بنا به روایتی نقطه شروع زن ایـــرانی معاصر، دوره قاجـــار است؛ دوره‌ای که به دلیل هم‌زمانی با ورود مدرنیته به زیست‌جهـــان ایرانیان بخش زیادی از زندگی او را متـــأثر از خود کرده است. زمانی زن ایـــرانی خواهد توانست جایگاه خود را در جهـــان پرتلاطم کنونی بیابد که روایتی واقعی‌ و مستند‌تر از آنچه بر او گذشته و در طلبـــش بوده، ارائــه شود. #دوره‌جامـــع | مستـــوره (۲) | پیــدا و پنهـــان زن ایــرانی در دوره قاجــار سرفصـــل‌ها • درسگفتـــار • ارائـه و تحلیـل آثـار زن‌نگـــار • نقد دیــدگاه • نقد کتـــاب • نقــد فیـــلم 📌بروشـــور معرفـــی دوره شروع دوره: ۱۲ تیـــرماه ۱۴۰۲ 🎴شیوه اجرا: حضورے‌‌ و مجازے‌‌ 🎁 شرکت‌کننـــدگان بعد از اتمام دوره بصورت رایـــگان در کارگاه مهارتی روایـــت‌نویسی شرکت خواهند کرد. ✅ با مشــارکت پایگاه تخصصی عصــر زنــان . دانشــگاه باقـــرالعلوم . مدرســـه فکـــرت . پژوهشـــکده باقـــرالعلوم لینک ثبــت‌نــام http://www.negahschool.ir/product/mastoore-2/ پیش از ثبت‌نام تخفیف‌ها را ببینید. #ایران_آینده🔽🔽 https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

💡"چرا جامعه ایرانی با مداخله فرهنگی حاکمیت هم افزایی می کند؟" 🖋مهدی افراز 🔸خشکاندن جوشش های محلی، جشن های خُرد و ضیافت های خودجوش در قبال برپایی مهمانی متمرکز، خیابانی و کیلومتری غدیر، یکی از ایرادات ناصحانه ای بود که سال گذشته در نشست ها و جلسات ارزیابی مهمانی ده کیلومتری غدیر بارها از سوی ناقدین مورد طرح قرار می گرفت و این رویداد را از حیث ماهوی منافی رویکردهای مردمی و فولکلور انقلاب در ساحت فرهنگی قلمداد می نمود. 🔹این نقد با پیش فرض‌های نظری پیرامون نسبت دولت – ملت یا نسبت بخش عمومی - بخش دولتی منطقی و معقول به نظر می رسد، در واقع در شرایطی که حاکمیت با اتکا به منابع رسانه ای و هژمونیک خود در صدد خلق یک رویداد متمرکز برمی آید طبیعی است که جریان های توده ای خود را به حاشیه کشانده و ارضای تمنیات خود را در این وادی به ابزارهای رسمی واگذار می نمایند. اما رخدادهای روزهای گذشته حاکی از واکنش بسیار متفاوت جامعه ایران در مشارکت برای بزرگداشت واقعه غدیر بود. 🔸 تقریبا عمده مشاهدات و گزارشات از سراسر کشور حاکی از ضریب یافتن موضوع بزرگداشت عید غدیر در مناسبات ایرانیان شده است. مواجهه حاکمیت با این موضوع در ابعاد یک "رویداد ملی خیابانی" به صورت معناداری زمینه را برای فعال سازی استعدادهای فرهنگی ایرانی فراهم آورد. فارغ از مشارکت یدی و مالی ده ها هزار نفر در محدوده ده کیلومتری، بسیاری از روستاها، محلات، کوچه پس کوچه ها، دکان ها، بازارها، خانه ها و محافل خُرد بستری برای ابراز ارادت و عشق متمایز به ساحت امیرالمومنین شده بود. و بدین ترتیب برخلاف انتظار جامعه شناختی، واکنش انسان ایرانی به مداخله حاکمیت انفعالی و عقب نشینانه نبوده و با پیشروی او هم به میدان داری خود ضریب داده است و مناسبات خود با این سیاست را در قالبی هم افزا صورت بندی کرده است. 🔹با این فرض رواست که خود را در مقام پاسخ به این پرسش انتقادی قرار دهیم که؛ اسباب و زمینه های این عکس العمل نامتعارف چه می تواند باشد؟ به طور کلی سابقه اجتماعی ما حکایتگر گرامیداشت غیرعمومی، نحیف و طبقه ای در ازای عید ولایت بود و از ابتدای انقلاب و حتی پیش از آن، با آن که مسأله غدیر به لحاظ اعتقادی، کلامی و ایدئولوژیک جایگاه ویژه‌ و هویت بخشی در اذهان ایرانیان داشته اما هیچگاه در زمره یک جشن ملی ظهور نیافته و در واقع فاصله‌ روشنی میان فرهنگ ذهنی و فرهنگ عینی ایرانیان در ازای این سوژه برقرار بوده است. لذا تنها نیروی اجتماعی که توانایی ایجاد چنین تحولی را داشته؛ تغییر سیاست حاکمیت در تعامل با این پدیده بوده است. ▫️کارایی این سیاست از سه منظر قابل فهم است؛ 🔸منظر اول: ما در حال زیست در یک جامعه رسانه ای هستیم، در این جامعه موضوعی که واجد هویت رسانه ای نباشد قابلیت ورود به خیال اجتماعی را نخواهد داشت. این خصیصه دلالتی به برساختی شدن واقعیت ندارد بلکه نحوه تعاملات ذهنی و وجودی انسان در این جامعه به نحوی است که حضور رسانه ای را بخشی از ماهیت یک پدیده جمعی – اجتماعی می داند و در این شرایط اگر یک سوژه فاقد وجود رسانه ای باشد فاقد وجود اجتماعی خواهد بود. پرداختن به تعظیم غدیر در ابعاد یک "رویداد ملی خیابانی" زمینه ای فراهم آورد تا بشدت رسانه پذیر شود و از این رهگذر مراوده ایرانیان با این مقوله را به کلی متفاوت نماید. با این فرض اگر حاکمیت به جای این سیاست، امکانات خود را مصروف حمایت از خرده فعالیت های محلی و لوکال می نمود این سوژه هیچگاه واجد چنین هویت رسانه ای نمی شد و در ساحت رفتاری ایرانیان منشأ دگرگونی نمی گردید. 🔹 منظر دوم: این سیاست مبتنی بر استانداردهای ملی بوده است. اگر یک موضوع بخواهد در قامت یک سوژه به شادی ملی، ترس ملی، اندوه ملی یا عزت ملی مبدل شود می باید خود را در چارچوب های ملی بازتولید نماید. کلان شهر، پایتخت، میلیونی و خیابان از نمودهای ویژه امر ملی است و بعید است که یک معنا توانائی این را داشته باشد که خود را در هیئتی کوتاه یا کوچکتراز این به حد ملی برساند. 🔸منظر سوم: حاکمیت دینی در انظار عمومی ایرانیان همان نهاد اجتماعی دین است که موفق به کسب قدرت سیاسی شده و در جایگاه حکمرانی قرار گرفته لذا تعیین مناسبات جامعه با مقولات دینی و مذهبی شدیداً به سبک تعامل حاکمیت با این موضوعات وابسته است. در واقع سبک مواجهه ملت ایران با جمهوری اسلامی خارج از نسبت دولت – ملت مدرن است. جامعه ایران دینداری خود را منطبق بر تقریر حاکمیت قرار داده و با لحاظ این خصیصه طبیعی است که شدت یافتن التفات نظام حکمرانی به یک معنا یا واقعه ی دینی موجبات تشدید توجهات عمومی به آن موضوع را به همراه خواهد داشت و طبیعتاً این ملازمه در امور غیرمذهبی، غیر معنوی و غیر دینی جاری نخواهد بود. #جشن_غدیر #مهمانی_ده_کیلومتری #ایران_آینده🔽🔽 https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

💡چگونه قدرت سیاسی توانست معنای دینی را به امر فرهنگی ایرانیان مبدّل کند؟ 🖋مهدی افراز 🔹"سلمان منّا اهل البیت" اولین بارقه در تکامل انسان ایرانی در سایه محبت و ارادت به خاندان پیامبر ص بود. از دوره های نخستین تعاملات ایران با اسلام، عشق به اهل بیت ع و علی الخصوص حضرت سیدالشهدا ع به عنوان یک معنا وارد نظام هویتی ایرانیان شد و در طی مسیر تطور خود به جایی رسیده است که امروز به عنوان قدرتمندین نیروی فرهنگ ایرانی مبدل شده و پیشران بسیاری از تحولات اجتماعی و سیاسی گشته است. 🔸در این میان جا دارد پرسشی با این مضمون طرح شود که؛ این معنا چگونه امکان یافت با این ظرافت و قدرت در شخصیت فرهنگی ایرانیان استوار شود؟ 🔹ظاهرا عمده پاسخ به بررسی نحوه پرداخت این معنا در عصر صفوی باز می گردد که پیامدهای آتی آن نیز منبعث از بازتولید روحی است که در همان دوره در کالبد جامعه ایرانی دمیده شده است. اگرچه از زمان آل بویه نیز برپایی محافلی چون سوگواری سید الشهدا ع به عنوان رگه هایی در جغرافیای ایران، جریان داشته و مجالس خاص و محدودی به عنوان ذکر منقبت و مصیبت امام حسین ع برپا بود است - که گزارش آن در آثاری چون فتوت نامه سلطانی منعکس شده - اما به جهت عدم تنزیل آن در ساحت عمومی هیچگاه به یک امر فرهنگی مبدل نشده و در قامت آیین و رسوم همه گیر تبلور نیافته است. 🔸اساسا سرشت فرهنگی ایران امروز در دوره صفویه تکوین یافته است، در این زمانه است که مردم ایران به ملت ایران مبدل می شوند و یکی از ارکان اصلی تکوین شخصیت فرهنگی آنان برپایه عشق به حضرت اباعبدالله ع بنیان نهاده می شود. دودمان صفویه در دو سده استقرار خود و به ویژه از دوران شاه عباس برای تبدیل این معنا، از یک سنت انحصاری - اختصاصی به یک امر اجتماعی – عمومی، سیاست خاصی را مبتنی بر یک عقلانیت فرهنگی طی طریق نموده و موفق شده است آن را به نحوی نامیرا در بن مایه های هویت ایرانی مستقر سازد. برپایه استنادات تاریخی به نظر می رسد عاقله فرهنگی صفوی در کنار تمامی استعدادهای معنوی و مذهبی جامعه، از خط مشی های ده گانه ذیل برای کمال یابی این سیاست بهره گیری نموده است: 1️⃣خط مشی اول: اعطای مرجعیت اجتماعی به طبقه واجد معنا در ایران پیشاصفوی گرامیداشت یاد شهدای عاشورا و برپایی مراسمات ذکر مصیبت و منقبت بسیار محدود و منحصر به طبقه عالمان و متعلمان دین بوده است. حضور تعداد مؤثری از علمای بلاد در دستگاه صفویان و در قامت امامت، قضاوت و مشاورت و تکریم دائمی آن در گفتمان حکمرانی صفوی، زمینه را برای اعطای منزلت اجتماعی به جریان محدثان، وعاظ، خطبا، سخنوران، مادحان و روضه خوانان و در نتیجه آن ارتقای مرجعیت اجتماعی آنان فراهم آورد و از این رهگذر سیاست بازتولید این فرهنگ طبقاتی در فرهنگ عمومی تسهیل گردید. 2️⃣خط مشی دوم: مداخله مستقیم حاکمیت بر مدار ایجاد دیالکتیک دینداری سلطنت - ملت یکی از ابعاد شاخص در سبک عزاداری های دوران صفوی؛ حضور رسمی شاهان در محافل ذکر مصیبت، برپایی مراسمات شکوهمند در ارگ و کوشک کاخ ها و محوطه های سلطنتی، برپایی روضه های درباری و اعطای صله به وعاظ بوده و در خارج از پایتخت نیز مجالس در منزل خوانین و حکام دائما برقرار بوده است. در هیچ یک از گزارشات این دوران، توصیفی از مقابله یا خودنگهداری اجتماعی با این رویکرد حاکمیتی وجود نداشته و این نشانگر این واقعیت است که عاقله صفوی مسیر سیاست گذاری دینی خود را بر مدار یک سنت ایرانی فرامدرن و با ایجاد یک دیالکتیک تعاملی سلطنت - ملت پیگیری کرده است. 3️⃣خط مشی سوم: اقامه میدانی آیین ها مطابق عمده گزارش ها، مراسم اصلی و نمادین عزای امام حسین ع در روز عاشورا، اختصاصاً توسط دربار و در میادین و گذرگاه های اصلی شهرها برگزار می شده است. گزارش سفرنامه نویسانی چون شاردن از برپایی مراسم عاشورا در میدان نقش جهان اصفهان و گزارش اولئاریوس از برگزاری مراسم کم نظیر در خیابان اصلی منتهی به مزار شیخ صفی در اردبیل، توصیفاتی از شکل دهی به یک آیین همگانی با تمرکز بر مهم ترین فضاهای کالبدی و ارتباطی شهری توسط خوانین و شاهان بوده است. این رویکرد مشخصاً جنبه ای هویت ساز دارد، رفتار مجدانه صفویه در تداوم این رویه روشن می سازد که آنان تلاش دارند سنت ابراز ارادت به اهل بیت را به یکی از مولفه های هویت شهری و ملی ایران مبدل سازند. ادامه ⏬⏬

4️⃣خط مشی چهارم: تکیه بر فناوری های منطبق با جهان بینی عاشقانه ایرانیان جهان بینی ایرانیان از دوران پیشا اسلامی تا کنون اشراقی و عاشقانه بوده و هست. حال و هوای عرفانی و باطنی آن چنان در هویت ایران رسوخ کرده است که به سختی می توان سویه ای از فرهنگ ایرانیان را یافت که تأثیری از آموزه های روحانی آن نگرفته باشد. کارپردازان صفوی مبتنی بر پارادایم عارفانه و متصوفانه خود در کنار توجه بر وعظ و منبر به صورت قابل توجهی آیین های محرمی را بر محور ذوق عرفانی ساخته و پرداخته کرده اند. قصه گوئی به عنوان مبدأ روضه خوانی، سنتی است که در پیوند خانقاه با گفتمان فرهنگی صفویه شکل گرفته است. در عهد صفوی دسته ای از زاهدان که قصاص نامیده می شدند، در بازارها و محلات حکایات شوق آمیزی از حالات معنوی انبیاء را بر مردم می خوانند و همان ها رویه های ابتدایی در تبدیل مقتل نویسی عاشورا به قصه نویسی را طی نمودند. علاوه بر این، در مراسمات صفوی علاقه وافری بر ترویج مداحی که اساساً سلک معنوی و درویشی بوده، نمایان است. 5️⃣خط مشی پنجم: ایجاد تعیّن تقویمی و دهه پردازی دولت صفوی در جهت تقویت عهد اجتماعی پیرامون محبت به خاندان پیامبر ص، دهه محرم و به ویژه روز عاشورا را در تقویم کارگزاری خود نهادینه ساخت. در گزارشات متعدد همچون توصیفات دلاواله و فیگوئروا اشاره شده است که برای اولین بار در سنت ایرانی، مراسمات مربوط با عزای سیدالشهدا ع به مدت یک دهه از یکم تا دهم محرم برگزار می شده و این چنین به نظر می رسیده که عمده مشغولیت سلطنت در این بازه اقامه عزای سیدالشهدا ع است. عموماً صبح ها مراسم وعظ و عصرها مجالس مصیبت خوانی برپا بوده و باشکوه ترین عزاداری ها به طور متمرکز در روز عاشورا برقرار بوده است. 6️⃣خط مشی ششم: ایجاد مداخلات تحدیدگر در کنار حضور آشکار و حمایت آمیز حکومت صفوی، در مواردی از جانب خود شاه و یا نمایندگان آن ها محدودیت هایی در نحوه برگزاری مراسمات اعمال می شده است. دوگو¬آ در سفرنامه خود به دستور شاه عباس مبنی بر ایجاد ممانعت برای درگیری دسته جات حیدری – نعمتی اشاره داشته و یا در سفرنامه اشترویس از صدور فرمان ممنوعیت قمه زنی توسط حاکم شماخی و برخورد با مخالفین سخن به میان آمده است. 7️⃣خط مشی هفتم: درگیر نمودن عاطفه اجتماعی اگر جمع انسانی بر روی ارزش ها و هنجارهای واحدی وفاق داشته باشند، بروز آن را در یک اتفاق یا یک شخص کمال می دانند و در اثر جذبه و التذاذ به تداوم ارتباط با ابعاد وجودی او رغبت پیدا می کنند و در اثر مداومت پدیده ای به عنوان عاطفه اجتماعی در قبال آن شکل خواهد گرفت. یکی از عوامل قطعی در پایدار ماندن سنت عزاداری با الگوی صفوی توجه ویژه به عنصر عاطفه پردازی پیرامون مظلومیت سیدالشهدا ع بوده است. اساساً فرهنگ روضه خوانی بر مبنای پروراندن عواطف و احساسات جمعی برای تظلم خواهی نسبت به شخصیت حادثه سازان کربلا و به ویژه شخص ابی عبدالله ع بوده که در خط به خط ذکر مصیبت های آن دوران منعکس می باشد. 8️⃣خط مشی هشتم: تنظیم گری در اعطای محوریت به متون مرجع نیرومندترین نوشته ای که توانسته است مهم ترین تحولات را در روند شکل دهی به مقتل نویسی های ایرانی ایجاد کند، کتاب روضه الشهدا است. اساسا اصطلاح روضه و روضه خوانی استعاره ای برگرفته از کتاب اثر ملاحسین کاشفی صوفی نقشبندی است. این کتاب با ترویج رسمی حاکمیت صفوی به محور اصلی آیین های عزاداری قرار گرفت، صنف نوپایی به نام روضه خوان بر محور مدیحه سرائی حول این اثر، پدید آمد و در نهایت مجالس ذکر مصائب اهل بیت علیهم السلام متأثر از غلبه محتوایی این کتاب به نام مجلس روضه خوانی شهرت یافت. 9️⃣خط مشی نهم: آمیختن معنا به هنر نقالی، پرده خوانی، شعرسرایی، نوحه سرایی، تعزیه خوانی، شبیه خوانی، دسته گردانی و ... همگی ایده پردازی هایی بوده که در راستای امتزاج معانی موجود در ماتم اهل بیت با عناصر و ساختارهای هنری ایرانی در عصر صفوی صورت پذیرفته و موجبات ماندگاری بینانسلی آن را فراهم آورده است. 🔟خط مشی دهم: نمادسازی یکی از برجستگی های سوگواری با الگوی صفوی بهره گیری از آلات نمادین در مراسمات و به ویژه دستجات عزاداری بوده است. عمده این اشیاء یا منشأ نظامی و یا منشأ صوفیانه و درویشی دارند که دارند که به جهت حضور پررنگ عناصر لشگری صفوی در مراسمات تعین نمادین یافتند که "علم" معروفترین آنهاست. اشترویس در سفرنامه خود به چهارده مورد از این نمادها که در مشاهداتش با آن ها مواجه شده را برشمرده است. ❇️در مجموع مدرسه حکمرانی صفوی به ما می آموزد که معنا برای تبدیل به امر عمومی شدیدا محتاج قدرت است و فرهنگ حاصل امتزاج مدبرانه معنا با اقتدار سیاسی است، یک معنا می تواند سده ها در خزانه هویتی یک جامعه باقی بماند و فقط در صورت مداخله نهاد قدرت و در پی آن فراهم آمدن شرایط و اقتضائات لازم، توفیق حضور در عرصه فرهنگ عمومی را بدست آورد.

📍جواب ۲۴ نهاد مسئول در موضوع عفاف و حجاب در کشور 🔸اتفاقات تابستان پارسال بار دیگر این دغدغه را مطرح کرد که بحث حجاب در جامعهٔ ما چطور و چگونه توسط‌ نهادها تبیین و نهادینه می‌شود؟ امری که قانون نیز آن را پیش‌بینی کرده اما آنچه از عملکرد نهادهای مخاطب قانون دیده می‌شود، این است که اکثر آن‌ها در این زمینه عملکرد رضایت‌بخشی نداشته‌اند. 🔹خبرگزاری فارس با ارسال نامه به این نهادها خواست تا عملکرد خود در حوزه‌ٔ عفاف و حجاب را اعلام کنند. 🔹معاونت زنان و خانوادهٔ ریاست جمهوری اعلام کرد فعلا وقت نداریم. وزارت بهداشت مدعی شد خیلی کار کردیم اما نمی‌گوییم. حوزهٔ علمیه جوابی نداشت. وزارت راه و شهرسازی هم دنبال مسئول می‌گشتند. جواب‌ ۲۴ نهاد مسئول در موضوع عفاف کشور را◀️ اینجا بخوانید #ایران_آینده🔽🔽 https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

💠آیا جمهوری اسلامی منجر به دیندارتر شدن مردم شده است؟! 🎙مناظره محدثی و شجاعی زند، برنامه شیوه، تیرماه ۱۴۰۲ 🔹دکتر محدثی: دینداری در ایران افت شدیدی داشته است./ دینداری آمرانه موجب نفرت مردم شده است/ جمهوری اسلامی یکی از دلایل اصلی افت دینداری در ایران است./ روحانیت با در دست گرفتن حکومت؛ یک قمار بزرگ کرد./ وقتی دین منبع مشروعیت حکومت شود؛ موجب سواستفاده حاکمان را فراهم می آورد./ مدرنیته سبب بسط آگاهی شده است. 🔹دکتر شجاعی زند: تشکیل حکومت دینی دارای عوارضی است./ رفتار آمرانه بیش از جمهوری اسلامی توسط دنيای غرب و مدرن رخ می دهد./ دین به معنی عام آن بهترین منبع برای تشکیل حکومت در ایران است چرا که موجب انسجام است./ اگر نقصی در جمهوری اسلامی وجود دارد راهکار؛ اصلاح کردن است نه کنار گذاشتن اصل دین یا حکومت دینی. / مبنای حکومت در این کشور؛ نه قرآن و نه حدیث؛ بلکه قانون و نظر مردم است. #ایران_آینده🔽🔽 https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

#اختصاصی 💥 نشریه دیده‌بان اندیشه 💠 وصله‌ی ناجور؛ چرا توسعه به ما نمی‌آید..؟ 🖇 نقدی بر جریان نئولیبرالیسم فرهنگی با تکیه بر اندیشه آوینی ❇️ سرخط‌های این شماره: 🔻نقد دیدگاه‌های تک‌بعدی نسبت به آرمان پیشرفت؛ 🔺تبیین مقوله نهیلیسم در پرتو نظم ماشینی مدرن؛ 🔻بررسی انگیزه انسان غربی برای فرار از کار و اشتغال؛ 🔺تفسیر مبانی لیبرالیستی طرفداران مدل توسعه مدرن. 🆔 @Didebane_Andisheh #ایران_آینده🔽🔽 https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

💡فناوری هیئت در نسبت با مشارکت بانوان بی حجاب 🖊مهدی افراز بخش اول: 🔷 "از لاک جیغ تا خدا" عنوان برنامه ای بود که از سال 93 تولید و روی آنتن صداوسیما پخش می شد، محتوای عمده اش مروری بر نحوه تحول و سپس گرایش صدها نفر از دختران جوان به حجاب بود. چند سال پیش از تهیه کننده زحمت کش این برنامه در مورد زمینه اصلی تغییر رفتار این بانوان سوال کردم، با صراحت و با استناد به روایت سوژه ها، در 90 درصد موارد؛ دو عامل محوری را اسباب گرایش این دختران به حجاب می دانست. 🔶این دو عامل نه مطالعه کتاب نظام حقوق زن در اسلام استاد مطهری، نه مشاهده مستند ایکسونامی و انقلاب جنسی، نه آشنایی با فتاوای مراجع در حوزه پوشش، نه شرکت در جلسات الگوی زن سوم در دانشگاه، نه حضور در جلسات مشاوره سبک زندگی کانون فرهنگی مساجد، نه توصیه ها و خواهش های خانوادگی، بلکه "حضور در هیئت امام حسین ع" و "شرکت در کاروان های راهیان نور" به عنوان دو عامل منحصربفردی بوده اند که اسباب گرایش این افراد را به حجاب فراهم آورده اند. بسترهایی که لزوما هیچ دلالت مستقیمی به موضوع حجاب ندارند ولی مشخصا موجب تغییر شدید در سبک پوشش این افراد شده اند. 🔷در این دو فناوری اجتماعی چه محرّک مشترکی برای تحول در سبک پوشش وجود دارد؟ این دو فناوری در کدام نقطه تاثیر وارد نظام حساسیت انسان می شوند؟ به نظر می رسد کانونی ترین نقطه ای که از رهگذر حضور و مشارکت در این الگوها مورد اصابت قرار گرفته است؛ مقوله تحول در معنای زندگی یا به زبان بهتر "تحول در معنای حیات" این افراد است. 🔶وجه کارکردی مشترک هیئت و کاروان راهیان نور، ملاقات با جنبه قدسی انسان یعنی شهید است. شهید صراطی است که در کرانه اش من برتر، من جذاب، من استعلایی و من جاودانه انسان ایستاده است، شهید نمودی از معنای متفاوتِ انسان و پهنه ای برای ورود بشر به جهانی است که موطن وجودی اوست. سیدالشهدا ع در کسوت سیادت و در قله آن استقرار یافته و سایر شهدا در دامنه آن. این ملاقات انسان را نه ذهناً که وجوداً در دوراهی من انسانی- من حیوانی، من ملکوتی – من ناسوتی، من مافوق – من مادون، من باقی– من هالک قرار میدهد. انسان در این دو فناوری با خود برترش مواجه و رسیدن به آن را تمنّا می‌ کند. ادامه 🔽🔽

بخش دوم و پایانی 🔷این مواجهه چه اثری بر انتخاب نوع پوشش دارد؟ وقتی سقف استقرار انسان در ساحت طبیعت و جسمیت خود باشد، تمام توجهش به "نازل ترین بعد وجودی اش" یعنی بدن خواهد بود. اگر این التماس در بستر یک جامعه بازاری با صورت سرمایه داری هم محقق شود که يَغْشَاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ شده و بدن را به مثابه یک کالا وارد میدان تولید – توزیع – مصرف خواهد کرد. ملاقات با شهید، معنای زندگی انسان و غایت بودنش را بر سر دوراهی قرار داده و افق هایش را جابجا می کند، وقتی این دگرگونی رقم خورد رویکرد انسان در تعامل با درون و بیرون خویش از جمله بدن هم تغییر خواهد کرد و نتیجه اش تغییر در سبک مدیریت بدن و پوشش است. 🔶حال با در نظر داشتن چنین استعدادی در این فناوری ها و در زمانه ای که با کمبود الگوهای معنابخش به زندگی شهروندان برای ارتقای سبک پوشش مواجه هستیم، آیا ایجاد ممانعت از حضور بانوان بی حجاب در این مراسمات هوشمندانه است؟ 🔷پاسخ به این پرسش دشوار ولی تامل در آن لازم است. اگر سیر تطور تصوّف و مناسکش در ایران را در پنج قرن گذشته مورد بازخوانی قرار دهیم، احیاناً ملاک های روشن تری برای قضاوت خواهیم داشت. مناسک متصوفانه از زمانی که به بهانه های مختلف دامان خود را از تقید به شریعت و فقه خالی کردند همزمان از جوهره و اثربخشی خود خارج شده و رفته رفته در جامعه ایران به انزوا کشیده شدند. در واقع مناسک معنوی به عنوان یک فناوری اجتماعی، ذات و جوهره شان به آداب و شرایطی گره خورده است که چارچوب آن در شریعت مشخص شده و هرزمان که از محدوده آن خارج شود دچار انقلاب در ذات خواهند شد حتی اگر صورت و فرم خود را نیز حفظ کرده باشند. تأثیر و دخالت در قلوب که کارویژه اساسی این فناوری هاست امری است که تدبیر آن لزوما در اختیار صاحب شریعت است که تاکید دارد؛ أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِه، پس تقید به شریعت شرط تأثیر این مناسک است و اساساً تشیع از رهگذر ایجاد همگرایی میان شریعت و طریقت توانست پاسدار واقعی حقیقت و مسیری برای دستیابی انسان به آن باقی بماند. 🔶اگر ایجاد تحول در قلوب عموم جامعه من جمله بانوان بی حجاب را کارکرد هیئت بدانیم، در این دوره باید تلاش کنیم که به هر هنر و ابتکاری بستر را برای "حضور مؤثر" این افراد مهیا نمائیم اما حضور مؤثر لازمه اش در وجه جمع میان جوهره و کارکرد است. لذا اگر توانستیم با ابتکاراتی زمینه حضور این بانوان را در ضمن تقید به حداقل های فقهی فراهم آوریم موفق شدیم این محافل را در ضمن کارآمدی بسط دهیم، اما در صورت تزاحم و عدم توفیق در ایجاد شرایط، عقل به حفظ جوهره و ذات این فناوری ها یعنی "حراست از موجودیت متشرعانه هیئت" حکم خواهد کرد، عقلانیتی که در موضوع کیفیت ورود بانوان به حرم های اهل بیت نیز در ادوار مختلف کارآمدی خود را نشان داده است... 🔰 منبع http://rbo.ir/__a-3524.aspx #ایران_آینده🔽🔽 https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

#فراخوان ♨️ فراخوان جذب همکار دستیار پژوهش در پژوهشکده باقرالعلوم علیه‌السلام ⛔️ ویژه بانوان 📝 شرایط: ➖داشتن حداکثر 40 سال سن ➖دارا بودن مدرک دیپلم به بالا (دانشگاهی و حوزوی) ➖ بصورت دورکاری و از طریق سامانه آنلاین 🌐 پیوند ثبت‌نام: http://rbo.ir/forms/register.aspx ▪️ پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم (ع) #ایران_آینده🔽🔽 https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

🔰 *گروه فرهنگ عمومی، هنر و صنایع خلّاق* مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی ذیل دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ اقدام به جذب نیرو می‌کند. 🔹 *ویژگی‌ها* : ➖ علاقه‌مند به حوزه‌های 🔻فرهنگ عمومی (سبک زندگی، ساختار فرهنگی، سیاستگذاری فرهنگی، کتاب و...)، 🔻هنر (موسیقی، هنرهای نمایشی، سینما و...) و 🔻صنایع خلاق (بازی های رایانه‌ای، پویانمایی و...) ➖ توانایی نوشتن گزارش پژوهشی و کارشناسی بر اساس قالب گزارش‌های مرکز پژوهش‌های مجلس ➖ جوان و انقلابی ➖روحیه‌ی تیمی ➖ خوش‌فکر ➖ فعّال 🔸 *شرایط پذیرش* : ◽️وضعیت و مقطع تحصیلی: دانشجو یا فارغ‌التحصیل مقطع دکتری. ◽️رشته تحصیلی: سیاستگذاری عمومی، سیاستگذاری فرهنگی، مطالعات فرهنگی، ارتباطات، فرهنگ و ارتباطات، جامعه‌شناسی، مردم‌شناسی و دیگر رشته‌های مرتبط با حوزه فرهنگ. ◽️حقوق: 🔻در گام اول، مرکز پژوهش‌ها به‌منظور ارزیابی، اقدام به سفارش گزارش‌هایی در حوزه فرهنگ عمومی، هنر و صنایع خلاق می‌کند که بابت هر گزارش به تناسب کیفیت و حجم آن، 8 تا 20 میلیون پرداختی دارد. 🔻گام دوم: در صورت تأیید کیفیت گزارش‌ها و صلاحیت‌های عمومی و تخصصی کارشناسی، با توجه به شرایط متقاضی اقدام به عقد قرارداد حجمی، ساعتی یا تمام‌وقت خواهد شد. ◽️محل کار: تهران، خیابان پاسداران، ضلع جنوبی پارک نیاوران. 🔹متقاضیان برای کسب اطلاعات بیشتر و ارسال رزومه به نام کاربری @haa_siin پیام بدهند. #ایران_آینده🔽🔽 https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

📢📢 تازه‌ها و رویدادهای پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم (ع) را در این پیشخان، مطالعه فرمایید و دوستانمان را به اینجا دعوت کنید. #روابط‌عمومی 💯پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم علیه‌السلام | 📲@rboresearch #ایران_آینده🔽🔽 https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

حسین مهدیزاده برساخت رسانه ای که غربگراها و رسانه های برون مرزی دشمنان انقلاب ایجاد کرده اند این است که مذهبی ها و ایده #دین_اجتماعی، در کف جامعه یک #اقلیت هستند که مردم آنها و خواسته هایشان را نمی خواهند و تنها نیرویی که مذهب را در ایران نگه داشته است، نیروی قدرت سیاسی و امنیتی و قضایی است. صاحبان شبکه های مجازی تلگرام و اینستاگرام هم با الگوریتمهای حمایتی و لشکرهای سایبری اجاره ای، سعی در دادن این احساس به نیروهای معارض درونی ایران است که شما یک ملت کامل هستید در حالی که مذهبی ها امتداد اجتماعی ناچیزی دارند! لذا طرفداران انقلاب اسلامی، نیاز دارند که قدرت و جایگاهشان در کف و بخش مدنی جامعه (یا همان #جامعه_مدنی)، به معارضین ثابت کنند! به گمان من از سال 96 تا امروز، خط مقدم راهبرد دشمن ایجاد احساس جامعه بودن برای غربگرایان و قدرتگرا بودن مذهب است... در ماجرای #طاقچه، #دیجی_کالا، #ازکی و... جریان مذهبی از مبارزه اجتماعی شروع کرد، اما خیلی زود آن را به دوستان خود در حوزه قدرت #پاس داد و خودش کنار رفت. در حالی که اگر یک راهبرد اثربخش محدود در حوزه عمومی و بدون اتکا به قدرت را امتحان می کرد، حداقل این برساخت رسانه ای که نیروهای ضد مذهب را گستاخ کرده است را شکسته بود و طرف مقابل حالی میکرد که کف جامعه هم دو قطبی است، نه اینکه دعوای اقلیت قدرتمند و اکثریت مدنی باشد. حیف و صد حیف که در ماجرای بسته شدن دفعی و #بدون_اخطار طاقچه توسط دولت، باز هم همین پیام غلط که معارضان جامعه هستند و طرفداران حجاب، یک اقلیت سیاسی به جامعه معارضین داخلی مخابره کردیم!

💡لایحه حجاب در پس پرده، از کجا فرمان می گیرد؟ 🖊مهدی افراز 🔷 لایحه حجاب امروز با عبور از دهلیز دغدغه مندان، نخبگان و سیاست گذاران و بعد از یک گردش کار چندماهه میان سه قوه و در قالب یک متن ۷۰ ماده ای در آستانه ورود به صحن علنی مجلس است. فارغ از همه ضعف ها و قوت های حقوقی - فرهنگی، ما با یک پرسش روبرو هستیم که این لایحه در واقع بینانه ترین برداشت از کجا آمده و چه اراده ای در پی آن قرار داشته؟ این لایحه در مرکزی ترین هسته خود از کجا فرمان می گیرد و چه دستی در پس پرده به دنبال تصویب آن است؟ برای پاسخ به این پرسش به نظر می رسد در یک رهیافت، می باید مسأله را از منظر واکنش اجتماعی زنان ایران در یک سال اخیر مورد وارسی قرار داد؛ 🔶 جامعه زنان ایران یک دهه است آماج بغرنج ترین و بی رحمانه ترین "تروریسم هویتی" قرار گرفته، این "وحشت گرایی فرهنگی" در اثر بکارگیری ابزارهای نوین رسانه ای، طراحی سناریوهای انبوه شناختی و با صرف پرحجم ترین هزینه های دلاری و در قالب تولید سریال های نمایشی، بازار سازی های مد و لباس، بازسازی های اجتماعی چون چهارشنبه های سفید، آزادی های یواشکی و ... بدون وقفه تداوم داشت و در نقطه اوجش در پاییز 1401 در آخرین صورت خود تحت جنبش زن – زندگی – آزادی درآمد و خود را به سویه های عاطفی و احساسی در ابعاد قومیتی تا بین المللی هم گره زد. این تطور عجیب اسبابی را فراهم آورد تا حاکمیت در موقعیتی قرار گیرد که وضیعت اجتماعی را به لحاظ مناسبات پوشش و بنابر مصالحی در وضعیت "رهاشدگی قانونی – قضایی – انتظامی" قرار دهد. 🔷 در این شرایط بی سابقه، بر اساس همه مشاهدات روزمره و میدانی و مطابق با نتایج همه پیمایش های اجتماعی و گزارشات نهادهای رسمی، حدود ۹۰ درصد جامعه زنان ایرانی حتی در کلان شهرها، در مقابل دعوت به برهنگی و کشف حجاب از خود "خویشتن داری اجتماعی" نشان دادند. این "شکیبایی هنجاری" در شرایطی بود که همه زمینه های روانی، عاطفی، غریزی، سیاسی، معیشتی، امنیتی و قضایی یک بستر کاملاً جذاب، فراهم و بی هزینه را پیش پای زن ایرانی قرار داده بود. در این میانه شکوهمندانه ترین و پرمعناترین برش از این خودنگهداری در زنانی جلوه گر شد که به لحاظ سبک زندگی، طبقه اجتماعی و الگوهای پوششی زمینه های مساعدتر و در نتیجه فاصله بسیار ناچیزتری برای کشف حجاب یا شقوق برهنگی داشتند ولی با تحفظاتی حداقلی در برابر این دعوت مقاومت نمودند. 🔶 این خودنگهداری برآمده از یک هویت فرهنگی عریق، قویم و فخیمی است که از قرن ها پیش در عمیق ترین لایه های ساخت هویتی زن ایرانی بوده و تا قرن ها بعد نیز خواهد بود. ما در یک سده گذشته و سال های پیش از انقلاب، همواره با مقاطعی روبرو بوده ایم که این بردباری فرهنگی بروز و ظهور متنوعی داشته و در موقف گوهرشاد به یک استعاره ملّی مبدل شده است، اما واقعیت این است که در یک سال گذشته همه خیابان ها، معابر، پاساژها، سواحل و پارک های ایران به واسطه خویشتن داری ملیون های زن ایرانی به صحن هایی از گوهرشاد تبدیل شده و زن ایرانی این بار در برابر گلوله های نامحسوس و مهلک روانی – رسانه ای از خود مقاومتی حماسی نشان داده و با هر بضاعت و امکانی از هویت خود پاسداری نموده است. 🔷 براین اساس باید دید و باید فهمید و باید گفت که به کار افتادن اراده حاکمیت در مسیر تدوین و تصویب یک لایحه قانونی در اثر فشار اجتماعی ناشی از یک خودنگهداری حداکثری از سوی زنان ایرانی بوده است که در یک شرایط نابرابر و به صورت ناخوادآگاه به همه و از جمله حاکمیت فهماند که می باید در راستای همراهی و حمایت از این هویت مقدس وارد میدان شود و از ابرازهای قانونی خود بهره گیری نمایند. لذا پشتوانه این لایحه و سایر اقدامات که از سوی ارکان مختلف حاکمیتی در حال پیگیری است مستظهر به اراده فرهنگی زنان جامعه ایرانی است. #ایران_آینده🔽🔽 https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

🔻تصویر ایران آینده، بستری است که می‌تواند محل گفت وگو، تعامل، نزاع و نیز اقدامِ تمامی بازیگران پیشرفت باشد؛ چرا که ایران آینده بر پایه دو لنگر عینی (وقایع میدانی و اتفاقات واقعی در جامعه و حاکمیت) و لنگر ذهنی (منظر عمومی آینده در ذهنیت ها و ادراکات) استوار می‌گردد. هر جامعه‌ی ناگزیر و خواه، ناخواه در خصوص آینده می‌اندیشد و برآن مبنا کنشگری می‌کند؛ در این میان آن چه مهم است هم‌ذهنی و فهم مشترک جامعه در خصوص آینده و افق زمانی آن است. به نظر وظیفه حکومت‌ها در این میان، تصریح روایت‌های ضمنی و ذهنی مردمان در خصوص آینده با ایجاد بسترهای گفتگوهای امیدوار به آینده و آینده‌نگر، و از طریق ارایه پرسش‌های جهت‌آفرین است. از این رو، زمان آن فرارسیده که در این زمان ویژه، بر مهم‌ترین دستور کار گفتمان جامعه ایران یعنی تصویر «ایران آینده» تصریح گردد. منشور پیش رو بر این مبنا، بیش از آن که در مقام ارائه تصویر ایران آینده باشد درصدد ارائه مهم‌ترین محورهای چرخش‌های تحول آفرین است. سخنی تازه که هم محرک اراده‌ها باشد و هم واقع‌بینانه. شاید که نخبگان و حکمرانان دلسوز، بتوانند از عهده این وظیفه به خوبی به در آیند. 📌لینک دسترسی به گزارش: https://rc.majlis.ir/fa/report/show/1780171 #ایران_آینده🔽🔽 https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

🔴 سیاست‌گذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران (با تاکید بر مسئله بی‌حجابی در ماه‌های اخیر) با حضور: 🔸دکتر علیرضا شجاعی‌زند 🔹دکتر مهدی جمشیدی 🔸دکتر سید مجید امامی 🔹دکتر کمیل قیدرلو 🔺دوشنبه ۱۶ مرداد؛ ساعت ۹ تا ۱۲ 🔹پخش برخط: https://www.skyroom.online/ch/ricac/culture #ایران_آینده🔽🔽 https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

💡مشاوره سیاستی در آزمون حجاب 📍چگونه برخی از اندیشکده‌ها و مشاوران سیاستی با رویکرد غیرحرفه‌ای خطرآفرین می‌شوند؟ ❇️از بین تعاریفی که برای سیاستگذاری ارائه شده، یک تعریف هم وجود دارد که علی رغم ظاهر طنزآمیز آن، واقعیت جدی دنیای سیاست را به خوبی نشان می‌دهد؛ مطابق این تعریف، سیاست یعنی:«در دست داشتن یک راه‌حل و جستجو یک مشکل برای آن» برخی مشاوره‌ها به سمت نظام تصمیم‌گیری برای تعلیق و لغو هنجار شرعی […] از بین تعاریفی که برای سیاستگذاری ارائه شده، یک تعریف هم وجود دارد که علی رغم ظاهر طنزآمیز آن، واقعیت جدی دنیای سیاست را به خوبی نشان می‌دهد؛ مطابق این تعریف، سیاست یعنی:«در دست داشتن یک راه‌حل و جستجو یک مشکل برای آن» برخی مشاوره‌ها به سمت نظام تصمیم‌گیری برای تعلیق و لغو هنجار شرعی پوشش چیزی از همین جنس بود. مناقشه اخیر پنجره فرصتی برای طرح ترجیحاتی بود که قبلا مجال بروز نمی‌یافت. بحران‌های هویت محوری و جریان اصلی همان فرصت‌های گروه‌ها و هویت‌های حاشیه‌ای است. همه‌ی توصیه‌های سیاستی، از یک زمین بلند نشده‌اند و مسئله‌مندی‌های مختلف دارند. پس هر توصیه که به سمت تصمیم‌گیران می‌رود الزاما تدبیری برای به‌سامان شدن وضع سیستم یا نظام نیست؛ بلکه فرصتی برای قلمروگشایی یک هویت یا جماعت حاشیه‌ای در سیستم است. اما می‌توان اندیشکده‌ها یا مشاوران یا افرادی که ظرفیت کنش مشاوره به نظام تصمیم‌گیری داشتند را یافت که علی رغم تعهد به نظام سیاسی و ماهیت اسلامی آن باز در مسیری مشابه با دسته‌ی فوق ارائه می‌دهند. موضوع حجاب از کدام خصیصه‌ی سیاستگذاری در ایران رنج می‌برد؟ مشاوره سیاستی به کدام عارضه مبتلاست؟ البته مجامع اندیشه‌ورز و شخصیت‌ها و نهادهای مشاوره‌ای موفق هم وجود داشته که از قضا روشمندترین توصیه‌ها متعلق به آنهاست. اما این یادداشت سویه آسیب‌شناسانه دارد و طبعا اشتباهات را سوژه‌ی تمرکز کرده است. 🔶بی‌بنیادی نظرورزانه (تئوریک) برخی اندیشکده‌ها و مشاوران ما به چیزی که فعلا نام آن را «صنعت فکر و سیاست» می‌گذاریم، نرسیده‌اند. کیفیت عمل آنها بیشتر به «مونتاژ» نزدیک‌ است. مشاوران سیاستی خود را ملزم به عمل‌گرایی می‌دانند و این البته درست است. اما مشکل آنجایی آغاز می‌شود که عمل‌گرایی را بیشتر از یک استاندارد حرفه‌ای، به دستگاه معرفتی خود نیز تعمیم دهند. به نحوی عمل‌گرایانه، دین اندیشی کنند؛ به نحوی عمل گرایانه، اخلاق اندیشی کنند و … اگر چه باید مبتنی بر ارزش‌های مسلم خود وبه نفع متعین ساختن این ارزش‌ها عمل‌گرا باشید اما نه اینکه به حیث معرفتی به چیزی که اصطلاحا پراگماتیست خوانده می‌شود تبدیل شوید. برای اینکه تعریف «مونتاژ کاری» در سیاستگذاری کامل شود، توضیح پایین نیز لازم است. دوم اینکه مشاوران پراگماتیست، البته رویکرد روشنی به مفاهیم اساسی اجتماع ندارند. چه خاصه اینکه فضای اندیشکده‌ای و سیاستگذاری یک فضای بین رشته‌ای بوده و دانشجویان با پایه‌های تحصیلی مختلف حتی در حد تحصیلات مبتدی دانشگاهی نیز فرصت اندیشیدن و بازاندیشیدن در مفاهیم اساسی از قبیل قدرت، حکومت، هویت، مشروعیت و … را نداشته‌اند. در چنین وضعی، کسی که وظیفه سیاست‌سازی و مشاوره دارد، ناچارا به «مشهورات» پناه می‌برد. او تصور می‌کند نگرش‌ها همین است که در فضای رسانه یا فضای رسانه-دانشگاه وجود دارد. چنین مشاوری به شدت متاثر از رسانه و یا به عبارت بهتر، جریان قوی‌ رسانه قرار دارد. موج رسانه، او را نیز با خود می‌برد. تعارف را باید کنار گذاشت و اقرار کرد که دانشگاه هم بازتاب معرفت کارساز برای نظام سیاسی نیست و کلیشه‌های روشنفکری به صورت سنتی در آن برتری دارد. اکنون خط مونتاژ سیاست ساخته شد! یعنی یک مشاور پراگماتیست بعلاوه گزاره‌های کلیشه‌ای از قبیل «جامعه خودش را کنترل می‌کند»، «الزام بر هنجار پوشش موجب شکاف اجتماعی شده» که قرار است تبدیل به سیاست شود. ادامه🔽🔽🔽 #ایران_آینده https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

ادامه: 🔶چیستی شواهد و معضل آمارهراسی شواهدمحوری یک استاندارد مهم برای سیاستگذاری است. مشاور و پژوهشگر باید تفسیر و ادعای خود را با توسل به شواهد، معتبر کند. تا اینجا نکته‌ای برای تشکیک وجود ندارد اما این یک واقعیت است که درک فضای سیاستگذاری کشور از مقوله شواهد، عددگونه، دیجیتالی و رقومی است. در این فضا، آمار، نظرسنجی، تحلیل داده‌های کلان و موارد از این قبیل شواهد شمرده می‌شود. جذابیت حاصل‌ از بداعت و جدید بودن اینگونه شواهد، برق چشم تصمیم‌سازان را ربوده و آنها را از مهم‌ترین شواهد ممکن من جمله «تاریخ» غافل کرده است. چه شاهدی مهم‌تر از تاریخ؟ داده و عدد تبدیل به مد (fashion) سیاست‌ پژوهی کشور شده و این مُدها تا کمی عادی شوند و تب‌شان بخوابد، همیشه آسیب‌هایی رسانده‌اند؛ شاید هیچ موضوعی مثل حجاب از این مُد آسیب ندید. تکیه به اعداد و نظرسنجی‌ها محدوده دید تصمیم‌سازان را به شدت کاهش می‌دهد. آنها را وامی‌دارد تا پهنه حجاب را در دوسال یا نهایتا بیست سال اخیر درنظر بگیرند؛ به تبع این حتی ماهیت مسئله برای آنها دگرگون می‌شود. غفلت از ابعاد تاریخی-سیاسی موضوع باعث می‌شود تا شاکله بحث در مورد حجاب آنقدر سطح پایین شکل بگیرد که گویی این موضوع یک سیاست (policy) مانند اصلاح یارانه‌های انرژی یا افزایش مالیات کارتخوان‌هاست. کمتر اندیشکده‌ای تاریخی و هویتی به این مسئله می‌پردازد و اگر صراحت داشته باشیم باید بگوییم که کمتر ادیشکده‌ای توان چنین تفکری دارد. ادراک هویتی و رسیدن به یک چارچوب فکری موضوعیت درجه چندم فضای اندیشکده‌ای ما (به جز موارد انگشت شمار) نیز نیست. 🔶آمارهراسی دنباله‌روی از مشهورات و اقامه برهان تنها بر پایه افکار عمومی از اندیشکده یک موجودیت دنباله‌رو می‌سازد. افکار عمومی در ظرف رسانه قالب می‌گیرد؛ این وضعیت وقتی وخیم‌تر می‌شود که می‌دانیم برتری رسانه‌ای نیز با جریان یا جریان‌های اسلامی و ملی و آبادگر نیست. رسانه‌های فرامرزی، تهاجمی، ویران‌طلب، ارزش‌ستیز و در یک کلام استعماری بنا به موقعیت اعتراضی-تهاجمی خود بر بستر نابسامانی‌های اقتصادی، تریبون قدرتمندی شده‌اند که به صورت لحظه‌ای و مصنوعی فرکانس افکار عمومی را تغییر می‌دهد. یک اندیشکده با اتکا صرف به پیمایش و افکارسنجی تبدیل به شاخه سیاستی این رسانه‌ها و مبدا تامین مالی آنها یعنی دول متخاصم می‌شود. اما حتی مشکل از نظرسنجی‌ها نیست. در لابه‌لای اینها نیز می‌توان بصیرت‌هایی به نفع تحکیم قدرت و اقتدار حاکمیت و روش‌های اصولی دفاع از ارزش‌ها یافت. اما وقتی رویکرد متأثر از رسانه بوده و به نحوی مرعوب و ترسو شده است حتی از شواهد هم جنبه منفی و تضعیف‌کننده آن را می‌بیند و طبعاً توصیه‌های آمیخته به ترس و عقب‌نشینی و البته تضعیف‌کننده ارائه می‌دهد. به‌عنوان‌مثال نظرسنجی یک مرکز معتبر ملی که در حدود چهار ماه پیش صورت‌گرفته مشخص می‌کند که ۱۱.۸ درصد از افراد اعلام کرده‌اند که زنان خانواده‌شان اقدام به کشف حجاب می‌کنند. از طرفی دیگر وقتی از همان افراد دررابطه‌با میزان بی‌حجابی در جامعه سؤال شد نزدیک به ۴۳ درصد جامعه را بی‌حجاب ارزیابی کردند. تأثیر رسانه و شکل‌گیری ادراک مصنوعی و دست‌ساخته در افکار عمومی به‌خوبی پیداست! یعنی افراد پنداشتشان از بی‌حجابی بسیار بیشتر از چیزی است که واقعاً در جامعه و در بین خودشان وجود دارد. آنها مبتنی بر همین ادراک خلاف واقع، نسبت به مسائل حکم می‌کنند. و البته مشاوره سیاستی و اندیشکده‌ها توصیه‌های خود برای پس‌زدن حجاب قانونی و رهاسازی صحنه منازعه ارزش‌ها در کشور را مبتنی بر همین ادراکات نادرست صورت‌بندی می‌کنند. آمارها و نظرسنجی شاید با هر چیز دیگری در مخالفت قرار بگیرد؛ کمک به جبهه مقاومت، اصلاحات اقتصادی، افزایش مبادی مالیاتی، فیلترینگ، شورای نگهبان، صنعت و دانش هسته‌ای و… چرا از این موارد آغاز نکنیم؟ البته برای مشاوران و اندیشکده‌هایی که روش و رویکرد اشتباه دارند هنوز دیر نشده است. روش اشتباهی که در حجاب پیش گرفته شده به مابقی حوزه‌ها نیز می‌تواند تسری یابد و بنیادها دولت-کشور جمهوری اسلامی ایران را با پُتک آمارهراسی و کلیشه‌باوری نابود کند. هیچ خرد سالمی تصمیم‌گیری در مورد امهات کشور و بنیان‌های هویتی یک ملت را با متر و خط‌‌کش افکار عمومی که درذات‌خود ناپایدار و کوتاه‌مدت و دست‌کاری‌شده است اندازه‌گیری نمی‌کند. بخش عمده‌ای از سیاست و جوهره سیاستمداری چنان که مورگنتا پدر رویکرد واقع‌گرایی در روابط بین‌الملل می‌گفت «جهت‌دادن و هدایت افکار عمومی» است و نه دنباله‌روی. 🖋رضا باقری‌پور – پژوهشگر سیاستگذاری عمومی/ دانشگاه تهران #ایران_آینده🔽🔽 https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

🔰 خانه اندیشه‌ورزان با همکاری اندیشکده حکمرانی شریف برگزار می‌کند: ◽ سلسله جلسات «عصرانه با مشاوران سیاست» ◾ *عصرانه چهارم: «حجاب و سندروم‌های مشاوره سیاستی»* - روایتی از حفره های رویکردی و حرفه‌ای تصمیم‌سازان در موضوع حجاب 🔹 میهمان: *دکتر ابوالفضل اقبالی* ➖ پژوهشگر مطالعات جنسیت و خانواده 🔹 میزبان: *رضا باقری پور* ➖ پژوهشگر سیاستگذاری عمومی 📆 زمان: سه شنبه ۱۷ مرداد، ساعت ۱۶ الی ۱۸ 📍 مکان: خیابان انقلاب، بین خیابان ولی‌عصر(عج) و خیابان برادران مظفر شمالی، پلاک ۹۰۷، سالن کنفرانس [خانه اندیشه‌ورزان](https://yek.link/khana) ▫️ حضور برای عموم علاقه‌مندان و پژوهشگران آزاد و منوط به ارسال نام و جایگاه شغلی و تحصیلی به شماره 09981750580 است. #ایران_آینده https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a

♦️بازنمایی تحلیلی پدیده‌های فرهنگی روز 🖇در ششمین شماره از دوهفته‌نامه #زمانه #ایران_آینده https://eitaa.com/joinchat/4069130343Cba3978c77a