📣📣📣🌿🌹﷽🌹🌿📣📣📣 📣(يكی از ياران پرهيزكار امام (علیه السلام) به نام همام گفت: ای اميرمومنان! پرهيزكاران را برای من آن چنان توصيف كن گويا آنان را با چشم می نگرم. امام (علیه السلام ) در پاسخ او درنگی كرد و فرمود: (ای همام! از خدا بترس و نيكوكار باش كه خداوند با پرهيزكاران و نيكوكاران است) اما همام دست بردار نبود و اصرار ورزيد، تا آنكه امام (علیه السلام ) تصميم گرفت صفات پرهيزكاران را بيان فرمايد. پس خدا را سپاس و ثنا گفت، و بر پيامبرش درود فرستاد، و فرمود) (قسمت_اول ) 1⃣سيمای پرهيزكاران ♦️پس از ستايش پروردگار! همانا خداوند سبحان پديده ها را در حالی آفريد که از اطاعتشان بی نياز، و از نافرمانی آنان در امان بود، زيرا نه معصيت گناهکاران به خدا زيانی می رسانَد و نه اطاعت مؤمنان برای او سودی دارد. روزی بندگان را تقسيم، و هر کدام را در جايگاه خويش قرار داد. امّا پرهيزکاران! در دنيا دارای فضيلت های برترند، سخنانشان راست، پوشش آنان ميانه روی، و راه رفتنشان با تواضع و فروتنی است. چشمان خود را بر آنچه خدا حرام کرده می پوشانند، و گوش های خود را وقف دانش سودمند کرده اند، و در روزگار سختی و گُشايش، حالشان يکسان است. و اگر نبود مرگی که خدا بر آنان مقدّر فرموده، روح آنان حتّی به اندازه بَرهم زدن چشم، در بدن ها قرار نمی گرفت، از شوق ديدار بهشت، و از ترس عذاب جهنّم. خدا در جانشان بزرگ و ديگران کوچک مقدارند. بهشت برای آنان چنان است که گويی آن را ديده و در نعمت های آن به سر می برند، و جهنّم را چنان باور دارند که گويی آن را ديده و در عذابش گرفتارند. دل های پرهيزکاران اندوهگين، و مردم از آزارشان در أمان، تن هايشان لاغر، و درخواست هايشان اندک، و نَفْسشان عفيف و دامنشان پاک است. در روزگار کوتاه دنيا، صبر کرده تا آسايش جاودانه قيامت را به دست آورند، تجارتی پر سود که پروردگارشان فراهم فرموده. دنيا می خواست آنها را بفريبد، امّا عزم دنيا نکردند، می خواست آنها را اسير خود گرداند که با فدا کردن جان، خود را آزاد ساختند. 📜 #نهج_البلاغه، #خطبه193 💫✨ @inmania_thim 💕 ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄

📣📣📣🌿🌹﷽🌹🌿📣📣📣 📣خطبه متقین (قسمت_دوم ) 2⃣ شب پرهيزكاران ♦️ پرهيزکاران در شب برپا ايستاده، مشغول نمازند، قرآن را جزء جزء و با تفکّر و انديشه می خوانند، با قرآن، جان خود را محزون و داروی درد خود را می يابند. وقتی به آيه ای برسند که تشويقی در آن است، با شوق و طمع بهشت به آن روی آورند، و با جان پرشوق در آن خيره شوند، و گمان می برند که نعمت های بهشت در برابر ديدگانشان قرار دارد، و هرگاه به آيه ای می رسند که ترس از خدا در آن باشد، گوش دل به آن می سپارند، و گويا صدای برهم خوردن شعله های آتش، در گوششان طنين افکن است. پس قامت به شکل رکوع خم کرده، پيشانی و دست و پا بر خاک ماليده، و از خدا آزادی خود را از آتش جهنّم می طلبند. 3⃣روز پرهيزكاران ♦️پرهيزکاران در روز، دانشمندانی بُردبار، و نيکوکارانی با تقوا هستند، که ترس الهی آنان را چونان تيرِ تراشيده لاغر کرده است. کسی که به آنها می نگرد، می پندارد که بيمارند، امّا آنان بيمار نيستند، و می گويد: مردم در اشتباهند! در صورتی که آشفتگی ظاهرشان، نشان از امری بزرگ است. از اعمال اندک خود خشنود نيستند، و اعمال زياد خود را بسيار نمی شمارند. نفس خود را متّهم می کنند، و از کردار خود ترسناکند. هرگاه يکی از آنان را بستايند، از آنچه در توصيف او گفته شد، در هراس افتاده می گويد: «من خود را از ديگران بهتر می شناسم و خدای من، مرا بهتر از من می شناسد. بار خدايا! مرا بر آنچه می گويند محاکمه نفرما، و بهتر از آن قرارم ده که می گويند، و گناهانی که نمی دانند بيامرز!». 📜 #نهج_البلاغه، #خطبه193 💫✨ @inmania_thim 💕 ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄

📣📣📣🌿🌹﷽🌹🌿📣📣📣 📣خطبه متقین (قسمت_سوم) 4⃣نشانه های پرهيزكاران ♦️و يکی از نشانه های پرهيزکاران اين است که او را اينگونه می بينی؛ در دين داری نيرومند، نرمخو و دورانديش است، دارای ايمانی پر از يقين، حريص در کسب دانش، با داشتن علم بردبار، در توانگری ميانه رو، در عبادت فروتن، در تهيدستی آراسته، در سختی ها بردبار، در جستجوی کسب حلال، در راه هدايت شادمان و پرهيزکننده از طمع ورزی می باشد. اعمال نيکو انجام می دهد و ترسان است، روز را به شب می رساند با سپاس گزاری، و شب را به روز می آورد با ياد خدا شب می خوابد، امّا ترسان، و بر می خيزد شادمان ترس برای اينکه دچار غفلت نشود، و شادمانی برای فضل و رحمتی که به او رسيده است. اگر نَفْس او در آنچه دشوار است، فرمان نبرد، از آنچه دوست دارد محرومش می کند. روشنی چشم پرهيزکار در چيزی قرار دارد که جاودانه است، و آن را ترک می کند که پايدار نيست، بردباری را با علم، و سخن را با عمل، در می آميزد. پرهيزگار را می بينی که آرزويش نزديک، لغزش هايش اندک، قلبش فروتن، نَفْسش قانع، خوراکش کم، کارش آسان، دينش حفظ شده، شهوتش در حرام مرده و خشمش فرو خورده است. مردم به خيرش اميدوار، و از آزارش در أمانند. اگر در جمعِ بی خبران باشد، نامش در گروه يادآوران خدا ثبت می گردد، و اگر در يادآوران باشد، نامش در گروهِ بی خبران نوشته نمی شود. ستمکار خود را عفو می کند، به آن که محرومش ساخته می بخشد، به آن کس که با او بريده می پيوندد، از سخن زشت دور، و گفتارش نرم، بدی های او پنهان، و کار نيکش آشکار است. نيکی های او به همه رسيده، آزار او به کسی نمی رسد. در سختی ها آرام، و در ناگواری ها بردبار و در خوشی ها سپاس گزار است. به دشمن ستم نکند و به خاطر کسی که دوست دارد، به گناه آلوده نشود. پيش از آن که بر ضد او گواهی دهند، به حق اعتراف می کند و آنچه را به او سپرده اند، ضايع نمی سازد و آنچه را به او تذکّر دادند، فراموش نمی کند. مردم را با لقب های زشت نمی خواند، همسايگان را آزار نمی رساند، در مصيبت های ديگران شاد نمی شود و در کار ناروا دخالت نمی کند، و از محدوده حق خارج نمی شود. اگر خاموش است، سکوت او اندوه گينش نمی کند، و اگر بخندد، آواز خنده او بلند نمی شود، و اگر به او ستمی روا دارند، صبر می کند، تا خدا انتقام او را بگيرد. نَفس او از دستش در زحمت، ولی مردم در آسايشند. برای قيامت خود را به زحمت می افکند، ولی مردم را به رفاه و آسايش می رساند. دوری او از برخی مردم، از روی زهد و پارسايی، و نزديک شدنش با بعضی ديگر، از روی مهربانی و نرمی است. دوری او ازتکبّر و خودپسندی، و نزديکی او از روی حيله و نيرنگ نيست. (سخن امام که به اينجا رسيد، ناگهان همّام ناله ای زد و جان داد. امام(علیه السلام) فرمود:) سوگند به خدا من از اين پيش آمد بر همّام می ترسيدم. سپس گفت: آيا پندهای رسا با آنان که پذيرنده آنند چنين می کند؟ شخصی رسيد و گفت: چرا با تو چنين نکرد؟. امام(علیه السلام) پاسخ داد: وای بر تو! هر أجلی وقت معيّنی دارد که از آن پيش نيفتد و سبب مشخّصی دارد که از آن تجاوز نکند. آرام باش و ديگر چنين سخنانی مگو، که شيطان آن را بر زبانت رانده است. 📜 #نهج_البلاغه، #خطبه193 💫✨ @inmania_thim 💕 ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄