههای دینی داریم؟
زمانی تکالیف را برجسته کرده بودیم و الان حقوق و انتظارات را برجسته میکنیم و جامعهای که تکلیفگرا نباشد و حقوق خود را نشناسد نمیتواند ارزشگرا باشد؛ قرآن فرمود است که اگر مردم چشمشان را در راه دیدن حق و گوششان را در راه شنیدن حق باز نکنند از حریم حق و انسانیت بیرون فتهاند.
ما بالاتر از حکمت سیاسی متعالیه چیزی نداریم و اگر هست امام زمان(عج) باید تشریف بیاورند اجرا کنند و ذیل این عنوان باید تلاش و تحقیق صورت بگیرد؛ جنبههای اثباتی را بگوییم و جنبههای سلبی را هم مورد غفلت قرار ندهیم؛ البته این گسستی که بین نظام و این اندیشهها و تالیفات وجود دارد اجازه نمیدهد این اندیشهها مورد توجه قرار بگیرد و این آزاردهنده و به ضرر نظام اسلامی است.
#گفتار
♨️«حوزویات» را به علاقهمندان معرفی کنید
🆔 @Howzaviat
⚡️امام فتاوای فقهی خود را قدم به قدم تغییر داد و تکنیکی به کار زد تا بلایی که شیخ فضلالله نوری بر سر مشروطه آورده بود، دیگران بر سر انقلاب اسلامی نیاورند
🔻دکتر حسین واله در گفتگو با مجله خیمه:
الگوی مدیریتی بر اساس رساله عملیه موفق از آب در نیامد، حضرت امام(ره) اولین کسی بود که این موضوع را متوجه شد و برای آن چاره اندیشی کرد. ایشان فتاوای فقهی خود را قدم به قدم تغییر داد و تکنیکی به کار زد تا بلایی که شیخ فضلالله نوری بر سر مشروطه آورده بود، دیگران بر سر انقلاب اسلامی نیاورند. تکنیک این بود که مصلحت را وارد احکام شرعی کرد. حتی مجمع تشخیص مصلحت نظام را هم تأسیس کرد تا اگر موضوعی بنابه نظر شورای نگهبان، خلاف شرع باشد، مجمع تشخیص مصلحت آن را با مصلحت بسنجد و اگر به مصلحت حکومت اسلامی بود، تصویب کند. واقعاً اینجوری بود که خواست رسالهای کردن و فقهی کردن کشورداری بعد از انقلاب وجود داشت اما رساله از عهده مسولیتی که بر گردنش بود، بر نیامد.
بعضی از دوستان ما که فکر میکنند میتوانند بدون بازنگری فقهی، آزادیهای سیاسی و اجتماعی را در ایران افزایش دهند، اشتباه میکنند. به دلایل تاریخی که سنت با دین یکی پنداشته شده و به دلیل تضاد منافع گروههای اجتماعی که از کیسه ظواهر دین برای تمایزبخشی هویتی خود مایه میگذارند، قدم از قدم نمی توان برداشت مگر با شروع از بازنگری فقهی.
بعضی میگویند فقه را کلاً کنار بگذاریم. جواب من به آنها این است که فرض کنید این کار را کردیم. بعدش چکار کنیم؟ حتی کسانی هم که زندگی دینی نمیخواهند، باید بر اساس یک نظام ارزشی زندگی کنند. ازدواج را چگونه تعریف کنیم؟ مسئولیت زوجین در زندگی را چگونه تعریف کنیم؟
با پیروزی انقلاب، ارزشهایی مثل عدالت و آزادی که دینی هم هستند، در بین مردم، مورد توجه بیشتری قرار گرفت اما باورهای عمده دینی دستخوش تغییر چندانی نشد. غیر از نماز جمعه که امام تأسیس کرد، مناسک دینی چاق و چلهتر نشدند.
اینکه فکر کنیم با پیروزی انقلاب، گرایش همه ملت به اجرای توضیحالمسائل بیشر شد، غلط است. نهایت آنچه رخ داد این بود که نیروی مذهبی که رضاشاه و تا حدی پسرش، سرکوب کرده بودند، بعد از پیروزی انقلاب مثل فنر آزاد شد و خود را نشان داد. در دل این نیرو بودند کسانی که خواهان اجرای توضیح المسائل بودند.
یک تصور عمومی هم در کل جامعه شکل گرفته بود که اسلام (ومراد از آن، این نیروی اجتماعی پیش برنده نهضت بود) راه حل مشکلات جامعه ایران را در آستین دارد، همین. اما اکثریت نیروی انقلابی حاضر در میدان خواستار توضیح المسائل نبودند.
در این ۴۰ سال آن سوختی که در لوکوموتیو جنبش بود، ته کشیده است. این نیروی مذهبی پشت یکسری آرمانها و اهداف و شخصیتی کاریزماتیک مثل امام(ره) جمع شده بود. در آن سالهای اول، امام هر چه گفت، گفتند چشم. چون امام خمینی تقاطع خواست مردم شده و بنا را هم بر خواست مردم گذاشته بود. اما به طور خیلی طبیعی بسیاری از اهداف به نتیجه نرسید و بین نیروهای انقلابی اختلاف نظر بروز کرد. تکثری در شیوه مدیریت کشور به وجود آمد که به نظر من، این تکثر درست اداره نشد. حال اینکه این تکثر چرا درست مدیریت نشده و چگونه میتوانست مدیریت شود، بحث دیگری میطلبد.
جریانی سنتی از متن همین جامعه ایران که پشت امام(ره) هم متحد شدند، واقعاً دنبال این بودند که مملکت را با توضیحالمسائل اداره کنند. اولین دعوا سر حجاب اجباری آغاز شد. یادم هست، این دعوا درون خودِ انقلابیون هم وجود داشت. احمد جلالی که از نزدیکان شهیدمطهری بود، برای من بدون واسطه نقل کرد که شهید مطهری به او گفته امام قصد داشتند فرمان اجبار به حجاب صادر کنند ولی ایشان مانع شده با این استدلال که علت عشق مردم ایران به امام نه فقاهت، بلکه آزادیخواهی ایشان است. لذا اگر چنان دستوری بدهند مردم اطاعت نمیکنند و خوف این است که سبب شود دیگر فرمایشهای ایشان هم کماثر شود.
حالا من اضافه میکنم برآورد شهیدمطهری درست بود. هر کس حجاب داشت که داشت، آنها که نداشتند با دستور و قانون حجابدار نمیشدند. القصه، رئیس جمهور وقت با مجلس، مجلس با شورای نگهبان بر سر فقهیسازی حکومت اختلاف نظر داشتند.
دعوای فقهی کردن یا فقهی نکردن حکومت میان نیروهای انقلابی هنوز وجود دارد و بهخاطر خوب اداره نشدن، موضوع حل نشد و دعوا فیصله نیافت. شاید همین دعوا یکی از دلایلی باشد که اجازه اصلاح مضمونی در دین را نمیدهد.
در حال حاضر در کشور یک قرائت رسمی نداریم. در میان مسئولان رده بالای مملکت هم تکثر نگاه وجود دارد. عدهای معتقدند باید با همان نگاه فقهی که فقهای ۳۰۰، ۴۰۰ سال قبل برای ما به ارث گذاشتهاند، کشور را مدیریت کنیم. عدهای هم معتقدند باید با اجتهاد روشمند، فقه متناسب با روز داشته باشیم. سر این موضوع درون حکومت اختلاف است.
#گفتار
♨️«حوزویات» را به علاقهمندان معرفی کنید
🆔 @Howzaviat
⭕️ تأویلات ضد قرآن عرفا
🗯 آیتالله سیدجعفر سیدان در جلسه تفسیر قرآن ماه مبارک رمضان
منظور از تأویل چیزی است که طبق لغت از عبارت استفاده نمیشود ولی معصومین به خاطر اینکه حامل علوم قرآنی هستند تاویلات را میدانند و برای ما بیان کردند. بعضی مطالب اشارات و لطائف است. اشارات و لطائف را افراد غیر معصوم هم میتوانند بفهمند. اگر بخواهم مثال بزنم، صلواتی آخر مفاتیح نقل شده است که قسمتی از آن چنین است: «اللّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الَّذِي ارْتَضَيْتَهُ وَرَضَّيْتَ بِهِ مَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِكَ». یکبار شخصی به من گفت لطیفه این دنیا در این است که این تعبیر فقط در مورد امام رضا(ع) آمده ولی در مورد سایر ائمه ذکر نشده است که خداوند هرکس را بخواهد راضی کند به وسیله امام رضا(ع) او را راضی میکند.
یکبار خدمت آیتالله وحید بودیم، من این روایت را خواندم که امام مجتبی(ع) در مسجد معتکف بودند. شخصی به حضرت عرض کرد از نظر مالی در مضیقه هستم، قرضی هم دارم که نمیتوانم بپردازم و ممکن است به زندان بیفتم. وساطت کنید تا طلبکار صبر کند. امام به سرعت به طرف درب مسجد حرکت کردند. یکی از اصحاب به ایشان گفت فراموش کردید که معتکف هستید؟ حضرت فرمودند نه، ولی جدم فرمودند «مَنْ سَعی فی حاجَه أَخیهِ المؤمنِ فکأنَّما عَبَدَ اللهَ تِسْعَهَ آلافِ سنَه، صائماً نهارُهُ قائماً لَیلَهُ». آقای وحید فرمودند لطیفهاش این است که روایت میفرماید «مَنْ سَعی»، یعنی کسی که تلاش کند چه به نتیجه برسد چه به نتیجه نرسد. به اینها لطایف میگویند.
تأویل اصلا از ظاهر آیه استفاده نمیشود. معصوم است که به بطون آیات آگاهی دارد و حامل قرآن است و بر تأویلات اشراف دارد. گاهی افرادی در این زمینه ادعایی مطرح میکنند و میگویند این مطلب تأویل آیه است. این تأویلات به درد خود شخص میخورد و برای ما حجت نیست. گاهی عرفای اصطلاحی تاویلاتی بیان میکنند که ضد قرآن است. مثلا قرآن فرموده آتش، آنها میگویند این آتش یعنی آتش محبت و الا در دوزخ خبری از آتش نیست. این تاویلات نه تنها درست نیست بلکه کاملا غلط و نادرست است. در بیانات عرفا فراوان از این تعبیرات هست.
#گفتار
♨️«حوزویات» را به علاقهمندان معرفی کنید
🆔 @Howzaviat