علیه #رای_ممتنع و «#حق_بر_نمیدانم» #مقامات_سیاسی در رای گیری ها آیا «اصولا» یک مقام سیاسی یا منتخب مردم که وظیفه اش تصمیم گیری است، می تواند به استناد #حق_بر_خنثی_بودن و #حق_بر_بی طرفی، رای ممتنع بیندازد و اعلام موافقت یا مخالفت نکند؟؟؟ نماینده یا هر مقام سیاسی، نسبت به بی طرفی (عینیت گرایی یا حق بر خنثی بودن) و عدم جانبداری از یک طرف یا عدم تضعیف وضعیت یک طرف مخالف نسبت به طرف دیگر (موافقان) حق دارد؛ ولی باید توجه داشت وظیفه مقام سیاسی، تصمیم گیری از روی #عقلانیت و با اتکا به نظر کارشناسی است و نه گفتن «نمیدانم». در واقع آنچه سبب نقض یا سوءاستفاده از حق بر بی طرفی و خنثی بودن می‌شود، التزام به انداختن رای مثبت یا منفی بدون التزام به قانون و حقیقت است. همچنین در فقره های مختلفی از مقدمه قانون اساسی ایران (ذیل عنوان شیوه حکومت در اسلام)، به لزوم #مشارکت_فعال و گسترده تمامی عناصر اجتماع در روند تحول جامعه و تمام مراحل تصمیم‌گیری های_سیاسی و #سرنوشت_ساز برای همه افراد اجتماع تصریح شده است. در انتهای مقدمه قانون اساسی نیز بر ضرورت انتخاب #مسئولان_کاردان به نحوی که منجر به #مشارکت_فعالانه در ساختن جامعه اسلامی بشود، تاکید شده است. بر این مبنا استفاده از #رای_ممتنع، به معنای انفعال در تصمیم گیری سیاسی و نفی #مشارکت_فعالانه تلقی شده و اصولا نامشروع تلقی می‌شود. کانال عصر حقوق بشر https://eitaa.com/HumanRightsInWorld