🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊🕊 🕊رمان جذاب و تلنگری #هادی_دلها 🕊قسمت ۱۷ 🍀راوے عطیه (توسڪا)🍀 صبح ۲۲ بهمن همراه زینب،خانم رضایی و دوستانشون برای اولین بار رفتم راهپیمایی خیلی برام جالب بود. آخرین مسیر راهپیمایی میدان آزادی بود. سے و هفتمین سالگرد باشڪوه پیروزے انقلاب اسلامے مبارڪ بعداز راهپیمایی خانم رضایی گفت : _بچه ها من میرم معراج الشهدا مواظب خودتون باشین _عه ماهم بریم دیگه خب زینب! زینب: نه ما ڪار داریم..بهار مواظب خودت باش یاعلے _عطیه تو پیتزا میخوری؟؟ _وایییی آره عاشق فست فودم زینب: پس بزن بریم ڪه باید با مترو بریم خیییلیی شلوغه سر راهمون یڪ پیتزا خونواده گرفتیم. ساعت ۳ بود ڪه زینب گفت: _عطیه پاشو باید بریم جایی _ڪجا میریم؟ زینب: _جایی ڪه تا الان نرفتی ولی از این به بعد عاشقش میشی _چادرتو میدی سر کنم؟ زینب: نه پاشو دیرشد دلم شکست زینب: _ناراحت نشوو بدوووو بعد از حدود یڪ ساعت _ززززیییینب داریم میریم بهشت زهرا؟؟ زینب: بلی وارد قطعه ۵۰ شدیم از اونجا رفتیم قطعه ۲۶ با انبوهی از جمعیت روبرو شدیم. زینب: _امروز سےوسومین سالگرد شهادت دوست شهیدت #شهیدابراهیم_هادے تا آخر مراسم شوڪ بودم ولی شوڪ جدیدترر...... واون... خواهر شهید ابراهیم هادے: _خواهرای عزیزم من اینجام تا خودم با دستای خودم #گوهرگرانبها به ده خواهر ابراهیم تقدیم ڪنم #دهمین اسم.. اسم من بود.... وقتی تو باڪس #چادر دیدم از حال رفتم 🕊ادامه دارد.... 🕊 نویسنده؛ بانو مینودری