#قتل_عام_المعمدانی #مکتب_حسین #ظهور آرامگاه زیتون ها مدتی‌ست آسمان این سرزمین روشن تر از شهر های دیگر است. ستارگان دنباله دارِ مرگ هر شب و هر روز با صدای وهم آلود خود آبی بی کران آسمان را شکافته، چشم های نگران را به خود خیره ساخته، آرزوهای کودکان این خاک را به کابوسی ترسناک بدل کرده و جان‌های پاکشان را یک به یک به پرواز در می‌آورد. هر لحظه وحشت از دیدن پیکر فرزند بر دستان خویش، آرامش مادران ربوده و بی‌قراری را مهمان همیشگی قلب هایشان ساخته است. کودکانی که هفت دهه است طنین خنده هایشان دوام زیادی نداشته و در صدای سهمگین موشک ها گم گشته است و نوزادانی که حتی فرصتی برای گریه و تجربه‌ی آغوش گرم مادرانه را هم نداشتند، در مظلومیت دردآور خویش به خواب رفته اند. هر چشمی با دیدن قامت خم شده ی پدری که ملتمسانه در کنار پیکر فرزند زانو زده و دست بر سر میکوبد، خون می‌بارد و هر دلی آتش می‌گیرد. هنگامی که شمایل کودکان خشکیده لب و خانه های سوخته درچشمانمان انعکاس می‌یابد با عمق وجود در می‌یابیم کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا به چه معناست. و اما آنچه این ملت غیور رنج کشیده را همچنان به سوی مقاومت فرا می‌خواند و از ترک زمینی که به قتلگاه خود و فرزندانشان بدل گشته باز میدارد چیست؟ جز مکتب حسین(ع)، آن خورشید تابناکِ پایان بخش هر تاریکی که برای مظلومین عالم به یادگار مانده است. و حال زمان یاری فرزند حسین(ع) فرا رسیده است. آن مظلومی که قرن‌هاست ندای هل من ناصر ینصر او زمین و آسمان را درنوردیده ولی پاسخ دهنده‌ای به سویش نشتافته. یا بقیه الله (عج) اکنون که ما عالمیان از ظلم و ستم به ستوه آمده و به مرز های اضطرار رسیده‌ایم، دعوتتان را اطاعت گفته، چشمانمان را به دستان ولی فقیه زمان دوخته و منتظر اشارتی، جان ها بر کف گرفته ایم. 🔸گروه جهادی شهید وزوایی دانشگاه شریف تلگرام | بله | ایتا

#قتل_عام_المعمدانی #مکتب_حسین #ظهور آرامگاه زیتون ها مدتی‌ست آسمان این سرزمین روشن تر از شهر های دیگر است. ستارگان دنباله دارِ مرگ هر شب و هر روز با صدای وهم آلود خود آبی بی کران آسمان را شکافته، چشم های نگران را به خود خیره ساخته، آرزوهای کودکان این خاک را به کابوسی ترسناک بدل کرده و جان‌های پاکشان را یک به یک به پرواز در می‌آورد. هر لحظه وحشت از دیدن پیکر فرزند بر دستان خویش، آرامش مادران ربوده و بی‌قراری را مهمان همیشگی قلب هایشان ساخته است. کودکانی که هفت دهه است طنین خنده هایشان دوام زیادی نداشته و در صدای سهمگین موشک ها گم گشته است و نوزادانی که حتی فرصتی برای گریه و تجربه‌ی آغوش گرم مادرانه را هم نداشتند، در مظلومیت دردآور خویش به خواب رفته اند. هر چشمی با دیدن قامت خم شده ی پدری که ملتمسانه در کنار پیکر فرزند زانو زده و دست بر سر میکوبد، خون می‌بارد و هر دلی آتش می‌گیرد. هنگامی که شمایل کودکان خشکیده لب و خانه های سوخته درچشمانمان انعکاس می‌یابد با عمق وجود در می‌یابیم کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا به چه معناست. و اما آنچه این ملت غیور رنج کشیده را همچنان به سوی مقاومت فرا می‌خواند و از ترک زمینی که به قتلگاه خود و فرزندانشان بدل گشته باز میدارد چیست؟ جز مکتب حسین(ع)، آن خورشید تابناکِ پایان بخش هر تاریکی که برای مظلومین عالم به یادگار مانده است. و حال زمان یاری فرزند حسین(ع) فرا رسیده است. آن مظلومی که قرن‌هاست ندای هل من ناصر ینصر او زمین و آسمان را درنوردیده ولی پاسخ دهنده‌ای به سویش نشتافته. یا بقیه الله (عج) اکنون که ما عالمیان از ظلم و ستم به ستوه آمده و به مرز های اضطرار رسیده‌ایم، دعوتتان را اطاعت گفته، چشمانمان را به دستان ولی فقیه زمان دوخته و منتظر اشارتی، جان ها بر کف گرفته ایم. 🔸گروه جهادی شهید وزوایی دانشگاه شریف تلگرام | بله | ایتا